ID.nl logo
Dit zijn de beste alternatieven voor Movie Maker
© Reshift Digital
Huis

Dit zijn de beste alternatieven voor Movie Maker

Enkele jaren geleden trok Microsoft de stekker uit Windows Movie Maker. Anno 2022 heb je dus een andere tool nodig om video's te bewerken. OpenShot Video Editor is een goed alternatief. Hoe werkt het programma?

Dankzij de smartphone hebben we altijd een goede videocamera op zak en die gebruiken we dan ook veelvuldig. Wil je met al dat videomateriaal iets doen, dan kun je niet om een degelijke videobewerker heen. Voorheen kon iedere Windows-gebruiker gratis Movie Maker downloaden via het pakket Windows Essentials 2012. Dit programma was uitstekend geschikt voor eenvoudige filmmontages. Het programma krijgt echter geen nieuwe functies meer en Microsoft zal veiligheidsproblemen niet meer oplossen. Wie op een laagdrempelige manier video’s wil bewerken, moet daarom op zoek naar een alternatief. Het loont de moeite om OpenShot Video Editor eens uit te proberen. Deze freeware is, in tegenstelling tot geavanceerde videobewerkers, erg simpel in gebruik en er is een Nederlandse vertaling van.

Movie Maker-app

Movie Maker is niet helemaal van het toneel verdwenen. Microsoft heeft namelijk de videobewerk-functionaliteit ondergebracht in de Microsoft Foto's-app. Deze app staat voorgeïnstalleerd op alle Windows 10-systemen, maar is ook te vinden in de Microsoft Store. Ga in de Foto-app naar Video Editor en start een nieuw videoproject.  Vanaf je pc of het web kun je filmpjes aan dit project toevoegen, die je vervolgens kunt bewerken. Denk aan (relatief) eenvoudige bewerkingen als beelden opknippen, splitsen, teksten of filters toevoegen en snelheid van de beelden aanpassen. Ook kun je een achtergrondmuziekje aan je videoproject toevoegen.  Toch blijven de mogelijkheden van de Foto-app op het vlak van videobewerking beperkt. En dat is uiteraard niet gek: met de tool kun je vooral foto's bewerken. Maar ook voor precieze en meer geavanceerde fotobewerking is en blijft een daarin gespecialiseerd programma nodig. In een ander artikel geven we 21 tips voor gratis programma's om je foto's te bewerken.

©PXimport

01 Voorbereiding

In tegenstelling tot Windows Movie Maker is OpenShot Video Editor voor meerdere platformen beschikbaar. Op de downloadpagina van OpenShot zijn er namelijk edities voor Linux, macOS en natuurlijk Windows te vinden. In dit artikel besteden we aandacht aan de Windows-editie. De installatie bevat geen bijzonderheden, dus je kunt alle standaardstappen doorlopen. Zodra je het programma voor de eerste keer opent, komt OpenShot Video Editor met een zelfstudiemodus op de proppen. Door de uitleg te lezen en telkens op Volgende te klikken, leer je alvast de basiskenmerken van de freeware kennen. Houd er rekening mee dat de uitleg Engelstalig is. Op wat onvolkomenheden na is de interface van deze videobewerker gelukkig Nederlandstalig.

©PXimport

02 Videobestanden importeren

Net zoals je voorheen bij Windows Movie Maker gewend was, is het zaak om eerst de juiste videobestanden in OpenShot Video Editor te importeren. Je sluit zo nodig je smartphone, tablet, videocamera, sd-kaart, usb-stick of externe schijf met videobestanden op je computer aan. Klik in het menu op Bestand / Bestandenimporteren. Je bladert in de verkenner vervolgens naar de juiste locatie om de videobestanden te tonen. Goed om te weten is dat OpenShot Video Editor ook netwerkmappen herkent, zodat je bijvoorbeeld video’s vanaf een nas rechtstreeks kunt importeren. Selecteer de gewenste video’s en bevestig met Openen. Het programma ondersteunt de meeste gangbare videoformaten, zoals mts, vob, mkv en mov. Houd er rekening mee dat het vaak niet lukt om rechtstreeks videobestanden van een iPhone of iPad te importeren. Sla de mediabestanden dan eerst lokaal op en voeg ze daarna alsnog toe. Naast videobestanden importeer je eventueel ook muziek en afbeeldingen.

©PXimport

03 Tijdlijn

Bij Windows Movie Maker was je gewend om met twee deelvensters te werken, maar in OpenShot Video Editor zijn dat er nu drie, namelijk een tijdlijn, een voorbeeldweergave en een deelvenster met projectbestanden. Tussen deze vensters zie je zes lichtgrijze puntjes. Door hierop met de linkermuisknop te klikken en vervolgens te slepen, bepaal je eigenhandig het formaat van ieder deelvenster. Op die manier laat je alle beschikbare sporen uit de tijdlijn zien. Je voegt eenvoudig videofragmenten aan de tijdlijn toe. Klik in het onderdeel Projectbestanden een videobestand aan en verplaats het fragment met ingedrukte muisknop naar de tijdlijn. Laat de muisknop vervolgens los. Je hebt nu een videobestand aan de filmmontage toegevoegd. Op deze wijze zet je eenvoudig meerdere videoclips achter elkaar en bepaal je zelf de volgorde van de uiteindelijke film. Wil je een videobestand van de tijdlijn verwijderen? Selecteer binnen de tijdlijn het juiste fragment en druk op Delete.

Naast videobestanden voeg je ook audiobestanden aan de tijdlijn toe. Je gebruikt hiervoor een ander spoor. Wordt de tijdlijn te lang waardoor er een deel buiten beeld valt? Je klikt dan boven de tijdlijn aan de rechterkant op het minteken om uit te zoomen. Op die manier heb je meer overzicht over welke fragmenten de voorlopige montage bevat.

©PXimport

04 Videoclips inkorten

Je kunt videoclips op de tijdlijn inkorten, zodat je saaie beelden uit de filmmontage weglaat. Bepaal met de rode schuifregelaar op de tijdlijn het kantelpunt van de video. Wil je het laatste gedeelte wissen? Klik aan de rechterkant van het videofragment op het blauwe verticale lijntje waarbij de cursor verandert in een pictogram met aan weerszijden twee pijltjes. Beweeg de cursor met ingedrukte muisknop naar links totdat je de rode schuifregelaar bereikt. Wil je juist het eerste gedeelte uit de video verwijderen? Dan klik je aan de linkerkant van het fragment op het blauwe lijntje en beweeg je de cursor naar rechts.

©PXimport

Clips splitsen

Er is een alternatieve manier om een videoclip in te korten, namelijk door een fragment te splitsen. Je stelt hiermee een begin- en eindpunt in, zoals je wellicht nog wel weet van Windows Movie Maker. Klik met de rechtermuisknop op een videobestand in het deelvenster Projectbestanden. Kies vervolgens voor de optie Split clip. Je beweegt de schuifregelaar naar het begin van het fragment dat je wilt gebruiken. Bevestig met Begin en zet de schuifregelaar vervolgens op het eindpunt. Nadat je op Einde hebt geklikt, bedenk je voor dit ingekorte videobestand een naam. Klik als laatste op Nieuw.

©PXimport

05 Overgangen

Wanneer je verschillende videoclips aan elkaar rijgt, ontstaan er nogal harde overgangen. Het is mooier om fragmenten vloeiend in elkaar over te laten lopen. In Windows Movie Maker gebruikte je hiervoor het tabblad Animaties, maar gelukkig heeft ook OpenShot Video Editor hiervoor genoeg mogelijkheden in huis. Klik onder het deelvenster Projectbestanden op de optie Overgangen. Het programma bevat allerlei exotische sjablonen van mooie overgangen. Wil je niet te gek doen, dan klik je bovenaan op Veelgebruikt. Klik op een overgang en kies met ingedrukte muisknop de gewenste positie op de tijdlijn. Dat kan ‘bovenop’ bestaande videofragmenten. Bij de meeste sjablonen voeg je de overgang helemaal aan het begin van een videoclip toe. Klik onder het videovoorbeeld op de knop Afspelen om het resultaat te bekijken.

©PXimport

06 Vervagen

Een andere manier om een soepele overgang tussen twee fragmenten te creëren, is door de beelden iets te vervagen. Wanneer een clip eindigt, verdwijnt het beeld langzaam uit de film. Voor het begin van een clip geldt het omgekeerde. Het begin en einde van ieder videofragment is hierdoor minder abrupt, zonder dat er een opvallende overgang zichtbaar is zoals bij reguliere overgangssjablonen het geval is (zie stap 5). In Windows Movie Maker is Vervagen een reguliere overgang, maar in OpenShot Video Editor zit deze functie op een aparte plek. Klik met de rechtermuisknop op een clip en ga naar Faden / Gehele clip. Maak hier een keuze tussen In- en uitfaden (snel) en In- en uitfaden (langzaam).

07 Effecten

Via de optie Effecten kun je de beelden enigszins bewerken, al zijn de mogelijkheden hiervoor ietwat beperkt, vergeleken bij Microsofts vervallen videobewerker. Je gebruikt Helderheid als je de beelden iets te donker vindt. Daarnaast is het effect Kleurverzadiging interessant, omdat je hiermee de kleuren feller kunt maken. Met Vervaging, Chroma key, De-interlace, Alpha Mask/Wipe Transition en Negatief heeft OpenShot Video Editor in totaal zeven effecten in huis.

Je past een effect toe, door het effect bovenop een videoclip van de tijdlijn te positioneren. Er verschijnt op de tijdlijn een pictogram als bewijs dat het effect is toegepast. Gebruik je bijvoorbeeld Helderheid, dan verschijnt er een B (van Brightness). Klik met de rechtermuisknop op dit pictogram en kies voor Eigenschappen. Linksonder verschijnt een venster waarmee je de waarden van het effect eigenhandig aanpast. Dat is overigens niet zo eenvoudig, maar je kunt er wellicht even mee spelen.

©PXimport

Overige alternatieven

Naast OpenShot Video Editor zijn er nog meer gratis alternatieven voor Windows Movie Maker beschikbaar. Wie veel met YouTube werkt, kan eventueel online eenvoudige bewerkingen uitvoeren. Neem maar eens een kijkje bij de YouTube-editor. De functies werken prima, al dien je wel eerst alle video’s naar YouTube te uploaden. Wie een geavanceerde videobewerker wenst, kan het veelzijdige Lightworks overwegen. Voor een cursus met deze (ietwat lastige) videobewerker kijk je op onze website. In een ander artikel spreken we nog meer programma's voor videobewerking, maar deze zijn niet allemaal gratis te gebruiken. Desondanks concludeerden we vreemd genoeg dat de gratis tools wel de beste bestandsondersteuning bieden.

©PXimport

08 Kantelen

Zeker met een smartphone komt het nog weleens voor dat je tijdens de video-opname het toestel kantelt. Dat merk je tijdens de montage. Gelukkig kun je de beelden ook in OpenShot Video Editor roteren, zodat ze bruikbaar zijn voor de film. Klik met de rechtermuisknop op een videoclip en ga naar Roteren. Maak hier een keuze tussen 90° roteren (rechts) of 90° roteren (links).

09 Film afwerking

Ben je volledig tevreden met de montage? Hoog tijd om de uiteindelijke film op te slaan. Ga naar Bestand / Video exporteren en bedenk voor het project een toepasselijke naam. Je selecteert via Bladeren de juiste opslaglocatie. Bij Profiel laat je de optie Alle formaten ongewijzigd. Vergeet verder niet om achter Doel het gewenste uitvoerformaat te selecteren, bijvoorbeeld MP4 (h.264) of AVI (mpeg4). Deze keuze hangt sterk af van de bestandscompatibiliteit van het apparaat waarop je de film wilt afspelen. Je kiest bij Videoprofiel de resolutie en de framesnelheid. Zorg ervoor dat deze waarden overeenkomen met de filmeigenschappen van de gebruikte camera. Als laatste stel je de gewenste kwaliteit in, waarna je bevestigt met Video exporteren.

©PXimport

Mobiel bewerken?

Er bestaan ook allerlei apps voor smartphone/tablet waarmee je simpele bewerkingen uitvoert. Je kunt hiermee bijvoorbeeld videoclips inkorten, muziektracks toevoegen, overgangen instellen en filters toepassen. Voor losse videoclips en eenvoudige bewerkingen voldoen de meeste videobewerking-apps prima, maar het is ondoenlijk om hiermee een gelikte film van meerdere videobronnen samen te stellen. Bovendien zijn de bedieningsmogelijkheden op een aanraakscherm beperkt. Voor het echte werk gebruik je daarom nog altijd een videobewerker op een pc met een groot scherm.

▼ Volgende artikel
Dit wil je weten over tweestapsverificatie, óók zonder je smartphone
© Looker_Studio - stock.adobe.com
Huis

Dit wil je weten over tweestapsverificatie, óók zonder je smartphone

Je inloggegevens alleen met een wachtwoord beveiligen is vragen om problemen. Steeds meer diensten en apps bieden daarom tweefactorauthenticatie (2FA) aan, of ze verplichten dit zelfs. Naast een wachtwoord heb je dan een tweede factor nodig. Vaak gebruik je hiervoor je smartphone, maar wat doe je als je (tijdelijk) geen telefoon hebt?

Dit artikel in het kort

Tweestapsverificatie (2FA) beschermt je accounts beter dan alleen een wachtwoord. Vaak gebruik je hiervoor je smartphone, maar dat hoeft niet. In dit artikel lees je hoe je ook zonder telefoon veilig kunt inloggen. Zo ontdek je hoe desktop-authenticators zoals Proton of KeePassXC werken, hoe je een hardwaresleutel zoals een YubiKey instelt, en hoe je back-upcodes aanmaakt voor noodgevallen. Ook wordt uitgelegd wat een digitale en fysieke token precies doen en hoe toegangssleutels (passkeys) een alternatief vormen voor klassieke wachtwoorden.

Wachtwoorden kun je vergeten, of ze worden gehackt. Daarom is het niet handig om de toegang tot een dienst of app alleen met een wachtwoord te beveiligen. Voor meer veiligheid voeg je daar een tweede authenticatiemethode aan toe. We hebben het over het aanmelden via 2FA (tweefactorauthenticatie oftewel tweestapsverificatie).

Bij 2FA heb je naast iets wat je weet, meestal een wachtwoord, ook iets wat je 'hebt' of 'bent' nodig om in te loggen. Zo'n tweede factor is vaak een unieke, eenmalige code via een authenticator-app op je smartphone. Het kan ook een sms-code, pushmelding, hardwaresleutel of een biometrische beveiliging zijn. Zo kan een aanvaller met je wachtwoord niet binnendringen, want hij heeft ook die tweede factor nodig. Een geraden of gelekt wachtwoord is dus niet meer voldoende, wat de veiligheid verhoogt.

Smartphone

Veel 2FA-oplossingen werken via een smartphone, bijvoorbeeld met de authenticator-app van Authy, Google of Microsoft, of via sms-berichten naar je telefoon. Dit is handig, maar er zijn ook nadelen. Je hebt altijd je telefoon nodig en bij een lege batterij, verlies of diefstal kom je mogelijk niet bij je accounts. Ook al je je in een gebied zonder mobiel bereik bevindt, is het lastig of onmogelijk om een sms te ontvangen.

2FA via sms is bovendien kwetsbaar voor praktijken als sim-swapping. Hierbij zet een aanvaller jouw telefoonnummer om naar een eigen simkaart om zo sms-codes te ontvangen. Je smartphone kan ook besmet raken (via phishing) met malware. Ook daarmee kan een aanvaller andere 2FA-codes onderscheppen.

Het kan ook zijn dat je geen smartphone voor je werk hebt en dat je je privételefoon liever niet gebruikt voor werkgerelateerde 2FA-authenticaties. Je kunt er natuurlijk ook nog bewust voor kiezen om geen eigen smartphone te hebben.

Gelukkig bestaan er veilige alternatieven om je ook zonder smartphone via 2FA aan te kunnen melden, zoals de rest van dit artikel duidelijk maakt.

Lees ook: Waarom je beter geen sms voor tweestapsverificatie kunt gebruiken

Een eenmalige code via een (mobiele) authenticator-app is een van de populairste 2FA-verificatiemethoden.

Desktop-authenticator

Veel mensen gebruiken als tweede factor een eenmalige code via een authenticator-app. Daarvoor bestaan verschillende gratis mobiele apps, maar je kunt ook je desktop of laptop inzetten. Je hoeft geen virtuele Android-omgeving op te zetten met een tool als BlueStacks om zo bijvoorbeeld de mobiele Android-authenticator van Google of Microsoft te kunnen draaien. Installeer gewoon de desktopversies, zoals het Zwitserse Proton of het Zweedse Yubico.

We vertellen je in het kort hoe je hiermee bij Google aanmeldt. De procedure bij andere diensten en apps gaat op een vergelijkbare manier. Surf naar https://myaccount.google.com en open Beveiliging. Kies Tweestapsverificatie en zorg dat deze is ingeschakeld. Klik bij tweede stap op Authenticator en daarna op Authenticator instellen. Er verschijnt een QR-code, maar voor je desktop-app klik je op Kun je de code niet scannen. Je krijgt nu de nodige gegevens om de geheime sleutel (zie kader Werking digitale token) handmatig in te voeren.

Als je dit in je authenticator-app hebt ingesteld (zie de alineaProton Authenticator), klik je op Volgende en voer je de code in die de app genereert. Je kunt nu definitief tweestapsverificatie bij Google aanzetten. Bij de volgende aanmeldingen voer je nu voortaan naast je wachtwoord ook de gevraagde code in.

De tweestapsverificatie bij Google is geactiveerd, met (voorlopig alleen) een authenticatorcode als tweede factor.

Proton Authenticator

We nemen Proton Authenticator voor Windows als voorbeeld (ook beschikbaar voor macOS en Linux). De installatie bedraagt slechts enkele muisklikken. Start daarna de app start op en klik op Create new code. Vul bij Title bijvoorbeeld Google account in en plak de sleutel van 32 tekens in het veld Secret.

Bij Issuer kun je Google opgeven. Via Advanced options pas je eventueel instellingen aan als de dienst specifieke eisen heeft voor het aantal cijfers (standaard 6), tijdsinterval (standaard 30 seconden), algoritme (standaard SHA1) of type (standaard TOTP, maar kies STEAM voor het Steam-gameplatform van Valve). Klik op Save code om de code toe te voegen.

Via het tandwielpictogram kun je onder meer je codes back-uppen, exporteren, importeren en ook synchroniseren tussen apparaten via een gratis Proton-account. Na het aanmaken verschijnt de code in het hoofdvenster, met een geanimeerd pictogram dat de resterende geldigheidsduur toont. Je hoeft deze code nu maar bij de juiste dienst in te vullen als tweede factor, naast je wachtwoord.

Via Proton Authenticator voeg je een TOTP-code toe aan Googles 2FA-verificatieproces.

Werking digitale token

De meeste mensen gebruiken een digitaal token als tweede factor, zoals een pushmelding of een eenmalige cijfercode. Dit laatste wordt ook wel TOTP genoemd (Time-based One-Time Password) en werkt als volgt.

Bij het instellen van 2FA genereert de dienst een unieke geheime sleutel. Deze wordt één keer met je authenticator-app gedeeld via een QR-code of handmatige invoer. Zowel de server van de dienst als je authenticator-app gebruiken deze sleutel samen met het actuele tijdstip om met dezelfde wiskundige formule een code van meestal 6 cijfers te berekenen. Zo'n code blijft standaard dertig seconden geldig. Zodra je deze code invoert, vergelijkt de server deze met zijn eigen berekening. Is er een match, dan weet de server dat jij de juiste geheime sleutel hebt en dat de code actueel is, waarna je kunt inloggen.

©TvD | ID.nl

De achterliggende werking van een TOTP-systeem.

TOTP-wachtwoordmanager

Wachtwoorden zijn vooralsnog niet verdwenen (zie ook kader Zonder wachtwoord) en daarom is een wachtwoordmanager aan te raden. Zo hoef je al je wachtwoorden niet zelf te onthouden, voorkom je dat je ze achteloos noteert en vermijd je te veel dezelfde of simpele varianten.

Enkele wachtwoordmanagers ondersteunen ook TOTP-codes voor 2FA, zodat je geen aparte authenticator-app nodig hebt. Gratis opties voor Windows-desktop zijn onder meer Bitwarden en KeePassXC.

We nemen KeePassXC als voorbeeld, dat ook voor macOS en Linux beschikbaar is. Je installeert de tool met enkele muisklikken. Bij de eerste start klik je op Database aanmaken, voer je een naam en eventueel een omschrijving in. Klik daarna op Doorgaan. Laat de instellingen gerust ongewijzigd en klik op Doorgaan. Geef een sterk hoofdwachtwoord in (twee keer) en bevestig met Gereed. Kies een locatie voor de database en klik op Opslaan.

Voer in het hoofdvenster de accountgegevens in, zoals Titel, Gebruikersnaam, Wachtwoord en URL, en bevestig met OK. Het item wordt toegevoegd. Klik er met de rechtermuisknop op, kies TOTP / TOTP instellen en vul de Geheime sleutel in. Pas via Aangepaste instellingen eventueel de parameters aan en bevestig met OK. Om de TOTP-code te zien, kies je TOTP / TOTP (QR code) weergeven in het contextmenu.

Je kunt ook de KeePassXC-browserextensie downloaden en installeren om je online wachtwoorden en TOTP-codes automatisch in de browser in te vullen.

Ook wachtwoordbeheerder KeePassXC kan TOTP-codes genereren.

Hardwaresleutel

In plaats van een digitale sleutel kun je ook een fysieke hardwaresleutel gebruiken als tweede factor. Zo'n sleutel is extra veilig omdat deze via internet niet kan worden gekopieerd of gestolen. Ook phishers maken nauwelijks kans, want de sleutel is gekoppeld aan de originele website-url van de dienst. Zelfs als iemand je sleutel heeft, blijft je wachtwoord nodig en vaak ook een pincode of biometrie om de sleutel te gebruiken. Bij verlies rest meestal alleen een alternatieve tweede factor, zoals een TOTP-code of back-upcodes (zie hieronder), tenzij je een reservesleutel hebt.

We nemen als voorbeeld een YubiKey 5 NFC USB-A van Yubico (circa 60 euro). Dit kan ook een ander merk of type zijn, zoals Feitian, Nitrokey of SoloKeys. Ga in Windows 11 naar Instellingen, kies Accounts / Aanmeldingsopties en selecteer Beveiligingssleutel / Beheren. Plaats de sleutel in de pc en activeer deze. Klik op Toevoegen bij Pincode voor beveiligingssleutel. Je kunt ook de Yubico Authenticator downloaden die ook beschikbaar is voor macOS en Linux. Ga door met installeren en start als administrator op. Open nu Passkeys, klik op Set PIN, voer tweemaal een pincode in en klik op Save.

We nemen opnieuw Google als voorbeeld, waar je inmiddels tweestapsverificatie hebt ingeschakeld. Op de webpagina van je Google-account open je Beveiliging en klik je op Toegangssleutels en beveiligingssleutels. Kies + Toegangssleutel maken, klik op Ander apparaat gebruiken, selecteer Beveiligingssleutel en klik op Volgende en daarna op OK (twee keer). Voer de pincode van de sleutel in, bevestig met OK en activeer de sleutel. Deze is nu bruikbaar als tweede factor.

Bij Google maak je eenvoudig een toegangssleutel aan.

Werking fysieke token

Je kunt als tweede factor ook een fysieke token gebruiken. Bij banken kan dit een klein kastje zijn dat codes genereert, maar het kan ook een hardwaresleutel zijn zoals een YubiKey. Zo'n sleutel koppel je aan je computer via usb of bij smartphones via bluetooth of NFC. Dit werkt als volgt.


Je koppelt de sleutel één keer aan je account, waarbij een uniek cryptografische sleutelpaar wordt aangemaakt. De publieke sleutel gaat naar de server van de dienst, terwijl de privésleutel veilig in het hardwaretoken blijft en deze nooit verlaat. Na het invoeren van je wachtwoord vraagt de server aan de sleutel om een unieke digitale handtekening te maken voor die specifieke aanmelding.

Jij bevestigt de aanvraag, bijvoorbeeld door het token te activeren. Vervolgens stuurt de sleutel de handtekening naar de server, die controleert of deze overeenkomt met de eerder opgeslagen publieke sleutel. Bij een match weet de server dat jij de echte sleutel bezit en kun je inloggen.

Onder meer Yubico heeft diverse hardwaretokens (YubiKey) in het aanbod.

Back-upcodes

We hebben nu al twee methoden om ons via een desktop-pc of laptop bij 2FA aan te melden: digitale TOTP-codes en een hardwaresleutel. Heb je ook een toegangssleutel, bijvoorbeeld gekoppeld aan je Windows Hello-inlogmethode, dan zijn het er zelfs drie opties. Al is dit eigenlijk geen klassieke 2FA maar een methode zonder wachtwoord (zie kader Zonder wachtwoord).

De meeste diensten die 2FA ondersteunen, bieden ook back-upcodes aan, hoewel deze eigenlijk bedoeld zijn als noodingreep. We raden je in elk geval aan deze te genereren of te downloaden en offline te bewaren, bijvoorbeeld in een kluis of andere water- en brandveilige plek. Laat ze zeker niet rondslingeren en deel ze nooit digitaal.

Voor je Google-account bijvoorbeeld werkt dit als volgt. Meld je opnieuw aan op je accountpagina, open Beveiliging, scrol naar beneden en klik op Back-upcodes en daarna op Back-upcodes genereren. Google maakt direct tien codes aan die je kunt downloaden en/of afdrukken. Dit is meestal voldoende om problematische aanmeldingen op te lossen. Je kunt op elk moment weer tien nieuwe codes aanmaken, waarmee de vorige tien codes automatisch ongeldig worden.

Google genereert tien back-upcodes die je goed dient te bewaren voor het geval er iets misgaat.

Zonder wachtwoord

2FA combineert dus iets dat je 'weet' (wachtwoord) met iets wat je 'hebt' (zoals een code of sleutel) of 'bent' (biometrie). Er komt ook steeds meer concurrentie van een oplossing zonder wachtwoord via zogeheten toegangssleutels (passkeys). Dit systeem is enkel gebaseerd op iets wat je 'hebt' (een hardwarematige of softwarematige sleutel), vaak gecombineerd met een vorm van biometrie.

Je hebt hierbij dus geen wachtwoord meer nodig. Je kunt direct inloggen met zo'n sleutel, meestal na een geslaagde vingerafdruk, gezichtsherkenning of pincode. Onderliggend werkt dit via de FIDO2-standaard met het hardwareprotocol CTAP2 en het webprotocol WebAuthn.

Op www.passkeys.io/ vind je een demonstratie en een lijst van enkele tientallen sites en apps die toegangssleutels als volledig wachtwoordalternatief ondersteunen. Nog meer diensten staan op https://passkeys.directory, een door de community beheerde lijst. De aanduiding MFA (Multi Factor Authenticatie) betekent hier dat toegangssleutels ook inzetbaar zijn als extra beveiligingslaag naast andere inlogmethodes. Zo kun je onder meer bij Google via een toegangssleutel, zoals een pincode, inloggen, zonder zelfs je wachtwoord te hoeven intikken.

Passkeys-directory: ook Google ondersteunt volop toegangssleutels.

Offline dingen veilig bewaren?

Haal een kluis in huis!
▼ Volgende artikel
Een eigen kluis, de plek voor al je wachtwoorden
Zekerheid & gemak

Een eigen kluis, de plek voor al je wachtwoorden

Je kent het wel: je wil iets online bestellen of even het saldo op je rekening checken. En dan komt het: je moet inloggen. Maar, wat was ook al weer het wachtwoord? De geboortedatum van je partner, de laatste twee cijfers van je postcode in combinatie met je lengte? Voor je het weet druk je weer op de knop 'Wachtwoord vergeten'... Dat kan makkelijker.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitdefender

Ons brein is er niet voor gemaakt om voor vijftig verschillende sites unieke codes te onthouden. En juist daarom zijn wachtwoordmanagers de laatste jaren zo populair geworden. In dit artikel kijken we eens goed naar de oplossing van Bitdefender. Ze zijn wereldberoemd om hun antivirus, maar kunnen ze ook zorgen dat jij nooit meer buitengesloten wordt bij je eigen accounts?

In het kort

In dit artikel bespreken we hoe een wachtwoordmanager dient als oplossing voor het veilig beheren van talloze online accounts. We laten je zien dat je met slechts één sterk hoofdwachtwoord toegang krijgt tot een digitale kluis, waarna de software automatisch complexe inlogcodes genereert en invult op al je apparaten. Daarnaast wordt behandeld hoe lokale versleuteling en digitale herstelsleutels zorgen voor privacy en toegangszekerheid, zonder dat gegevens op straat komen te liggen

Waarom een wachtwoordmanager?

Laten we eerlijk zijn, de meeste mensen gebruiken nog steeds overal hetzelfde wachtwoord, of een kleine variatie daarop. Of ze schrijven het ergens op. Dat voelt misschien wel veilig, tot je beseft hoe lek het internet soms kan zijn of dat je net dat boekje kwijtraakt.

Met een wachtwoordmanager zoals Bitdefender SecurePass password manager los je dat probleem voor een groot deel op. Die fungeert als een onzichtbare butler die je helpt met de wachtwoorden invullen, ook al is het misschien lastig of spannend om alles zomaar uit handen te geven. Je installeert de software op je eigen computer en je telefoon, en je bedenkt één heel sterk hoofdwachtwoord. Dat is de enige die je nog hoeft te onthouden.

Voor BitDefender SecurePass heb je een hoofdwachtwoord nodig, en alleen die hoef je te onthouden.

Zodra je die invoert, gaat de kluis open en regelt Bitdefender de rest. Als je dan naar Facebook of je favoriete webshop gaat, ziet het programma dat je wil inloggen en vult het de velden voor je in. Je hoeft niet meer te typen, niet meer te denken en vooral niet meer te stressen. Het mooie is dat het programma je ook meteen helpt bij het aanmaken van wachtwoorden voor nieuwe accounts. In plaats van dat jij weer moet gaan nadenken over een code met een uitroepteken en een cijfer, genereert de software gewoon een onmogelijk te kraken reeks tekens uit en slaat deze direct op. En jij ziet het wachtwoord niet eens, en dat hoeft ook niet, want de software onthoudt het voor je.

En ben je bang dat je misschien ook het hoofdwachtwoord niet meer weet? SecurePass genereert ook nog een digitale herstelsleutel die je in het allerergste geval dan kunt inzetten om in te loggen. Die herstelsleutel bewaar je bij voorkeur op een andere plek dan je smartphone of computer, of print je uit en sla je op in een kluis.

Met een herstelsleutel zorg je dat je altijd toegang kunt krijgen tot je wachtwoordkluis.

Lokaal opgeslagen: veilig!

Het blijft een raar idee: al je wachtwoorden bij één bedrijf parkeren. Wat als zij gehackt worden? Dan ligt alles op straat, toch? Nou, gelukkig zit dat bij Bitdefender wel goed in elkaar. De versleuteling van je wachtwoorden gebeurt namelijk lokaal op jouw eigen apparaat, nog voordat het via het internet naar hun servers wordt gestuurd. Jouw hoofdwachtwoord is de sleutel die die versleuteling ongedaan maakt. Omdat Bitdefender jouw hoofdwachtwoord niet heeft (en ook nergens opslaat), kan niemand bij jouw gegevens; ook niet in geval van een lek of hack.

Maar omdat Bitdefender jouw wachtwoord nergens hebben opgeslagen, niet hebben, kunnen ze je ook niet helpen als je het vergeet. Er is geen "wachtwoord vergeten" optie voor je hoofdwachtwoord. Je krijgt bij het installeren alleen die speciale herstelcode. Die moet je echt uitprinten of op een veilige plek bewaren, want als je je hoofdwachtwoord kwijt bent én die herstelcode, dan ben je echt de pineut en kom je je kluis nooit meer in.

Hoe werkt het in de praktijk?

Bitdefender SecurePass installeer je als app op een Android- of iOS-toestel, en is beschikbaar als browser-add-on voor de Windows- en MacOS-versies van Chrome, Edge, Firefox en Safari.

Op een desktop werkt Bitdefender SecurePass als een extensie in je browser en op de smartphone als een app.

Veiligheid is leuk, maar als de software lastig is in gebruik, gooi je het er na een week weer vanaf. Gelukkig heeft Bitdefender goed gekeken naar hoe mensen surfen en software gebruiken. De interface oogt fris voor zowel de browser-extensie als de app op je telefoon. Wat vooral fijn is, is de synchronisatie. We leven in een tijd waarin je 's ochtends op je telefoon zit, overdag op een laptop werkt en 's avonds misschien met een tablet op de bank hangt. Als je op je laptop een nieuw wachtwoord aanmaakt voor Netflix, wil je niet op je telefoon die hele rits tekens moeten overtypen.

Je hebt daardoor toegang tot alle accounts zonder dat je overal moet nadenken over wat de gebruikersnaam of het wachtwoord ook echt precies was: makkelijk en handig dus!

Ieder nieuw account sla je op in SecurePass zodat de gegevens overal automatisch worden ingevuld, op ieder apparaat.

Het meeste werk gebeurt via een extensie in je browser (via het icoontje rechtsboven in de browser) of via de app op je telefoon. Bitdefender synchroniseert dit razendsnel. Zodra je iets opslaat op het ene apparaat, is het vrijwel meteen beschikbaar op het andere. Daarnaast doet het meer dan alleen wachtwoorden. Je kunt er ook notities in kwijt die niemand mag zien

Ook is het handig dat je een of meerdere betaalkaarten en creditcards kunt toevoegen. Iedere keer dat je op een betaalpagina komt, laat Bitdefender je een scherm zien waarop je kunt aangeven welke opgeslagen creditcard je wil gebruiken. Na de selectie vult Bitdefender automatisch alle creditcardgegevens in en kun je de bestelling afmaken.

Ook je creditcardgegevens sla je eenvoudig op in SecurePass, zodat je die gegevens niet telkens handmatig hoeft in te typen als je iets online bestelt.

Gebruik je slechte of makkelijk te raden wachtwoorden, dan is er een beveiligingsscan die ten eerst kijkt of je geen zwakke wachtwoorden hebt gebruikt, maar ook op het dark web op de achtergrond scant naar gelekte gegevens. Je krijgt dan direct de tip om je wachtwoord direct aan te passen.

Met het beveiligingsrapport kun je zien welke wachtwoorden zwak of zelfs gelekt zijn, waardoor je direct weet waar je iets moet aanscherpen.

Tot slot

Als we alles op een rijtje zetten, is Bitdefender SecurePass een goede keuzae als je geen zin hebt in een lastig te beheren omgeving . Voor de gemiddelde gebruiker is dit precies wat je zoekt. Het doet wat het moet doen: het beveiligt je gegevens muurvast en haalt de frustratie van het inloggen weg. Vooral als je al gebruikmaakt van de antivirus van Bitdefender, is dit een logische toevoeging die naadloos in je bestaande pakket past. Het is misschien even wennen om de controle uit handen te geven, maar als je eenmaal gewend bent aan het feit dat je nooit meer een wachtwoord hoeft te onthouden, wil je nooit meer terug.