De P40 Pro is Huawei's nieuwste high-end telefoon, maar mist een Google-certificering. Wat merk je hiervan? En is de smartphone het kopen waard? We zoeken het uit in deze uitgebreide Huawei P40 Pro review.

Huawei presenteerde de P40 Pro eind maart als de opvolger van de P30 Pro, die vorig jaar hoge ogen gooide met zijn uitstekende cameraprestaties, lange accuduur en indrukwekkende hardware. De P40 Pro moet op alle vlakken beter presteren en voegt nieuwe functies toe als 5G-ondersteuning. In tegenstelling tot de concurrentie maakt Huawei zijn nieuwste toptoestel niet duurder dan de voorganger. De P40 Pro kost 999 euro, evenveel als de P30 Pro destijds. De reden is eenvoudig; de P40 Pro mist een Google-certificering en daarom Google-apps, de Play Store-appwinkel en Google Mobile Services (GMS). Hoe erg dat is, lees je in deze review.

Geen Google-certificatie

De P40 Pro en reguliere P40 zijn niet door Google gecertificeerd omdat Huawei geen zaken mag doen met Amerikaanse bedrijven. De Amerikaanse overheid heeft dit handelsverbod aan Huawei in mei 2019 opgelegd omdat het de Chinese techreus beschuldigt van spionage. Hier is tot dusver geen publiek bewijs voor geleverd. De Mate 30 Pro die in januari in Nederland uitkwam, was de eerste Huawei-smartphone zonder Google-certificering. Ik testte ‘m destijds en schreef in mijn Mate 30 Pro-review over alle beperkingen van een Google-loze Android-smartphone. Omdat de software van de P40 Pro op papier en in de praktijk bijna identiek is aan de Mate 30 Pro, zal ik mijn bevindingen niet nogmaals helemaal opschrijven. Hieronder vind je de belangrijkste aandachtspunten van de software van de P40 Pro.

©PXimport

Bij het installeren van het toestel kun je niet inloggen met je Google-account en kun je het beste gebruikmaken van Huawei’s PhoneClone-app. Die is echter veel minder compleet dan de back-up-en-herstel-functie van Google. Maak vooral een Huawei ID aan of log in als je die al hebt, want zo kun je apps installeren uit Huawei’s AppGallery-appwinkel en bijvoorbeeld op afstand je verloren smartphone terugvinden. Dat is geen overbodige luxe, want Google’s Vind mijn Apparaat-app werkt niet op de P40 Pro. Hetzelfde geldt voor apps als Google Foto’s, Netflix en NPO. Dit soort apps werken op de achtergrond met GMS, de technische softwarediensten die ontbreken op deze Google-loze telefoon.

AppGallery-winkel is nog erg leeg

Sowieso kun je officieel helemaal geen Google-apps installeren en gebruiken. Er zijn omwegen, maar Google en Huawei raden die met klem af. Laatstgenoemde hoopt Google-apps beschikbaar te kunnen stellen via zijn AppGallery-winkel, maar op moment van schrijven valt hier nog niet meer over te melden. Vooralsnog kun je Google-diensten alleen gebruiken via hun websites, wat niet ideaal is. Andere apps installeer je uit de AppGallery, maar die is nog angstvallig leeg.

Facebook, Netflix, Instagram, WhatsApp, NS Reisplanner, bankierenapps en nog veel ontbreken allemaal nog. Huawei navigeert je indien mogelijk naar de site van de app om het apk-bestand te installeren, maar via deze weg kan een app zichzelf niet automatisch updaten. Topman Richard Yu liet onlangs weten dat Huawei één a twee jaar nodig heeft om het appaanbod in AppGallery sterk te vergroten.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Updatebeleid en mogelijke na-certificering

Het ontbreken van een Google-certificering roept ook vragen op over het updatebeleid van de P40 Pro. Huawei heeft hier nog geen duidelijke uitspraken over gedaan, iets dat het wel deed bij de introductie van de P30 Pro (met Google-certificaat). Het uitblijven van een updatebeleid wekt geen vertrouwen. Normaliter werkt Google, de ontwikkelaar van Android, samen met een fabrikant om Android-updates compatibel te maken met smartphones. Huawei mag dat niet vanwege het handelsverbod.

Stel dat de Amerikaanse overheid morgen besluit het handelsverbod te schrappen en Huawei en Google weer samen mogen werken; wat dan? Kan Google de P40 Pro dan alsnog certificeren en Google-diensten via een update naar verkochte toestellen brengen? Computer!Totaal stelde deze vraag weken geleden aan Huawei en is nog steeds in afwachting van een inhoudelijke reactie. Ook dit schept geen positieve verwachtingen.

Los van de Google-perikelen is de software van de P40 Pro ook niet geweldig. Huawei legt zijn EMUI-schil over de Android 10-software heen. EMUI wijkt flink af van de standaard Android-versie en heeft veel extra functies, vooraf geïnstalleerde apps en instellingen. Dat was al jaren zo, maar het ontbreken van Google-diensten is voor Huawei reden geweest nóg meer in te zetten op eigen diensten en die van partners. Een begrijpelijke keuze, maar de uitvoering had beter gekund.

©PXimport

In mijn review van de Mate 30 Pro schreef ik: “de incomplete software en daaruit voortkomende matige gebruikservaring weerhoudt me ervan de Huawei Mate 30 Pro aan te raden en dat is jammer. De Mate 30 Pro zelf is namelijk een uitstekende smartphone.” Het eerste deel van deze conclusie geldt wat mij betreft ook voor de P40 Pro, hoe jammer is het ook is. Maar hoe goed is de P40 Pro als telefoon? Ook dat testte ik natuurlijk.

Huawei P40 ontwerp

De buitenkant van de P40 Pro mag er zijn. Het glazen toestel ziet er luxe uit, voelt degelijk aan en ligt door zijn gebolde achterkant prettig in de hand. Met 209 gram is de telefoon wel zwaar. Huawei verkoopt de P40 Pro in meerdere kleuren, waaronder zilver. Die zou met zijn matte afwerking nauwelijks vingerafdrukken tonen, maar dat klopt niet helemaal.

De smartphone is water- en stofdicht, heeft een infraroodsensor om geschikte apparatuur te bedienen en gebruikt een usb-c-poort om op te laden en bedraad naar muziek te luisteren. Een 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting ontbreekt namelijk. De cameramodule achterop de smartphone is fors en steekt wat uit de behuizing. Niet ideaal met oog op krassen en gewiebel als het toestel op zijn rug ligt en je het scherm aanraakt. Een hoesje is aan te raden.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Het scherm van de P40 Pro maakt indruk, maar kent ook eigenaardigheden. Met 6,58-inch is het display niet met één hand te bedienen. Dat vind ik persoonlijk geen minpunt, wel een aandachtspunt. Het oled-scherm toont hele fraaie kleuren, toont een scherpe full-hd-resolutie en gebruikt een 90Hz-ververssnelheid voor vloeiender beeld.

Steeds meer smartphones hebben een 90Hz-display, al zijn er in dit prijssegment ook modellen met een nog beter 120Hz-scherm. In het verleden hadden alle telefoons een 60Hz-scherm. Een hogere ververssnelheid levert prettiger beeld, maar verbruikt ook meer stroom. Met 90Hz heeft Huawei naar mijn mening een goede balans gevonden tussen de kijkervaring en accuduur. Achter het display zit overigens een snelle en accurate optische vingerafdrukscanner.

©PXimport

Minder gecharmeerd ben ik van het forse cameragat in de linkerbovenhoek van het scherm. In dit gat schuilen twee selfiecamera’s en een infraroodsensor. Met deze camera’s maak je mooie selfies en kun je de smartphone beveiligen met redelijk geavanceerde gezichtsherkenning. Prima allemaal, maar het gat is vooral in de breedte erg aanwezig en leidt wat af. Je ziet ook minder notificatie-icoontjes in de – veel smallere – balk. Een ander aandachtspunt zijn de flink gekromde verticale schermranden, die storend kunnen zijn omdat een klein deel van je scherminhoud schuin afloopt.

Hardware

Zoals je van een 999 euro kostende smartphone mag verwachten, heeft de P40 Pro uitstekende hardware. De Kirin 990-processor en 8GB werkgeheugen maken de telefoon een snelheidsmonster. Toestellen met een Snapdragon 865-processor zijn echter nog beter geschikt voor zware gaming.

Het opslaggeheugen is met 256GB lekker ruim. Met een wat exotisch NM-kaartje kan je het opslaggeheugen vergroten. De P40 Pro heeft 5G-ondersteuning en kan straks dus gebruikmaken van 5G-internet.

De 4200 mAh-accu houdt het probleemloos anderhalve dag vol en laadt snel op met de meegeleverde 40W-stekker. Als je een andere usb-c-stekker gebruikt, gaat het opladen langzamer. De P40 Pro kan ook draadloos opladen met maximaal 27W, maar alleen via Huawei’s eigen oplaadstation. Je kan ook een andere draadloze oplader gebruiken maar dan heb je meer geduld nodig. Door een product dat draadloos kan opladen op de achterkant van de P40 Pro te leggen, geeft laatstgenoemde zijn stroom af aan het andere product. Zo kun je bijvoorbeeld je AirPods Pro of elektrische tandenborstel opladen. Geinig maar niet een hele nuttige functie omdat je tijdens dit oplaadproces de P40 Pro niet kan gebruiken.

©PXimport

Camera's: een uitgebreide test

De P30 Pro maakte vorig jaar erg veel indruk met zijn uitstekende, driedubbele camera. Met zijn primaire 40 megapixel camera wist de smartphone in het donker veel betere foto’s te schieten dan de concurrentie. De periscopische zoomcamera liet je vijf keer inzoomen zonder kwaliteitsverlies en tien keer met prima resultaat. Er was ook een goede groothoeklens aanwezig.

Met de P40 Pro wil Huawei de fotografieprestaties naar een hoger niveau tillen. De primaire camera is geüpgraded naar 50 megapixel en moet dankzij een bizar grote sensor nog betere nachtfotografie mogelijk maken. De zoomlens is ook aangepakt en zou met de nieuwe 12 megapixel camera scherpere foto’s maken. Aan de technische werking van de zoomcamera is niet gesleuteld. De P40 Pro biedt dus dezelfde functies als zijn voorganger: vijf keer optische zoom, tien keer hybride zoom en maximaal vijftig keer digitale zoom.

Wie gehoopt had op meer of betere zoom, moet wachten tot juni, als Huawei de 1399 euro kostende P40 Pro+ met tien keer optische zoom uitbrengt.

©PXimport

De afgelopen week heb ik de camera’s van de P40 Pro uitvoerig getest, ook in vergelijking met zijn voorganger. En ja: de P40 Pro maakt ’s nachts betere foto’s dan de P30 Pro. Het verschil is niet duizelingwekkend, maar de plaatjes zien er natuurlijker uit en hebben meer detail. Ook in vergelijking met andere dure smartphones is de nachtfotografie van de P40 Pro indrukwekkend. Hieronder zie je twee foto's gemaakt op de automatische stand.

©PXimport

©PXimport

Je ziet hieronder ook de speciale nachtmodus in actie. Links een foto gemaakt met de automatische stand, rechts een met de nachtmodus. De nachtmodus maakt meer realistisch plaatjes en doet zo'n vijf seconden over het maken van zo'n foto.

©PXimport

©PXimport

Ook overdag staat de camera van de P40 Pro zijn mannetje. De foto’s ogen scherp, kleurrijk en realistisch.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

En als je een beeld wil krijgen van de groothoekcamera; die maakt een wijde foto. Links de normale camera, rechts de groothoeklens.

©PXimport

©PXimport

De zoomfunctionaliteit van de P40 Pro werkt – zoals verwacht – ook uitstekend en blijft een hele waardevolle functionaliteit. In vergelijking met de Samsung Galaxy S20 en iPhone 11 Pro kan Huawei’s smartphone veel verder zoomen zonder in te boeten op kwaliteit. Het kwaliteitsverschil met de P30 Pro is een stuk kleiner en verschilt per stand. Met vijf en tien keer zoom doet de P40 Pro het veelal wat beter, maar maximaal ingezoomd vanuit de camera-app (vijftig keer) vind ik de foto’s van de P30 Pro doorgaans beter. Hoewel wazig zijn ze realistischer dan de plaatjes van de P40 Pro, die vaker ogen als een olieverfschilderij.

Zie hieronder de vergelijkende fotosessie van een molen met eerst de P40 Pro, gevolgd door de P30 Pro.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Nog een voorbeeld, waarbij ik zoomde op de zwemmende zwanen. Boven de P40 Pro, onder de P30 Pro. Let vooral op de kleur van het water. De P40 Pro weet de blauwige kleur beter te behouden met de zoom, terwijl het water op de foto's van de P30 Pro fletser oogt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Tot slot een vergelijking met de focus op een stilstaande tractor/trekker. Opnieuw zie je boven de P40 Pro en onder zijn voorganger.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Conclusie: Huawei P40 Pro kopen?

De titel van deze review verraadt het al: de P40 Pro is een geplaagde topsmartphone. Het toestel heeft alles in huis om het de Samsung Galaxy S20, iPhone 11 Pro en OnePlus 8 Pro lastig te maken, maar hinkt op één been. Het ontbreken van een Google-certificatie maakt de P40 Pro zo lastig in gebruik en levert een dusdanig onzeker updatebeleid op dat ik met pijn in mijn hart schrijf dat de meeste mensen de Huawei P40 Pro beter links kunnen laten liggen. Als Huawei de telefoon op termijn alsnog kan laten certificeren door Google, kan daar verandering in komen. Of dat daadwerkelijk gaat gebeuren, blijft vooralsnog echter koffiedik kijken.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.