Hoeveel heeft de tekst op de verpakking van een digitaal apparaat te maken met de inhoud? Niemand liegt, maar als u de details niet kent, kunt u toch met iets thuiskomen dat niet doet wat u wilt. Wij houden de tien meest gebruikte trucs tegen het licht.

" Of het nu om gaat om de aanschaf van een harde schijf, een digitale camera of een cd-brander, u zult altijd specificaties tegenkomen die in praktijk niet helemaal blijken te kloppen. Wist u bijvoorbeeld dat een 52-speed cd-rom bij normaal gebruik niet ver boven de 24-speed uitkomt? Of dat de digitale zoom op uw camera totaal niet van belang is? Het is natuurlijk zonde om randapparatuur of een uitbreiding op uw computer te kopen, om vervolgens te ontdekken dat het niet zo presteert als u dacht. Gewapend met kennis van de bekendste adverteertrucs voorkomt u miskopen. ***hd.jpg Harde schijven Veruit de bekendste truc wordt uitgehaald bij de verkoop van harde schijven. Formeel gezien is een kilobyte 1024 bytes groot, en een megabyte 1024 kilobytes. Voor de beplakking van dozen wordt nog steeds standaard gewerkt met maten van 1000 in plaats van 1024. Dat lijkt niet zo erg, maar daardoor kan een zogenaamde 80 GB harde schijf in werkelijkheid slechts 76,3 GB bevatten: een verschil van 3,7 gigabytes. Als we dat vertalen naar bijvoorbeeld mp3-bestanden, betekent dit dat u ongeveer 758 nummers minder op de harde schijf kunt bewaren dan u bij aanschaf zou denken. ***Athlon-logo (zie logo AMD-Notebooks, PCM 1) Athlon XP Over de snelheid van AMD XP-processoren valt met betrekking tot de gebruikte cijfers ook nog wel wat op te merken. AMD heeft op de site benchmarks staan waarmee aangetoond wordt dat zowel de 3000 XP als de 3200 XP-processoren beter presteren dan de Pentium 4 van 3 GHz (www.amd.com/us-en/Processors/ProductInformation/). Deze betere prestaties zouden bereikt worden omdat de XP-processoren hun kloksnelheid van 2,2 GHz compenseren met een efficiëntere architectuur. In onafhankelijke tests maakt AMD dit verhaal deels waar. De Athlon XP presteert op de werkelijke kloksnelheid beter dan de Intel tegenhangers die op gelijke snelheid lopen. De 3000 en 3200 XP processoren komen echter qua snelheid niet in de buurt van de 3 GHz en 3,2 GHz Pentium 4-processoren. ***foto cd (uit archief Vormgeving) Cd's lezen De specificaties van de gemiddelde cd-rom speler leggen hun snelheid tegenwoordig tussen de 48- en de 52-speed in. De enkelvoudige snelheid van een cd-romspeler is 150 KB per seconde. Op deze snelheid kost het ongeveer een uur en een kwartier om een cd van 650 MB zijn geheel naar de pc te kopiëren. Als een cd-rom speler 52 keer zo snel zou zijn, betekent dit dat hij met een snelheid van 7800 KB per seconde kan lezen. Dezelfde cd zou dan in 85 seconden te kopiëren zijn. Dat dit in de praktijk nooit wordt gehaald zit als volgt: de fabrikant meet zijn leessnelheid door een hoeveelheid data onder optimale omstandigheden van de binnenkant van een schijf te lezen. In praktijk moet de cd-romspeler eerst op snelheid komen en dat kost tijd. Hierdoor leest hij in het begin trager dan aan het einde van een leesoperatie. De gemiddelde snelheid komt daardoor al lager uit. Gaat u een aantal kleine bestanden kopiëren dan wordt de snelheid nog verder gedrukt doordat er eerst gezocht moet worden. Daarnaast hebben leesfoutjes een negatieve invloed omdat sectoren dan opnieuw gelezen dienen te worden. Zo komt het dat een cd-romspeler bij normaal gebruik niet alleen nooit de geadverteerde snelheid haalt, maar dat een 48-speed apparaat beter presteert dan een 52-speed tegenhanger. Dat laatste ligt puur aan de kwaliteit van de speler. Cd's branden Als het al niet lukt om op52-speed te lezen, valt het helemaal te betwijfelen of schrijven op deze snelheid wel mogelijk is. Bij het maken van een één-op-één-kopie is de snelheid van de aanleverende drive natuurlijk van meer belang. Gaat u echter data van een harde schijf op cd zetten, dan kan een cd-brander hogere snelheden halen dan een cd-romspeler. Dat komt omdat de laser van het begin van de schijf naar het einde draait zonder naar de gegevens te hoeven zoeken. Andere factoren drukken de snelheid natuurlijk nog steeds en een brander die werkelijk 52-speed haalt bestaat niet. Een goed voorbeeld van haalbare brandsnelheden vindt u op www.cdspeed2000.com/go.php3?link=cdwriteresults.php3. Daarnaast is het de vraag of de extra snelheid wel noodzakelijk is. Een normale cd branden op 24-speed kost ongeveer vijf minuten. Branden op 52-speed kost ongeveer drie minuten. *** Usb-stekker.jpg (NB: ALLEEN USB-STEKKER AFBEELDEN) usb Het meest verwarrende staaltje marketing tegenover logica is te vinden bij de verkoop van usb-apparatuur. Technisch gezien zijn er drie usb-varianten: usb 1.0, 1.1 en 2.0. Deze drie leveren respectievelijk een snelheid van 1,5, 12 en 480 Mbit/s. Tegenwoordig wordt alle usb echter, ongeacht de snelheid, aangeduid als usb 2.0. De werkelijke snelheid wordt aangegeven door het te splitsen in low-, full- en high-speed usb. USB-IF (www.usb.org), de organisatie die over het usb-logo waakt, heeft echter maar twee merken voor usb en dat is het 'basic' merk voor zowel 1.0 als 1.1, en het 'hi-speed' merk voor usb 2.0. Dit laatste logo mag alleen worden gevoerd als het product door USB-IF op snelheid is getest. Als u een usb 2.0-apparaat koopt zonder logo's, is er dus geen garantie op de snelheid te geven. Koopt u een usb 2.0 product met een standaardlabel, dan is het zonder verdere vermelding onduidelijk of het op 1,5 of 12 Mbit/s werkt. Voor wie het zich afvraagt, het hernoemen van alle specificaties naar usb 2.0 is bedacht om de usb-specificaties voor klanten overzichtelijker te maken. ***tft-scherm (zie test PCM 1, kies een scherm) Beeldscherm Sommige verkooptrucs zitten zo ingebakken dat het erg eenvoudig is om er aan vast te houden. Een goed voorbeeld daarvan komt naar voren nu lcd-schermen steeds populairder worden. Een standaarduitspraak luidt dat het zichtbare oppervlak van een lcd-scherm een inch groter is dan dat van een equivalente beeldbuis- of crt-monitor. Dat is helemaal waar, maar tegelijkertijd een rare voorstelling van zaken. In werkelijkheid krijgt u bij aanschaf van een lcd-scherm namelijk precies het beeldoppervlak dat u beloofd wordt. Een crt-scherm daarentegen geeft u minder zichtbaar beeld dan op de doos staat. Dat komt omdat de beeldbuis voor een deel in de plastic behuizing valt. Zo kunt u bijvoorbeeld op het gemiddelde 17 inch crt-beeldscherm maar 16 inch zien. De meeste fabrikanten geven in de specificaties van hun crt-schermen niet alleen het beeldoppervlak, maar ook het zichtbare oppervlak weer. Het kan natuurlijk geen kwaad dit te controleren; afhankelijk van de gebruikte behuizing valt er namelijk een meer of minder groot deel van het scherm weg. ***Luidspreker.jpg Luidsprekers Als u op jacht gaat naar de perfecte luidsprekers, wordt u met een warboel aan Wattages geconfronteerd. Algemene wijsheid dicteert dat een hoger maximaal volume er voor zorgt dat de geluidskwaliteit op een buurvriendelijk volume beter is. De grote vraag is hoe het vermogen weergegeven wordt. Standaard gebeurt dit in Watt, maar er zijn twee manieren om het Wattage aan te geven. De eerste is door het noemen van de piekbelasting (pmpo). Dit is heel simpel gesteld het maximum Wattage dat de boxen kortstondig kunnen leveren. Pmpo Wattages kunnen heel erg hoog zijn, maar zegt heel weinig over de kwaliteit van boxen. De tweede methode is het noemen van het Wattage dat boxen continue kunnen leveren (rms). Dit zegt al iets meer over het vermogen, maar ook hier kan mee gespeeld worden. Bijvoorbeeld door bij een 5.1 speakerset de rms-Wattages van de boxen en de woofer bij elkaar op te tellen. Daarnaast wil een hoog Wattage van de boxen nog niet zeggen dat de meegeleverde versterker dit Wattage wel kan leveren. Tot slot is natuurlijk niet alleen het aantal Watts van belang, maar bijvoorbeeld ook de kwaliteit van de gebruikte materialen en het ontwerp van de boxen. De enige manier om echt goede speakers te vinden is dan ook niet door te kijken naar de specificaties op de doos, maar door naar de speakers zelf te luisteren. ***digi videocamera (PCM 10, pagina 54) Scanners en digitale camera's Digitale foto- en videocamera's worden net als scanners vaak aangeprezen met een resolutie die te hoog lijkt om waar te zijn. Dat komt meestal omdat de werkelijke resolutie een stuk lager ligt. Een fabrikant die zijn apparaat beter wil laten overkomen kan namelijk altijd de ge'nterpoleerde resolutie op de doos zetten in plaats van de optische resolutie. De optische resolutie is de maximale waarde die de ccd van een scanner of camera kan aflezen. De ge'nterpoleerde resolutie kan een scanner of camera bereiken door vervolgens het beeld te vergroten en de invulling van de extra beeldpunten erbij te 'gokken'. Dit levert in praktijk natuurlijk niet de beste kwaliteit op en is daarnaast misleidend. Achterhaal bij apparaten altijd of de genoemde resolutie de optische resolutie is, zodat u bij aanschaf een eerlijke vergelijking kunt maken. Digitale zoom De populairste verkooptruc voor digitale foto- of videocamera's is het noemen van de digitale zoom. In tegenstelling tot de optische zoom, die met de lens zorgt dat objecten dichterbij komen, bewerkt de digitale zoom de foto. Dit doet hij door het gedeelte van het beeld waar u op focust uit de foto te knippen en vervolgens op te rekken naar het maximale formaat van de camera. Dit werkt hetzelfde als de ge'nterpoleerde resolutie. Overigens hebt u uw digitale camera niet nodig om zo in te zoomen. Dat kan namelijk ook gewoon door het beeld op de computer te knippen en te rekken; de digitale zoom is dan zo groot als u maar wilt. Digitale zoom is een waarde die niets zegt over de kwaliteit van de camera. *** tapestreamer.gif Tapestreamers Alhoewel tapestreamers bij thuisgebruikers niet erg populair zijn, worden ze toch met enige regelmaat aangeprezen. Hierbij wordt bijna altijd gebruik gemaakt van de 'dubbele-inhoud-truc'. Dit houdt in dat u niet alleen de werkelijke opslagcapaciteit van de tape te zien krijgt, maar ook de capaciteit als de data gecomprimeerd op de tape worden gezet. Dit levert in advertenties altijd een verdubbeling van de normale capaciteit op. In werkelijkheid wordt zulke efficiënte compressie echter nooit gehaald. Niet ieder bestand laat zich precies halveren, hoe goed de compressie ook is. Om een gecomprimeerd bestand te kunnen uitpakken, moet er een klein beetje extra informatie aan het begin van het bestand toegevoegd worden om aan de software uit te leggen hoe het te werk moet gaan. Bij kleine bestanden en zeker bij bestanden die al op een andere manier gecomprimeerd zijn betekent dit dat het bestand in werkelijkheid niet veel kleiner of zelfs groter wordt. Als u behoefte hebt aan alle backupcapaciteit die een tapestreamer biedt, is het altijd verstandig om voor capaciteit uit te gaan van de ongecomprimeerde waarde. Wordt er maar één getal aangeprezen, ga dan zeker na of dit de werkelijke waarde weergeeft. Conclusie Voordat u een nieuw onderdeel of apparaat aanschaft kan het geen kwaad om eerst eens op internet en in de bladen te kijken hoe het apparaat werkelijk presteert. Klakkeloos de informatie op de doos voor waar nemen kan namelijk tot grote teleurstellingen leiden. Controleer voordat u tot aanschaf overgaat altijd of er onafhankelijke tests bestaan die meerdere vergelijkbare apparaten op een rij zetten. "

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.