Iedereen heeft het weleens meegemaakt: een computercrash, stroomuitval of een lastig Word-bestand. Word crasht vervolgens dusdanig dat je document en werk verloren lijken. En wat dacht je van de bekende fout waarbij je zelf een verkeerde documentversie overschrijft? Gelukkig biedt Microsoft met de functie AutoHerstel een handige reddingsboei. Dit is niet altijd voldoende om de correcte of meest recente versie van je document op te duiken. In dit artikel laten we zien hoe je documentherstel in Word inschakelt, zodat je nooit meer bang hoeft te zijn voor bestandsverlies.

Er zijn allerlei doemscenario’s. Word (of je hele pc) crasht of je sluit Word en vergeet het document op te slaan. Wat ook voorkomt: je werkt aan een document, doet enkele aanpassingen en bewaart het bestand. Nadat je Word hebt afgesloten, besef je dat je een grote fout hebt begaan: je hebt een paar alinea’s/pagina’s geknipt met de intentie de teksten elders te plakken. Dit laatste ben je vergeten, maar hebt het document wel opgeslagen. Als je het document nu opent, ben je uren werk kwijt.

Wat er ook is gebeurd: je hebt altijd een goede kans om de inhoud van een document terug te krijgen, zelfs als je het document niet (of niet goed) hebt opgeslagen. We beschrijven de beste trucs met één doel: we willen voorkomen dat je weer helemaal opnieuw moet beginnen. De stappen in dit artikel zijn geschreven rond de meest recente versie van Microsoft Word en die heb je als je bijvoorbeeld Office 365 Home of Office 365 Personal gebruikt.

©PXimport

01 AutoHerstel

Om verlies van documenten te voorkomen, kun je aanpassingen doen aan Word en enkele leefregels in acht nemen om gegevensverlies in de toekomst te voorkomen. Zelfs als je dit niet gedaan hebt, heb je een kans om je gegevens terug te krijgen.

Word heeft een automatisch vangnet voor veel problemen. De tekstverwerker bewaart je werk regelmatig, ook als je dit niet zelf doet. Als je uren hebt gewerkt aan een Word-document en dit niet hebt bewaard, is er alsnog een kans om je werk terug te krijgen.

De locatie waar Word je bestanden bewaart, is eenvoudig terug te vinden in Word. Klik op Bestand / Opties / Opslaan. Achter Locatie van AutoHerstel-bestand vind je de map waar Word je documenten automatisch opslaat. Op ons testsysteem is dit de map C:\Users\Robbin\AppData\Roaming\Microsoft\Word. De map met autoherstelbestanden is niet zomaar te bereiken met Windows Verkenner, omdat Windows standaard bepaalde mappen verbergt. Open Windows Verkenner en klik op Beeld / Opties. In het tabblad Weergave activeer je optie Verborgen bestanden, mappen en stations weergeven.

©PXimport

02 Veiligstellen

Open de map die je gevonden hebt bij de vorige stap in Windows Verkenner. In deze map vind je geen Word-documenten die eindigen op .docx (bijvoorbeeld mijndocument.docx), maar hebben de herstelbestanden het achtervoegsel .asd (bijvoorbeeld AutoHerstel-versie van mijndocument.asd). Dit type bestand kun je niet zomaar openen door erop te dubbelklikken. Kopieer alle asd-bestanden (ook uit de submappen!) naar een andere locatie, bijvoorbeeld je bureaublad, om te voorkomen dat je ze per ongeluk (automatisch) laat verwijderen door Word.

Start Word en klik op Bestand. Onderaan de tab Info vind je Document beheren met een gelijknamige knop. Klik hierop en kies Niet opgeslagen documenten herstellen. Je belandt hiermee automatisch in de standaardmap van Word met herstelbestanden. Blader naar de locatie waarnaar je de herstelbestanden bij de vorige stap hebt gekopieerd. Open het gewenste asd-bestand en herstel je document. Bewaar je herstelde document als een Word-bestand in een map naar keuze met Bestand / Opslaan als. Kies bij voorkeur een map in je OneDrive of Dropbox om de kans op gegevensverlies in de toekomst te minimaliseren (zie stappen 07 - 09).

©PXimport

03 Direct herstel

Word is een stuk gebruiksvriendelijker dan een paar jaar geleden en dat geldt ook voor het automatisch herstellen. Door de asd-bestanden te kopiëren naar een andere locatie (zoals in de vorige stap staat beschreven), creëer je een extra vangnet voor het geval de asd-bestanden (automatisch) worden opgeschoond. Soms is deze extra veiligheidsmaatregel niet nodig en geeft Word zelf aan dat er iets niet in de haak is. De tekstverwerker meldt dat er iets is misgegaan en dat je bestanden kun herstellen. De mogelijkheden vind je in de linkerkolom. Vanuit hier kun je de documenten openen (ook als deze niet zijn opgeslagen) en handmatig bewaren via Bestand / Opslaan als.

Als Word aangeeft dat er iets mis is gegaan, moet je extra alert zijn en niet zomaar op OK klikken. Als er herstelbestanden beschikbaar zijn, krijg je bij het afsluiten van Word de keuze om herstelbestanden te wissen of behouden. De bestanden verwijderen is de standaardoptie, dus als je niet goed oplet en op OK klikt, ben je hiermee je herstelbestanden alsnog kwijt. De asd-bestanden die je eerder handmatig hebt veiliggesteld laat Word met rust zodat je je een foutje kunt permitteren.

©PXimport

04 Interval

De functie AutoHerstel van Word is standaard actief, maar het is goed om dit te controleren. De frequentie waarmee Word een bestand aanmaakt voor automatisch herstel kun je zelf bepalen. Open de opslaginstellingen van Word zoals beschreven bij stap 2. Zorg ervoor dat er een vinkje staat bij Elke .. minuten AutoHerstel-gegevens opslaan. Vul hier het aantal minuten in, bijvoorbeeld twee of vijf. De frequentie die je kiest, is afhankelijk van je eigen discipline (bewaar je je werk regelmatig?) en snelheid waarmee je documenten bewerkt. Vijf minuten is voor bijna iedereen een acceptabele instelling.

©PXimport

05 Versiegeschiedenis

Als je een fout maakt tijdens het bewerken van een document, bijvoorbeeld twee keer knippen zonder de plakken, heeft Word een extra vangnet dat ook werkt via de AutoHerstel-functie. Klik op Bestand en kijk onderaan op het tabblad Info. Naast de knop Document beheren zie je automatische momentopnamen (met tijdsaanduiding). Door op een momentopname te klikken, bijvoorbeeld van tien minuten geleden, kun je de inhoud van deze ‘snapshot’ te bekijken en vergelijken met je huidige tekst. Gebruik Bestand / Opslaan als om de momentopname te bewaren of kopieer/plak de tekst die je mist vanuit de momentopname naar je werkdocument.

©PXimport

06 Opslaan (als)

Er is een verschil tussen Bestand / Opslaan en Bestand / Opslaan als. Als je een document opent dat je via mail, Slack of andere bron hebt ontvangen is het goed om jezelf aan te leren altijd eerst de optie Opslaan als te gebruiken. Hiermee bewaar je het document bewust op een locatie die je straks weer kunt terugvinden. Doe je dit niet, dan belandt het document in je downloadmap of andere (tijdelijke) locatie en kun je het zonder hulpmiddelen mogelijk niet meer terugvinden.

Tijdens het werken in een document is het uiteraard aan te raden om je bestand regelmatig op te slaan. Veel mensen bewaren hun document pas op het moment dat het document klaar en dat is vragen om problemen. Opslaan via het menu is eigenlijk omslachtig: als expert ben je vast bekend met de toetscombinatie Ctrl+S (de S van ‘Save’, opslaan). Leer jezelf aan om deze toetscombinatie regelmatig te gebruiken in Word. Zo bewaar je tussendoor je werk zonder je muis te gebruiken.

©PXimport

07 Cloudopslag

Het extra AutoHerstel-vangnet van Word is fijn om achter de hand te hebben, maar dit is niet voldoende. Als extra kun je bestandsrevisies gebruiken. Dit zijn tussentijdse momentopnames van (bijvoorbeeld) een document. Dergelijke bestandsrevisies heb je tot je beschikking als je je werk opslaat in OneDrive of Dropbox. Welke clouddienst je gebruikt is een persoonlijke keuze, maar de revisies van Dropbox zijn veel beter dan die van OneDrive. OneDrive is standaard aanwezig in Windows Verkenner, het Dropbox-programma moet je apart downloaden. Een gratis Dropbox-account biedt 2 GB opslagruimte en dat is voldoende voor alle Word-documenten van een gemiddelde gebruiker.

Maak een map aan voor je Word-documenten in OneDrive of Dropbox. Open Word en ga naar Bestand / Opties / Opslaan. Klik achter Standaardlocaties op Bladeren en wijs de map aan die je zojuist hebt aangemaakt in je favoriete clouddienst. Als je vanaf nu Opslaan of Opslaan als gebruikt, wordt deze map automatisch aangeboden als opslaglocatie. Handige bijkomstigheid is dat je bestanden automatisch in de cloud belanden. Hierdoor kun je erbij op al je apparaten en via www.onedrive.com of www.dropbox.com in je browser. Omdat de bestanden ook extern zijn, overleven je documenten een computercrash, diefstal of andere ellende.

©PXimport

08 Revisies in OneDrive

Ga naar www.onedrive.com om aanwezige bestandsversies te bekijken in OneDrive. Open de map waar je het bestand hebt bewaard en klik met de rechtermuisknop op het bestand. Kies Versiegeschiedenis om eerdere bestandsversies te bekijken. Het aantal revisies vind je in de linkerkolom. Als je een versie aanklikt, zie je direct een voorbeeldweergave in Word Online zodat je de inhoud kunt bekijken. Met Herstellen overschrijf je het Word-document in je OneDrive met de versie uit de revisie. Met Downloaden haal je het revisiebestand binnen en kun je het met via Opslaan als bewaren in een map naar keuze.

©PXimport

09 Revisies in Dropbox

Bestandsrevisies in Dropbox zijn niet beperkt tot Word-documenten, de functie werkt ook met andere bestandstypen. Revisies zijn beschikbaar vanuit Windows Verkenner. Open de Dropbox-map op je computer, klik met de rechtermuisknop op een Word-document waarvan je een eerdere versie nodig hebt en kies Versiegeschiedenis. Je browser wordt geopend en je krijgt een overzicht van beschikbare momentopnames inclusief tijd/datumstempel. Klik op een bestand voor een voorbeeldweergave en gebruik de knop Terugzetten of Downloaden. Ook hiervoor geldt: de knop Terugzetten overschrijft je originele document met de revisie (oppassen dus!) en met Downloaden haal je het revisiebestand binnen.

©PXimport

10 Misplaatste bestanden zoeken

Je kunt Word-bestanden zelfs kwijtraken als je altijd braaf je werk hebt opgeslagen. Het document is niet echt weg of verloren, maar gewoon zoek (al komt dat op bijna hetzelfde neer). De zoekfunctie van Windows is beperkt en werkt op sommige computers niet goed. Dit is met twee handige programma’s op te lossen zodat je razendsnel kunt zoeken op bestandsnaam of inhoud van een document. Download en installeer Copernic Desktop Search Lite en Everything.

Als je een document ergens hebt opgeslagen, maar geen idee meer in welke map of wat de bestandsnaam was, is Copernic Desktop Search Lite de redder in nood. Het programma indexeert je computer en maakt het archief doorzoekbaar. Je hoeft alleen een stukje tekst (waarvan je weet dat het voorkomt in je document) in te typen in het zoekvenster. De gevonden bestanden met jouw tekst kun je meteen openen in Word.

Let op: het programma indexeert ook je mail, browser en andere gegevens. Door deze zoekfuncties te beperken via Extra / Opties, indexeert Copernic Desktop Search Lite sneller.

Als je een document niet kunt vinden, maar de bestandsnaam nog wel ongeveer weet, heb je het bestand snel gevonden met Everything. Dit maakt Everything zeer geschikt om bijvoorbeeld een Word-document dat je hebt bewerkt vanuit een mailbijlage op te sporen. Everything werkt zonder vooraf indexeren, maar direct via NTFS. NTFS is het bestandssysteem dat op vrijwel elke Windows-computer gebruikt wordt. Geef een gedeelte van de bestandsnaam op in het zoekveld en je resultaten verschijnen direct, waarna je het document kunt openen in Word.

©PXimport

Twee keer knippen

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.