Na het spelen van Dragon Rising denken we direct aan de welbekende werf-slogan van het Amerikaanse leger: Uncle Sam wants you! Waarom? Dragon Rising is bij uitstek een spel voor de liefhebber van chauvinisme en simulatie. Het spel vergt veel concentratie, een emmer geduld en met name overmatige zelfcontrole.

De kern van de oorlog die bij Dragon Rising woedt, is natuurlijk olie: het zwarte goud. Zowel de Amerikanen, als de Russen als de Chinezen, die al een deel van het eiland in bezit hebben, zijn van mening dat zij het alleenrecht hebben de olie boven te halen en te verhandelen. Als speler kruip je in de huid van een Amerikaanse commando die samen met zijn team - al dan niet computergestuurd - het eiland Skira - een verbastering van het nagemaakte eiland Kiska - beetje bij beetje verovert.

(Drijf)zandbak

De ontwikkelaars van het spel hebben het eiland Kiska één op één gekopieerd, wat op zich een lovenswaardige prestatie is. De reden is dat de speler dan het idee heeft alle vrijheid te bezitten een missie op zijn of haar manier uit te voeren. In praktijk blijkt dat het absoluut niet spannend is over het grauwige eiland te banjeren. Allereerst valt er buiten de missies niet zoveel te beleven en ten tweede wordt je, als je al iemand tegenkomt, direct omgelegd. Dus, leuk idee, maar tenzij je suïcidaal bent of tijd teveel hebt, is het niet heel zinvol vrij rond te lopen.

Kneiterhard realisme

Het is natuurlijk complete onzin dat een soldaat die net in zijn arm of been is geschoten, gewoon door kan knokken. Echter, wat is de reden dat we een spelletje gaan spelen? We willen en held zijn. We willen het gevoel hebben dat we 'the man' zijn. We willen vermaak. Operation Flashpoint geeft de normale gamer absoluut niet het gevoel dat hij of zij 'the man' is, want daar is het spel simpelweg te moeilijk voor. Is er dan geen moeilijkheidsgraad instelbaar? Jawel, maar die past alleen maar de HUD aan. Bij 'normal' zie je nog een kaart, het aantal kogels dat je ter beschikking hebt, en een aantal waypoints waar de missies te vinden zijn. Bij hard zie je alleen nog maar de status van je gezondheid. De vijanden schieten in alle gevallen simpelweg raak.

Met scherp

Nu kunnen we ermee leven dat de tegenstanders op scherp schieten. Echter, waar Operation Flashpoint - Dragon Rising geen rekening mee heeft gehouden, is een cover-systeem. Het is dus onmogelijk met één druk op een toets achter een muurtje te schuilen. En dat is best vervelend als er een elite-unit van de Chinezen het op je gemunt heeft.

Van je maten moet je het hebben

Gelukkig heb je nog een paar 'buddy's'. Deze vormen een cruciaal onderdeel vormen van het spel. Je kunt met ze communiceren via de 'command radial': een interface die je kan oproepen met de 'Q'-toets. De command radial laat zien wat op dat moment mogelijke opdrachten zijn. Bijvoorbeeld: assault, defense, move of follow me. Met een geweer op een vijand gericht zijn de assault-opdrachten van toepassing. We hebben enorm moeten wennen aan de command radial. Hoewel het op papier goed oogt, blijkt toch dat sommige opdrachten te diep in het menu zitten. Daarbij komt dat het menu alleen op te roepen is als je stil staat. Tja, dat werkt niet echt in een hevig vuurgevecht.

Masochistisch

Bij een zeer lastig en wat trager spel, zijn savepoints cruciaal. Hoewel de vergelijking op diverse punten mank loopt, willen we toch graag GTA IV aanhalen als voorbeeld. Sommige missies zijn bijzonder lang in dit spel. Het grootste punt van kritiek bij GTA IV is dat een missie weer start bij het ziekenhuis, in het appartement of na een arrestatie. Immers: daar zijn de savepoints. Bij Operation Flashpoint zijn tevens de savepoints ná een succesvolle missie en niet vlak ervoor. Je zult dus keer op keer naar de missie moeten wandelen om hem overnieuw te doen, en dat duurt soms gewoon te lang.

Eén kant belicht

Het lijkt wellicht alsof we helemaal niets positiefs kunnen verzinnen. Dat is niet helemaal waar. Dragon Rising heeft wel degelijk een paar punten die zeer interessant zijn voor een selecte doelgroep. Het realisme is indrukwekkend, de omgeving is bijzonder goed nagemaakt en de AI is beter dan we gewend zijn in schietspellen. Waar Dragon Rising het vooral van moet hebben, is multiplayer. Het is fantastisch om met een groep een online-team te vormen, om vervolgens de jacht te openen op andere elite-groepen.PluspuntenMinpuntenConclusie

Dragon Rising is een hardcore oorlogssimulatie. De instapdrempel is hoog waardoor het weinig tot geen vermaak biedt voor de 'gewone' gamer die vermaak zoekt in spellen als Call of Duty. Tevens biedt de sandbox-opzet geen voordeel en zijn de savepoints slecht gekozen. Kortom: het is een spel voor de hardcore simulatie liefhebbers.UitgeverCodemastersOntwikkelaarCodemastersDemo downloadJaBesturingssysteem (min. benodigd)Windows XPProcessor snelheid (min. benodigd)2,4 GHz dual coreHoeveelheid RAM (min. benodigd)1Grafische kaart (minimaal benodigd)nVidia 7600GT, ATI X1800XLBenodigde hardeschijfruimte (GB)8Online gamingjaGamepad ondersteuningjaOns TestsysteemIntel QX9770 (overgeklokt 4,2 GHz) Gigabyte GTX285 2GB 4GB Adata ddr3-1600 v2.0 Windows Vista 64bit

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.