Een van de meest tijdrovende klusjes bij een frisse Windows 10-installatie: ook alle software weer installeren en de juiste instellingen ervan terugzetten. Dit hoeft echter niet allemaal handmatig te gebeuren. Je programma’s overzetten naar een nieuwe pc kan ook als volgt.

Portable software heeft een onmiskenbaar voordeel tegenover geïnstalleerde programma’s: je hoeft maar één bestand of map mee te nemen om ze ook op een ander systeem te kunnen gebruiken. Je hoeft je dus niet druk te maken om registersleutels of om wijzigingen in lokale profielen. 

Bij geïnstalleerde applicaties is dat veel lastiger, maar tools als EaseUS Todo PCTrans en Laplink PCmover bewijzen dat het kan. Lukt de verhuizing niet, maar wil je op z’n minst proberen de configuratiebestanden over te hevelen, dan kan het gratis CloneApp een uitweg bieden.

Op die drie oplossingen gaan we hieronder dieper in.

PCTrans

EaseUS Todo PCTrans is bedoeld om geïnstalleerde toepassingen integraal naar een ander systeem te migreren. Er bestaat zowel een gratis editie als een betaalde versie (PCTrans Pro, circa 80 euro met levenslange upgrades). We bekijken hier de gratis versie, met als belangrijkste beperkingen slechts twee simultane applicatie-migraties en 500 MB aan data.

Installeer de tool eerst op je oude pc en start die op. Klik op Nu Beginnen. In het linkerpaneel, bij Overzetten, zie je verschillende migratiescenario’s. De eerste, PC naar PC, gaat ervan uit dat je via een netwerkverbinding wilt laten migreren. De optie Backup herstel werkt via een back-upbestand en App Migratie is bedoeld om geïnstalleerde toepassingen naar een andere partitie of schijf op dezelfde pc over te zetten.

Wij kiezen hier voor Backup herstel en klikken vervolgens op Start en op De volgende. Geef je back-upbestand een naam en verwijs via Bladeren naar een doellocatie op een verwijderbaar medium. 

©PXimport

Nadat je op Bevestigen hebt geklikt, selecteer je via Bewerken de applicaties (en eventueel ook databestanden) die je wilt overhevelen. De tool deelt alles in drie categorieën in: Ondersteund, Waarschijnlijk ondersteund en Niet ondersteund. Op onze test-pc telden we 163 ondersteunde toepassingen, maar enkele vooral ‘grote’ applicaties bleken alleen door de Pro-versie ondersteund te worden. Bevestig je selectie met Afronden en Maak een back-up.

Over naar de doel-pc, waar je eveneens PCTrans installeert en via Image Overzetten / Start / Data herstellen / De volgende / Bladeren naar het back-upbestand verwijst. Daarna klik je bij Applicaties op Bewerken, selecteer je de toepassingen en klik je op Afronden en Herstellen.

Laplink PCmover

Vind je de beperkingen van PCTrans Free te storend, dan vinden we Laplink PCmover Home een betere oplossing dan PCTrans Pro. Deze is niet alleen goedkoper (circa 39 euro), maar dit programma migreert ook gebruikersprofielen.

We tonen je kort hoe je hiermee aan de slag gaat. Installeer het programma op beide pc’s en start het eerst op je oude pc op, waar je PC to PC Transfer kiest. Vervolgens selecteer je Old (Prepare this computer first) en duid je aan hoe je precies wilt migreren: WiFi or Wired Network, Laplink Ethernet Cable, Laplink USB Cable of File Storage Device. 

©PXimport

Voor dit laatste zet je dus een verwijderbaar medium in. In het volgende venster geef je via Full Customization zelf aan wat je in de verhuizing wilt meenemen en je ziet tevens hoeveel applicaties geheel of wellicht slechts gedeeltelijk ondersteund worden. 

PCmover blijkt veeleisender dan PCTrans. Zodra de data op je doellocatie zijn beland, voer je een vergelijkbare operatie uit op de doel-pc. Logischerwijs kies je hier dan New (Prepare this computer second).

CloneApp

Slaag je er niet in een geïnstalleerde applicatie te migreren, dan lukt het je met het gratis CloneApp vast om de bijbehorende configuratie over te zetten.

Start de uitgepakte tool op als administrator en klik op Select Installed: de app detecteert nu zelf de geïnstalleerde en ondersteunde applicaties (op ons testsysteem een derde van de 249 gedetecteerde toepassingen). Houd er rekening mee dat CloneApp standaard ook items selecteert als de openbare mappen Desktop, Downloads enzovoort. Je kunt deze items altijd deselecteren en vanuit het contextmenu haal je zelfs in één keer alle vinkjes weg.

Wanneer je na de selectie op Preview klikt, zie je precies welke data mee worden genomen. Dat is best leerzaam, want zo zie je ook waar elke applicatie zijn configuratiedata bewaart.

©PXimport

Open ook even Settings. Hier bepaal je bij Clone Path waar de back-updata moeten belanden. Laat het vinkje bij Clone Apps in separate folder staan als je de data van elke app in een afzonderlijke map wilt. Met Backup start je het eigenlijke back-upproces. Vanuit het contextmenu is het overigens ook mogelijk individuele apps te back-uppen.

Over naar de doelcomputer voor het overzetten van de configuraties. Via Restore gaat CloneApp zelf op zoek naar je back-upsessie (in het bestand cloneapp2.ini), waarna de configuratie van alle geback-upte applicaties wordt overgezet. Om dat tot één bepaalde applicatie te beperken, selecteer je die, waarna je er met rechts op klikt en Restore kiest. 

Tot slot, om de configuratie van zogenoemde UWP-apps (Universal Windows Platform) te migreren, zoals je die typisch in de Microsoft Store aantreft, heb je CloneApp UA nodig, dat je ook als administrator uitvoert. De werkwijze is verder vergelijkbaar met die van CloneApp.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.