Het is alweer tien jaar geleden dat TT Games met Lego Star Wars: The Video Game de basis neerzette voor talloze Lego-avonturen. Sindsdien is er geen franchise meer veilig voor de virtuele Lego-steentjes. Met Lego Dimensions is er tevens geen film, game of televisieserie meer heilig te noemen. Gandalf die in de Batmobile achter de Ghostbusters aan zit? Het kan gewoon.

In Lego Dimensions wil slechterik Lord Vortech alle dimensies bij elkaar brengen om over de gecombineerde wereld te kunnen heersen. Dit krijgt hij voor elkaar door belangrijke objecten uit die werelden te verzamelen. Denk aan de ring uit The Lord of the Rings, kryptoniet uit Metropolis en de rode slippers uit The Wizard of Oz. De helden Batman, Gandalf en Lego: The Movie’s Wyldstyle raken daarnaast alle drie een maatje kwijt door Vortechs interdimensionale stofzuigers. Het onwaarschijnlijke gezelschap gaat samen op pad om Vortech te stoppen en hun vrienden te redden.

©PXimport

In de game reis je via een soort Stargate naar de verschillende locaties. Zo kom je bijvoorbeeld in een level van Ghostbusters, Portal 2, The Simpsons of Doctor Who. Elke wereld is gemaakt zoals we inmiddels van TT Games gewend zijn: vol met referenties, humor en bekende stemacteurs. Tevens speelt het als vanouds, met een nadruk op coöp. De grootste lol ontstaat als de werelden elkaar overlappen. Bijvoorbeeld als Batman de Scarecrow uit The Wizard of Oz verwart met de gelijknamige slechterik uit Gotham. Talloze andere memorabele momenten zorgen voor een soort humor dat jonge spelers, maar vooral ook de oudere spelers zullen waarderen. 

Bouwen en spelen

Maar Lego Dimensions gooit er nog een dimensie bovenop: de fysieke dimensie. De game is namelijk vergelijkbaar met titels als Skylanders en Disney Infinity, omdat je een poppetje met een NFC-chip op een plaat zet, waarna deze in de game verschijnt. Lego Dimensions gaat echter nog een stukje verder dan dat. Allereerst omdat alles echt Lego is. Elk poppetje, voertuig en de dimensiepoort zelf zal eerst met Lego-steentjes opgebouwd moeten worden.

Maar zelfs als ze gebouwd zijn blijven de poppetjes niet stilstaan. De puzzels in de game zijn zo gemaakt dat je regelmatig met de figuurtjes zelf in de weer bent. Bijvoorbeeld door de personages op het scherm een kleur te geven, om vervolgens met de fysieke poppetjes de oplichtende vlakken van de plaat in te kleuren. Maar ook moet je de Lego-mannetjes bewegen om te ontsnappen uit een toverspreuk of met WyldStyle snel objecten te bouwen. Je kunt ook een voertuig oproepen door deze op de plaat te zetten of je personages omwisselen met andere poppetjes die je gekocht hebt. Het is wel jammer dat er maar een enkele puzzelideetjes zijn die in elke wereld herhaald worden.

©PXimport

Dure hobby

Maar aan al die Lego zit wel een flink prijskaartje. Zo zul je al bijna 100 euro moeten neerleggen om überhaupt te kunnen beginnen. In de Starter Pack zit de fysieke plaat en Lego om de portaal, Batman, Gandalf, Wyldsyle en de Batmobiel te bouwen. Met het verhaal zul je ruim tien uur bezig zijn en als je alles wilt verzamelen nog een stuk langer. Tijdens het avontuur kom je echter allerlei punten tegen waar je niet verder mag. Om de ervaring uit te breiden moet je uiteraard weer de portemonnee trekken.

Er zijn Fun Packs met een nieuw personage en een voertuig, die je vervolgens overal in de game kunt gebruiken. In de Team Packs koop je direct twee poppetjes en twee voertuigen, maar in de Level Packs krijg je naast nieuwe Lego-poppetjes ook een heel nieuw level dat past bij de franchise waar je een pack van koopt. Hoewel we zelf deze uitbreidingen niet hebben kunnen testen, moeten de levels vergelijkbaar zijn met die uit de Starter Kit. Dus veel meer dan een uurtje speeltijd zal er niet in zitten. Wel krijg je met de Level Packs ook de mogelijkheid om vrij rond te lopen in de wereld die je koopt.

©PXimport

Vertrouwen in de toekomst

Uitgever Warner Bros heeft al wel beloofd dat in de toekomst nieuwe Lego Dimensions-uitbreidingen altijd zullen werken met de plaat uit deze Starter Kit. Er zal geen nieuwe plaat komen, waardoor het een eenmalige aankoop is. Toch gaat het om flink wat geld, zeker als je ook nog met als je favoriete personages wilt spelen en die erbij moet kopen. De verzamelaar die alles compleet wil hebben mag helemaal diep in de buidel tasten.

Ook is het een aankoop waarmee je vooral vertrouwen moet hebben in de toekomst. Je betaalt voor een basis en hoopt dat TT Games en Warner Bros het in de komende jaren succesvol gaan uitbreiden. Met zo’n leuke start zien wij die toekomst wel met vertrouwen tegemoet. Er zijn nog een hoop Lego-franchises die nog niet in de game zitten. Denk alleen al aan Harry Potter en Indiana Jones, en als Disney wil delen ook Star Wars en Marvel.

De basisset van Lego Dimensions is voor 99,99 euro verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en Wii U. De versie voor de PlayStation 3 en Xbox 360 gaat voor 89,99 euro over de toonbank. Fun Packs kosten 15,99 euro, Team Packs 27,99 euro en een Level Pack 32,99 euro. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.