Na het spelen van Dragon Rising denken we direct aan de welbekende werf-slogan van het Amerikaanse leger: Uncle Sam wants you! Waarom? Dragon Rising is bij uitstek een spel voor de liefhebber van chauvinisme en simulatie. Het spel vergt veel concentratie, een emmer geduld en met name overmatige zelfcontrole.

De kern van de oorlog die bij Dragon Rising woedt, is natuurlijk olie: het zwarte goud. Zowel de Amerikanen, als de Russen als de Chinezen, die al een deel van het eiland in bezit hebben, zijn van mening dat zij het alleenrecht hebben de olie boven te halen en te verhandelen. Als speler kruip je in de huid van een Amerikaanse commando die samen met zijn team - al dan niet computergestuurd - het eiland Skira - een verbastering van het nagemaakte eiland Kiska - beetje bij beetje verovert.

(Drijf)zandbak

De ontwikkelaars van het spel hebben het eiland Kiska één op één gekopieerd, wat op zich een lovenswaardige prestatie is. De reden is dat de speler dan het idee heeft alle vrijheid te bezitten een missie op zijn of haar manier uit te voeren. In praktijk blijkt dat het absoluut niet spannend is over het grauwige eiland te banjeren. Allereerst valt er buiten de missies niet zoveel te beleven en ten tweede wordt je, als je al iemand tegenkomt, direct omgelegd. Dus, leuk idee, maar tenzij je suïcidaal bent of tijd teveel hebt, is het niet heel zinvol vrij rond te lopen.

Kneiterhard realisme

Het is natuurlijk complete onzin dat een soldaat die net in zijn arm of been is geschoten, gewoon door kan knokken. Echter, wat is de reden dat we een spelletje gaan spelen? We willen en held zijn. We willen het gevoel hebben dat we 'the man' zijn. We willen vermaak. Operation Flashpoint geeft de normale gamer absoluut niet het gevoel dat hij of zij 'the man' is, want daar is het spel simpelweg te moeilijk voor. Is er dan geen moeilijkheidsgraad instelbaar? Jawel, maar die past alleen maar de HUD aan. Bij 'normal' zie je nog een kaart, het aantal kogels dat je ter beschikking hebt, en een aantal waypoints waar de missies te vinden zijn. Bij hard zie je alleen nog maar de status van je gezondheid. De vijanden schieten in alle gevallen simpelweg raak.

Met scherp

Nu kunnen we ermee leven dat de tegenstanders op scherp schieten. Echter, waar Operation Flashpoint - Dragon Rising geen rekening mee heeft gehouden, is een cover-systeem. Het is dus onmogelijk met één druk op een toets achter een muurtje te schuilen. En dat is best vervelend als er een elite-unit van de Chinezen het op je gemunt heeft.

Van je maten moet je het hebben

Gelukkig heb je nog een paar 'buddy's'. Deze vormen een cruciaal onderdeel vormen van het spel. Je kunt met ze communiceren via de 'command radial': een interface die je kan oproepen met de 'Q'-toets. De command radial laat zien wat op dat moment mogelijke opdrachten zijn. Bijvoorbeeld: assault, defense, move of follow me. Met een geweer op een vijand gericht zijn de assault-opdrachten van toepassing. We hebben enorm moeten wennen aan de command radial. Hoewel het op papier goed oogt, blijkt toch dat sommige opdrachten te diep in het menu zitten. Daarbij komt dat het menu alleen op te roepen is als je stil staat. Tja, dat werkt niet echt in een hevig vuurgevecht.

Masochistisch

Bij een zeer lastig en wat trager spel, zijn savepoints cruciaal. Hoewel de vergelijking op diverse punten mank loopt, willen we toch graag GTA IV aanhalen als voorbeeld. Sommige missies zijn bijzonder lang in dit spel. Het grootste punt van kritiek bij GTA IV is dat een missie weer start bij het ziekenhuis, in het appartement of na een arrestatie. Immers: daar zijn de savepoints. Bij Operation Flashpoint zijn tevens de savepoints ná een succesvolle missie en niet vlak ervoor. Je zult dus keer op keer naar de missie moeten wandelen om hem overnieuw te doen, en dat duurt soms gewoon te lang.

Eén kant belicht

Het lijkt wellicht alsof we helemaal niets positiefs kunnen verzinnen. Dat is niet helemaal waar. Dragon Rising heeft wel degelijk een paar punten die zeer interessant zijn voor een selecte doelgroep. Het realisme is indrukwekkend, de omgeving is bijzonder goed nagemaakt en de AI is beter dan we gewend zijn in schietspellen. Waar Dragon Rising het vooral van moet hebben, is multiplayer. Het is fantastisch om met een groep een online-team te vormen, om vervolgens de jacht te openen op andere elite-groepen.PluspuntenMinpuntenConclusie

Dragon Rising is een hardcore oorlogssimulatie. De instapdrempel is hoog waardoor het weinig tot geen vermaak biedt voor de 'gewone' gamer die vermaak zoekt in spellen als Call of Duty. Tevens biedt de sandbox-opzet geen voordeel en zijn de savepoints slecht gekozen. Kortom: het is een spel voor de hardcore simulatie liefhebbers.UitgeverCodemastersOntwikkelaarCodemastersDemo downloadJaBesturingssysteem (min. benodigd)Windows XPProcessor snelheid (min. benodigd)2,4 GHz dual coreHoeveelheid RAM (min. benodigd)1Grafische kaart (minimaal benodigd)nVidia 7600GT, ATI X1800XLBenodigde hardeschijfruimte (GB)8Online gamingjaGamepad ondersteuningjaOns TestsysteemIntel QX9770 (overgeklokt 4,2 GHz) Gigabyte GTX285 2GB 4GB Adata ddr3-1600 v2.0 Windows Vista 64bit

De jaarwisseling 2025/2026 is het laatste keer dat we zelf vuurwerk mogen afsteken. Reken maar dat er dus heel wat siervuurwerk de lucht in gaat op oudejaarsavond! Natuurlijk wil je daar foto's van maken, maar het blijft lastig om dit spektakel goed vast te leggen met een telefoon. Vaak eindig je met bewogen strepen of een overbelichte waas op je scherm. Met de juiste voorbereiding en instellingen maak je dit jaar foto's die wél de moeite waard zijn om te bewaren.

Begin met een schone lens door er even een microvezeldoekje overheen te halen. Vette vingers veroorzaken namelijk vlekken waardoor het felle licht van het vuurwerk minder goed wordt vastgelegd. Controleer daarnaast of je nog voldoende opslagruimte vrij hebt op je toestel. Omdat je waarschijnlijk veel beelden achter elkaar schiet, loopt je geheugen sneller vol dan je denkt. Vergeet ook niet om je batterij volledig op te laden, want als het koud is, gaat de accu van je smartphone sneller leeg.  

Stabiliteit voor scherpe beelden

Lichtflitsen in het donker fotograferen vraagt om een langere sluitertijd. Hierdoor is elke kleine beweging van je handen direct zichtbaar als een onscherpe vlek. Gebruik bij voorkeur een klein statief of een smartphonehouder om je toestel stil te houden. Heb je die niet bij de hand? Leun dan tegen een muur of lantaarnpaal en houd je smartphone met beide handen stevig vast. Gebruik in geen geval de digitale zoom. Dit verlaagt de kwaliteit van je foto aanzienlijk en maakt de korreligheid alleen maar erger.

©ID.nl

Lichtsporen vastleggen met iPhone

Heb je een iPhone, dan is de functie Live Photos je beste vriend tijdens de jaarwisseling. Zorg dat het ronde icoontje voor Live Photos bovenin je camera-app geel gekleurd is. Nadat je de foto hebt gemaakt, open je deze in de Foto's-app. Tik linksboven op het woordje 'Live' en kies uit het menu voor 'Lange belichting'. Je telefoon voegt dan alle beelden uit de opname samen tot één foto. Hierdoor veranderen de losse lichtpuntjes in vloeiende, lichtgevende banen tegen een donkere lucht. Gebruik hierbij bij voorkeur een statief of zet je iPhone ergens stabiel neer. Wanneer je namelijk los uit de hand fotografeert, worden de bewegingen die je zelf maakt ook meegenomen, en dat kan zorgen voor een wazig eindresultaat.

De Pro-modus op Android gebruiken

Veel Android-telefoons hebben een Pro-modus waarmee je handmatig de sluitertijd aanpast. Open deze stand in je camera-app en zoek naar de letter 'S' (Sluitertijd). Voor vuurwerk werkt een sluitertijd tussen de twee en vier seconden vaak het best. Houd de ISO-waarde laag, bijvoorbeeld op 100, om ruis in de donkere delen te voorkomen. Omdat de sluiter nu langer openstaat, is een statief echt een vereiste. Je krijgt dan de bekende foto's waarbij je de hele weg van de vuurpijl als een lichtspoor ziet.

Timing en compositie bepalen

Het moment waarop je afdrukt is bepalend voor het eindresultaat. Werk je met een normale sluitertijd, dan is de burst-modus handig: houd de ontspanknop ingedrukt wanneer een pijl de lucht in gaat. Zo leg je de hele explosie vast en kies je achteraf de mooiste foto uit de reeks. Denk ook na over de compositie van je beeld. Een foto van alleen de lucht is vaak wat kaal. Probeer elementen uit de omgeving mee te nemen, zoals silhouetten van gebouwen of bomen. Dit geeft context en maakt het plaatje een stuk interessanter.

🎆 Snelle checklist 🎆

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇