Tijdens het TNW-conference in Zaandam werd door sprekers gediscussieerd over de digitale toekomst. Hiervoor waren niet de minste namen die aan het woord kwamen. Op de donderdagmiddag kwamen Tim Berners-Lee en Edward Snowden aan het woord. Ook werd een boodschap van de Oekraïense president Zelensky uitgezonden.

The Next Web (TNW)-conference biedt jaarlijks een podium aan sprekers en exposanten. Er valt dit jaar ook veel te bespreken: conflicten en financiële onzekerheden hebben een grote globale impact. De wereld van tech speelt hierin een grote rol. Drie grote sprekers weten de digitale ontwikkelingen te duiden, inspireren en aan te moedigen om dit moment aan te grijpen voor een betere digitale toekomst. Zo waren onder meer Tim Berners-Lee (grondlegger van het internet), Edward Snowden (klokkenluider die onder meer de NSA-misstanden aan het licht bracht) en Volodymyr Zelensky (president van Oekraïne) aan het woord.

Omdat Snowden beschuldigd wordt van ‘spionage’ vanwege zijn onthullingen was zijn deelname niet fysiek, maar via een videoverbinding met het veilige videochatprogramma Jitsi. Zelensky nam deel met een vooropgenomen videopresentatie.

©PXimport

Web 3.0

De sprekers noemen de laatste ontwikkelingen gekscherend web 3.0, waarbij verwezen wordt naar de opkomst van het web en web 2.0: waarbij inbreng van internetters zelf (van Wikipedia tot sociale media) tot een revolutie zorgde. Een andere spreker (Gavin Wood, onder meer bedenker van Ethereum) noemde de web 3.0-revolutie het post-Snowden internet. Hierbij staan versleuteling (bijvoorbeeld via blockchain) en decentralisatie centraal.

Met decentralisatie wordt bedoeld dat je niet meer vastgehouden wordt op platforms, maar je meer controle krijgt over jouw data. Onze video’s staan op YouTube, maar van wie zijn ze? Hetzelfde geldt voor onze gezondheidsdata. Platforms als Fitbit verzamelen dit en houden dit vast. Berners-Lee droomt van een toekomst waarbij deze verzamelde gezondheidsgegevens eerst lokaal bij jou blijven – en vervolgens pas gedeeld worden na jouw uitdrukkelijke groene licht. Aan gezondheids-apps, familieleden, doktoren of andere online diensten.

©PXimport

Blockchain

Ook cryptogeld speelt hierbij een rol. Snowden gebruikt hierbij het voorbeeld van banken, het geld op je rekening is verworden tot iets niet tastbaars en je hebt niet zelf de controle. Gebeurt er iets met de bank of kom je in conflict met de bank, dan hebben zij de mogelijkheid om je toegang hiertoe te ontzeggen. Decentralisatie vindt hierbij plaats door middel van cryptogeld: een digitaal betaalmiddel dat je in eigen beheer hebt.

Waar Wood zichtbaar in mineur was door de recente crash van de waarde van de digitale munten, is Snowden juist optimistisch: cryptogeld is nu vooral het domein van investeerders. Veel mensen die zich ermee bezig houden doen dit om zichzelf te verrijken. Het betaalmiddel wordt misbruikt door mensen die oplichten of er rijker van willen worden. De recente crash raakt juist deze mensen hard.

Snowden benadrukt juist het doel van cryptogeld: een digitaal betaalmiddel dat je in eigen beheer hebt. Je kunt ermee onafhankelijk en anoniem je geld besteden (zoals cash dat is in de gewone wereld). Hij stelt dat mensen die hierin geloven en daarom investeren in cryptogeld natuurlijk ook wel geraakt worden, maar weten dat dit erbij hoort. Deze investeerders zijn er voor de lange termijn en hebben het betaalmiddel ook zien groeien in mogelijkheden. Het wordt steeds makkelijker om eraan te komen en ermee te betalen. Snowden benadrukt ook dat hij zonder cryptogeld zichzelf nooit in veiligheid had kunnen brengen tijdens zijn onthullingen in 2013.

Een decentraal internet klinkt nog een beetje als een utopie. Dat wij zelf in controle komen over onze data, of dat nu gezondheids-, gedrags-, betaal- of andere gegevens zijn maakt niet uit. Het zal betekenen dat deze zelfcontrole geclaimed moet worden van techgiganten, overheden, banken en andere instanties. Dat wordt een gevecht. Ook Wood ziet zo’n verandering zitten, maar vraag zichzelf af: “als we zaken positief willen veranderen, moeten we dit ook écht willen”.

Zelensky strijdvaardig

De recente oorlog in Oekraïne heeft naast het getroffen land ook een enorme globale impact. Vooral onze financiële en digitale wereld verandert merkbaar. Onze echte geld wordt minder waard en cryptogeld is al helemaal in waarde gekelderd. Ook onze informatievoorziening wordt opgeschud: zoals in alle oorlogstijd spelen censuur en propaganda een rol. Een bekend citaat “Als er oorlog komt is het eerste slachtoffer de waarheid” is ook in onze tijd van social media en nepnieuws van toepassing.

Hierin past Zelensky met zijn speech in, strijdvaardig als altijd. Gehuld in een nerd-verantwoord Star Wars shirt roept hij op om te bouwen aan een vrije digitale wereld. Met onze steun, de steun van techbedrijven (zoals Starlink dat deed met internetvoorziening na de Russische invasie) kan Oekraïne een bakermat worden van een vrije (digitale) toekomst.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.