Windows is het favoriete doelwit van de makers van malware. De kans dat louche sujetten meeloeren terwijl u uw bankzaken regelt of uw creditkaartgegevens intikt, is daarom verre van denkbeeldig. De oplossing? Bankieren via Linux!

©CIDimport

©CIDimport

Bankiers zagen het als het ei van Columbus: internetbankieren. Voortaan zouden hun klanten hun transacties zelf inkloppen en realtime inzicht hebben in hun bankrekening. Maar inmiddels zijn ook de nadelen duidelijk. Zo zijn criminelen via internet systematisch op zoek naar pc’s waarvan de digitale achterdeur niet goed is afgesloten. Verder staan er op tal van sites spionagecode en andere malware te wachten tot een pc met verouderde software of zonder virusscanner een bezoek brengt. Vervolgens springt de malware over naar uw systeem en loopt u tal van risico’s.

Digitale inbraakpreventie is dus een must. Een redelijk onbekende optie daarbij is om niet in Windows maar in Linux te bankieren via internet. U hebt dan een pc met Windows als belangrijkste besturingssysteem en Linux als reserve-systeem, voor die momenten dat het écht veilig moet. Dat klinkt misschien drastisch en ingewikkeld, maar dat valt reuze mee. De populairste Linux-distributie (Linux-soort) Ubuntu laat zich op een Windows-pc zonder veel moeite installeren als tweede besturingssysteem. Firefox maakt standaard deel uit van Ubuntu, Chromium (de open source-variant van Chrome) kunt u er desgewenst eveneens op installeren.

©CIDimport

Nadat Ubuntu is geïnstalleerd, hebt u bij het starten de keuze tussen Windows en Ubuntu. Draait de pc eenmaal, dan moet voor het wisselen tussen de twee besturingssystemen de computer opnieuw worden gestart. U kunt dus niet tegelijkertijd uw boekhouding doen in Excel en surfen onder Linux. U moet eerst Excel en Windows afsluiten, de computer herstarten en Ubuntu selecteren in plaats van Windows.

‘Gewoon’ veilig

Vindt u de installatie van Linux teveel werk? Zorg er dan in elk geval voor dat uw pc goed is beschermd. Antivirusprogramma’s helpen, maar zijn niet zaligmakend. Wegblijven bij dubieuze sites is verstandig. Maar helaas kun je ook in de problemen komen door naar fatsoenlijke sites te gaan. Juist die grote, veelgebruikte sites worden door kwaadwillenden systematisch gescand op beveiligingsfouten die het mogelijk maken de site te misbruiken voor de verspreiding van malware.

Belangrijk is een modern besturingssysteem te gebruiken: minimaal Windows Vista. Vanaf die versie is Windows namelijk beveiligd op de manier die Linux standaard toepast: de gebruiker heeft niet het recht om (per ongeluk) het systeem stuk te maken. En wat u niet mag op uw pc, mag iemand anders ook niet. De diepere lagen van het besturingssysteem zijn op die manier tegen malware beschermd.

Helaas is toegang tot die diepere lagen niet per se vereist om schade aan te richten. Veel malware richt zich niet op Windows zelf maar op de browser en zijn plugins. Java, Flash, Acrobat, Shockwave en Adobe Air zijn geliefde doelwitten van criminelen. Gewetenloze whizzkids vinden altijd wel een foutje in de code via welke ze naar binnen kunnen glippen. Zodra de producenten van de browserplugins dit ontdekken, dichten ze het gat. Het is daarom zeer belangrijk om altijd de nieuwste versies op uw pc te hebben draaien.

©CIDimport

Surfen met een Linux-systeem gaat precies hetzelfde als met Windows. Wel kunt u bij het downloaden van bestanden de eerste keren in de war raken omdat het bestandssysteem van Ubuntu wezenlijk verschilt. Vooral het ontbreken van de vertrouwde schijfstations (C:) is in het begin onwennig. Ook usb-sticks en geheugenkaarten zijn binnen Linux geen fysieke locaties (aan te duiden met een letter) maar mappen. Na aankoppelen duiken ze op binnen de map Media. Tegelijkertijd verschijnt op het bureaublad een melding en wordt de mogelijkheid geboden meteen naar de inhoud toe te gaan. Het is niet moeilijker dan Windows, alleen net even anders.

Nee, mits bonafide

Ook een browser die op Linux draait, wordt door malware bestookt. Alleen: dat valt nu als zaad op de rotsen. De malware herkent binnen Linux niets en kan dus ook niets uitrichten.

Toch gaat het te ver om surfen met Ubuntu helemaal voor honderd procent veilig te noemen. Om te beginnen is er Java, dat juist werd ontwikkeld om applicaties platformonafhankelijk te maken. Java-code draait op ieder besturingssysteem. Linux-expert Sjoerd Stelling geeft toe dat dat een potentieel gevaar is. Hij erkent ook dat Windows in principe niet onveiliger in elkaar steekt dan Linux. “Het zit meer in de manier waarop het gebruik wordt. Voor Windows zijn ontelbare programma’s beschikbaar. Wie een tooltje zoekt, heeft zo wat gevonden en geïnstalleerd. De kans dat hij zo zelf malware op zijn pc zet, is aanzienlijk.”

Ubuntu-gebruikers daarentegen installeren programma’s vanuit de zogenoemde repositories. Dat zijn een soort databases vol applicaties die door de omvangrijke Linux-community zijn getest en veilig bevonden. De mogelijkheid om Linux-programma’s vanaf webpagina’s te downloaden, bestaat overigens wel. Stelling raadt dit echter af, tenzij je weet dat de makers bonafide zijn. Wie bijvoorbeeld Dropbox wil installeren op Ubuntu, heeft software nodig die alleen op de Dropbox-site te vinden is. Gezien de reputatie van dat bedrijf, kunt u ervan uit gaan dat die site veilig is.

Programma’s voor Ubuntu

LibreOffice is een uitgebreid, gratis kantoorpakket dat standaard met Ubuntu wordt meegeleverd. Documenten uit MS Office kunnen er in de meeste gevallen probleemloos mee worden verwerkt. Wanneer u dus vaak wilt wisselen tussen surfen (via Ubuntu) en het bijwerken van een spreadsheet (in MS Office), kunt u overwegen LibreOffice te gebruiken. De pc hoeft dan niet telkens opnieuw te worden gestart.

©CIDimport

De standaard browser van Ubuntu is Firefox. Andere internetprogramma’s kunnen gratis worden gedownload. Chrome, Skype, GoogleEarth, Dropbox en SecondLife zijn voorbeelden van programma’s die ook voor deze Linux-variant beschikbaar zijn.

Lees verder op pagina 2

Schijnzekerheid

De kans dat uw Ubuntu-systeem wordt overgenomen door gangsters is bij normaal gebruik al met al zeer gering. De vraag rijst wel of malware via Ubuntu niet alsnog de Windows-partitie van de harde schijf kan binnendringen. Volgens Stelling is dat in theorie mogelijk. “Dat er twee systemen geïnstalleerd zijn, kun je in principe zien aan de bootmanager. De malware zou vervolgens de Windows-partitie kunnen mounten. Daarvoor is dan wel root-access nodig, wat het allemaal wel erg ingewikkeld maakt. De kans dat de gebruiker dit niet zou merken, lijkt mij heel klein.”

Wat het veiligst is, is Ubuntu installeren op een oudere computer die in een hoekje staat te verstoffen. Als daar nog een oude Windows-versie op staat zoals XP, is het beter om Ubuntu bij installatie toestemming te geven dat te verwijderen. Het besturingssysteem heeft minimaal 768 MB ram-geheugen nodig, een 700 MHz-processor en 5 GB schijfruimte. Zo tovert u een afgedankte pc om in een veilige bankterminal.

©CIDimport

Schade vergoed?

Op dit moment is het zo dat uw bank de schade door cybercriminaliteit vergoedt, mits correct en op tijd gemeld. Security-expert Maarten Hartsuijker van beveiligingsbedrijf Classity vermoedt dat dit gaandeweg verandert. “Banken proberen het risico te verschuiven door gebruikers op hun verantwoordelijkheden te wijzen. Dat doen ze bijvoorbeeld door software te plaatsen bij de klant, waarmee ze in de gaten houden hoe goed de klant op zijn computer past.”

U voelt ’m al aankomen. Op een dag krijgt u een automatische e-mail dat uw systeem niet meer voldoet aan de minimale veiligheidsnormen die uw bank heeft gedefinieerd. De bank verklaart vervolgens de verzekering op misbruik eenzijdig te schrappen. U kunt nog internetbankieren, maar dan wel geheel op eigen risico.

Een advies dat je nogal eens tegenkomt, is het starten van het systeem met een bootstick of dvd. U weet dan immers zeker dat je met een schoon systeem werkt. Maar volgens Maarten Hartsuijker van beveiligingsbedrijf Classity is dat schijnzekerheid. “Ook bij het starten van een usb-bootdisk ben je nog kwetsbaar voor hardwarematige achterdeurtjes en een met malware geïnfecteerd bios. Start je vanaf een bootstick op? Gebruik deze dan alleen om te bankieren en niet om uitgebreid mee te surfen.”

Internet is een plek waar de veiligheid nooit honderd procent te garanderen is, en dat zal altijd wel zo blijven. Maar door beter te begrijpen waar criminelen hun aandacht op richten en hoe ze vervolgens te werk gaan, is preventie wel degelijk een optie. Malware? Met Linux vliegt u als in een stealth-vliegtuig onzichtbaar onder de radar door.

Tekst: Ed Croonenberg

Ubuntu installeren

Er zijn verschillende manieren om Ubuntu te installeren. Het eenvoudigst is het downloaden van de zogenoemde Windows Installer for Ubuntu Desktop (Wubi). Die is te vinden op www.ubuntu.com. Voordat u het bestand kunt downloaden, wordt gevraagd welke versie u wenst. Wij raden versie 12.04.1 LTS aan. ‘LTS’ betekent dat uw nog jarenlang beveiligingsupdates zult ontvangen. Wubi is bedoeld voor Windows-gebruikers die kennis willen maken met Ubuntu. Indien dat uiteindelijk niet bevalt, kan Wubi Ubuntu ook weer veilig van uw computer verwijderen. Wubi wijst Ubuntu geen eigen partitie toe. Daardoor draait het trager, zeker wanneer de harde schijf gefragmenteerd is. Een ander nadeel is dat een systeemcrash onder Windows tot gevolg kan hebben dat Ubuntu daarna weigert te booten. Pas nadat Windows wordt herstart en afgesloten, kunt u Ubuntu weer gebruiken.

©CIDimport

Om zulke problemen te voorkomen en Ubuntu optimaal tot zijn recht te laten komen, dient u het te installeren op een eigen partitie. Let wel: verwijderen wordt daarna een lastig verhaal. Voor dit type installatie moet u eerst een Ubuntu-bootstick of -dvd aanmaken (Dvd’s zijn ook tegen geringe kosten te koop op www.canonical.com). Vervolgens moet u uw computer daar vanaf starten. (Het kan nodig zijn om eerst aan uw bios te vertellen dat de pc vanaf een stick mag booten.) U krijgt nu de vraag of u Ubuntu wilt installeren of alleen proberen. Wij kiezen voor installeren.

Daarna kunt u uit een lijst met talen desgewenst ‘Nederlands’ kiezen, waarna u opnieuw gevraagd wordt of u Ubuntu echt wilt installeren. Dan volgt de vraag hoe u Ubuntu wilt installeren. Kies: ‘naast Windows’. Er verschijnt nu een in tweeën gesplitste balk waarin een partitieverdeling wordt voorgesteld. Met de cursor kunt u de partities vergroten of verkleinen. Aan te raden is om Ubuntu de ruimte te geven, zeker als u overweegt er ook de nodige software op te installeren. Vervolgens volgt een normale en overzichtelijke installatie. Voor meer details, bezoek: www.psychocats.net/ubuntu/installing.

Ubuntu werkt in principe probleemloos naast Windows XP, Vista en 7. Wat betreft Windows 8 worden echter problemen gemeld. De boosdoener heet Unified Extensible Firmware Interface (UEFI), een standaard die bedoeld is om de veiligheid van Windows-computers te verbeteren, maar die de installatie van een tweede besturingssysteem compliceert. Maar het kán wel. Oriënteert u zich op websites als www.intowindows.com/dual-boot-windows-8-and-ubuntu.

Tekst: Ed Croonenberg

Dit artikel komt uit Computer Idee nummer 3, jaargang 2013

Bij het versturen van je e-mails heb je geen garantie dat er niemand meeleest. Je berichten kunnen onderweg door onbevoegden worden onderschept en gelezen. Wil je dit risico absoluut voorkomen? Dan kun je ervoor kiezen om je berichten voortaan te versleutelen. Als je dat doet, kan alleen de beoogde ontvanger, degene die over de juiste sleutel beschikt, jouw bericht lezen.

Een vertrouwelijk bericht zet je niet snel op een ansichtkaart. Die stop je bij voorkeur in een gesloten envelop. Dit geldt natuurlijk ook voor een vertrouwelijk bericht dat je via e-mail verstuurt. Ook daarvan wil je niet dat anderen die zomaar lezen. Dat risico loop je wel, want ook bij e-mail is je bericht (onderweg) vaak probleemloos leesbaar, op diverse mailservers.

Wat je hiertegen kunt doen, is je bericht beveiligen. Dit kun je op een eenvoudige manier doen door je bericht in een tekstbestand op te nemen en als versleuteld zip-bestand mee te sturen. Dit kan bijvoorbeeld met de gratis tool 7-Zip. Je deelt het wachtwoord dan via een apart kanaal, bijvoorbeeld telefonisch, of met een beveiligde chatapp als WhatsApp of Signal. Deze aanpak is alleen nogal bewerkelijk en bovendien wordt alleen de bijlage versleuteld, niet je gehele bericht.

In dit artikel bespreken we daarom twee gratis methoden om een volledige e-mail, inclusief bijlagen, te versleutelen. De eerste optie is relatief eenvoudig: je verstuurt je berichten via een online maildienst, zoals Proton Mail. De tweede manier is wat technischer en maakt gebruik van de gratis mailapp Thunderbird gecombineerd met OpenPGP. Deze methode is voor wie geen extra mailservice wil gebruiken.

Account creëren bij Proton Mail

Er zijn verschillende online diensten beschikbaar voor het versturen van versleutelde e-mails. Omdat je berichten tijdelijk op hun servers worden opgeslagen, is het verstandig te kiezen voor aanbieders die zijn gevestigd in landen met sterke privacywetten, zoals Tutanota uit Duitsland en Proton Mail uit Zwitserland. Beide zijn vergelijkbaar en bieden in hun gratis versies ongeveer dezelfde functionaliteit. Wij gebruiken Proton Mail als voorbeeld.

Ga naar de site, klik op Create a free account en kies Get Proton for free. Je krijgt 1 GB opslagruimte, geschikt voor één gebruiker en één e-mailadres. Wil je meer, dan biedt Mail Plus extra opties voor ongeveer 4 euro per maand. Vul een Gebruikersnaam en een sterk Wachtwoord in (twee keer). Bij Gebruikersnaam kun je kiezen tussen @proton.me en @protonmail.com. Bevestig met Account aanmaken. Na een captcha-test kun je een weergavenaam voor je account instellen. Klik op Doorgaan om optioneel een herstelmethode in te stellen voor als je je wachtwoord vergeet.

Je kiest zelf een geschikte weergavenaam voor je e-mailaccount bij Proton Mail.

Mails verzenden

In je online dashboard kun je (versleutelde) mails verzenden en ontvangen. Wil je liever een app gebruiken, klik dan rechtsboven op het tandwielpictogram en kies Download de Proton Mail-apps voor mobiele apparaten (Android en iOS) of computers (Windows, macOS en Linux). Voor sporadisch gebruik voldoet de webversie prima.

Klik linksboven op Nieuw bericht om een versleuteld bericht te maken. Vul in het Aan-veld bijvoorbeeld je eigen Proton-adres in om te testen. Voeg een Onderwerp en berichttekst toe en verstuur indien gewenst een bijlage via het paperclipicoon. Klik op Verstuur om het bericht te verzenden; dat verschijnt even later in je inbox.

Versleutelde berichten kun je op dezelfde manier naar andere Proton Mail-gebruikers sturen. Voor het verzenden van versleutelde mails naar andere e-mailadressen klik je onderaan het dialoogvenster op het sloticoontje, of je gebruikt de toetscombinatie Ctrl+Shift+E. Stel een Wachtwoord en optionele Wachtwoord hint in en bevestig met Versleuteling instellen. Klik daarna op Verstuur. De ontvanger ontvangt een mail van Proton met jouw berichttitel en een knop Unlock message. Door hierop te klikken, opent de ontvanger Proton Mail in zijn browser. Na het invoeren van het juiste wachtwoord kan hij het bericht lezen en ook Veilig beantwoorden.

Je kunt (via de online server) ook versleutelde berichten versturen naar mensen die Proton Mail niet gebruiken.

Meer technische aanpak met Thunderbird

Diensten als Proton Mail maken het makkelijk om versleutelde berichten te versturen, maar je bent afhankelijk van een externe provider en hebt geen controle over de versleuteling. De gratis versie kent daarnaast enkele beperkingen. Als je niet terugschrikt voor een meer technische aanpak, is een mailclient als Thunderbird, met uitstekende ondersteuning van de encryptiestandaard OpenPGP, een goed alternatief.

Download de app via www.thunderbird.net. Deze werkt op diverse platformen, waaronder Windows, macOS en Linux. We richten ons hier op de Windows-versie. Installeer de app en start deze op. Bij de eerste start verschijnt het venster voor het aanmaken van een e-mailaccount automatisch.

Thunderbird is voor diverse platformen beschikbaar, zowel mobiel als desktop.

Accountconfiguratie

Vul je naam, e-mailadres en bijbehorend wachtwoord in. Gaat het om een bekende mailprovider, zoals @gmail.com, dan haalt Thunderbird automatisch de vereiste serverconfiguratie uit zijn database zodra je op Doorgaan klikt. Werkt dit niet, klik dan op Handmatig configureren en vul zelf de gegevens in voor de inkomende en uitgaande mailserver. Afhankelijk van je mailprovider kun je vaak kiezen tussen IMAP (berichten blijven op de server en worden lokaal gesynchroniseerd) en POP3 (berichten worden alleen lokaal bewaard). Controleer je configuratie met Opnieuw testen. Krijg je groen licht, bevestig dan met Gereed en OK.

Je kunt op elk moment nieuwe e-mailaccounts toevoegen, ook van andere mailproviders. Dit doe je via het knopje met de drie streepjes rechtsboven, waar je opnieuw Nieuwe account / E-mail kiest om in het bekende configuratievenster te komen.

Wil je Thunderbird verder configureren en afstemmen, open dan Instellingen en bekijk de rubrieken zoals Algemeen, Opstellen, Privacy & Beveiliging, Chat of Exporteren voor Mobiel. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan.

Als het goed is, diept Thunderbird de nodige serverconfiguratie uit zijn database op.

Sleutels creëren

We gaan ervan uit dat je inmiddels een of meerdere e-mailaccounts in Thunderbird hebt aangemaakt en probleemloos mails kunt versturen en ontvangen. Nu is het belangrijk om dit ook met versleutelde berichten te doen. Thunderbird heeft hiervoor het protocol OpenPGP geïntegreerd. Hiervoor is een sleutelpaar nodig (zie het kader ‘OpenPGP’). De eerste stap is het aanmaken van dit sleutelduo.

Klik op het knopje met de drie puntjes en kies Extra / OpenPGP-sleutelbeheerder. Er opent een dialoogvenster waarin je op Aanmaken klikt en Nieuw sleutelpaar selecteert. Gebruik het pijlknopje bij Identiteit om het gewenste e-mailadres te kiezen. Laat de overige instellingen, zoals geldigheidsduur (standaard 3 jaar, of selecteer eventueel Sleutel vervalt niet), type (RSA) en grootte (3072 bits), gerust ongemoeid. Klik op Sleutel aanmaken en Bevestigen. Je nieuwe sleutelpaar wordt direct aan de sleutelbeheerder toegevoegd.

Weet dat je van hier vanuit het contextmenu ook altijd een sleutel kunt intrekken en zelfs verwijderen. Let wel, in dit laatste geval kun je reeds ontvangen berichten dan ook niet meer ontsleutelen.

Je bepaalt zelf de geldigheidsduur van een aangemaakte sleutel.

Exporteren

Om een versleuteld bericht te versturen, heb je de publieke sleutel van de ontvanger nodig. Omgekeerd heeft iemand jouw publieke sleutel nodig om jou een versleutelde mail te sturen. Er zijn verschillende manieren om deze sleutel beschikbaar te maken.

Je kunt je publieke sleutel bewust exporteren. Klik rechts op de gewenste sleutel in de sleutelbeheerder, kies Sleuteleigenschappen en zorg dat Ja, deze sleutel als een persoonlijke sleutel behandelen is geselecteerd. Bevestig met OK, klik opnieuw met rechts op de sleutel en selecteer Publieke sleutel(s) per e-mail verzenden en verstuur het bericht naar de ontvanger(s).

Een alternatief is je sleutel publiceren in de OpenPGP Key Repository. Kies in het contextmenu Publieke sleutel(s) exporteren naar bestand en sla het bestand […]-public.asc op een geschikte locatie op. Dit zogeheten ASCII-armored bestand (met de publieke sleutel tussen de headers PGP PUBLIC KEY BLOCK), kun je gerust bekijken met een teksteditor.

Voor registratie ga je naar https://key.openpgp.org. Klik op Uploaden en op Bestand kiezen. Verwijs naar het asc-bestand, bevestig met Upload, klik op Verzend verificatie-e-mail en volg de link in de bevestigingsmail. De registratie van je identiteit wordt op de webpagina bevestigd.

In enkele stappen exporteer je je publieke sleutel vanuit de sleutelbeheerder.

Importeren en zoeken

De publieke sleutel is nu beschikbaar, zodat je naar het bijbehorende e-mailadres een versleuteld bericht kunt sturen. Maar hoe importeer je zo’n publieke sleutel? Als je de sleutel als bijlage via e-mail in Thunderbird hebt ontvangen, kun je deze meestal direct importeren via de knop OpenPGP nabij de e-mailheader. Zie je deze knop niet, dan kun je dit handmatig doen.

Bewaar de asc-bijlage op je pc, open vervolgens de OpenPGP-sleutelbeheerder in Thunderbird, ga naar het menu Bestand en kies Publieke sleutel(s) importeren uit bestand. Selecteer het opgeslagen asc-bestand, kies Geaccepteerd (niet geverifieerd) en bevestig met Importeren. Klik daarna op Details bekijken en sleutelacceptatie beheren. Als je zeker bent dat de sleutel afkomstig is van de juiste persoon, selecteer je Ja, ik heb persoonlijk geverifieerd dat deze sleutel de juiste vingerafdruk heeft. Bevestig met OK (twee keer) en Sluiten.

Als de sleutel is geregistreerd in de OpenPGP Key Repository, kun je deze ook zelf opzoeken. Ga naar https://keys.openpgp.org en zoek met het e-mailadres, de sleutel-ID of de digitale vingerafdruk. Zodra je de juiste sleutel vindt, klik je erop om deze te downloaden en vervolgens te importeren zoals hierboven beschreven.

Je kunt het zoekproces ook direct in Thunderbird starten. Open de OpenPGP-sleutelbeheerder, ga naar het menu Sleutelserver en kies Sleutels online ontdekken. Vul een e-mailadres of sleutel-ID in. Als de beoogde sleutel wordt gevonden, verschijnt automatisch het inmiddels vertrouwde importvenster.

Je kunt ook direct vanuit Thunderbird online naar publieke sleutels zoeken.

Check-up

Je hebt nu de publieke sleutel van de ontvanger, maar een extra controle is toch belangrijk. Klik op het knopje met de drie streepjes, kies Accountinstellingen en open End-to-end-versleuteling bij het gewenste e-mailadres. Staat bij OpenPGP de optie Geen geactiveerd, selecteer dan de juiste sleutel. Klik op het pijlknopje en vervolgens op Sleuteleigenschappen om deze te controleren. Sluit af met OK.

Vanuit dit venster kun je je openbare sleutel ook registreren op https://keys.openpgp.org. Dit die je via de knop Publiceren.

De volgende stap is normaal gesproken niet nodig, maar mocht het toch niet lukken om versleutelde berichten te versturen, controleer dan het volgende. Klik opnieuw op het knopje met de drie streepjes, kies Instellingen, open Algemeen en scrol helemaal tot bij de knop Configuratie-editor. Klik hierop, zoek naar Mail.openpgp.enable en druk op de knop Omschakelen totdat True verschijnt. Daarna mg je de editor afsluiten.

Zorg dat de juiste sleutel aan je e-mailadres is gekoppeld.

Versturen

Alles is nu gereed om berichten met OpenPGP-encryptie te versturen. Open je Postvak IN en klik op +Nieuw bericht. Vul zoals gebruikelijk de velden Aan en Onderwerp in en typ je tekstbericht. Zorg ervoor dat je in het Aan-veld alleen e-mailadressen invoert waarvoor je al een publieke sleutel hebt geïmporteerd. Klik daarna op Versleutelen in de knoppenbalk.

Klik op het pijlknopje bij OpenPGP en vink Onderwerp versleutelen aan, zodat ook de onderwerpregel is afgeschermd. Eventueel kun je Digitaal ondertekenen aanvinken. Hiermee wordt een hash (een mathematisch gegenereerde samenvatting) van je bericht versleuteld met je private sleutel. Op die manier kan deze alleen met je publieke sleutel worden ontcijferd. Dit bevestigt voor de ontvanger dat het bericht echt van jou afkomstig is. Verzend het bericht vervolgens.

Een ontvanger die je bericht in Thunderbird opent (of in een andere e-mailclient met OpenPGP-ondersteuning), hoeft verder niets extra’s te doen. Hij ziet via icoontjes dat het bericht is versleuteld (hangslot met groen vinkje) en digitaal is ondertekend (zegel). Verschijnt er een rood driehoekje, klik hierop, want dan is er een probleem.

Naast versleutelen kun je een bericht digitaal ondertekenen.

De Xiaomi Pad 7 Pro is een krachtige en capabele Android-tablet met een prijskaartje vanaf 489 euro. Daar krijg je het model met 8 GB werkgeheugen en 256 GB opslagruimte voor; als je 589 euro betaalt, dan krijg je respectievelijk 12 en 512 GB.

Wat je van de Xiaomi Pad 7 Pro mag verwachten, hangt sterk af van wat je ermee wilt doen. Gebruik je 'm vooral om te streamen, scrollen of wat licht werk te verrichten, dan zit je met het basismodel goed. Maar wil je de tablet echt als werkmachine gebruiken? Dan loont het om zo’n honderd euro extra te investeren in accessoires zoals het toetsenbord en de stylus.

Beide zijn nog niet officieel op de Nederlandse Xiaomi-site verschenen, maar de prijzen lijken rond de 80 euro voor het toetsenbord en 70 euro voor de stylus te liggen. Niet goedkoop, maar vergelijkbaar met accessoires voor concurrerende modellen zoals de OnePlus Pad 2.

Er lijken overigens twee toetsenbordvarianten te bestaan: eentje met touchpad en eentje zonder. Wij testten de versie zonder touchpad. Daarmee kun je prima typen, maar de bediening verloopt dan verder via het touchscreen, de stylus of eventueel een externe muis via de usb-c-aansluiting.

Gebruik op schoot is verrassend prettig: het geheel voelt stabiel aan en kantelt niet naar achteren. Ook op tafel of aan een bureau kun je er comfortabel mee werken. Het toetsenbord voegt daarmee echt iets toe – zeker als je de tablet regelmatig productief inzet.

©Wesley Akkerman

Krachtig en courant

De Xiaomi Pad 7 Pro draait op de Qualcomm Snapdragon 8s Gen 3 – een iets lichtere variant van de high-end chip uit 2023 en sinds begin 2024 op de markt. Deze processor levert ruim voldoende kracht voor dagelijkse taken, browsen, tekstverwerken en zelfs de meeste Android-games. Voor zwaardere toepassingen zoals videobewerking is het nét niet de ideale keuze, maar met de juiste apps is het zeker mogelijk. Wel belangrijk om te weten: bij intensief gebruik wordt het apparaat behoorlijk warm.

Het ontwerp is strak, functioneel en onopvallend. Je zou het zakelijk kunnen noemen, al mist het net dat beetje flair waarmee andere merken zich weten te onderscheiden. Op één detail na: de aansluiting voor de toetsenbordhoes zit in een hoek van het toestel, in plaats van in de rand – zoals je bij concurrenten als Samsung, Lenovo of OnePlus vaak ziet. Dat oogt wat minder elegant, al kijk je er zelf zelden tegenaan. Verder doet het ontwerp gewoon wat het moet doen, zonder veel poespas.

©Wesley Akkerman

Goed genoeg voor binnenshuis

Met zijn 11,2 inch lcd-scherm zit de Xiaomi Pad 7 Pro precies op de grens tussen handzaam en serieus werkbaar. Hij is compact genoeg voor op schoot of voor een relaxte sessie op de bank. Het scherm biedt een scherpe resolutie van 3200 bij 2136 pixels, wat zorgt voor een prettige kijkervaring bij films, series en games. De kleuren zijn oké, maar missen wat levendigheid en contrast. Ook de helderheid is niet overweldigend, maar ruim voldoende zolang je binnen blijft. Positieve noot: de verversingssnelheid van 144 Hz maakt het scrollen en gamen heerlijk soepel, en dankzij de 3:2-verhouding heb je lekker veel ruimte om te lezen, typen of multitasken.

Onder de motorkap vind je een accu van 8850 mAh. Dat is niet uitzonderlijk voor een tablet van dit formaat, maar voldoende om een dag door te komen – mits je je bezighoudt met lichte taken zoals tekstverwerken of fotobewerking. Opladen gaat gelukkig razendsnel: met 67 watt zit je in een half uur op zo'n 60 procent, en na een uurtje is de batterij weer vol. Ideaal als je snel nog wat extra sap nodig hebt voor onderweg of een werksessie.

©Wesley Akkerman

Coole software, maar…

De Xiaomi Pad 7 Pro draait op Android 15, met daaroverheen HyperOS – Xiaomi's eigen softwareschil, die je ook terugziet op toestellen als de Xiaomi 15 Ultra. Het systeem is vooral gericht op naadloze samenwerking tussen Xiaomi-apparaten. Heb je bijvoorbeeld ook een Xiaomi-telefoon, dan kun je eenvoudig meldingen synchroniseren, het klembord delen, apps heen en weer gebruiken en zelfs de camera's van beide apparaten combineren voor een extra camerahoek tijdens het livestreamen.

Qua gebruikservaring biedt HyperOS op de tablet wat je inmiddels mag verwachten. Je kunt werken met meerdere vensters (tot vier tegelijk), onderaan staat een dock met veelgebruikte apps, en multitasking verloopt soepel. Allemaal prima, maar niet bijzonder.

Wat wel opvalt: de softwareondersteuning is aan de magere kant. De Pad 7 Pro krijgt slechts twee Android-upgrades en drie jaar beveiligingsupdates. Voor een Pro-model is dat ronduit karig – zeker aangezien het reguliere model vier Android-versies en zes jaar beveiligingspatches krijgt. Ook staan er standaard enkele Xiaomi-apps op die je misschien niet direct nodig hebt, al is dat inmiddels bij vrijwel elk Android-merk gangbaar.

©Wesley Akkerman

Beperkingen in AI en kleine ergernissen

Op het gebied van AI-mogelijkheden stelt de Xiaomi Pad 7 Pro enigszins teleur. Je kunt aan de slag met Google Gemini en Circle to Search, wat basisfunctionaliteit biedt, maar daar houdt het grotendeels op. Voor andere AI-functies binnen Xiaomi's eigen apps ben je aangewezen op plug-ins die alleen werken als je ook een Xiaomi-account hebt. Fotobewerking werkt redelijk, al gaat het – net als bij de Xiaomi 15 Ultra – niet altijd vlekkeloos. Zo zie je soms duidelijk sporen van een opvulfunctie, en ondersteuning voor Nederlandse taal ontbreekt volledig.

Ook zijn er wat kleinere details die in de praktijk kunnen storen. Het hoesje dat wij meekregen blokkeert deels de vingerafdrukscanner, waardoor je je vinger schuin moet houden om goed contact te maken. Het uit de behuizing stekende camera-eiland zorgt er bovendien voor dat de tablet wiebelt wanneer je hem plat op tafel legt. En met een gewicht van 500 gram is hij niet bijzonder zwaar, maar bij langdurig gebruik – zeker op schoot of als je hem gewoon vasthoudt – voel je het gewicht wel degelijk.

©Wesley Akkerman

Xiaomi Pad 7 Pro kopen?

Het gebrek aan echt unieke AI-functies zal veel mensen een zorg zijn. Als je niets met dat soort functies hebt, dan kan het juist goed zijn om te investeren in de Xiaomi Pad 7 Pro. Andere redenen daarvoor zijn de krachtige processor, de prima accuduur en het sobere doch strakke ontwerp. Het scherm zou beter kunnen, maar als je binnen blijft, hoeven er geen problemen te zijn. Het updatebeleid is overigens wel echt ondermaats. Dat is het grootste struikelblok momenteel: voor de rest is dit een prima tablet voor een brede doelgroep.