Of je nu thuis werkt of op kantoor, een goede muis kan het verschil maken. Een goede muis is in bijna alle gevallen een ergonomische muis, maar daarvan bestaan verschillende soorten. We nemen in dit artikel de opties met je door.

Het is geen geheim dat traditionele muizen voor polsproblemen zorgen. Ergonomische muizen hebben een aangepaste vorm, waardoor je pols tijdens het werk veel rust krijgt. Maar ook daar heb je verschillende gradaties in. Soms moet je even opnieuw leren hoe je de muis bedient, maar in die extreme gevallen weet je wel zeker dat je pols maximaal ontlast wordt. 

Horizontale, ergonomische muizen

Voordat we de zogenaamde verticale muizen behandelen, bekijken we eerst nog de horizontale muis. Dergelijke ergonomische muizen zijn voor veel mensen handig, omdat het een ‘beste-van-twee-werelden-scenario’ opwerpt. Je hebt én een ergonomische muis en een muis waarmee je al bekend bent. Overschakelen op de nieuwe manier van werken is er dus niet echt bij.

Dergelijke muizen bieden vaak extra knoppen en scrolwieltjes aan, waardoor je je hand amper tot niet hoeft te verplaatsen tijdens het werk. Bovendien is er vaak ook ruimte voor je duim om op te rusten. Het nadeel van dit soort muizen is dat je pols niet helemaal ontzien wordt. Je moet namelijk nog steeds zelf de polsbeweging maken om de muisaanwijzer te verplaatsen.

10 tips om je perfecte muis en toetsenbord te vinden

©PXimport

Verticale, ergonomische muis

De verticale, ergonomische muis kan dat laatste probleem oplossen. Deze muizen hebben een verticale opstelling, waardoor je hand in een natuurlijk positie de muis kan vastpakken. Je hand wordt zo geforceerd om in een rechte lijn ten opzichte van je arm gepositioneerd te zijn. De layout van de knoppen is natuurlijk aangepast aan het design van deze speciale muis.

Het voordeel van deze muis is dat je geen polsbeweging maakt voor het bewegen. Je beweegt namelijk heel je arm, waardoor je pols dus helemaal niet belast wordt. Het grote nadeel is dat je waarschijnlijk opnieuw moet leren hoe je een muis gebruikt, omdat het design zo drastisch anders is. Wil je de kans op RSI echter verkleinen, dan doe je er goed aan te investeren in zo’n muis.

©PXimport

Andere ergonomische muizen

Dan hebben we nog de hybride muis. De voorkant bestaat uit een trackpad waar je met je vinger overheen gaat, waarmee je de muisaanwijzer bedient. Verder heeft deze muis het design van een traditionele muis, waardoor er iets aan ergonomie verloren gaat – maar je beweegt je pols niet onnatuurlijk, dus dat gebrek wordt enigszins weer opgevangen.

De trackballmuis is eveneens een muis waar je geen polsbewegingen voor hoeft te maken. Je bedient de trackball met je duim of twee vingers. Soms is er ook een scrolwiel aanwezig, zodat je gemakkelijker pagina’s bekijkt. Ook voor deze muis geldt dat er een wenperiode is. Maar als je op zoek bent naar een ergonomische opstellen, dan kan dit zeker wel helpen.

Tot slot is er nog de joystickmuis. Dit is een muis in de vorm van een ouderwetse joystick (denk dan aan die ouderwetse controllers van gameconsoles uit de jaren tachtig). Ze zijn vergelijkbaar met verticale muizen, maar dan wellicht net even wat comfortabeler in de hand. Ook hier hoef je dus geen gekke polsbewegingen te maken, maar moet je wel de muis opnieuw leren te bedienen.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!