De Arduino Nano RP2040 Connect is een krachtig microcontrollerbordje met wifi en bluetooth low energy, gebaseerd op de RP2040-microcontroller van de Raspberry Pi Foundation. Het bordje programmeren doe je in het Arduino-ecosysteem of met CircuitPython of MicroPython. Voor deze Arduino Nano RP2040 Connect review gingen we ermee aan de slag.

De Arduino Nano RP2040 Connect kost 29 euro en is het eerste microcontrollerbordje met de door de Raspberry Pi zelf ontwikkelde microchip RP2040. Deze vormt het hart van de eerder dit jaar geïntroduceerde Raspberry Pi Pico. Maar de chip bevat geen wifi of bluetooth, en de Raspberry Pi Pico is dan ook een ontwikkelbordje dat je kunt vergelijken met een klassieke Arduino van voor de tijd dat IoT doorbrak.

De makers van de Arduino hebben nu een eigen bordje rond de RP2040 gebouwd en daar een u-blox NINA-W102 wifi- en bluetooth-radiomodule aan toegevoegd: de Arduino Nano RP2040 Connect. Er zit ook een bewegingssensor in, een microfoon en een RGB-led.

En natuurlijk heb je nog altijd toegang tot vele gpio-pinnen, waardoor je er allerlei externe componenten op kunt aansluiten. Het bordje heeft het Arduino Nano-formaat en is dus relatief smal, waardoor er op een standaard breadboard aan de ene kant nog twee en aan de andere kant zelfs drie rijen plaats is.

Compatible met Arduino IDE

Uiteraard ondersteunt de Arduino IDE het nieuwe bordje. We probeerden dit uit in versie 2.0 bèta 7. Je dient eerst de Arduino Mbed OS Nano Boards-core te installeren. Het is wel te zien dat het bordje nog nieuw is, want niet alle documentatie is compleet. Aanvankelijk slaagden we er niet in om een sketch naar de Arduino Nano RP2040 Connect te uploaden, omdat de IDE het bordje niet detecteerde.

Na wat zoekwerk ontdekten we op het Arduino-forum dat je eenmalig een script moet uitvoeren. 

Onder Windows is dat:

Onder Linux:

En onder macOS:

Nadat we dat uitgevoerd hadden, lukte het uploaden wel.

Uf2-bootloader

Net zoals de Raspberry Pi Pico heeft de Arduino Nano RP2040 Connect een bootloader in het ROM van de RP2040 die uf2-images (USB Flashing Format) voor firmware ondersteunt. Dat is ook de reden waarom je tijdens het uploaden van je code in de Arduino IDE enkele seconden het apparaatje zich als een opslagapparaat ziet aankoppelen. Na het uploaden ontkoppelt het opslagapparaat zich weer.

Uf2 is een handige en veilige manier om firmware naar de Arduino Nano RP2040 Connect te schrijven zonder dat je daarvoor ontwikkeltools zoals de Arduino IDE nodig hebt. Koppel daarvoor de usb-aansluiting van het bordje af, verbind de GND- en REC-pinnen (onder het Arduino-logo aan de onderkant van het bordje) met een jumperdraad en verbind je bordje weer via usb met je computer.

De interne opslag wordt nu aangekoppeld. Dat werkt zowel onder Windows als Linux en macOS. Verwijder de jumperdraad. Je kunt nu eenvoudigweg een uf2-bestand naar de aangekoppelde opslag slepen, waarna de firmware wordt geïnstalleerd. Op deze manier kun je de uf2-versie van een Arduino-sketch uploaden, maar ook images van bijvoorbeeld MicroPython of CircuitPython.

©PXimport

Arduino IoT Cloud

Arduino focust zich met dit nieuwe bordje op IoT, en uiteraard is de integratie met de Arduino IoT Cloud dan ook belangrijk. We creëerden daarom in deze clouddienst van de Arduino-makers een Thing, en daar werd het bordje onmiddellijk gedetecteerd. Na het te selecteren als apparaat, schreef Arduino IoT Cloud de juiste firmware naar het bordje om veilig met de clouddienst te kunnen communiceren.

Daarna definieerden we in de Arduino IoT Cloud variabelen en voegden aan de aangemaakte sketch code toe om de bewegingssensor uit te lezen en de led aan te sturen. Nadat we deze sketch succesvol hadden geüpload, konden we ook boodschappen op de seriële monitor bekijken. Dit allemaal werkte heel eenvoudig in de webbrowser.

Arduino-bibliotheken

De hardware van het bordje wordt goed ondersteund door allerlei Arduino-bibliotheken. Met de bibliotheek SM6DSOX kun je de bewegingssensor uitlezen, zowel de accelerometer voor de positie of beweging van het bordje als de gyroscoop waarmee je rotaties detecteert. De mems-microfoon lees je uit met de bibliotheek PDM, die automatisch wordt geïnstalleerd met de Arduino Mbed OS Nano Boards-core.

Voor wifi maak je gebruik van de bibliotheek WiFiNINA en voor bluetooth low energy van ArduinoBLE. Dit zijn allemaal bibliotheken die ook andere Arduino-bordjes met de juiste hardware ondersteunen, dus veel van je programmeerkennis van andere Arduino-bordjes kun je hergebruiken voor de Arduino Nano RP2040 Connect. Uiteraard zijn ook standaardbibliotheken zoals SPI, Wire (voor I²C) en Serial (voor UART) ondersteund, zodat je allerlei externe componenten op je bordje kunt aansluiten.

©PXimport

MicroPython en CircuitPython

Je kunt de Arduino Nano RP2040 Connect ook beschouwen als een Raspberry Pi Pico met extra hardware, en dan is MicroPython een populaire optie. Op het moment van schrijven is er helaas nog geen officieel MicroPython-image voor het bordje, maar wel een van het daarvan afgeleide CircuitPython.

We installeerden CircuitPython 6.3.0 op het bordje, en daarna koppelde zich een opslagapparaat met de naam CIRCUITPY aan, waarin het bestand code.py te vinden is met een programma dat “Hello world” toont. We startten daarna de Python-editor Mu in de CircuitPython-modus. Een eenvoudig CircuitPython-script dat de ingebouwde led doet knipperen konden we gewoon in code.py op het opslagapparaat opslaan, waarna de led van de Arduino Nano RP2040 Connect begon te knipperen.

CircuitPython ondersteunt ook de Programmable IO’s (PIO) van de RP2040, een subsysteem waarmee je kleine programma’s kunt schrijven voor snelle dataoverdracht. Na het kopiëren van de bibliotheek adafruit_pioasm.mpy van de Adafruit CircuitPython-bundel met bibliotheken naar de directory lib in het opslagapparaat, konden we Adafruits tutorial over RP2040 PIO met CircuitPython op het bordje uitvoeren om de ingebouwde led aan te sturen. Iets gelijkaardigs kun je ook voor NeoPixels doen.

Al met al is de Arduino Nano RP2040 Connect dus een veelzijdig ontwikkelbordje voor IoT-toepassingen. Met dank aan Elektronicavoorjou.nl voor het beschikbaar stellen van een review-exemplaar!

Met de L'OR Barista Absolu zet je thuis zowel warme als gekoelde koffie, om er naar eigen recept ijskoffie van te maken. In deze review bespreken we gebruiksgemak, smaak en consistentie, of de Enjoy Over Ice-stand en Intensity Boost echt verschil maken én of het prijskaartje van 129 euro (adviesprijs) dat waard is.

Design & bouw

De L’OR Barista Absolu is een compacte koffiemachine die werkt met de welbekende capsules. Hij weegt net geen 3,5 kilo en is 28,3 centimeter hoog, 16,2 centimeter breed en 39,6 centimeter diep. Het testexemplaar is uitgevoerd in matgrijs, met aan de achterzijde een waterreservoir met klepje en handig hengsel, en met een capaciteit van 1,2 liter. Bovenop zit een hendel die je naar boven kunt trekken om de capsule op de juiste plek in de machine te doen; daarachter zitten de bedieningsknoppen.

Aan de voorzijde onder het koffietuitje zit een opvangreservoir dat je los kunt halen. Deze is niet in hoogte te verstellen, maar wel los te halen om er een grote mok onder te zetten; handig bij de XXL-koffies. Als je het hele paneel naar voren trekt, zie je het bakje waar gebruikte capsules in vallen. Kortom: een overzichtelijk apparaat.

©Saskia van Weert

Handleiding & meegeleverde capsules

Er zit geen uitgebreide handleiding bij, alleen een boekje waarin met tekeningen wordt aangegeven hoe de machine werkt. Dat is voldoende duidelijk. Ook zit er bij de testmachine een doosje met tien originele L’OR-XXL-capsules om de machine mee te leren kennen.

©Saskia van Weert

Bediening & opties

De bediening en het aantal opties is eveneens vrij overzichtelijk. De Absolu kan overweg met twee formaten capsules: normaal en XXL. Het apparaat herkent het formaat automatisch, daar hoef je als gebruiker niets voor te doen. Er zitten vijf knoppen op. De drie grotere knoppen zijn voor ristretto, espresso en lungo. Daarachter zitten twee kleinere knoppen: links voor ijskoffie en rechts voor extra sterke koffie.

Wie zin heeft in koffie zorgt voor een gevuld waterreservoir, een capsule op de juiste plek en met een druk op de knop gaat de machine aan de gang. Hij is niet per se supersnel; het zetten van een lungo met een XXL-capsule duurt van het indrukken van de knop tot aan de laatste druppels ruim anderhalve minuut.

©Versuni

Iced coffee in de praktijk

De functie waarmee de Absolu wordt aangeprezen, is de ijskoffie. In de beleving van het testteam zijn dat zoete, vaak calorierijke lekkernijen om lekker van te genieten: een combinatie van koffie, zuivel en bijvoorbeeld karamelsaus. De verwachtingen zijn hooggespannen, maar na het bestuderen van de handleiding worden die toch wel flink getemperd.

Wat de machine doet als je de Enjoy Over Ice-knop indrukt en de gewenste hoeveelheid koffie (klein, middel of groot) kiest, is lauwe koffie produceren in een glas of mok waar je zelf eerst ijsklontjes in hebt gedaan. Het voordeel is dat de smaken van de koffie niet worden aangetast door de hitte en dat de koffie extra romig is. Maar je zult zelf aan de slag moeten met toevoegingen en toppings.

©Versuni

Eindoordeel

De Barista Absolu is een gebruiksvriendelijk, compact apparaat met een smaakvol uiterlijk. Hij is beschikbaar in wit, grijs en zwart, en past daardoor prima bij de meeste keukens. Het aantal gebruiksopties is overzichtelijk: ristretto, espresso of lungo in normaal of XXL-formaat, extra sterk of lauw om ijskoffie mee te maken. Er kan eigenlijk niks misgaan tijdens het gebruik. Hij werkt met capsules die na gebruik gemakkelijk worden weggegooid door het opvangbakje in een vuilnisbak te legen.

Ben je een liefhebber van dit type koffie, dan is het een prima apparaat. De functie waarmee hij wordt aangeprezen, namelijk de ijskoffie, stelt helaas teleur. Fijnproevers waarderen waarschijnlijk het behoud van de aroma's door de koffie lauw te zetten, maar als je aan de slag gaat met slagroom en zoete sausjes valt dit voordeel helemaal weg. Speciaal voor de ijskoffie hoef je hem niet te kopen, je kunt even goed je kopje koffie in de koelkast zetten als je zin hebt in een luxe ijskoffie.

Naast Chrome is Microsoft Edge een van de populairste webbrowsers. Edge bouwt voort op dezelfde basis als Chrome, maar onderscheidt zich vooral met extra functies voor veiligheid en privacy. Daarmee verklein je de kans dat websites je volgen of gevoelige gegevens onderscheppen.

Lees ook: Alternatieve browsers: surf ook eens op een andere golf

Voorkom tracking

Klik in de rechterbovenhoek op de drie puntjes om het menu te openen. Selecteer Instellingen en kies in de linkerkolom Privacy, zoeken en services. Daar vind je de optie Traceringspreventie. Zorg dat deze bescherming is ingeschakeld. Je kunt kiezen uit drie niveaus van traceringspreventie: Basis, Gebalanceerd en Strikt. Trackers worden meestal gebruikt om je gepersonaliseerde advertenties te sturen, maar ze geven ook andere persoonlijke gegevens door, zelfs aan websites die je nog nooit hebt bezocht. Kies je Basis, dan staat Edge de meeste trackers toe, het andere uiterste is Strikt, dat het merendeel van de trackers blokkeert. De eerste optie lijkt ons niet veilig en Strikt kan ervoor zorgen dat bepaalde websites niet naar behoren werken. Daarom raden we de optie Gebalanceerd aan als standaardinstelling.

Onder deze drie niveaus vind je de lijst van websites waarvan trackers alvast zijn geblokkeerd.

Scareware-blokker

Sluit het venster Traceringspreventie en open het onderdeel Beveiliging, dat iets lager staat. Daar activeer je de Scareware-blokker. Scareware is een methode waarbij hackers je proberen bang te maken met nepwaarschuwingen. Via deze meldingen stellen ze dan voor om software te downloaden die de zaak kan herstellen of dien je een bepaald nummer te bellen van een zogenaamde Microsoft-helpdesk. Als je de Scareware-blokker activeert, sta je toe dat Microsoft AI gebruikt om dit soort scams te detecteren en te blokkeren.

Betalingsmethoden

Bij Privacy, zoeken en services / Privacy activeer je ook de optie Niet volgen-verzoeken verzenden. Het effect is afhankelijk van de betreffende website. Websites kunnen beslissen om je browsegegevens toch te blijven verzamelen. Eronder vind je de optie Toestaan dat sites controleren of betalingsmethoden zijn opgeslagen. Hoewel het handig is om je betaalmethoden in een webbrowser op te slaan, raden we dit nooit aan. Ten slotte schakel je bij Privacy, zoeken en services / Privacy de bescherming in: Mogelijk ongewenste apps blokkeren.