Overal op internet zijn tools te vinden waarmee je beter, sneller en vooral gemakkelijker kunt zoeken op je harde schijf en ssd. Ben je een bestand kwijt? Je zou dan ook bijna vergeten dat Windows Verkenner reeds een prima zoekfunctie aan boord heeft. Eentje waarmee je, als je dat vooraf goed inregelt, wel degelijk razendsnel kunt zoeken!

Tip 1: Indexeren moet je leren

De zoekfunctie van Windows kan gebruikmaken van een index waarmee je razendsnel kunt zoeken zonder daarvoor allerlei mappen te hoeven doorlopen. Maar vaak zoek je toch vooral in de gebruikersmappen. Ga naar het Configuratiescherm en de Indexeringsopties. Selecteer C: en klik op de knop Wijzigen. Vervolgens kun je de Geïndexeerde locaties aanpassen. Klik op C: en selecteer alléén de map Gebruikers. Daarna afsluiten, waarna de indexering opnieuw wordt gestart. Want waarom zoeken naar dingen die je toch niet nodig hebt?

©PXimport

Tip 2: Elders indexeren

Standaard wordt er een indexeringsbestand in deze map bewaard: C:\ProgramData\Microsoft\Search. Daar is op zich niets mis mee, maar als C: volloopt en je veel indexeert, dan kan dat schuren qua opslagruimte. Ga naar het Configuratiescherm en de Indexeringsopties. Druk op de knop Geavanceerd. Bij de sectie Locatie indexeren kun je dan op de knop Nieuwe locatie klikken om het indexeringsbestand op – bijvoorbeeld – D: neer te zetten.

Tip 3: Zoekfunctie snel(ler) ingesteld

Het slim instellen van de indexeringsopties zal het indexeren en later het zoeken beslist versnellen. Los daarvan kent de zoekfunctie van Windows Verkenner zelf ook nog wat eigenschappen die je kunt manipuleren. Ga naar Windows Verkenner, open het lint Beeld, ga via Opties naar Map- en zoekopties wijzigen. Ga naar het tabblad Zoeken van het dialoogvenster Mapopties. Haal vervolgens alle vinkjes weg. Aldus ingesteld zoek je alleen naar bestandsnamen van normale bestanden die eerder zijn geïndexeerd. En dát gaat snel!

Tip 4: Geïndexeerd zoeken

Geïndexeerd zoeken is dus razendsnel zoeken. Maar wel even opgelet, want als je strikt geïndexeerd gaat zoeken, dan zul je niets kunnen vinden in mappen die buiten de index vallen. Strikt geïndexeerd zoeken dient dan ook te gebeuren ‘in’ een geïndexeerde map.

©PXimport

Tip 5: Het lint Zoeken

Windows Verkenner kent de linten Start, Delen en Beeld. Een minder bekend (want vaak onzichtbaar) lint is het lint Zoeken. Dat lint komt tevoorschijn zodra er een zoekfunctie actief wordt in Windows Verkenner. Met op dat lint Zoeken een aantal mogelijkheden waarmee je zowel de zoekfunctie zelf als de weergave van de treffers kunt manipuleren.

©PXimport

Tip 6: Mappen kiezen

Bij een zoekopdracht is het altijd van belang waar je gaat zoeken. En daarmee bedoelen we in (1) een enkele map of in (2) die ene enkele map én in de onderliggende submappen en in de submappen die daar weer onder liggen enzovoort. Op het lint Zoeken klik je voor de eerste keuze op Huidige map en voor de tweede keuze op Alle onderliggende mappen.

Nu even opgelet, want in het eerste geval kun je te weinig of niets vinden en in het tweede geval veel te veel. Waarmee we meteen opmerken dat het wel zo handig is als je al ‘ongeveer’ weet op welke plek je moet zijn.

©PXimport

Tip 7: Datum kiezen

Regel een willekeurige zoekopdracht in Alle onderliggende mappen en wacht even totdat er een waslijst met treffers op je beeldscherm staat. Het een-voor-een bekijken van die treffers is natuurlijk onbegonnen werk. In de meeste gevallen zal het om een vrij recent bestand gaan, waarvan je de naam en de locatie bent kwijtgeraakt. En met die wetenschap maak je vervolgens gebruik van het pulldown-menu dat tevoorschijn komt als je in het lint Zoeken op de optie Gewijzigd op klikt. Vandaag, gisteren, deze week? Dat zoekt alwéér een stuk rapper.

Tip 8: Soort kiezen

Verder is het ook mogelijk om te zoeken in een zoekopdracht. Als je een lijst met treffers hebt teruggekregen, dan kun je in het lint Zoeken het pulldown-menu Soort openklikken. Er verschijnt dan een vrij forse lijst met mogelijkheden die je laten zoeken naar het soort bestand dat in die lijst met treffers staat. En daarin gaat Windows vrij ver, want van E-mailbericht tot Afbeelding tot Taak is het allemaal apart te adresseren.

Tip 9: Grootte kiezen

Verder heeft het lint Zoeken ook het pulldown-menu Grootte. De werking van de dan te selecteren opties zal je duidelijk zijn en behoeft geen nadere uitleg. Het doorzoeken van de lijst met treffers op bestandsgrootte zal voornamelijk van pas komen als je je harde schijf/ssd moet opschonen. Begin dan met de grootste bestanden, want dat ruimt nu eenmaal het snelst op!

Tip 10: Andere eigenschappen kiezen

Tot slot heeft het lint Zoeken nog het pulldown-menu Andere eigenschappen. Daarmee kun je zoeken op Type op Naam op Pad naar map en op Labels. Probeer de optie Labels maar eens, want dat is een optie waar de foto- en de muziekliefhebbers van zullen profiteren. Je kunt dan zoeken op de achterliggende kenmerken van je foto- en muziekbestanden.

©PXimport

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!