Waar de vorige MacBook Air een compleet nieuw ontwerp kreeg, is er aan de buitenkant van het nieuwe model verdacht weinig veranderd. De grootste wijzigingen zitten vooral onder de motorkap. Zijn die voldoende om je oude laptop de deur uit te doen?

Van buiten is de MacBook Air met M3-chip zo goed als identiek aan het M2-model. Hij heeft dezelfde iets dikkere behuizing ten opzichte van oude MacBook Airs, die nog steeds dunner is dan Apples Pro-laptops. Aan de linkerzijde zitten twee usb-c-poorten en een MagSafe-oplaadpoort, terwijl je rechts een enkele aansluiting voor je koptelefoon vindt. 

Klap de laptop open en je ziet een identiek scherm met bovenaan een inkeping voor de webcam. Het is simpel gezegd een MacBook: het ontwerp is niet alleen identiek aan de vorige Air, maar lijkt ook sterk op de Pro-laptops die Apple op dit moment verkoopt.

Dat is logisch: het bedrijf heeft in 2020 zijn volledige laptoplijn overhoopgehaald met de introductie van nieuwe, eigen chips die veel efficiënter bleken te zijn dan de Intel-processors die daarvoor werden gebruikt. Die revisie werd buitengewoon goed ontvangen, waarna is besloten deze machines zachtjes aan steeds te upgraden met krachtigere hardware.

Een snellere M3-chip

Bij de nieuwe MacBook Air gebeurt dat met de introductie van een M3-processor, die we eerder in de nieuwe MacBook Pro zagen. In deze laptop is hij iets minder krachtig, maar daar staat tegenover dat hij geen ventilator heeft die herrie kan maken. 

Volgens Apple is de M3 in de Air 'zestig procent sneller dan de M1-chip van de Air uit 2020'. Ze vergelijken hem niet met de recentere M2-Air uit 2022, vermoedelijk expres: vergeleken daarmee is het verschil niet zo heel erg groot. Dat merkten we ook bij het testen van onze leenexemplaren. Wij hadden zowel het model van 13 als 15 inch tot onze beschikking, ieder met een identieke processor.

Een kleine 15 procent krachtiger

Neem bijvoorbeeld een test met benchmarksoftware Geekbench 6. Daarin scoort een MacBook Air met M2-processor gemiddeld een score van rond de 2600 in de single-core-test, waarbij een hoger getal beter is. Doen we diezelfde test op de M3, dan schiet de test iets boven de 3000 uit. Een kleine 15 procent krachtiger. Dezelfde test scoort op een MacBook Pro met M3-processor overigens zo'n 3200 punten.

Dat komt ongeveer overeen met onze praktijktests. Render je een gemonteerde video op een MacBook Air met M2, dan wacht je daar misschien drie minuten op. Op de nieuwe chip wordt daar zo’n vijftien tot twintig seconden vanaf gehaald. Geen noemenswaardige getallen, al zul je het wel gaan merken als je op een dag veelvuldig zulke zware taken uitvoert. 

Stabiele games zonder koeling

Bij grafische handelingen merkten we iets meer verschil. We speelden ter test Death Stranding, een vrij intensieve game die op een MacBook met oudere chip best wel moeite had een hoog framerate vast te houden. Op de MacBook Air met M3-chip bleef deze framerate stabiel boven de 50 frames per seconde op gemiddelde kwaliteitsinstellingen.

Dat is niet heel indrukwekkend vergeleken met bijvoorbeeld een PlayStation 5, totdat je je herinnert dat de MacBook Air geen ventilatoren heeft. Deze laptop zet goede prestaties neer zonder zichzelf te hoeven koelen, zelfs bij complexe 3D-games. We zouden hem niet kopen als primaire gamemachine - daar is de bibliotheek te beperkt voor - maar het is een leuk extraatje.

Snellere schijf

Eén klein punt van ophef bij de MacBook Air met M2-processor was de ssd: die had een relatief lage schrijfsnelheid, waardoor de laptop in theorie langzamer kon zijn dan de M2-chip mogelijk maakte. Bij alledaags gebruik was dat amper op te merken, maar technische analyses waren kritisch op de laptop.

Bij de nieuwe MacBook Air M3 merkten we daar bij onze tests niks meer van. De schrijfsnelheid ligt duidelijk hoger dan bij de vorige MacBook. Een YouTuber die de Air M3 uit elkaar haalde, ontdekte hoe dit kan: Apple heeft de opslag in de laptop opgesplitst in twee onderdelen, zodat er simultaan geschreven en gelezen kan worden. 

Twee beeldschermen gebruiken

Ook nieuw is de mogelijkheid om twee beeldschermen tegelijkertijd te gebruiken. Apple beperkt al sinds de introductie van de M1-processor hoeveel displays je tegelijkertijd aan de MacBook Air kunt hangen, waardoor je tot voor kort maar naar één extern display tegelijk kon kijken. Dat aantal is dus verdubbeld.

Volgens Apple heeft dat te maken met de grafische upgrade van de chip, maar het voelt wat als een wassen neus: je kunt alleen twee displays verbinden als je de laptop dichtklapt. Dan hoeft er immers geen beeld voor het laptopscherm te worden getoond.

De hoeveelheid schermen is dus eigenlijk hetzelfde als op oude Macs, waarbij je naast je ene externe display de laptop opengeklapt kon houden.

Prima accu, maar die 18 uur halen we niet

Apple belooft een accuduur van maar liefst 18 uur bij regulier gebruik op de MacBook Air M3. Dat hebben we zelf nog niet waar weten te maken, maar met lage beeldscherminstellingen tikten we wel de tien uur aan. Voor een laptop ruim voldoende, het is immers genoeg om een werkdag mee vol te maken.

Vermoedelijk krijg je de batterijtijd nog iets omhoog als je Apples eigen webbrowser Safari gebruikt. Bij onze tests zaten we op Chrome, dat in de instellingen werd vermeld als een batterijvreter. 

Dezelfde webcam

Alles wijst erop dat Apple bij de nieuwe MacBook Air dezelfde webcam gebruikt als in het vorige model. Hij heeft wederom een 1080p-resolutie en een sensor die prima gevoelig is voor licht; voor alledaags gebruik is dat meer dan genoeg. 

Fijn is de ondersteuning voor Apples software-trucs in macOS, zodat de webcam bijvoorbeeld automatisch jou centreert en onnodige ruimte wegsnijdt.

Conclusie

De nieuwe MacBook Air M3 is simpel gezegd een snellere MacBook Air M2. Helemaal in orde als je toe was aan een nieuwe laptop - al zouden we onze M1 of M2 niet nu al van een upgrade voorzien.

De sprong in processorkracht is zo klein, dat we misschien nog wel eerder de MacBook Air met M2-chip aanraden. Die is met de komst van de M3-laptop in prijs verlaagd en daardoor een erg aantrekkelijke optie geworden.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.