Hoeveel heeft de tekst op de verpakking van een digitaal apparaat te maken met de inhoud? Niemand liegt, maar als u de details niet kent, kunt u toch met iets thuiskomen dat niet doet wat u wilt. Wij houden de tien meest gebruikte trucs tegen het licht.

" Of het nu om gaat om de aanschaf van een harde schijf, een digitale camera of een cd-brander, u zult altijd specificaties tegenkomen die in praktijk niet helemaal blijken te kloppen. Wist u bijvoorbeeld dat een 52-speed cd-rom bij normaal gebruik niet ver boven de 24-speed uitkomt? Of dat de digitale zoom op uw camera totaal niet van belang is? Het is natuurlijk zonde om randapparatuur of een uitbreiding op uw computer te kopen, om vervolgens te ontdekken dat het niet zo presteert als u dacht. Gewapend met kennis van de bekendste adverteertrucs voorkomt u miskopen. ***hd.jpg Harde schijven Veruit de bekendste truc wordt uitgehaald bij de verkoop van harde schijven. Formeel gezien is een kilobyte 1024 bytes groot, en een megabyte 1024 kilobytes. Voor de beplakking van dozen wordt nog steeds standaard gewerkt met maten van 1000 in plaats van 1024. Dat lijkt niet zo erg, maar daardoor kan een zogenaamde 80 GB harde schijf in werkelijkheid slechts 76,3 GB bevatten: een verschil van 3,7 gigabytes. Als we dat vertalen naar bijvoorbeeld mp3-bestanden, betekent dit dat u ongeveer 758 nummers minder op de harde schijf kunt bewaren dan u bij aanschaf zou denken. ***Athlon-logo (zie logo AMD-Notebooks, PCM 1) Athlon XP Over de snelheid van AMD XP-processoren valt met betrekking tot de gebruikte cijfers ook nog wel wat op te merken. AMD heeft op de site benchmarks staan waarmee aangetoond wordt dat zowel de 3000 XP als de 3200 XP-processoren beter presteren dan de Pentium 4 van 3 GHz (www.amd.com/us-en/Processors/ProductInformation/). Deze betere prestaties zouden bereikt worden omdat de XP-processoren hun kloksnelheid van 2,2 GHz compenseren met een efficiëntere architectuur. In onafhankelijke tests maakt AMD dit verhaal deels waar. De Athlon XP presteert op de werkelijke kloksnelheid beter dan de Intel tegenhangers die op gelijke snelheid lopen. De 3000 en 3200 XP processoren komen echter qua snelheid niet in de buurt van de 3 GHz en 3,2 GHz Pentium 4-processoren. ***foto cd (uit archief Vormgeving) Cd's lezen De specificaties van de gemiddelde cd-rom speler leggen hun snelheid tegenwoordig tussen de 48- en de 52-speed in. De enkelvoudige snelheid van een cd-romspeler is 150 KB per seconde. Op deze snelheid kost het ongeveer een uur en een kwartier om een cd van 650 MB zijn geheel naar de pc te kopiëren. Als een cd-rom speler 52 keer zo snel zou zijn, betekent dit dat hij met een snelheid van 7800 KB per seconde kan lezen. Dezelfde cd zou dan in 85 seconden te kopiëren zijn. Dat dit in de praktijk nooit wordt gehaald zit als volgt: de fabrikant meet zijn leessnelheid door een hoeveelheid data onder optimale omstandigheden van de binnenkant van een schijf te lezen. In praktijk moet de cd-romspeler eerst op snelheid komen en dat kost tijd. Hierdoor leest hij in het begin trager dan aan het einde van een leesoperatie. De gemiddelde snelheid komt daardoor al lager uit. Gaat u een aantal kleine bestanden kopiëren dan wordt de snelheid nog verder gedrukt doordat er eerst gezocht moet worden. Daarnaast hebben leesfoutjes een negatieve invloed omdat sectoren dan opnieuw gelezen dienen te worden. Zo komt het dat een cd-romspeler bij normaal gebruik niet alleen nooit de geadverteerde snelheid haalt, maar dat een 48-speed apparaat beter presteert dan een 52-speed tegenhanger. Dat laatste ligt puur aan de kwaliteit van de speler. Cd's branden Als het al niet lukt om op52-speed te lezen, valt het helemaal te betwijfelen of schrijven op deze snelheid wel mogelijk is. Bij het maken van een één-op-één-kopie is de snelheid van de aanleverende drive natuurlijk van meer belang. Gaat u echter data van een harde schijf op cd zetten, dan kan een cd-brander hogere snelheden halen dan een cd-romspeler. Dat komt omdat de laser van het begin van de schijf naar het einde draait zonder naar de gegevens te hoeven zoeken. Andere factoren drukken de snelheid natuurlijk nog steeds en een brander die werkelijk 52-speed haalt bestaat niet. Een goed voorbeeld van haalbare brandsnelheden vindt u op www.cdspeed2000.com/go.php3?link=cdwriteresults.php3. Daarnaast is het de vraag of de extra snelheid wel noodzakelijk is. Een normale cd branden op 24-speed kost ongeveer vijf minuten. Branden op 52-speed kost ongeveer drie minuten. *** Usb-stekker.jpg (NB: ALLEEN USB-STEKKER AFBEELDEN) usb Het meest verwarrende staaltje marketing tegenover logica is te vinden bij de verkoop van usb-apparatuur. Technisch gezien zijn er drie usb-varianten: usb 1.0, 1.1 en 2.0. Deze drie leveren respectievelijk een snelheid van 1,5, 12 en 480 Mbit/s. Tegenwoordig wordt alle usb echter, ongeacht de snelheid, aangeduid als usb 2.0. De werkelijke snelheid wordt aangegeven door het te splitsen in low-, full- en high-speed usb. USB-IF (www.usb.org), de organisatie die over het usb-logo waakt, heeft echter maar twee merken voor usb en dat is het 'basic' merk voor zowel 1.0 als 1.1, en het 'hi-speed' merk voor usb 2.0. Dit laatste logo mag alleen worden gevoerd als het product door USB-IF op snelheid is getest. Als u een usb 2.0-apparaat koopt zonder logo's, is er dus geen garantie op de snelheid te geven. Koopt u een usb 2.0 product met een standaardlabel, dan is het zonder verdere vermelding onduidelijk of het op 1,5 of 12 Mbit/s werkt. Voor wie het zich afvraagt, het hernoemen van alle specificaties naar usb 2.0 is bedacht om de usb-specificaties voor klanten overzichtelijker te maken. ***tft-scherm (zie test PCM 1, kies een scherm) Beeldscherm Sommige verkooptrucs zitten zo ingebakken dat het erg eenvoudig is om er aan vast te houden. Een goed voorbeeld daarvan komt naar voren nu lcd-schermen steeds populairder worden. Een standaarduitspraak luidt dat het zichtbare oppervlak van een lcd-scherm een inch groter is dan dat van een equivalente beeldbuis- of crt-monitor. Dat is helemaal waar, maar tegelijkertijd een rare voorstelling van zaken. In werkelijkheid krijgt u bij aanschaf van een lcd-scherm namelijk precies het beeldoppervlak dat u beloofd wordt. Een crt-scherm daarentegen geeft u minder zichtbaar beeld dan op de doos staat. Dat komt omdat de beeldbuis voor een deel in de plastic behuizing valt. Zo kunt u bijvoorbeeld op het gemiddelde 17 inch crt-beeldscherm maar 16 inch zien. De meeste fabrikanten geven in de specificaties van hun crt-schermen niet alleen het beeldoppervlak, maar ook het zichtbare oppervlak weer. Het kan natuurlijk geen kwaad dit te controleren; afhankelijk van de gebruikte behuizing valt er namelijk een meer of minder groot deel van het scherm weg. ***Luidspreker.jpg Luidsprekers Als u op jacht gaat naar de perfecte luidsprekers, wordt u met een warboel aan Wattages geconfronteerd. Algemene wijsheid dicteert dat een hoger maximaal volume er voor zorgt dat de geluidskwaliteit op een buurvriendelijk volume beter is. De grote vraag is hoe het vermogen weergegeven wordt. Standaard gebeurt dit in Watt, maar er zijn twee manieren om het Wattage aan te geven. De eerste is door het noemen van de piekbelasting (pmpo). Dit is heel simpel gesteld het maximum Wattage dat de boxen kortstondig kunnen leveren. Pmpo Wattages kunnen heel erg hoog zijn, maar zegt heel weinig over de kwaliteit van boxen. De tweede methode is het noemen van het Wattage dat boxen continue kunnen leveren (rms). Dit zegt al iets meer over het vermogen, maar ook hier kan mee gespeeld worden. Bijvoorbeeld door bij een 5.1 speakerset de rms-Wattages van de boxen en de woofer bij elkaar op te tellen. Daarnaast wil een hoog Wattage van de boxen nog niet zeggen dat de meegeleverde versterker dit Wattage wel kan leveren. Tot slot is natuurlijk niet alleen het aantal Watts van belang, maar bijvoorbeeld ook de kwaliteit van de gebruikte materialen en het ontwerp van de boxen. De enige manier om echt goede speakers te vinden is dan ook niet door te kijken naar de specificaties op de doos, maar door naar de speakers zelf te luisteren. ***digi videocamera (PCM 10, pagina 54) Scanners en digitale camera's Digitale foto- en videocamera's worden net als scanners vaak aangeprezen met een resolutie die te hoog lijkt om waar te zijn. Dat komt meestal omdat de werkelijke resolutie een stuk lager ligt. Een fabrikant die zijn apparaat beter wil laten overkomen kan namelijk altijd de ge'nterpoleerde resolutie op de doos zetten in plaats van de optische resolutie. De optische resolutie is de maximale waarde die de ccd van een scanner of camera kan aflezen. De ge'nterpoleerde resolutie kan een scanner of camera bereiken door vervolgens het beeld te vergroten en de invulling van de extra beeldpunten erbij te 'gokken'. Dit levert in praktijk natuurlijk niet de beste kwaliteit op en is daarnaast misleidend. Achterhaal bij apparaten altijd of de genoemde resolutie de optische resolutie is, zodat u bij aanschaf een eerlijke vergelijking kunt maken. Digitale zoom De populairste verkooptruc voor digitale foto- of videocamera's is het noemen van de digitale zoom. In tegenstelling tot de optische zoom, die met de lens zorgt dat objecten dichterbij komen, bewerkt de digitale zoom de foto. Dit doet hij door het gedeelte van het beeld waar u op focust uit de foto te knippen en vervolgens op te rekken naar het maximale formaat van de camera. Dit werkt hetzelfde als de ge'nterpoleerde resolutie. Overigens hebt u uw digitale camera niet nodig om zo in te zoomen. Dat kan namelijk ook gewoon door het beeld op de computer te knippen en te rekken; de digitale zoom is dan zo groot als u maar wilt. Digitale zoom is een waarde die niets zegt over de kwaliteit van de camera. *** tapestreamer.gif Tapestreamers Alhoewel tapestreamers bij thuisgebruikers niet erg populair zijn, worden ze toch met enige regelmaat aangeprezen. Hierbij wordt bijna altijd gebruik gemaakt van de 'dubbele-inhoud-truc'. Dit houdt in dat u niet alleen de werkelijke opslagcapaciteit van de tape te zien krijgt, maar ook de capaciteit als de data gecomprimeerd op de tape worden gezet. Dit levert in advertenties altijd een verdubbeling van de normale capaciteit op. In werkelijkheid wordt zulke efficiënte compressie echter nooit gehaald. Niet ieder bestand laat zich precies halveren, hoe goed de compressie ook is. Om een gecomprimeerd bestand te kunnen uitpakken, moet er een klein beetje extra informatie aan het begin van het bestand toegevoegd worden om aan de software uit te leggen hoe het te werk moet gaan. Bij kleine bestanden en zeker bij bestanden die al op een andere manier gecomprimeerd zijn betekent dit dat het bestand in werkelijkheid niet veel kleiner of zelfs groter wordt. Als u behoefte hebt aan alle backupcapaciteit die een tapestreamer biedt, is het altijd verstandig om voor capaciteit uit te gaan van de ongecomprimeerde waarde. Wordt er maar één getal aangeprezen, ga dan zeker na of dit de werkelijke waarde weergeeft. Conclusie Voordat u een nieuw onderdeel of apparaat aanschaft kan het geen kwaad om eerst eens op internet en in de bladen te kijken hoe het apparaat werkelijk presteert. Klakkeloos de informatie op de doos voor waar nemen kan namelijk tot grote teleurstellingen leiden. Controleer voordat u tot aanschaf overgaat altijd of er onafhankelijke tests bestaan die meerdere vergelijkbare apparaten op een rij zetten. "

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.