Het is alweer tien jaar geleden dat TT Games met Lego Star Wars: The Video Game de basis neerzette voor talloze Lego-avonturen. Sindsdien is er geen franchise meer veilig voor de virtuele Lego-steentjes. Met Lego Dimensions is er tevens geen film, game of televisieserie meer heilig te noemen. Gandalf die in de Batmobile achter de Ghostbusters aan zit? Het kan gewoon.

In Lego Dimensions wil slechterik Lord Vortech alle dimensies bij elkaar brengen om over de gecombineerde wereld te kunnen heersen. Dit krijgt hij voor elkaar door belangrijke objecten uit die werelden te verzamelen. Denk aan de ring uit The Lord of the Rings, kryptoniet uit Metropolis en de rode slippers uit The Wizard of Oz. De helden Batman, Gandalf en Lego: The Movie’s Wyldstyle raken daarnaast alle drie een maatje kwijt door Vortechs interdimensionale stofzuigers. Het onwaarschijnlijke gezelschap gaat samen op pad om Vortech te stoppen en hun vrienden te redden.

©PXimport

In de game reis je via een soort Stargate naar de verschillende locaties. Zo kom je bijvoorbeeld in een level van Ghostbusters, Portal 2, The Simpsons of Doctor Who. Elke wereld is gemaakt zoals we inmiddels van TT Games gewend zijn: vol met referenties, humor en bekende stemacteurs. Tevens speelt het als vanouds, met een nadruk op coöp. De grootste lol ontstaat als de werelden elkaar overlappen. Bijvoorbeeld als Batman de Scarecrow uit The Wizard of Oz verwart met de gelijknamige slechterik uit Gotham. Talloze andere memorabele momenten zorgen voor een soort humor dat jonge spelers, maar vooral ook de oudere spelers zullen waarderen. 

Bouwen en spelen

Maar Lego Dimensions gooit er nog een dimensie bovenop: de fysieke dimensie. De game is namelijk vergelijkbaar met titels als Skylanders en Disney Infinity, omdat je een poppetje met een NFC-chip op een plaat zet, waarna deze in de game verschijnt. Lego Dimensions gaat echter nog een stukje verder dan dat. Allereerst omdat alles echt Lego is. Elk poppetje, voertuig en de dimensiepoort zelf zal eerst met Lego-steentjes opgebouwd moeten worden.

Maar zelfs als ze gebouwd zijn blijven de poppetjes niet stilstaan. De puzzels in de game zijn zo gemaakt dat je regelmatig met de figuurtjes zelf in de weer bent. Bijvoorbeeld door de personages op het scherm een kleur te geven, om vervolgens met de fysieke poppetjes de oplichtende vlakken van de plaat in te kleuren. Maar ook moet je de Lego-mannetjes bewegen om te ontsnappen uit een toverspreuk of met WyldStyle snel objecten te bouwen. Je kunt ook een voertuig oproepen door deze op de plaat te zetten of je personages omwisselen met andere poppetjes die je gekocht hebt. Het is wel jammer dat er maar een enkele puzzelideetjes zijn die in elke wereld herhaald worden.

©PXimport

Dure hobby

Maar aan al die Lego zit wel een flink prijskaartje. Zo zul je al bijna 100 euro moeten neerleggen om überhaupt te kunnen beginnen. In de Starter Pack zit de fysieke plaat en Lego om de portaal, Batman, Gandalf, Wyldsyle en de Batmobiel te bouwen. Met het verhaal zul je ruim tien uur bezig zijn en als je alles wilt verzamelen nog een stuk langer. Tijdens het avontuur kom je echter allerlei punten tegen waar je niet verder mag. Om de ervaring uit te breiden moet je uiteraard weer de portemonnee trekken.

Er zijn Fun Packs met een nieuw personage en een voertuig, die je vervolgens overal in de game kunt gebruiken. In de Team Packs koop je direct twee poppetjes en twee voertuigen, maar in de Level Packs krijg je naast nieuwe Lego-poppetjes ook een heel nieuw level dat past bij de franchise waar je een pack van koopt. Hoewel we zelf deze uitbreidingen niet hebben kunnen testen, moeten de levels vergelijkbaar zijn met die uit de Starter Kit. Dus veel meer dan een uurtje speeltijd zal er niet in zitten. Wel krijg je met de Level Packs ook de mogelijkheid om vrij rond te lopen in de wereld die je koopt.

©PXimport

Vertrouwen in de toekomst

Uitgever Warner Bros heeft al wel beloofd dat in de toekomst nieuwe Lego Dimensions-uitbreidingen altijd zullen werken met de plaat uit deze Starter Kit. Er zal geen nieuwe plaat komen, waardoor het een eenmalige aankoop is. Toch gaat het om flink wat geld, zeker als je ook nog met als je favoriete personages wilt spelen en die erbij moet kopen. De verzamelaar die alles compleet wil hebben mag helemaal diep in de buidel tasten.

Ook is het een aankoop waarmee je vooral vertrouwen moet hebben in de toekomst. Je betaalt voor een basis en hoopt dat TT Games en Warner Bros het in de komende jaren succesvol gaan uitbreiden. Met zo’n leuke start zien wij die toekomst wel met vertrouwen tegemoet. Er zijn nog een hoop Lego-franchises die nog niet in de game zitten. Denk alleen al aan Harry Potter en Indiana Jones, en als Disney wil delen ook Star Wars en Marvel.

De basisset van Lego Dimensions is voor 99,99 euro verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en Wii U. De versie voor de PlayStation 3 en Xbox 360 gaat voor 89,99 euro over de toonbank. Fun Packs kosten 15,99 euro, Team Packs 27,99 euro en een Level Pack 32,99 euro. 

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!