Met zijn klassieke uiterlijk en een batterij met de levensduur van 30 dagen is de Vector Luna hard op weg om een naam voor zichzelf te maken. Ik schoof deze smartwatch om mijn pols en keek of hij de Google Watch en de Apple Watch kan doen vergeten.

De Vector Luna ziet er niet uit als de hedendaagse smartwatch: geen sci-fi-achtige fratsen, gewoon een horloge dat er ook uitziet als een horloge. Dat is een sterk punt, maar hebben we dat ook al niet bij andere smartwatches gezien, zoals de Pebble Time Round bijvoorbeeld? Jawel, maar Vector heeft wel een aantal innoverende snufjes die ervoor zorgen dat deze smartwatch zich genoeg onderscheidt. Lees ook: Zo kies je de beste smartwatch voor je pols.

Uiterlijk

Het allereerste wat me opviel is dus dat-ie er ook echt uitziet als een horloge, geen innovatieve armbandjes of displays. Maar ondanks (of dankzij) het ontbreken van de sci-fi look is de Luna toch erg stijlvol. Bovendien kun je kiezen uit verschillende varianten.

©PXimport

De Vector Luna komt in stijl.

Toen ik de Vector Luna kreeg, liep ik al meteen tegen een probleem aan. De horlogeband was te groot voor me en deze moest ik dus bijstellen. Je zou denken dat je dat makkelijk zelf zou kunnen, maar niet dus: ik moest ermee naar de winkel. Bovendien is het horloge zelf erg dik: shirts en jassen blijven erachter hangen. De Luna is dus wel mooi, maar is niet te gebruiken zoals ik dat graag zou willen.

©PXimport

Het verschil in dikte tussen band en display is groot.

Functies

Je moet niet verwachten dat de Luna een soort goedkopere Apple Watch of Google Watch is met minstens zoveel functies als zijn duurdere concurrenten. De Vector Luna houdt het heel erg basic, waarbij de belangrijkere functies centraal staan. Denk hierbij aan het ontvangen van smartphone-notificaties, een wekker, een activiteiten-meter en agenda-herinneringen.

©PXimport

Het display heeft vrij donkere kleuren.

Vector staat voor rust in de digitale wereld, maar dit lukte niet direct. Ik maakte er namelijk simpelweg gewoon een tweede smartphone van en ik raad jullie aan dit níet te doen. Uiteindelijk heb ik me beperkt tot Facebook-notificaties en oproepen.

Het systeem en ontwerp achter de notificaties is niet het meest briljante. Dat het 't niet haalt bij de systemen die gebruikt worden bij de concurrentie is op zich niet zo vreemd: ik denk namelijk dat dit ook niet de insteek is van de Vector Luna. Maar een beetje meer gebruiksgemak zou fijn zijn, want ik liep nu toch echt tegen dingen aan. Het meest frustrerende is het niet kunnen scrollen van je berichten: je krijgt twee of drie regels te zien en dat is waar je het mee moet doen.

Op het moment dat je een berichtje of melding binnenkrijgt, zal dit als een ring ronddraaien op het scherm. Je moet de horloge naar je toehouden om het bericht te kunnen lezen. Erg tof, want zo behoud je automatisch je privacy. Maar soms detecteerde de smartwatch niet dat ik mijn arm naar me toe gebogen had, waardoor het bericht eindeloos bleef ronddraaien. Gelukkig kan je ook op een knop drukken om het bericht te lezen, dus hiermee is dat opgelost. Wat wel lastig is, is dat ik vaak niet genoeg tijd had om het bericht te lezen: de berichten waren veel te kort in beeld.

©PXimport

De smartwatch ziet er wel echt uit als een horloge.

Dat Vector gericht is op de zakenman wordt meteen duidelijk als we aan de slag gaan met de agenda. Deze werkt erg prettig en is een stuk beter dan de notificaties. Je ziet in één opslag hoe laat je een afspraak hebt en wanneer je vrije tijd hebt. De tijden staan op de zijkant van het display.

Ook de stappenteller is vrij accuraat: hij registreerde op een dag zo'n 30 stappen minder dan mijn stappenteller op mijn Samsung Galaxy S5. Die 30 stappen zijn natuurlijk niks vergeleken bij de duizenden stappen die je op één dag zet, en het is daarbij de vraag welke van de twee het bij het juiste eind had.

Scherm en batterij

Ik denk dat er een verbeterpunt ligt bij het scherm. Kan je je de Nokia 3210 nog herinneren? Even kort door de bocht gezegd: daar doet het scherm me aan denken. Zelf vind ik het verre van mooi - maar dat kan ook komen omdat ik de afgelopen jaren high-end Apple- en Android-toestellen ben gewend.

©PXimport

De batterij gaat erg lang mee, maar dit gaat wel ten koste van het scherm.

Maar: hoe slechter het scherm, hoe langer de batterij meegaat. En die batterijduur, dat is een beetje waar het nu om draait in de oorlog tussen de smartwatches. De één focust zich op een goed scherm en korte batterijduur en de ander, in dit geval Vector, doet het andersom. En de verschillen met de concurrentie zijn groot: waar de Apple Watch twee dagen meegaat op een accu, is dat bij de Vector Luna maar liefst liefst dertig dagen.

Dat betaal je wel een prijs voor: het scherm hierdoor erg donker en pixelachtig. Daat valt best mee te leven als hier in het design bewust voor is gekozen, en dat is bij de Luna duidelijk het geval. Doordat het donker is, is het scherm soms wel moeilijk leesbaar zonder een externe lichtbron.

De Vector-app

De speciale Vector-app ziet er erg goed uit, schept veel duidelijkheid en is makkelijk te gebruiken. Er zijn verschillende interfaces voor de Luna beschikbaar die je via deze app makkelijk kunt bereiken en omzetten in het Watch Maker-menu. Daarnaast heb je nog het activiteiten-menu, alarm-menu en het instellingen-menu.

Conclusie

De Vector Luna is geen innoverende smartwatch met tientallen functies, maar een stijlvolle, basic-look en zeer functionele smartwatch. Hoewel bepaalde functies niet geheel foutloos werken, is de Vector Luna toch wel een leuke gadget. mits je de notificaties in het gareel kan houden en je het niet belangrijk vindt dat het scherm er wat verouderd uitziet. Het is alleen zeer de vraag of deze smartwatch zijn prijs - die begint bij 357 euro - waard is.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!