Twee weken na onze eerste bevindingen per review in progress lijkt de lancering van Battlefield 2042 uitgehard. De servers draaien op volle toeren, maar de ervaringen daarop doen eerder twijfelen dan overtuigen. In de basis heeft de nieuwe Battlefield aardig wat potentie, maar de shooter wordt vooralsnog afgescheept in een erg wankel schip.

Battlefield splitst zichzelf ditmaal op in drie losse segmenten. All-Out Warfare is simpelweg ‘het nieuwe Battlefield’, Battlefield Portal remixt dat met eerdere nostalgie uit de serie en Hazard Zone staat op zichzelf als competitieve survivalmodus. Het is, zoals eerder al uiteengezet, aardig wat Battlefield. Tegelijkertijd maakt dat de shooter ook opvallend dun gelaagd, bij vlagen zelfs ondoordacht. Des te meer we spelen, des te schrijnender dat wordt.

©PXimport

‘Only in Bugglefield’

Zeker nu we de kans hebben om Battlefield 2042 zonder restricties te kunnen spelen, wordt merkbaar hoeveel barsten er in de fundering zitten. Vooral in de reguliere spelmodi van All-Out Warfare verloopt lang niet alles even vlekkeloos. Nog te veel van de uit 128 spelers bestaande schietpartijen worden opgeschud door golven van constante lag; wrange bugs en onbalans teisteren de momenten waarin het netwerk wél stabiel blijft.

Dat selecte wapens en voertuigen — hopelijk tijdelijk — overpowered zijn, is nog tot daar aan toe. Maar daar houden de imperfecties helaas niet op. Hele groepen spelers kunnen simultaan vast komen te zitten in muren. Het ‘pingen’ en spotten van vijanden voelt hopeloos verouderd en onprecies aan. Sommige potjes beginnen niet, andere eindigen nooit. Teamgenoten die volledig als tegenstander ingeladen worden, jagen je voortdurend de stuipen op het lijf. En hovercrafts die wolkenkrabbers beklimmen; waarom ook niet?

Bij een Battlefield-lancering komt vrijwel altijd een stukje imperfectie — het hoort er haast bij — maar in het geval van Battlefield 2042 voelt er meer loos. Los van voortdurende lag en bijtijdse bugs lijkt de game op veel fronten ook niet helemaal af. De game spreidt een breed net vol schietplezier, maar er mist een zekere cohesie in het geheel.  

©PXimport

Geen progressie

Vooral op het front van progressie komt Battlefield 2042 behoorlijk slordig over. Niet alleen is er binnen de potjes geen universeel scorebord te verkennen; de persoonlijke voortgang is in zijn geheel zoek. Spelstatistieken zijn vanuit de game niet in te zien en ook van een Battlelog-achtig webportaal is geen sprake. Spelers mogen hoogstens terugkijken op zuurverdiende wapens en wat embleempjes, maar van een persoonlijk oorlogsregister is vooralsnog geen sprake. Voor een statistisch sterke serie als Battlefield is dat een opmerkelijk gemis.

De progressie die wél te volgen is, steekt karig af. Door meer en beter te spelen verdienen spelers geleidelijk aan wapens en uitrusting. Speel je meer of beter met select gereedschap, dan komen daar meer modificaties voor vrij. Het is een simpel principe, maar het wordt ditmaal weinig efficiënt toegepast. Voor selecte wapens dienen spelers eerst door een telg nietszeggende upgrades te grinden eer ze een nuttig nieuw vizier vrijspelen. Van die afstand ziet de wortel er niet bepaald appetijtelijk uit, aldus deze ezel.

Lang niet alle wapens en voertuigen maken zich vuil aan dat soort praktijken, maar echt intrigerend wordt het metaspel ook niet bepaald. Dice hoopt gamers warm te houden met een handvol aanpassingen voor wapens en voertuigen; hoogstens een ongeïnspireerde skin om het af te maken. Dat de interface het overzicht daarin bemoeilijkt — en ook deze nog lang niet vrij is van bugs — maakt het onzekere gevoel helemaal af.

©PXimport

Specialists zijn een probeersel apart

Vooral die desinteresse rondom de langdurige progressie staat haaks op hoe Battlefield de Specialists pusht. Een focus op heldenfiguren gaf Overwatch een gigantische duw in de rug; bij Battlefield wil een poging daartoe nog niet helemaal plakken. Er mist een stukje sturing en een heleboel personaliteit.

Specialists nemen met wat unieke vaardigheden en gereedschap de plek van traditionele klassen in, maar het gros van de soldaatfiguren is pijnlijk oninteressant, zowel qua gameplay als overkomen. Van de luide bebaarde Rus tot de arrogante Europeaanse uitblinker: de een is een nog saaier cliché dan de ander. Hoe moeten spelers warmlopen voor nauwelijks interessante figuren, met minstens zo nietszeggende oneliners? Had dan op zijn minst wat lering getrokken uit het collegiale Apex Legends.

Ergens voelt het alsof Battlefield 2042 ooit is begonnen als hippe shooter met nadruk op verschillende helden, maar dat die plannen halverwege omgegooid zijn. Battlefield moest toch weer terug naar de basis — een sentiment waar ook EA’s marketingmateriaal op inspeelde. Het eindproduct strandt er precies tussenin. Het geheel voelt ‘best wel Battlefield’, maar het komt met een halfslachtig probeersel als hero shooter. 

©PXimport

Toegegeven, door Specialists vrijuit wapens en gereedschap te geven, laten ze spelers wel op creatieve wijze het strijdveld betreden. Zodoende blijft het immers nog enigszins dichtbij het vertrouwde Battlefield. In All-Out Warfare biedt dat nieuwe speldynamiek, waar het tijdens Hazard Zone des te beter tot zijn recht komt. Onder het mom van spannende survival spelen de archetypen en vaardigheden strakker op elkaar in, maar ook deze modus mist vervolgens weer enige verdieping.

Hazard Zone begeeft zich in gevaarlijk terrein

Het concept van Hazard Zone getuigt nog altijd van potentie, maar vooralsnog lijkt de modus niet het beoogde momentum te pakken. Het overkoepelende metaspel, waarbij gereedschap per ronde gekocht moet worden, steekt nog altijd wrang af. De potjes an sich kúnnen vrij interessant en slepend uitpakken, maar er is niet veel om naar te verlangen of direct naartoe te werken. Spelers extraheren wat data uit vijandelijke omgevingen, scoren wat punten, en dat is het.

De gigantische tornado’s en clusters van computergestuurde vijanden geven Hazard Zone wel dat gevaarlijke randje, maar teveel rondjes verlopen rommelig, tot aan het vervelende aan toe. Met een vaste squad vormt het survivalcomponent nog een geinig uitstapje voor wat doelgericht teamspel; in je uppie wordt het geheid een zooitje ongeregeld. 

©PXimport

Dat in-game stemcommunicatie nog altijd niet ondersteund wordt en dat de matchmaking nu al stroef verloopt, helpt de overtuigingsfactor verder om zeep. Hazard Zone moet heel snel een stuk vlotter en verleidelijker worden, wil deze pilaar overeind blijven staan gedurende Battlefield 2042’s levensloop.

Een glaasje goed gerijpte Portal

Battlefield Portal heeft in die zin meer overlevingskans. De modus laat zien dat eerdere Battlefield-glorie eindelijk over te zetten is naar de huidige spelomgeving. Dice biedt spelers het gereedschap om zelf servers en regelsets aan te maken, maar de kracht van Portal is vooral hoe het een remaster-hub van eerdere hoogtepunten uit de serie vormt.

Momenteel bestaat Portal uit de content van Battlefield 2042, een zestal slagvelden uit drie eerdere games, inclusief een greep aan bijbehorend gereedschap. Elk van de originele spelmodi komt vaak met selecte restricties en nuances die relevant zijn voor dat specifieke deel. Het resultaat is een bijzonder stukje service in nostalgie, wat enkel om meer content smeekt. Caspian Border blijft immers ook niet voor altijd leuk; kom maar door met Strike at Karkand.

©PXimport

Dat is echter direct ook de valkuil van Battlefield 2042: de content die nog komen gaat. Geheel tegenstrijdig met de transparante roadmaps van nu, lijkt Dice nog geen benul te hebben van hoe deze Battlefield over verloop van tijd moet groeien. Of er überhaupt meer Portal-remasters in het verschiet liggen, is bijvoorbeeld compleet onzeker.

De onzekerste Battlefield in de afgelopen 2042 jaar

Battlefield 2042 laat zich flinterdun spreiden — in een twijfelachtige staat bovendien — en vanaf daar “kijken we wel” hoe dat verder moet, zo lijken Dice en EA te signaleren. Zelfs de Year 1 Pass à bijna veertig euro belooft enkel vier nieuwe Specialists, maar spreekt niet over nieuwe slagvelden, wapens of spelmodi. Dat service-element zou toch een tikkeltje verleidelijker mogen.

Dice en EA serveren met deze Battlefield vooralsnog een hoop onzekerheid. In de basis staan een aantal interessante concepten, maar het geheel voelt verre van af. Van de krakkemikkige interface tot aan bizarre gaten in het spelontwerp: op alle productieniveaus mankeert wel wat. 

©PXimport

De game kán prachtig ogen en bij vlagen zijn gigantische bestormingen ook ongekend episch, maar die hoogtepunten wegen simpelweg niet op tegen de ondermaatse afwerking. Op teveel fronten schiet Battlefield 2042 mis. Werkt het allemaal wel eens lekker mee, dan is het nog maar de vraag hoelang de aanwezige content verfrissend blijft voelen. Met krap twee weken spelen heb je alle chaos mogelijk wel weer gezien.

De hoop is vooral dat Battlefield 2042 als game snel stabiliseert — het liefst in overeenstemming met fans die hun kritische twijfels uiten — en vanaf daar uitbreidt. Een aankoop is pas aan te raden eer Dice iets meer te melden heeft dan “sorry man”, terwijl ze haastig patches bijbenen.

Battlefield 2042 is verkrijgbaar op Xbox One, Xbox SeriesX en S, PlayStation 4, PlayStation 5 en pc (Origin, Steam en Epic Games). Voor deze review werd een pc-exemplaar verstrekt, welke werd gespeeld op een high-end game-pc.

Wanneer je Windows 11 (opnieuw) installeert, vereist Microsoft dat je je aanmeldt met een Microsoft-account of dat je er eentje aanmaakt. En dat terwijl je je voorheen in Windows 10 gewoon met een offline account kunt aanmelden. Wij laten je zien hoe je dat ook in Windows 11 doet, rechtstreeks tijdens de installatieprocedure.

Microsoft wil maar al te graag dat je een Microsoft-account hebt en deze ook gebruikt bij het aanmelden van Windows 11. Behalve dat je hiermee in geval van het vergeten van je installatiecode het besturingssysteem makkelijker opnieuw kunt activeren, biedt een Microsoft-account niet heel veel extra voordelen in Windows 11 zelf. Het enige wat met zo'n account makkelijker gaat is het instellen van e-mail en OneDrive, maar dat zijn ook diensten waar je je later bij kunt aanmelden.

Installatieprocedure

In een van de laatste stappen van de installatieprocedure, of wanneer je een Windows 11-laptop hebt gekocht, word je - om de laatste instellingen toe te passen - gevraagd om in te loggen bij een Microsoft-account, of er eentje aan te maken.

©MG | ID.nl

Wanneer je in bovenstaand scherm bent aangekomen, lijkt het alsof je hier niet meer uit kunt komen: je moet óf een account invullen, óf er eentje aanmaken, óf een stap terug gaan met de pijl rechtsboven in beeld. Toch kun je hier nog iets anders doen, namelijk een opdrachtprompt openen. En dat is handig, want met een opdrachtprompt tijdens de installatie van Windows 11 kun je alvast dingen regelen voordat Windows 11 zelf is opgestart. Het omzeilen van het aanmaken of invoeren van een Microsoft-account bijvoorbeeld. Om de opdrachtprompt te openen, moet je de volgende toetscombinatie intypen:

Shift+F10

Let op: bij sommige computers zoals laptops kan het zijn dat je ook de Functietoets Fn moet indrukken om de F10-knop te kunnen gebruiken. De opdracht wordt in dat geval dan:

Shift+Fn+F10

Na het indrukken van deze toetscombinatie wordt een zwart venster voor de opdrachtprompt geopend.

©MG | ID.nl

In dit scherm voor je een speciale opdracht in waarmee we de verplichte invoer voor een Microsoft-account gaan omzeilen. Zodra Windows 11 heeft gedetecteerd dat jouw computer een werkende verbinding heeft, blijf je op dat accountscherm hangen, maar ook wanneer er nog geen verbinding is gemaakt, wil Microsoft toch eerst dat je verbinding maakt en daarna alsnog met een Microsoft-account aan de slag gaat.

Nu de opdrachtprompt is geopend, schakelen we die online functie uit. Voer exact de volgende opdracht in:

start ms-cxh:localonly

Gevolgd door een druk op de Enter-toets. Dat zit eruit als hieronder:

©MG | ID.nl

Nadat je op Enter hebt gedrukt, verschijnt er een nieuw venster met de mogelijkheid om een lokaal account (dus zonder Microsoft-account) aan te maken. Goed om te weten: dit account is ook meteen een administrator-account.

©MG | ID.nl

Je kunt hier dus gewoon een normale (voor- en achter)naam opgeven, een e-mailadres is dan niet nodig. Je kunt ervoor kiezen om nu een wachtwoord in te vullen, maar als je dat doet, krijg je ook direct drie controlevragen die je moet opgeven; dat kun je niet skippen. Sla je het aanmaken van een wachtwoord nu over, dan kun je dat later in Windows 11 alsnog doen.

Nadat je de benodigde gegevens hebt ingevuld, worden de laatste installatiestappen voltooid, en wordt de computer nog een keertje opnieuw opgestart. Daarna kun je je aanmelden met het nieuwe account en voer je nog een aantal stappen uit met betrekking tot functies als locatie, diagnostische gegevens en handschriftherkenning.

Account aanpassen

Het account waarmee je je aanmeldt is een administrator-account. In dat geval doe je er goed aan om een wachtwoord in te stellen als je dat nog niet hebt gedaan in de hierboven uitgelegde stap. Om een wachtwoord in te stellen, klik je op de Startknop, en vervolgens op je accountnaam en kies je voor Mijn account beheren.

©MG | ID.nl

Je komt nu in het instellingenscherm terecht voor je account. Scroll naar de knop Aanmeldingsopties en daarna op Wachtwoord.

©MG | ID.nl

Nu kun je een wachtwoord naar wens opgeven, de eisen zijn hier niet streng, maar uiteraard kies je wel voor een lastig te raden wachtwoord. Wel ben je verplicht om een geheugensteuntje op te geven, maar dat is minder lastig dan drie extra beveiligingsvragen die je normaliter bij het installatiescherm moet opgeven. Bij de geheugensteun mag het wachtwoord (vanzelfsprekend) niet gebruikt worden .

©MG | ID.nl

Wachtwoord en geheugensteun ingevoerd? Dan ben je in principe klaar en kun je je systeem verder gaan configureren. Eventueel kun je nu ook nieuwe extra accounts aanmaken via het onderdeel Andere gebruikers in het instellingenscherm.

Je pakt je telefoon om even snel iets te bekijken – en ineens ben je zomaar een uur verder, omdat je niet kon stoppen met scrollen. En onderweg ben je meestal niet blijven hangen bij blije kattenfilmpjes, maar bij rampen, slecht nieuws en roddel. Of bij posts van mensen die allemaal mooier of rijker lijken dan jij. Doomscrolling dus. Slecht voor je humeur en zelfbeeld én zonde van je tijd. Maar gelukkig kun je er iets tegen doen.

Lees ook: Minder afleiding van je telefoon met deze 6 apps

Wat is doomscrolling?

Doomscrolling is eindeloos blijven scrollen door berichten, filmpjes en posts die je eigenlijk alleen maar onrustig maken. Dat begon ooit met nieuws, maar geldt tegenwoordig ook voor sociale media. Denk aan TikTok, Instagram of X waar je urenlang blijft scrollen, maar waar je zelden wijzer of rustiger van wordt. Het algoritme weet precies wat je aandacht trekt – en hoe het je blijft vasthouden.

De term ontstond rond 2020, tijdens de COVID-19-pandemie, toen mensen massaal thuis zaten en constant updates zochten over het virus. Maar het fenomeen heeft zich sindsdien uitgebreid naar alle vormen van nieuws of posts waar je je slechter van gaat voelen.

Waarom blijven we scrollen?

Apps zijn zo ontworpen dat ze je aandacht vasthouden. Elke swipe of nieuwe video geeft een kleine prikkel in je brein: een signaal dat er misschien iets interessants komt. Soms zit er iets tussen dat écht boeit, maar vaak blijft het bij vluchtige prikkels. Ondertussen raakt je hoofd vol, maar je krijgt er weinig voor terug.

Hoe weet je of je doomscrollt?

Er bestaat geen test waarmee je kunt checken of je een doemscroller bent. Maar er zijn wel duidelijke signalen. Je zit in de gevarenzone wanneer je:

🚩 Gedachteloos nieuws- of socialmedia-apps opent, vaak meerdere keren per dag
🚩 Je daarna leeg, onrustig of somber voelt
🚩 Moeite hebt om te stoppen, terwijl je eigenlijk wel weet dat het nergens toe leidt
🚩 's Avonds of 's ochtends lang op je telefoon zit zonder duidelijk doel
🚩 Niet toekomt aan andere dingen, of je gejaagd voelt als je niets checkt

Herkenbaar? Dan is het tijd om je scrollgedrag te doorbreken. Dat is niet makkelijk, maar het kan wel. Onderstaande tips helpen je op weg.

©Gorodenkoff

Wat kun je doen tegen doomscrolling?

1. Beperk je schermtijd en las schermvrije tijdstippen in

Geef jezelf vaste momenten waarop je iets mag checken. Bijvoorbeeld: 's ochtends 15 minuten nieuws, 's avonds 10 minuten social media. Stel een timer in, zodat je niet ongemerkt blijft hangen. Je kunt ook met jezelf afspreken dat je bijvoorbeeld één uur per dag niet op je scherm kijkt. Of in het weekend pas na twaalf uur 's middags je telefoon pakt. Ook is het mogelijk om tijdslimieten in te stellen voor bepaalde apps. Hieronder lees je hoe je dat doet op een iPhone en op een Android-toestel.

Scherm- en apptijd beperken op iPhone

Wil je op vaste tijden niet gestoord worden? Stel dan apparaatvrije tijd in op je iPhone. Tijdens die periodes zijn alleen telefoongesprekken, berichten en apps die je zelf toestaat beschikbaar. Ga naar Instellingen > Schermtijd, tik op App- en websiteactiviteit en schakel dit in als dat nog niet gebeurd is. Kies daarna voor Apparaatvrije tijd en stel via Gepland de begin- en eindtijd in. Je kunt kiezen voor elke dag hetzelfde tijdstip of per dag variëren. Vlak voor de ingestelde tijd krijg je een herinnering.

Ook kun je tijdslimieten instellen voor apps of hele categorieën, zoals sociale netwerken of games. Ga naar Instellingen > Schermtijd > Applimieten > Voeg limiet toe en selecteer de gewenste apps of categorieën. Tik op Volgende, stel de limiet in en gebruik eventueel Pas dagen aan voor verschillende limieten per dag. Rond af met Voeg toe.

Scherm- en apptijd beperken op je Android-telefoon

Rustmomenten op je Android-toestel stel je in via de Bedtijdmodus. Tijdens deze periodes worden je schermkleuren aangepast (bijvoorbeeld naar grijstinten) en kun je meldingen dempen of het scherm automatisch laten uitschakelen. Ga naar Instellingen > Digitaal welzijn en ouderlijk toezicht > Bedtijdmodus en stel in wanneer de modus moet starten en eindigen. Je kunt dit voor elke dag apart instellen of een vast schema kiezen.

Wil je appgebruik beperken? Ga dan naar Digitaal welzijn > Dashboard en kies de app die je wilt beperken. Tik op het zandlopertje naast de app en stel een dagelijkse limiet in. Zodra de limiet is bereikt, is de app de rest van die dag niet meer toegankelijk.

2. Zet meldingen uit

Pushmeldingen van nieuwsapps, sociale media of video-apps zorgen dat je telkens toch weer gaat kijken en scrollen. Zet ze uit. Wat je niet ziet, open je ook minder snel.

3. Richt je telefoon prikkelarmer in

Zet socialmedia- en nieuwsapps niet op je beginscherm. Of verwijder ze helemaal. Wil je ze toch echt bezoeken, dan kan dat via de browser. Dat is een extra handeling vergeleken met een app, maar juist daarom doe je het misschien minder vaak.  

Verder kun je er ook voor kiezen om de grijstintenmodus in te schakelen. Dat zorgt voor minder afleiding en een beeld dat rustiger is.

Op een iPhone ga je hiervoor naar Instellingen > Toegankelijkheid > Weergave en tekstgrootte > Kleurfilters en schakel je de optie in. Op een Android-smartphone ga je hiervoor naar Instellingen -> Toegankelijkheid -> Kleurfilters. Hier schakel je de optie Grijstinten in. Afhankelijk van je toestel kunnen deze menu-opties een iets andere naam hebben.

©ID.nl

4. Volg niet alles en iedereen

Kies één of twee betrouwbare nieuwsbronnen. Ontvolg accounts die vooral onrust of negativiteit brengen. Kies liever voor mensen of media die je inspireren, informeren of aan het denken zetten. Een account waar je geen energie van krijgt, maar dat je energie kost: dat kun je beter ontvolgen.

Stoppen met doom-scrolling? Het kan!

Doomscrolling gaat allang niet meer alleen over nieuws. Ook gedachteloos scrollen langs filmpjes, reacties of meningen op sociale media hoort erbij. Het lijkt onschuldig, maar kost tijd, energie en aandacht — en levert weinig op.

Het goede nieuws: je kunt ermee stoppen. Niet in één keer, maar stap voor stap. Door bewuster te kiezen wat je leest en wanneer. Door je telefoon minder het ritme van je dag te laten bepalen. En door ruimte te maken voor dingen die je echt iets opleveren.