ID.nl logo
Alles over de Apple Pencil: Welke heb je nodig voor jouw iPad?
© Reshift Digital
Huis

Alles over de Apple Pencil: Welke heb je nodig voor jouw iPad?

De Apple Pencil is een tekenpen bedoeld voor de iPad. Waarbij geldt dat niet alle iPad’s de Pencil ondersteunen. En dat er twee verschillende versie van het kiene pennetje zijn, die gebonden zijn aan specifieke modellen iPad’s. Opletten bij aanschaf dus. In dit artikel leer je onder meer welke Pencil bij welke iPad past en wat je ermee kunt.

Eerst maar eens een kleine uitleg wat die Apple Pencil nou precies is. Het is een uiterst nauwkeurige en drukgevoelige pen bedoeld voor iPads. Koppelen doe je via bluetooth; in het geval van de Apple Pencil 2 (komen we zo op terug) is dat simpelweg een kwestie van op de magnetische zijkant van je Apple klikken. In dat geval wordt er niet alleen een koppeling tot stand gebracht, maar als je de pen laat zitten wordt deze ook draadloos opgeladen. 

De Pencil 1 kan niet draadloos opgeladen worden. In beide versies van de pen tref je een 32 bits microcontroller aan, werkend op een kloksnelheid van 32 MHz en voorzien van 64 Kilobyte flashgeheugen. Die pen bevat feitelijk dus een complete computer, maar dan eentje met ultra-laag energieverbruik. Het maakt ook dat beide versies van de Pencil updatebaar zijn qua firmware.

Apple Pencil 1 en Apple Pencil 2

Het grote verschil tussen beide versies van de Apple Pencil is dat de eerste versie over een onder een dopje verstopte Lightning-aansluiting beschikt. Je kunt de pen rechtstreeks in je iPad prikken om ‘m onderweg op te laden. Ook is dit de methode om de pen zo af en toe eens van een update te voorzien. Prik hem in je iPad en laat ‘m een paar minuten aangesloten. Het updaten gaat razendsnel en ongemerkt; we het immers over software van Kilobytes in grootte.

Verder wordt met de Pencil 1 een verloopstukje meegeleverd. Prik je dat op de penconnector, dan kun je je Apple Lightning smartphone- of iPad-lader gebruiken om de pen te laden. Wat ons betreft kun je de pen beter niet te vaak langdurig in de iPad prikken. Hij steekt nogal uit, wat het risico op afbreken inhoudt. Als je iPad op de pen valt, loop je ook het risico dat de Lightning-connector in je iPad beschadigt, oppassen dus.

©PXimport

Het is een van de redenen dat Apple de Pencil 2 heeft uitgebracht. Deze pen heeft geen enkele aansluiting en laadt draadloos op, door ‘m simpelweg op de magnetische zijkant van een compatibele iPad te klikken. 

Ook firmware-updates worden op die manier afgehandeld, dus als je de pen zo af en toe eens aan je tablet klikt en een paar minuten laat zitten heb je er verder geen omkijken meer naar. Je kunt deze pen ook alléén via de iPad opladen. Gaat snel en verbruikt nauwelijks energie; neem de pen dus gerust mee onderweg.

Wat kun je met een Apple Pencil?

Beide pennen beschikken over nagenoeg dezelfde functionaliteit. Wel geldt dat de Pencil 2 tikgevoelig is en een hogere samplefrequentie ondersteunt, wat nog weer nauwkeuriger en natuurlijker voelend tekenen mogelijk maakt. Beide pennen zijn verder drukgevoelig en ook maakt het – afhankelijk van de gebruikte teken-app – uit of je de pen recht of schuin houdt. 

Veel apps ondersteunen de pen, waaronder natuurlijk de standaard notitie-app. Op die manier kun je snel handgeschreven aantekeningen maken. Gouden tipje tussendoor, betreffende de Pencil 1: omdat deze losse onderdelen bevat – waaronder het lightning-oplaad-convertertje – is het verstandig om alles in een etuitje bij elkaar te houden. Op die manier is de kans op kwijtraken van een dopje, plug of wat dan ook een heel stuk kleiner! 

De ‘nieuwe’ Pencil heeft geen onderdelen die (makkelijk) los kunnen laten; alleen de tip is vervangbaar maar zit stevig vast.

©PXimport

Welke Pencil voor welke iPad?

Heb je een iPad die een van beide pennen ondersteunt, dan is het zonder meer een aanbevelenswaardige accessoire! En daarmee komen we bij de crux van dit artikel: niet elke iPad kan overweg met de Pencil. En bij de iPads die wél met de Pencil werken is het opletten geblazen of de eerste of tweede versie nodig hebt. 

In het geval van de tweede generatie Pencil is er een simpele vuistregel: is je iPad voorzien van een USB-C-aansluiting, dan werkt deze met de Pencil 2. Concreet gaat het dan – op de publicatiedatum van dit artikel – om de modellen iPad mini (6de generatie), iPad Air (4de generatie), iPad Pro 12.9-inch (3de generatie) en nieuwer en de iPad Pro 11-inch (1ste generatie) en nieuwer. 

De Pencil 1 is compatibel met een deel van de iPad’s voorzien van een Lightning-aansluiting. Het gaat dan om de modellen: iPad (9de generatie), iPad (8ste generatie), iPad mini (5de generatie), iPad (7de generatie), iPad (6de generatie), iPad Air (3de generatie), iPad Pro 12.9-inch (eerste of tweede generatie), iPad Pro 10.5-inch en iPad Pro 9.7-inch. 

©PXimport

Let wel: dat is op moment van schrijven. Koop je bijvoorbeeld volgend jaar een nieuw model iPad, check dan of en welke pen er met dat type werkt. Vraag het voor aankoop vooral ook nog even duidelijk na, zeker bij een officiële Apple-dealer horen ze te weten wat met wat werkt. Verder geldt dat de pennen niet uitwisselbaar zijn.

Ofwel: heb je nu een iPad die compatibel is met de Pencil 1, dan werkt die versie niet meer op een iPad die specifiek met de Pencil 2 compatibel is.

Alternatief voor Apple Pencil

Ondersteunt jouw iPad geen Pencil, dan is nog niet alle hoop verloren. Ten eerste zijn er de ultragoedkope pennetjes voorzien van een rubberachtig dopje. Verre van ideaal, maar ze werken in combinatie met elk capacitief scherm.

Feitelijk is het een elektrisch geleidend geheel, een verlengstuk van je vingers dus. Je kunt er niet tot nauwelijks nauwkeuriger mee tekenen dan met een vinger; het voelt meer als schrijven met een marker. Maar het ‘voelt’ wel degelijk anders en kan dus een oplossing zijn. 

Tot slot zijn er nog merken die alternatieve pennen aanbieden, maar de mogelijkheden daarvan zijn vaak minder dan die van Apple’s eigen pennen terwijl de prijs vaak niet bijzonder veel scheelt.

©PXimport

Je kunt de Apple Pencil natuurlijk ‘lokaal’ op je iPad gebruiken, ongetwijfeld het meest voorkomende scenario. Maar alleraardigst is zeker ook de optie om je iPad als tekentablet onder macOS in te zetten. In dat geval teken je rechtstreeks in bijvoorbeeld Photoshop of een andere fotobewerker of een tekenpakket. 

Verder is er inmiddels het voordeel van de complete Photoshop-app voor de iPad. Teken je daar onderweg in de trein iets moois mee, dan hevel je die thuis in native Photoshop-bestandsformaat over naar de desktopversie. 

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.