Iedereen heeft ongetwijfeld het Windows-onderdeel PowerShell weleens gezien, maar lang niet iedereen gebruikt het. Wat kun je er eigenlijk mee? In dit artikel praten we je bij.

Microsoft biedt met de tool PowerShell al jaren een veelzijdigere manier om het systeem door middel van getypte opdrachten te beheren. PowerShell pakt de zaken weer heel anders aan en biedt ook andere mogelijkheden.  

Geschiedenis

De eerste versie van PowerShell dateert al uit 2006 en is ontwikkeld vanuit de behoefte om een gereedschap voor beheer en automatisering te bieden met meer mogelijkheden dan de Opdrachtprompt. Die laatste was immers nog gebaseerd op het aloude MS-DOS en kent daarom geen functies die betrekking hebben op de vele aanvullende mogelijkheden van een grafisch besturingssysteem.

Al sinds Windows 7 wordt PowerShell meegeleverd en vanwege het algemene karakter van het product zijn er ook versies voor macOS en verschillende Linux-distributies.

Sinds zijn ontstaan is PowerShell nog volop doorontwikkeld en inmiddels zit het op versie 7.3.

Eerste blik

Wie slechts incidenteel gebruikmaakt van de Opdrachtprompt en nooit eerder aandacht heeft geschonken aan PowerShell, zal het idee hebben in een vertrouwde omgeving terecht te komen. Om de tool te starten, klik je met rechts op de startknop en open je Windows PowerShell.

Net als bij de Opdrachtprompt begin je in een map – in dit geval die van de ingelogde gebruiker – en het enige wat afwijkt, is de blauwe achtergrondkleur en de letters PS voor de mapnaam om aan te duiden dat je je in PowerShell bevindt. Iets wat de venstertitel natuurlijk ook al verraadt.

Probeer je het vertrouwde commando dir, dan ziet ook de uitvoering daarvan er best vertrouwd uit. Oké, de volgorde van de kolommen is wat anders en PowerShell toont standaard de bestandsattributen, maar op het eerste gezicht lijkt het op de Opdrachtprompt. Schijn bedriegt echter. Dat merk je wanneer je probeert de weergave van een map met veel bestanden na elk scherm te pauzeren met de vertrouwde opdracht dir /p. In plaats van het gewenste resultaat zie je nu een foutmelding. Help!

Help!

Waar de Opdrachtprompt bij de opdracht help een lijst met beschikbare commando’s toont, geeft PowerShell je een tamelijk algemeen verhaal. Vraag je specifiek hulp voor een enkel commando, bijvoorbeeld met help dir, dan krijg je een tekst te zien over iets dat Get-ChildItem heet. Hoe zit dat?

PowerShell kent een groot aantal opdrachten die cmdlets (lees: commandlets) worden genoemd. Voor zover deze overeenkomen met bekende functies in Opdrachtprompt zijn ze daarmee niet compatibel. Om toch een mate van vertrouwdheid te creëren, biedt PowerShell een systeem van aliassen. Daarin kan een commando onder meerdere namen beschikbaar zijn.

In ons voorbeeld zie je dat dir een alias is voor Get-ChildItem, de cmdlet waarmee je inhoud van mappen kunt opvragen. Ook kun je zien dat hetzelfde commando door het leven gaat onder de aliassen gci en ls. Om een en ander nog verwarrender te maken, kun je ook nog zelf aliassen voor opdrachten toevoegen.

Voor alle duidelijkheid werken wij vanaf nu met de officiële namen van cmdlets.

Hulp online

Dezelfde hulp die we krijgen bij help dir, krijgen we ook bij dit volledige commando:

Dat ziet er nog altijd niet al te informatief uit voor beginners. Dat komt omdat PowerShell standaard alleen een beknopte lokale helpfunctie biedt. Voegen we aan ons commando de parameter -Online toe, dan opent PowerShell onze browser en krijgen we wél de uitgebreide hulp die we mogen verwachten.

Wil je uitgebreidere hulp lokaal beschikbaar hebben, dan kun je het best PowerShell sluiten met het commando exit en opnieuw starten als Administrator. Vervolgens geef je de opdracht Update-Help.

Als de installatie klaar is, verschijnt de gevraagde hulp voortaan binnen het PowerShell-venster. Dat gebeurt overigens wel in losse segmenten. Om alles in één keer te zien, voeg je de parameter -full toe, en ben je alleen geïnteresseerd in gebruiksvoorbeelden dan is er -examples.

Afwijkend

Dat Get-ChildItem de officiële naam is voor een opdracht die ook als dir kan worden aangeroepen, maakt al duidelijk dat het om een veel algemener soort commando gaat.

In ons eerste voorbeeld zag je de standaardweergave van de inhoud van een map. Net als bij het commando dir in Opdrachtprompt biedt Get-ChildItem allerlei manieren om de uitvoer te filteren met een jokerteken (*) of uit te breiden naar onderliggende mappen met de parameter -recurse.

Je kunt de cmdlet ook voor andere doeleinden gebruiken, bijvoorbeeld door rechtstreeks vanuit PowerShell een registersleutel uit te lezen. Geef als voorbeeld daarvan deze opdracht:

Inhoudsopgave

We hebben nu een globaal idee van het verschil tussen PowerShell en Opdrachtprompt, en we weten hoe we hulp kunnen vragen. Maar hoe zit het eigenlijk met de opdrachten die we kunnen geven? Anders gezegd: welke cmdlets heeft PowerShell in huis?

Om daar achter te komen, gebruik je de opdracht Get-Command. Je krijgt dan een enorme lijst aan beschikbare opdrachten. Een deel van deze lijst wordt gevormd door aliassen en ook zie je naast de cmdlets een categorie die Function heet. Tussen cmdlets en functions zit een technisch onderscheid dat hier niet van belang is.

Uiteraard is het onmogelijk om de vele honderden opdrachten uit deze lijst te behandelen. We beperken ons dan ook tot een kleine selectie om je een beeld te geven van de kracht en veelzijdigheid.

Veiligheid

Zelfs al begrijp je maar een fractie van de lijst met beschikbare opdrachten, dan heb je vast wel gezien dat ze heel krachtig zijn en betrekking hebben op elk onderdeel van je systeem. Waar je via de beschikbare commando’s in de Opdrachtprompt alleen algemene schade kunt aanrichten (zoals het formatteren van een schijf), kunnen opdrachten en zeker scripts in PowerShell al dan niet opzettelijk zeer subtiele problemen veroorzaken (denk aan hacks). Om die reden is er een veiligheidssysteem actief dat de mogelijkheden standaard beperkt.

Geef het commando Get-ExecutionPolicy. Je zou als antwoord Restricted moeten krijgen. Dit is het hoogste beveiligingsniveau waarin je alleen losse commando’s kunt geven en geen scripts kunt uitvoeren. Dit beveiligingsniveau kun je alleen wijzigen wanneer je PowerShell als Administrator uitvoert. Wijzigen doe je met Set-ExecutionPolicy waarbij je vier veiligheidsniveaus hebt, zie ook deze opdracht:

Informatie

PowerShell biedt verschillende opdrachten die een alternatief vormen voor functies die je doorgaans via Windows zou gebruiken. Neem bijvoorbeeld het opvragen van een lijst met actieve processen waarvoor je anders Taakbeheer zou openen. In PowerShell kun je zo’n lijst opvragen met Get-Process.

Maar waarom zou je dat willen wanneer Taakbeheer voldoet? Taakbeheer geeft je een momentopname die je hooguit zou kunnen bewaren door een reeks schermafdrukken van het venster te maken. Vraag je zo’n lijst op in PowerShell, dan kun je hem ook bewaren en later vergelijken met een soortgelijke lijst die je op een ander moment maakt.

Geef deze opdracht:

Hiermee maak je een lijst met alle processen inclusief alle beschikbare informatie daarover, converteer je die naar html en sla je hem op als bestand. Processen stoppen (pas op!) kan met Stop-Process en dan zal het je niet verrassen dat je ze ook kunt starten met Start-Process.

Op vergelijkbare wijze kun je bijvoorbeeld actieve en gestopte services achterhalen (Get-Service), logboeken van het systeem uitlezen (Get-EventLog) en meer. Uitvoer van dit soort opdrachten kun je bovendien op basis van allerlei criteria filteren met Where-Object.

Bestandsbeheer

Net als in Opdrachtprompt heb je in PowerShell de beschikking over opdrachten voor bestandsbeheer. De syntax vraagt vaak wat meer typewerk wanneer je de volledige vorm gebruikt, maar dat komt de begrijpelijkheid van instructies alleen maar ten goede. Vind je de opdrachten te lang, dan kun je altijd nog de aliassen opzoeken of zelf nieuwe maken.

Deze opdracht gebruik je om een map naar een andere locatie te kopiëren waarbij de toevoeging -Recurse ervoor zorgt dat ook onderliggende mappen worden verwerkt:

Vervang je het woord Copy door Move, dan verplaats je mappen en bestanden. Uiteraard is er ook de mogelijkheid om bestanden en mappen te verwijderen. Dat doe je met Remove-Item. Hernoemen gebeurt door middel van Rename-Item.

Tot slot kun je met Clear-Item de inhoud van een object verwijderen maar het object zelf bewaren. Denk bijvoorbeeld aan de inhoud van een map.

Stapje verder

Het feit dat je in al deze namen van cmdlets het woord Item tegenkomt, geeft de indruk dat ze veelzijdiger zijn dan hun tegenhangers in de Opdrachtprompt en dat is ook zo. Zoals je ook al kon zien bij Get-ChildItem, hebben opdrachten zoals Copy-Item een breder bereik dan alleen bestanden en mappen en zou je deze opdracht ook kunnen gebruiken om bijvoorbeeld registersleutels te kopiëren.

De PowerShell-opdrachten werken niet alleen op een lokale computer, maar ook op een andere machine in het netwerk. Dat maakt ze ideaal voor systeembeheerders (en thuisgebruikers met een bescheiden lokaal netwerk) om vanaf een centrale locatie aanpassingen op alle machines te doen via één script.

Scripts

Zoals we al zeiden in de paragraaf ‘Veiligheid’ kun je standaard alleen losse commando’s geven binnen PowerShell. Tussen de vele beschikbare opdrachten zitten ook instructies die programmeurs herkennen als lus-opdracht, bijvoorbeeld ForEach-Object, waarmee je dezelfde reeks commando’s op een heleboel objecten kunt loslaten. De typische plek waar je dat doet is binnen een script, de tegenhanger van het batch-bestand bij de Opdrachtprompt.

Vanwege hun kracht kennen scripts, net als gewone programma’s (exe-bestanden) een systeem van certificaten, zodat je zeker kunt weten of een script uit een betrouwbare bron komt.

Het zal duidelijk zijn dat PowerShell vooral bedoeld is voor (zeer) ervaren computergebruikers. Ook zul je begrijpen dat het veel meer studiemateriaal vereist dan dit artikel kan bieden. Dé plek om je studie te vervolgen is de online documentatie van Microsoft en de website PowerShell Gallery.

Een blender of een keukenmachine maakt geluid, dat is nu eenmaal zo. Er zitten bewegende onderdelen in, en er komt flink wat kracht bij kijken. Maar wat als je blender meer lawaai maakt dan zou moeten? Gelukkig kun je dat vaak zelf oplossen. Hier lees je hoe.

Lees ook: 9 dingen die je óók met je blender kunt maken

Waarom maakt mijn blender lawaai? 

De messen van een blender draaien doorgaans in de rondte met zo'n 20.000 toeren per minuut – bijna tien keer zo veel als de wielen van je auto als je lekker aan het cruisen bent. Geen wonder dus dat daar wat geluid bij komt kijken. 

Oudere blenders maken vaak meer lawaai dan nieuwe, en hoe langer je je blender hebt, des te meer geluid hij gaat maken, omdat de onderdelen verouderd raken. Daar is verder weinig aan te doen, behalve een nieuwe blender kopen. 

Stille blenders

Er zijn steeds meer stille blenders op de markt, al blijven ze natuurlijk altijd geluid maken. Doorgaans geldt dat hoe krachtiger het model, des te hoger de geluidsproductie. Denk dus goed na of je wel de krachtigste blender nodig hebt, of dat je het met een simpeler – en stiller! – model af kan. 

Fabrikanten doen er ook steeds meer aan om het geluid tegen te houden, bijvoorbeeld door een geluidsreductiesysteem en een slimme vorm van de messen en de glazen kan. Nieuwer is niet altijd beter, maar in dit geval vaak wel. 

©HP

Resonantie

Een van de hoofdredenen van een luide blender is de resonantie in de rest van je keuken. Probeer je blender maar eens op te tillen tijdens het blenden: dan hoor je meteen een stuk minder. Dat komt doordat het geluid doordreunt in het keukenblad, of zelfs in de muren waar de blender bij in de buurt staat. 

Zorg er dus voor dat de blender zo vrij mogelijk staat, niet tegen de muur en er ook niet vlakbij. Je kunt ook tijdelijk een handdoek of theedoek onder de blender leggen om het doordreunen te voorkomen, al moet je er wel voor zorgen dat het apparaat waterpas blijft staan. 

Veel blenders en keukenmachines hebben zuignappen, zodat ze wel op hun plek blijven staan, maar niet direct met het aanrechtblad in aanraking komen. Dat scheelt ook weer een slok op een smoothie! 

Conclusie

Je blender maakt nu eenmaal geluid, daar is weinig aan te doen. Je kunt het wel binnen de perken houden door te zorgen dat de blender goed waterpas staat en dat alle onderdelen goed schoon zijn. Zet hem niet tegen of in de buurt van de muur, en zet hem eventueel op een handdoek of theedoek om de ergste trillingen te voorkomen. En anders kun je natuurlijk altijd op zoek gaan naar een nieuwe, stille blender.

Google Maps is een veelgebruikte navigatie-app binnen zowel Android als iOS. Veel mensen zijn inmiddels gewend aan die app en hebben geen behoefte aan alternatieven. Maar als je om je heen kijkt, zijn er genoeg kaarten-apps die de moeite waard zijn.

Google Maps is inmiddels meer dan alleen een app voor het navigeren. Je kunt er eveneens informatie over je omgeving of buurt mee opzoeken, en zodoende leuke plekjes ontdekken. Ook biedt de app informatie over bijvoorbeeld files en de luchtkwaliteit. Daarnaast laten mensen er zelf recensies en foto's op achter, waardoor je nog een beter beeld krijgt van wat er in jouw omgeving gebeurt. En vergeet de Steet View-functie niet om een omgeving elders op de wereld te verkennen.

Maar dit is natuurlijk niet de enige dienst die je op deze manier op je smartphone kunt gebruiken. In dit artikel bieden we vier alternatieven voor Google Maps aan.

1- Here WeGo

De eerste app in dit korte lijstje is Here WeGo. Dit is een gratis te downloaden app, die in de basis hetzelfde doet als Google Maps – maar dan zonder Google. Je hebt toegang tot verschillende soorten navigatieopties, zoals wandelen, met de auto of het ov, en kunt directies opvragen die je van deur tot deur brengt. Daarnaast zijn er allerlei mogelijkheden waarmee je de reis, ongeacht het voertuig, personaliseert. Zo kun je kiezen voor de snelste of de kortste route (het verschil zit hem in snelheid) en of je in realtime omgeleid wil worden wanneer dat nodig is. Zo kan Here WeGo rekening houden met files en eventueel oponthoud. Verder zijn er twee weergavemodi: een zoals in Google Maps en een met een satellietbeeld van de omgeving.

Here WeGo is beschikbaar voor Android en iOS.

🚲Leestip: Ga eropuit! De beste sites en apps voor wandelen en fietsen

2- Apple Maps

We kunnen het ons bijna niet voorstellen dat je dit niet weet als je een iPhone hebt, maar Apple biedt met zijn eigen kaartenapplicatie Apple Maps ook een prima alternatief voor Google Maps aan. Hoewel de software eerder onbruikbaar was, heeft de app de afgelopen jaren flinke sprongen vooruit gemaakt. Had je de app eerder afgeschreven, dan kun je je er nu aan wagen. Net zoals bij andere navigatie-applicaties heb je de keuze uit verschillende reisopties, zoals met de auto, de fiets en bijvoorbeeld een taxi. Apple Maps biedt routenavigatie, locatie delen, plaatskaarten en een interactieve 3D-weergave aan van allerlei omgevingen. Zo krijg je een beter beeld van wat er te beleven valt, of hoe er een stad, dorp of weg vormgegeven is.

Apple Maps is alleen beschikbaar voor iOS.

3- Waze

Mocht je iemand zijn die uit het Google-ecosysteem wil stappen, of minder van Google afhankelijk wil zijn, dan is Waze wellicht niet de beste optie. Google is namelijk eigenaar van deze app. Maar voor andere gebruikers kan dit wel een goed alternatief zijn. Veel van de informatie die Waze presenteert, is namelijk afkomstig vanuit de community. Gebruikers houden andere mensen dus op de hoogte. Daardoor krijg je veel meer updates in realtime over wat er om je heen gebeurt of wanneer je eenmaal de weg op gaat. Ongelukken en dergelijke zijn daardoor geen verrassingen meer. Waze kan bovendien razendsnel andere routes aanbieden, en je kunt van tevoren aangeven dat je bepaalde wegen of gebieden wilt vermijden.

Waze is beschikbaar voor zowel Android als iOS.

4- OsmAnd

OsmAnd is tot slot een navigatieapplicatie die volop gebruikmaakt van opensource-informatie. In dit geval gaat het om de data van OpenStreetMap. Dat is niet het enige dat dit zo'n sterke app maakt. Want OsmAnd legt voornamelijk de nadruk op offline gebruik. Zo kunnen gebruikers niet alleen hun eigen omgeving, maar ook gewoon de kaart van een volledig land offline beschikbaar maken. Dat zal de app dan ook meteen vragen op het moment dat je hem voor het eerst opent. Daardoor kun je niet alleen data besparen, ook heb je gewoon een goede kaart tot je beschikking wanneer je in een gebied bent met slecht internet. Verder is het fijn om te zien dat OsmAnd de basis op orde heeft als het gaat om de interface en navigatieopties. Alle basale functies die je mag verwachten van een kaartenapp zit in OsmAnd, dus je hoeft niets te missen.

OsmAnd is beschikbaar voor zowel Android als iOS.