Hoeveel heeft de tekst op de verpakking van een digitaal apparaat te maken met de inhoud? Niemand liegt, maar als u de details niet kent, kunt u toch met iets thuiskomen dat niet doet wat u wilt. Wij houden de tien meest gebruikte trucs tegen het licht.

" Of het nu om gaat om de aanschaf van een harde schijf, een digitale camera of een cd-brander, u zult altijd specificaties tegenkomen die in praktijk niet helemaal blijken te kloppen. Wist u bijvoorbeeld dat een 52-speed cd-rom bij normaal gebruik niet ver boven de 24-speed uitkomt? Of dat de digitale zoom op uw camera totaal niet van belang is? Het is natuurlijk zonde om randapparatuur of een uitbreiding op uw computer te kopen, om vervolgens te ontdekken dat het niet zo presteert als u dacht. Gewapend met kennis van de bekendste adverteertrucs voorkomt u miskopen. ***hd.jpg Harde schijven Veruit de bekendste truc wordt uitgehaald bij de verkoop van harde schijven. Formeel gezien is een kilobyte 1024 bytes groot, en een megabyte 1024 kilobytes. Voor de beplakking van dozen wordt nog steeds standaard gewerkt met maten van 1000 in plaats van 1024. Dat lijkt niet zo erg, maar daardoor kan een zogenaamde 80 GB harde schijf in werkelijkheid slechts 76,3 GB bevatten: een verschil van 3,7 gigabytes. Als we dat vertalen naar bijvoorbeeld mp3-bestanden, betekent dit dat u ongeveer 758 nummers minder op de harde schijf kunt bewaren dan u bij aanschaf zou denken. ***Athlon-logo (zie logo AMD-Notebooks, PCM 1) Athlon XP Over de snelheid van AMD XP-processoren valt met betrekking tot de gebruikte cijfers ook nog wel wat op te merken. AMD heeft op de site benchmarks staan waarmee aangetoond wordt dat zowel de 3000 XP als de 3200 XP-processoren beter presteren dan de Pentium 4 van 3 GHz (www.amd.com/us-en/Processors/ProductInformation/). Deze betere prestaties zouden bereikt worden omdat de XP-processoren hun kloksnelheid van 2,2 GHz compenseren met een efficiëntere architectuur. In onafhankelijke tests maakt AMD dit verhaal deels waar. De Athlon XP presteert op de werkelijke kloksnelheid beter dan de Intel tegenhangers die op gelijke snelheid lopen. De 3000 en 3200 XP processoren komen echter qua snelheid niet in de buurt van de 3 GHz en 3,2 GHz Pentium 4-processoren. ***foto cd (uit archief Vormgeving) Cd's lezen De specificaties van de gemiddelde cd-rom speler leggen hun snelheid tegenwoordig tussen de 48- en de 52-speed in. De enkelvoudige snelheid van een cd-romspeler is 150 KB per seconde. Op deze snelheid kost het ongeveer een uur en een kwartier om een cd van 650 MB zijn geheel naar de pc te kopiëren. Als een cd-rom speler 52 keer zo snel zou zijn, betekent dit dat hij met een snelheid van 7800 KB per seconde kan lezen. Dezelfde cd zou dan in 85 seconden te kopiëren zijn. Dat dit in de praktijk nooit wordt gehaald zit als volgt: de fabrikant meet zijn leessnelheid door een hoeveelheid data onder optimale omstandigheden van de binnenkant van een schijf te lezen. In praktijk moet de cd-romspeler eerst op snelheid komen en dat kost tijd. Hierdoor leest hij in het begin trager dan aan het einde van een leesoperatie. De gemiddelde snelheid komt daardoor al lager uit. Gaat u een aantal kleine bestanden kopiëren dan wordt de snelheid nog verder gedrukt doordat er eerst gezocht moet worden. Daarnaast hebben leesfoutjes een negatieve invloed omdat sectoren dan opnieuw gelezen dienen te worden. Zo komt het dat een cd-romspeler bij normaal gebruik niet alleen nooit de geadverteerde snelheid haalt, maar dat een 48-speed apparaat beter presteert dan een 52-speed tegenhanger. Dat laatste ligt puur aan de kwaliteit van de speler. Cd's branden Als het al niet lukt om op52-speed te lezen, valt het helemaal te betwijfelen of schrijven op deze snelheid wel mogelijk is. Bij het maken van een één-op-één-kopie is de snelheid van de aanleverende drive natuurlijk van meer belang. Gaat u echter data van een harde schijf op cd zetten, dan kan een cd-brander hogere snelheden halen dan een cd-romspeler. Dat komt omdat de laser van het begin van de schijf naar het einde draait zonder naar de gegevens te hoeven zoeken. Andere factoren drukken de snelheid natuurlijk nog steeds en een brander die werkelijk 52-speed haalt bestaat niet. Een goed voorbeeld van haalbare brandsnelheden vindt u op www.cdspeed2000.com/go.php3?link=cdwriteresults.php3. Daarnaast is het de vraag of de extra snelheid wel noodzakelijk is. Een normale cd branden op 24-speed kost ongeveer vijf minuten. Branden op 52-speed kost ongeveer drie minuten. *** Usb-stekker.jpg (NB: ALLEEN USB-STEKKER AFBEELDEN) usb Het meest verwarrende staaltje marketing tegenover logica is te vinden bij de verkoop van usb-apparatuur. Technisch gezien zijn er drie usb-varianten: usb 1.0, 1.1 en 2.0. Deze drie leveren respectievelijk een snelheid van 1,5, 12 en 480 Mbit/s. Tegenwoordig wordt alle usb echter, ongeacht de snelheid, aangeduid als usb 2.0. De werkelijke snelheid wordt aangegeven door het te splitsen in low-, full- en high-speed usb. USB-IF (www.usb.org), de organisatie die over het usb-logo waakt, heeft echter maar twee merken voor usb en dat is het 'basic' merk voor zowel 1.0 als 1.1, en het 'hi-speed' merk voor usb 2.0. Dit laatste logo mag alleen worden gevoerd als het product door USB-IF op snelheid is getest. Als u een usb 2.0-apparaat koopt zonder logo's, is er dus geen garantie op de snelheid te geven. Koopt u een usb 2.0 product met een standaardlabel, dan is het zonder verdere vermelding onduidelijk of het op 1,5 of 12 Mbit/s werkt. Voor wie het zich afvraagt, het hernoemen van alle specificaties naar usb 2.0 is bedacht om de usb-specificaties voor klanten overzichtelijker te maken. ***tft-scherm (zie test PCM 1, kies een scherm) Beeldscherm Sommige verkooptrucs zitten zo ingebakken dat het erg eenvoudig is om er aan vast te houden. Een goed voorbeeld daarvan komt naar voren nu lcd-schermen steeds populairder worden. Een standaarduitspraak luidt dat het zichtbare oppervlak van een lcd-scherm een inch groter is dan dat van een equivalente beeldbuis- of crt-monitor. Dat is helemaal waar, maar tegelijkertijd een rare voorstelling van zaken. In werkelijkheid krijgt u bij aanschaf van een lcd-scherm namelijk precies het beeldoppervlak dat u beloofd wordt. Een crt-scherm daarentegen geeft u minder zichtbaar beeld dan op de doos staat. Dat komt omdat de beeldbuis voor een deel in de plastic behuizing valt. Zo kunt u bijvoorbeeld op het gemiddelde 17 inch crt-beeldscherm maar 16 inch zien. De meeste fabrikanten geven in de specificaties van hun crt-schermen niet alleen het beeldoppervlak, maar ook het zichtbare oppervlak weer. Het kan natuurlijk geen kwaad dit te controleren; afhankelijk van de gebruikte behuizing valt er namelijk een meer of minder groot deel van het scherm weg. ***Luidspreker.jpg Luidsprekers Als u op jacht gaat naar de perfecte luidsprekers, wordt u met een warboel aan Wattages geconfronteerd. Algemene wijsheid dicteert dat een hoger maximaal volume er voor zorgt dat de geluidskwaliteit op een buurvriendelijk volume beter is. De grote vraag is hoe het vermogen weergegeven wordt. Standaard gebeurt dit in Watt, maar er zijn twee manieren om het Wattage aan te geven. De eerste is door het noemen van de piekbelasting (pmpo). Dit is heel simpel gesteld het maximum Wattage dat de boxen kortstondig kunnen leveren. Pmpo Wattages kunnen heel erg hoog zijn, maar zegt heel weinig over de kwaliteit van boxen. De tweede methode is het noemen van het Wattage dat boxen continue kunnen leveren (rms). Dit zegt al iets meer over het vermogen, maar ook hier kan mee gespeeld worden. Bijvoorbeeld door bij een 5.1 speakerset de rms-Wattages van de boxen en de woofer bij elkaar op te tellen. Daarnaast wil een hoog Wattage van de boxen nog niet zeggen dat de meegeleverde versterker dit Wattage wel kan leveren. Tot slot is natuurlijk niet alleen het aantal Watts van belang, maar bijvoorbeeld ook de kwaliteit van de gebruikte materialen en het ontwerp van de boxen. De enige manier om echt goede speakers te vinden is dan ook niet door te kijken naar de specificaties op de doos, maar door naar de speakers zelf te luisteren. ***digi videocamera (PCM 10, pagina 54) Scanners en digitale camera's Digitale foto- en videocamera's worden net als scanners vaak aangeprezen met een resolutie die te hoog lijkt om waar te zijn. Dat komt meestal omdat de werkelijke resolutie een stuk lager ligt. Een fabrikant die zijn apparaat beter wil laten overkomen kan namelijk altijd de ge'nterpoleerde resolutie op de doos zetten in plaats van de optische resolutie. De optische resolutie is de maximale waarde die de ccd van een scanner of camera kan aflezen. De ge'nterpoleerde resolutie kan een scanner of camera bereiken door vervolgens het beeld te vergroten en de invulling van de extra beeldpunten erbij te 'gokken'. Dit levert in praktijk natuurlijk niet de beste kwaliteit op en is daarnaast misleidend. Achterhaal bij apparaten altijd of de genoemde resolutie de optische resolutie is, zodat u bij aanschaf een eerlijke vergelijking kunt maken. Digitale zoom De populairste verkooptruc voor digitale foto- of videocamera's is het noemen van de digitale zoom. In tegenstelling tot de optische zoom, die met de lens zorgt dat objecten dichterbij komen, bewerkt de digitale zoom de foto. Dit doet hij door het gedeelte van het beeld waar u op focust uit de foto te knippen en vervolgens op te rekken naar het maximale formaat van de camera. Dit werkt hetzelfde als de ge'nterpoleerde resolutie. Overigens hebt u uw digitale camera niet nodig om zo in te zoomen. Dat kan namelijk ook gewoon door het beeld op de computer te knippen en te rekken; de digitale zoom is dan zo groot als u maar wilt. Digitale zoom is een waarde die niets zegt over de kwaliteit van de camera. *** tapestreamer.gif Tapestreamers Alhoewel tapestreamers bij thuisgebruikers niet erg populair zijn, worden ze toch met enige regelmaat aangeprezen. Hierbij wordt bijna altijd gebruik gemaakt van de 'dubbele-inhoud-truc'. Dit houdt in dat u niet alleen de werkelijke opslagcapaciteit van de tape te zien krijgt, maar ook de capaciteit als de data gecomprimeerd op de tape worden gezet. Dit levert in advertenties altijd een verdubbeling van de normale capaciteit op. In werkelijkheid wordt zulke efficiënte compressie echter nooit gehaald. Niet ieder bestand laat zich precies halveren, hoe goed de compressie ook is. Om een gecomprimeerd bestand te kunnen uitpakken, moet er een klein beetje extra informatie aan het begin van het bestand toegevoegd worden om aan de software uit te leggen hoe het te werk moet gaan. Bij kleine bestanden en zeker bij bestanden die al op een andere manier gecomprimeerd zijn betekent dit dat het bestand in werkelijkheid niet veel kleiner of zelfs groter wordt. Als u behoefte hebt aan alle backupcapaciteit die een tapestreamer biedt, is het altijd verstandig om voor capaciteit uit te gaan van de ongecomprimeerde waarde. Wordt er maar één getal aangeprezen, ga dan zeker na of dit de werkelijke waarde weergeeft. Conclusie Voordat u een nieuw onderdeel of apparaat aanschaft kan het geen kwaad om eerst eens op internet en in de bladen te kijken hoe het apparaat werkelijk presteert. Klakkeloos de informatie op de doos voor waar nemen kan namelijk tot grote teleurstellingen leiden. Controleer voordat u tot aanschaf overgaat altijd of er onafhankelijke tests bestaan die meerdere vergelijkbare apparaten op een rij zetten. "

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇

Het spreekwoord 'krakende wagens lopen het langst' gaat helaas vaak niet op in de computerwereld. Moderne systemen reageren soms allergisch op oudere hardware. Toch zijn er methoden en slimme trucs om zulke apparaten te laten werken onder Windows 10 of 11.

Apparaat niet herkend

Wanneer je een oud apparaat aansluit, kan het gebeuren dat Windows het niet herkent.. Daardoor verschijnt het niet in de lijst met apparaten. Je controleert dit door via een klik met rechts op de Windows-knop Apparaatbeheer te openen. Verschijnt hier iets als 'Onbekend apparaat' of zie je een geel driehoekje of vraagteken, dan heeft Windows het apparaat wel fysiek herkend, maar geen juiste driver gevonden. Je leest hier meer over bij de passage Driverprobleem. Mogelijke oorzaken zijn het ontbreken van een plug-and-playdriver of een verouderd aansluitingstype.

Je kunt dan verschillende dingen proberen. Controleer eerst de aansluiting en de stroomvoorziening. Zorg dat het apparaat juist is aangesloten en ingeschakeld. Bij usb-apparaten helpt het soms een andere poort te proberen. Oudere usb1.1-apparaten werken vaak beter via een usb2.0-poort of een usb-hub met eigen voeding dan via een usb3.0-poort. Heeft je pc nog een parallelle of seriële poort? Controleer dan in het systeem-BIOS of deze is ingeschakeld. Heeft je toestel zo'n poort niet, dan ben je meestal aangewezen op een adapter (zie de passage Aansluitingen).

Handmatige installatie

Je kunt het apparaat ook handmatig proberen te installeren. Misschien heb je nog een cd-rom met de installatiebestanden, zodat het zo lukt. Heeft je pc geen cd-station meer, dan sluit je een extern cd-station aan of kopieer je de bestanden op een andere pc met cd-station naar een usb-stick. Je kunt er ook een iso-bestand van maken en dit met een dubbelklik als virtuele schijf koppelen op je pc. Je kunt dit doen met bijvoorbeeld Burnaware Free. Ga naar www.burnaware.com en kies voor ISO-bestand aanmaken.

Heb je geen cd-rom? Start dan Apparaatbeheer, open het menu Actie en kies Oudere hardware toevoegen. Kies De hardware opsporen en automatisch installeren, geef het hardwaretype aan, zoals Beeldapparaten of Draagbare apparaten, en selecteer het juiste product en model. Heb je zelf een geschikte driver gevonden (bijvoorbeeld op de site van de producent), klik dan op Bladeren en verwijs naar het installatiebestand (inf).

Voor printers open je Instellingen in Windows en kies je Bluetooth en apparaten / Printers en scanners. Klik op Apparaat toevoegen en kies bij De printer die ik wil gebruiken, staat niet in de lijst voor Handmatig een nieuw apparaat toevoegen. In het dialoogvenster laat je Mijn printer is iets ouder. Help mij met zoeken geselecteerd. Werkt dat niet, probeer dan Een lokale printer of een netwerkprinter toevoegen met handmatige instellingen, waarna je de juiste poort en het stuurprogramma kiest. Klik hier ook op Windows Update: zo is de kans groter dat Windows alsnog de juiste driver ophaalt. Je kunt ook een vergelijkbaar model uit de lijst proberen.

Soorten aansluitingen

Gaat het om oudere apparaten, dan hebben die vaak een interface die je op moderne pc's niet meer vindt, zoals een parallelle of seriële aansluiting of firewire. Voor parallel gebruik je een usb-naar-parallel-adapter (meestal usb-A naar 36-pins Sub-D). De printer verschijnt dan als 'USB Printing Support' en werkt vaak met generieke drivers. Sommige oude drivers verwachten een echte LPT-poort met een logische naam als LPT1. Je kunt dan de gedeelde usb-printerpoort mappen naar LPT1 met het opdrachtprompt-commando

(met net use LPT1: /delete verwijder je deze koppeling). <printershare> is de gedeelde printernaam, zoals ingesteld via Instellingen in Windows: klik op de printernaam, kies Printereigenschappen en open het tabblad Delen. Zo kun je vaak nog printen vanuit oude DOS- of Windows-apps.

Voor een seriële poort (met een DB9 RS232-kabel) gebruik je eveneens een usb-adapter, liefst met FTDI-chip en aangesloten op een usb2.0-poort. Mogelijk moet je eerst de adapterdriver installeren voordat deze in Apparaatbeheer verschijnt (onder een naam als '[…] COMx'). Om het juiste poortnummer (zoals COM1) in te stellen, klik je met rechts op het apparaat, open je Poortinstellingen en klik je op Geavanceerd.

Koop altijd adapters van goede kwaliteit (en van een bekend merk), aangezien goedkopere exemplaren zich niet altijd aan de specificaties houden.

Voor firewire kun je de installatie van een PCIe-naar-firewire (IEEE 1394) adapterkaart overwegen. Met de Microsoft 1394 OHCI Legacy Driver activeer je deze vervolgens in Windows 10/11 en kun je bijvoorbeeld een oude DV-camera of audio-interface aansluiten. Klik hier voor een downloadlink met instructies.

Driverprobleem

Wanneer Windows het apparaat herkent via een van bovenstaande stappen, blijft het afwachten of er een geschikte driver voor Windows 10/11 beschikbaar is. Je kunt eerst een generieke driver proberen, die vaak via de Windows-updatefunctie beschikbaar is. Klik in Apparaatbeheer met rechts op het apparaat, kies Stuurprogramma bijwerken en klik vervolgens op Automatisch zoeken naar stuurprogramma's / In Windows Update zoeken naar bijgewerkte stuurprogramma's.

Soms vind je geschikte drivers bij de optionele updates. Ga hiervoor naar Instellingen, kies Windows Update / Geavanceerde opties / Optionele updates en open Stuurprogramma-updates. Je kunt ook zoeken naar een basisdriver, add-onmodule of universele driver van de fabrikant, zoals de (Smart) Universal Printer Driver van HP.

Vind je geen driver op de site van de fabrikant, dan kun je er ook zelf naar googelen op basis van het hardware-ID. Start Apparaatbeheer, klik met rechts op het apparaat (eventueel bij Andere apparaten of Onbekend apparaat), kies Eigenschappen en open het tabblad Details. Stel Eigenschap in op Hardware-id's. Klik met rechts op een gevonden ID, kies Kopiëren en plak dit met Ctrl+V in een zoekmachine als Google. Mogelijk levert dit een geschikte driver op.

Heb je nog een driver voor Windows 7 of ouder, probeer dan de installatie in compatibiliteitsmodus. Klik met rechts op het installatieprogramma, kies Eigenschappen en ga naar het tabblad Compatibiliteit. Zet een vinkje bij Dit programma uitvoeren in compatibiliteitsmodus voor en kies de laatst ondersteunde versie, zoals Windows 7 of Windows XP (Service Pack 2). Door ook Dit programma als administrator uitvoeren te selecteren, vergroot je de kans dat Windows de oudere driver alsnog aanvaardt, zeker als het geen 'kernel-driver' met volledige systeemrechten betreft (zie ook de passage Driverblokkade). Dit is ons bijvoorbeeld al gelukt voor een Canon Pixma iP4200-printer.

Lees ook: De perfecte printer kiezen? Hier moet je op letten

Alternatieve drivers

Je kunt ook op zoek gaan naar alternatieve, niet-officiële stuurprogramma's. Er zijn verschillende community's en fora die voor populaire oudere apparaten aangepaste drivers aanbieden of INF-bestanden hebben aangepast om ze onder nieuwere Windows-versies te laten werken.

Voor scanners is de alternatieve software van VueScan populair. Deze ondersteunt bijna achtduizend oude scanner-modellen en werkt vaak prima, al is de software niet gratis (vanaf circa 19 euro per jaar). Een proefversie is wel beschikbaar (je kunt eventueel een wegwerpadres gebruiken), zodat je kunt nagaan of je scanner werkt onder Windows 10/11.

Voor printers is het Gutenprint-driverpakket bekend, voorheen bekend als Gimp-print, al is dit alleen beschikbaar voor Linux en macOS. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan, maar je kunt een al dan niet virtuele Linux-machine op je netwerk opzetten (ook op een Raspberry Pi) en hierop Gutenprint installeren. Vervolgens deel je de printer zodat je deze ook op je Windows-pc kunt gebruiken. Voor scanners bestaat een vergelijkbaar project: Scanner Access Now Easy, eveneens voor Linux.

Driverblokkade

Het kan gebeuren dat er wel een driver beschikbaar is, maar dat Windows 10/11 de installatie blokkeert. Mogelijk is de driver technisch incompatibel, bijvoorbeeld een 32bit-driver op een 64bit-systeem (Windows 11 is altijd 64 bit), of een kerneldriver die noodzakelijke kernelfuncties mist doordat deze niet meer worden ondersteund door het geüpdatete besturingssysteem. In dit geval kun je nog de compatibiliteitsmodus proberen (zie de passage Driverprobleem), maar het resultaat blijft onzeker. Je maakt dan meer kans via een virtuele machine met een oudere Windows-versie, zoals Windows 10 voor 32bit-drivers.

Soms blokkeert Windows 10/11 de installatie omdat de (kernel)driver niet digitaal is ondertekend. Ben je zeker dat het om een betrouwbare driver gaat, dan kun je deze controle tijdelijk uitschakelen. Open Instellingen, kies Systeem / Systeemherstel en klik tweemaal op Nu opnieuw opstarten. Kies vervolgens Problemen oplossen / Geavanceerde opties / Opstartinstellingen en klik op Opnieuw opstarten. In het menu dat verschijnt, kies je optie 7: Afdwingen van stuurprogrammahandtekening uitschakelen. Windows start nu zonder handtekeningcontrole, zodat je de driver kunt installeren. Bij de volgende herstart is de controle weer actief, maar de driver blijft werken.

Ga je liever voor een iets doortastender aanpak? Voer dan de Opdrachtprompt uit als administrator, voer het commando bcdedit /set TESTSIGNING ON in en herstart je pc. Deze draait dan in testmodus, zie de indicatie rechtsonder. Installeer de driver en voer daarna meteen bcdedit /set TESTSIGNING OFF uit, gevolgd door een herstart om terug normaal te werken.

Virtueel alternatief

Lukt het niet om je oude apparaat met een van de bovenstaande workarounds aan de praat te krijgen binnen Windows 10/11, dan zit er weinig anders op dan een ouder of ander besturingssysteem te gebruiken. Het handigst is om dit als virtuele machine (VM) bovenop je huidige Windows te draaien. Binnen deze VM installeer je dan de originele driver en software voor het apparaat.

Geschikte gratis tools zijn Oracle VirtualBox en VMware Workstation Pro (na registratie op https://support.broadcom.com). Via bijvoorbeeld https://archive.org kun je naar schijfkopiebestanden zoeken en downloaden. Wij vonden er onder meer diverse Windows XP-iso-bestanden en installeerden een exemplaar in VirtualBox.

Dit kan als volgt. Start VirtualBox, klik op Nieuw en vul de gegevens in, zoals Microsoft Windows XP (32-bit). Bij ISO-image verwijs je naar je download. Vink Overslaan zonder toezicht aan, klik op Afmaken en vervolgens op Starten. Volg de installatie-instructies. Je bezit of vindt wellicht een geldige licentie voor deze oude Windows.

Koppel het apparaat aan een fysieke poort op je pc en geef deze vervolgens door aan de VM, zodat de virtuele Windows het apparaat herkent. Dit kan vanuit het menu Apparaten in het venster met een opgestarte VM.

Bij printers kun je ook delen via het VM-netwerk, zodat je vanuit je gewone Windows via het netwerk kunt printen naar de VM. Selecteer de (uitgeschakelde) VM in VirtualBox, kies Instellingen, open Netwerk en vink Netwerkadapter inschakelen aan. Stel eventueel Gekoppeld aan in op Bridged Adapter zodat de VM een ip-adres krijgt binnen hetzelfde netwerk als je host-pc.

 Nieuwe printer nodig? Kijk op Kieskeurig.nl/prijsdalers om voor de beste deal!