Het gebeurt gelukkig vrijwel nooit, maar er kán ook op een Mac best iets ernstig mis gaan. Bijvoorbeeld omdat een stuk software zich ernstig misdraagt, of omdat je harde schijf/ssd de geest geeft. Je hoeft dan niet bij de pakken neer te gaan zitten: herstel je Mac én je software zonder veel nadenkwerk.

In zeldzame gevallen kan het beter zijn om je bij de feiten neer te leggen: je Mac heeft een dusdanig groot softwarematig probleem opgelopen dat het eigenlijk beter is om een ‘schone’ installatie van macOSuit te voeren. Dat komt gelukkig heel zelden voor. Tegelijkertijd geldt dat deze operatie verrassend goed te doen is, dankzij Time Machine. Vaak kun je het hele systeem terugzetten door je Mac uit te schakelen. Zet ‘m dan – na even wachten – weer aan en houd de toetscombinatie Command-Ringedrukt tot het Apple-logo verschijnt. Dan kun je ze loslaten.

In het herstelscherm dat vervolgens na even wachten verschijnt kun je ervoor kiezen om een eerder gemaakte Time Machine-kopie terug te zetten. Echter: dat werkt lang niet altijd goed, zeker niet als er iets geks in systeembestanden is gebeurd. Rampscenario? Welnee! Je kunt nog steeds alles terugzetten, maar nu eerst een schone installatie doen en dan via de migratie-assistent aan de slag.

Het eindresultaat is hetzelfde (of eigenlijk vaak zelfs beter): een schone installatie van de allernieuwste versie van macOS, én al je programma’s, documenten en instellingen terug. Uiteindelijk zit er qua tijd weinig verschil in het pogen een Time Machine-systeemkopie terug te zetten, of een nieuwe installatie van macOS gevolgd door de migratie-assistent. Om te beginnen schakel je de Mac weer uit.

Kies uit laatst geïnstalleerde of meest recente versie

Lees nu eerst even alvorens te doen. Zet je Mac aan. Om precies dezelfde versie van macOS te herinstalleren die al op je systeem stond, houd je Command-R ingedrukt tijdens het starten tot de appel verschijnt. Om de nieuwste voor je Mac beschikbare macOS te installeren, houd je Command-Option-R ingedrukt. In dit voorbeeld gaan we voor de laatste mogelijkheid. Op de door een dwarsliggende virusscanner instabiel geworden Mac (en geen zin/tijd om de oorzaak daarvan te achterhalen c.q. op een trage oplossing van de fabrikant te wachten) draait oorspronkelijk nog Catalina. Nu Big Sur dan toch klaar staat en geen al te grote bugs lijkt te bevatten na een paar weken in het wild te zijn losgelaten, willen we die versie meteen installeren. Scheelt straks weer een upgrade immers!

Kortom, in dit voorbeeld gebruiken we Command-Option-R. Je ziet dan een wereldbol met daaronder een voortgangsindicator in beeld, waarna een herstelomgeving vers van internet wordt gedownload, even wachten dus. Overigens: als je computer alleen via wifi verbonden is, wordt mogelijk gevraagd om een netwerk te kiezen en het wachtwoord daarvan in te voeren. Hou dat dus vast bij de hand.

©PXimport

Schijf wissen

Ben je eenmaal in het herstelmenu aanbeland, dan is het zaak om de harddisk/ssd van je Mac te wissen. Daarvoor start je Schijfhulpprogramma in het menu. Selecteer in het geopende venster in de kolom links Macintosh HD en klik vervolgens in de knoppenbalk op Wis. Klik in het geopende dialoogvenster op Wis volumegroep, vul – als daar om gevraagd wordt – het wachtwoord van je Apple ID in en wacht even tot het klusje geklaard is. Sluit het venster van Schijfhulpprogramma en klik in het hoofdmenu van de herstelomgeving op Installeer macOS opnieuw. Vervolgens wordt – via een wizard – de meest recente versie van macOS die beschikbaar is voor jouw Mac geïnstalleerd.

In een enkel geval kan dat op moment van schrijven nog Catalina zijn, waarna je handmatig moet upgraden naar Big Sur achteraf op een moment dat het jou uitkomt. In ons geval stond Big Sur meteen klaar. Omdat het een schone installatie betreft verloopt deze hele procedure vrij snel (enigszins afhankelijk van je internetverbinding, want het hele installatiepakket moet wel gedownload worden).

©PXimport

Time Machine en Migratie-assistent

Na een tijdje wachten begint aan het eind van de installatie de echte magie. Nadat de vers geïnstalleerde macOS voor het eerst is opgestart, begint een wizard. Hierin kies je zaken als land, wifi-netwerk enzovoort. Een belangrijke stap is die, waarin de migratie-assistent je vraagt of je gegevens van een ‘andere’ computer wilt kopiëren. Selecteer hier de optie om gegevens over te zetten vanaf een Mac. Klik op Ga door en sluit je Time Machine drive aan (als dat niet al gebeurd was). Kies deze drive zodra hij gevonden wordt en klik op Ga door. Klik op > voor het blok met de Time Machine-kopie; je ziet nu een overzicht van alle beschikbare kopieën. Je kiest nu de meest recente datum waarvan je weet dat je Mac nog goed werkte. Bedenk wel, dat je daardoor mogelijk op een latere datum geback-upte documenten kwijt raakt. Maar omdat Time Machine ieder uur een kopie draait heb je – lijkt ons – meer dan genoeg om uit te kiezen. Met de datum geselecteerd klik je op Ga door.

©PXimport

Selecteer alle opties

Kies vervolgens alle aangeboden onderdelen (Apps, je gebruikersnaam (en daaronder vallende documenten), Andere bestanden en mappen en Systeem en netwerk. Wacht tot alle bestanden verzameld zijn en klik weer op Ga door. Klik op Stel wachtwoord in en – wel – stel een wachtwoord in, gevolgd door een klik op Ga door. Vervolgens begint het terugzetproces; tijd om koffie te drinken. Als je heel veel gegevens op je Mac had staan, kan dit een flinke tijd kosten. Maar je hoeft er niet bij na te denken, dus geen stress. Als het proces voltooid is, verschijnt het venster Migratie voltooid, klik hierin op de knop Herstart nu (of wacht tot dit vanzelf gebeurt). Vervolgens doorloop je nog wat vragen van de installatiewizard, waarna je op het bureaublad belandt. Inderdaad: met al je apps, instellingen, documenten en meer weer net zoals ze waren. Maar dan nu op een vers geïnstalleerd (en in dit voorbeeld gloednieuwe versie van) macOS.

©PXimport

Gebruik altijd Time Machine!

Enige vereiste om dit alles daadwerkelijk zo soepel te laten werken is een Time Machine die z’n werk kan doen. Laat de Time Machine back-up-schijf dus liefst altijd aangesloten of doe dat op een laptop minstens een keer per week (liever nog minstens een keer per dag, bijvoorbeeld aan het eind van je werkdag). Op die manier hoef je nooit bang te zijn voor dataverlies. Ook niet als je harddisk of ssd eens defect raakt. Doorloop dan deze procedure als een nieuwe schijf/ssd ingebouwd is en je hebt snel weer een werkend en compleet geïnstalleerd systeem voor je neus staan. Een laatste tip tot slot: zorg zeker op een werk-Mac voor zo min mogelijk geïnstalleerde software, maar installeer alleen de dingen die je écht gebruikt. Bewaar je gegevens altijd op een nas of desnoods externe harddisk. Gaat er dan iets mis, dan verloopt de hele hier uitgelegde werkwijze lekker vlot en ben je binnen anderhalf uur weer aan de slag. Best een geruststellende gedachte toch?

Gouden tip tot slot: houd een klassieke bedrade muis bij de hand. De draadloze Mac-muis werkt soms niet in de herstelomgeving. Ook het toetsenbord niet, maar dat is eenvoudig op te lossen door dit simpelweg met een usb-lightning-kabel te koppelen. Bij de muis kan dat niet, maar elke standaard usb-muis (ook die voor de pc) werken prima!

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!