Het heeft even geduurd, maar eindelijk is het zover: er is een nieuwe versie van de Razer Kraken-headset. Versie 3 om precies te zijn. Razer brengt zelfs vier verschillende versies van versie 3 uit: de Kraken v3 X, de Kraken v3, de Kraken v3 Hypersense en de Kraken v3 Pro. In deze review bekijken we de ’standaard’ Kraken v3.

Razers idee is om de nieuwe Kraken wat van iedere Razer-lijn mee te geven, om zo een headset te maken die niet alleen multi-inzetbaar is, maar ook in de smaak valt bij veel gebruikers. Dat heeft er onder andere voor gezorgd dat de Kraken nu beschikt over de TriForce-drivers die we eerder al in de Blackshark v2 vonden. Ook zit er in de Hypersense- en Pro-versie van de Kraken nieuwe Haptic Feedback-technologie; dat betekent dat de headset mee kan trillen op lage frequenties. Dit is iets wat voorheen alleen in de Nari beschikbaar was.

Vier varianten betekent ook dat je nu een Kraken in verschillende prijsklassen kunt aanschaffen. Het v3 X-model is, met 69,99 euro, het goedkoopst. Daarna volgen met 100 en 130 euro de v3 en de v3 Hypersense en voor de Pro-variant moet je maar liefst 200 euro neertellen. Uiteraard kijken we uitgebreid naar hoe deze headsets zich tot elkaar verhouden, hoe de TriForce-drivers zich gedragen, en zullen we in de aankomende recensie van de Hypersense uiteraard uitgebreid aandacht besteden aan wat het nieuwe Intelligent Haptics-systeem in de praktijk oplevert. Maar laten we eerst eens kijken naar hoe deze nieuwe Kraken v3 aanvoelt.

©PXimport

Bouwkwaliteit

De Kraken v3 heeft zoals gezegd geen haptics aan boord. Desalniettemin is het een behoorlijk potige gameheadset. Vooral de oorschelpen zijn groot en breed. Dat maakt dat ze, ondanks dat ze van plastic zijn gemaakt, heel stevig aanvoelen. De oorkussens zijn eveneens behoorlijk dik, maar niet zo ruim als je wellicht zou verwachten. Ze zijn gemaakt van memory foam en aan de binnenkant bekleed met een zachte, synthetische stof. De stof ademt goed en blijft aardig koel, maar omdat de ruimte voor je oren ietwat beperkt is, kun je geen uren achter elkaar met de headset op zitten.

Ook de hoofdband is uit de kluiten gewassen en dik bekleed. Het verstelmechaniek en de scharnierende verbinding tussen de schelpen en de hoofdband is daarnaast volledig gemaakt van metaal. Dat komt de degelijkheid absoluut ten goede. De Kraken V3 is qua instelopties verder behoorlijk rechttoe rechtaan: hij wordt verbonden middels een niet-loskoppelbare usb-a kabel, er is een volumewiel, een loskoppelbare microfoon en bijbehorende mute-knop. Het is jammer dat de usb-a kabel niet los te koppelen is. Hoewel de Kraken v3 door Razer wordt verkocht als een gameheadset voor Windows-pc’s, is hij ook aan te sluiten op consoles. De anderhalve meter aan kabel is in zo’n geval alleen vaak te kort. Daarnaast is het natuurlijk fijn om de mogelijkheid te hebben een kapotte kabel eenvoudig te vervangen.

In combinatie met PlayStation en Xbox werkt de Kraken v3 zoals je verwacht: plug-and-play, maar zonder alle extra softwaremogelijkheden. Op Mac-pc’s is de Synapse-software nog niet volledig up-to-date en daarom kun je dus geen gebruik maken van alle features van de headset. Wel werkt de integratie van de volumeknop even soepel als op Windows-pc’s.

Zowel de microfoon als het eenvoudige volumewiel springen er positief uit. Het volumewiel reageert naadloos met het systeemvolume van Windows: er zijn helemaal geen vertragingen of haperingen - dat is ook wel eens anders. De microfoon klinkt op zijn beurt behoorlijk overtuigend. Hoewel de klank ietwat dun is, heeft Razer de kenmerkende telefoonachtige toon van menig headsetmicrofoon tot een minimum weten te beperken. 

Dankzij de dikke windkap gaat deze daarnaast ook behoorlijk vergeeflijk om met medeklinkers. Als contentmaker wil je nog steeds een externe microfoon voor serieuze streams of podcasts, maar de HyperClear-microfoon is een van de schappelijkst klinkende headsetmicrofoons die we de afgelopen periode hebben getest.

©PXimport

Klank

De eerste keer dat we met de TriForce-driver in aanraking kwamen, klonk deze voornamelijk “behoorlijk enthousiast”. Daarmee doelden we op een erg aanwezig en onrustig hoog. In de Kraken v3 komen de drivers beter tot hun recht. Wat in ieder geval direct opvalt, is dat het hoog een stuk minder schel klinkt. Veel soorten muziek vertalen dan ook redelijk gebalanceerd op de Kraken v3, maar het lijkt het in de luisterervaring wel te ontbreken aan echte diepte en perspectief. Er is een redelijk ruim en breed stereoveld en dat komt de immersie ten goede. Wel is de Kraken v3, net als veel gameheadsets, behoorlijk baszwaar.

In-game merk je vooral dat de Kraken v3 comfortabel luistert. Je hebt zelden het idee dat elementen onevenredig naar voren komen of dat je iets mist. De zwaarte in het laag maakt dat tussenfilmpjes en in-game ontploffingen behoorlijk overtuigend vertalen, en het hoog is precies en agressief genoeg om ook snelle shooters bij te benen. Zo klinkt de Kraken v3 vooral heel degelijk, maar ontbreekt het aan echte, diepe luisterprecisie. Wel valt de precisie in de lokalisatie aangenaam op. Die zorgt, in combinatie met een uitstekende demping van omgevingsgeluid, voor een groot gevoel van immersie.

De software

Als je het korte specificatieoverzicht bovenaan hebt doorgenomen, heb je zien staan dat de headset volledig compatibel is met Windows-pc’s en beperkt compatibel met Mac en PlayStation. De integratie met Windows verloopt vlekkeloos middels de Razer Synapse-applicatie. In Synapse vind je onder andere twee equalizers: een voor de klank van de headset en een voor de klank van de microfoon. 

Ook kun je hierin de rgb-verlichting personaliseren en vind je THX Spatial Audio. Deze surround sound-achtige codec versterkt de ervaring van ruimtelijkheid. Je kunt aangeven in welke modus Synpase de Spatial Audio moet toepassen: Game, Movie of Music. Bij de Blackshark v2 viel deze surround sound al behoorlijk in de smaak en dat is nu ook het geval: hij brengt een aangename focus op ruimtelijke informatie.

©PXimport

Concluderend

De Kraken v3 is zeer degelijk gebouwd, klinkt oké en heeft een aantal leuke software-opties als je hem gebruikt in combinatie met een Windows-pc. Bovenal maakt dit van de Kraken v3 een prima gameheadset. Ben je op zoek naar een headset die goed geschikt is voor casual gaming en houd je van een gimmick in de vorm van rgb-verlichting en surround sound, dan is de Kraken v3 een goede optie. Hecht je wat minder waarde aan die toevoegingen, dan kun je voor hetzelfde geld een beter klinkende headset op de kop tikken.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.