Naast de populaire The One biedt Philips sinds vorig jaar ook The Xtra aan. Dat model moet miniled-technologie betaalbaar maken, en is net boven The One gepositioneerd, maar wel onder de oled-modellen. De 65PML9009 begeeft zich dan ook in een vol segment. Hoe presteert dit model?

Neutraal ogende ontwerpen, we komen ze met regelmaat tegen nu het scherm groot genoeg is om de show te stelen. Een eenvoudig, antracietgrijs ontwerp, met een mooi afgewerkte rug, past bovendien in elke woonkamer. De tv is voorzien van een driezijdige Ambilight - daarover meer in dit artikel. The Xtra staat op twee kleine, metalen vleugelvoeten die aan het uiteinde van het scherm staan. We hadden liever de draaivoet gezien, zoals die van The One.

Geschenk voor gamers

Een eigenschap die hij wel deelt met The One zijn de vier HDMI2.1-poorten. Ze leveren allemaal 48Gbps bandbreedte, erg handig voor de hardcore gamers die meerdere 4K-bronnen hebben die 120fps (of meer, want de tv kan tot 144Hz verversingsfrequentie aan) kunnen leveren, en eventueel een soundbar via eARC/ARC willen gebruiken. Op dat vlak krijg je meer dan bij de Philips oled-modellen die maar twee HDMI 2.1-poorten hebben. Er is ondersteuning voor ALLM, 4K120 (en 4K144) en VRR (HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync Compatible).

Koppel dat aan een prima input-lag van 16,0ms in 4K60 en 7,4ms in 2K120 en gaming-plezier is gegarandeerd. Voor 4K60-bronnen kun je bovendien ook motion interpolation activeren voor een meer vloeiend beeld. De input-lag stijgt dan wel naar 46ms, maar dat is aanvaardbaar voor casual gaming, zeker als je dat vergelijkt met de vorige modellen, waar de input-lag maar liefst bijna 200 ms was.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Titan OS: op de goede weg, maar met groeipijnen

De volledige lcd-line-up en de OLED700-reeks werkt nu met Titan OS. Een gloednieuw smart tv-systeem, ontwikkeld in Europa. Dat mikt op een vlotte, gebruiksvriendelijke omgeving. De lay-out van het Home-scherm ziet er bij de meeste smart tv-systemen vrijwel hetzelfde uit, en ook Titan OS kiest voor een soortgelijke lay-out. Gesponsorde content bovenaan, favoriete apps centraal in beeld, en daaronder rijen met aanbevelingen. Erg handig is dat die rijen verschijnen in dezelfde volgorde als die van je favoriete apps. Je kunt bovendien elke app verwijderen, en dan verdwijnt ook de bijhorende rij. Wie dat wil, kan dus voor een minimale lay-out gaan.

©TP Vision / Titan OS

Tijdens het testen van deze tv konden we ineens geen apps meer verwijderen of toevoegen. De bug was aanvankelijk onbekend bij Titan OS, maar is ondertussen onderzocht en met een software-update opgelost.

Het app-aanbod moet echter nog wat groeien, maar de belangrijkste internationale streamingdiensten, met uitzondering van Apple TV+ en HBO Max, zijn beschikbaar. Die twee diensten zouden wel rond eind 2024 moeten verschijnen.

Het lokale app-aanbod is ook goed op weg. NL Ziet, Pathé Thuis en Videoland, VRT Max, VTM Go en Streamz zijn al beschikbaar. Casten kan, met behulp van de AirServer-app op de tv, maar er is geen volledige Google Cast-ondersteuning, net zo min als Airplay2.

Een goede zoekfunctie, die voor de verschillende geïnstalleerde streamingdiensten werkt, was ook een speerpunt voor Titan OS. Daar moet duidelijk nog aan gesleuteld worden, want is duidelijk nog werk nodig, we kregen alleen resultaten van Rakuten TV te zien en die waren vrij willekeurig. Zo schaarde de zoekfunctie The Godfather en The Shining onder 'Spaanse films'. Tot slot wil Titan OS, net zoals heel wat andere smart tv-systemen, wat extra gratis content aanbieden via FAST-kanalen (Free Ad-supported Streaming TV). De meerwaarde lijkt erg beperkt. De kanalen hebben een heel specifieke doelgroep (skaters, fans van Yu-Gi-Oh … ), waren soms enkel in het Frans beschikbaar en leverde vaak geen ingevulde tv-gids.

Goede afstandsbediening

De afstandsbediening is dezelfde als die van The One, met een belangrijk verschil. Waar we op The One niet tevreden waren over de zachte en onduidelijke aanslag, is dat op deze afstandsbediening veel minder het geval. De layout is goed, met verlichte toetsen en een handig verborgen blok cijfertoetsen. Die lichten namelijk op onder de d-pad als je de cijfer-toets (centraal tussen geluid- en kanaaltoetsen) indrukt.

©TP Vision

Minileds en quantum dots

De missie van The Xtra is met miniled en quantum dots een duidelijke meerwaarde creëren ten opzichte van The One. Daarbij merken we wel dat Philips wel erg zuinig is geweest met het aantal dimmingzones, we tellen er 16 × 6 (96) en dat is bijzonder weinig voor wat we tegenwoordig verwachten van een miniled-tv. Concurrenten leveren al snel rond de 1000 zones. Het VA-paneel zorgt gelukkig voor een sterk ANSI-contrast van 6180:1 en met de local dimming actief trekt Philips dat naar bijna 10.000:1; verrassend goed.

©TP Vision

Met het beperkte aantal zones kan de tv niet voorkomen dat je soms halo's ziet bij heldere voorwerpen tegen een donkere achtergrond, maar afgezien daarvan werkt de dimming prima. We zien geen zonegrenzen verschijnen of zones ongewenst oplichten. De uniformiteit van het scherm is goed, en zwart is in donkere beelden geen donkergrijs, zodat het niet afleidt van de ervaring. De SDR Film beeldmode is goed gekalibreerd, zodat je kunt rekenen op neutrale correcte grijstonen en accurate kleurweergave. Enkel het zwartdetail kan beter, de fijne nuances verdwijnen in een zachte waas. 

Goed resultaat voor HDR

Naast een degelijk contrast kan The Xtra ook uitpakken met een zeer ruim kleurbereik van 93% P3. De piekhelderheid zet geen recordprestaties neer. We meten in de HDR Film beeldmode een piek van 878 nits op een 10%-venster, dat kan zelfs klimmen tot 980 nits op een 25%-venster. Een volledig wit scherm levert nog steeds 486 nits. Dat Dolby Vision de mooiste HDR-beelden levert, is geen verrassing. De basisprestaties licht, kleur en contrast zijn voldoende sterk om HDR mooi te tonen.

©TP Vision

Maar ook met HDR10-content zet deze Philips mooie resultaten neer. De tonemapping behoudt erg goed de heldere nuances en bewaart ook de helderste kleurintensiteiten. Daar zien we enkel wat verlies bij zeer helder gemasterde (en dus uiterst zeldzame) content. Enkel in donkere scènes kun je, net zoals in SDR, wat detail verliezen, waardoor het beeld wat wazig wordt. Maar over het algemeen krijg je mooie HDR-beelden, met voldoende impact en nauwkeurige weergave.

📺Meer weten over Philips-tv's? Lees dan ook: Review Philips 55OLED809/12 – Stijlvolle en veelzijdige oled-tv

Philips P5-beeldverwerking

De 65PML9009 gebruikt dezelfde P5-processor als de 65PUS8909 en levert nagenoeg dezelfde prestaties. Dat betekent dat hij moeite heeft om compressieruis weg te werken. Die is zichtbaar als blokvorming in te sterk gecomprimeerde bestanden, of als zichtbare kleurstroken in zachte kleurovergangen. Bovendien werkt deze instelling (Artefactreductie) niet bij 4K-bronmateriaal. Voor native 4K-beeldmateriaal is dat zelden een probleem, maar als je speler ook HD- en SD-materiaal upscalet, dan kan dat lastig zijn. Overweeg eventueel de speler in HD te zetten. Dat is het enige zwakke punt van de processor.

Van alle andere taken kwijt hij zich uitstekend. Voor live tv 1080i-content is er goede deinterlacing, zodat er weinig risico is op gekartelde randen. Willekeurige ruis werkt hij prima weg, en de upscaling met Textuurverbetering werkt HD-materiaal mooi op naar 4K. Voor SD-materiaal zoals van een dvd kun je een beetje extra scherpte activeren voor wat meer diepte.

©TP Vision

Het LCD-paneel heeft een prima bewegingsscherpte, we zien een fijne wazige rand rond bewegende voorwerpen, maar geen storende dubbele rand of sleepsporen. Wie schokken in het beeld bij snelle camerabewegingen liever kwijt dan rijk is, kan motion interpolation activeren. De processor grijpt correct en zonder aarzelen in, al kun je (zeker in lage-resolutiebeelden) soms wel behoorlijk wat beeldartefacten zien. Kies in zo'n geval voor een motion-stijl die het beste compromis biedt.  

Adequate audioprestatie

Uitblinken doet The Xtra niet in deze categorie, hij is uitgerust met een 40W 2.0-systeem. De ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X is fijn, maar verwacht geen bioscoopervaring. Er is wat surround hoorbaar, weliswaar zonder hoogte-effecten. De tv levert ook voldoende volume, maar heeft een beperkte basweergave. De prestaties zijn adequaat, maar een soundbar zal een duidelijke verbetering zijn.

©TP Vision

Conclusie

Dat deze The Xtra, de Philips 65PML9009, met minileds, local dimming en quantum dots een duidelijke verbetering is ten opzichte van The One, de 65PUS8909, kunnen we bevestigen. Maar is het genoeg verbetering om in deze categorie te scoren? Net als de LG 65QNED91 moet ook deze tv flink terrein prijsgeven aan de concurrenten van Hisense en TCL, zowel op vlak van piekhelderheid als dimmingzones en contrast. Wat deze Philips wél uitstekend doet, is het maximale uit zijn potentieel halen.

Ondanks het beperkt aantal dimmingzones is het contrast erg goed, de televisie heeft een ruim kleurbereik en voldoende piekhelderheid om knappe SDR- en HDR-beelden te tonen. Het Titan OS-besturingssysteem moet duidelijk nog wat verbeterd worden, maar is nog steeds op de goede weg. Voor gamers zijn de vier HDMI2.1-poorten een interessante troef. De adviesprijs is wat ons betreft te hoog, maar wie goed zoekt, vindt deze 65PML9009 al voor een mooie prijs.

Samen met vier nieuwe smartphones en nog een ander setje oordoppen kondigde de Chinese fabrikant Oppo aan dat de Enco Air 4 Pro officieel naar Europa komt. Het is een licht aangepaste versie van de OnePlus Nord Buds 3 Pro en kost 99 euro.

Ooit stond het merk Oppo bekend als leverancier van hoogwaardige audio- en videoproducten. We kennen mensen die nog altijd dankbaar gebruikmaken van dure premium speakers van dit merk, of de bekende blu-rayspeler waarmee de gigant Europa overheerste. Dat de focus nu volledig ligt op het uitbrengen van midrange smartphones en betaalbare oordopjes moet een doorn in het oog zijn van iedereen die het merk altijd een warm hart toedroeg.

Tot overmaat van ramp treedt Oppo ook nog vaak in de voetsporen van OnePlus als het om oordoppen gaat. Of tenminste, in Europa. Meestal brengt de fabrikant een setje goedkopere earbuds uit in Azië, en hevelt zustermerk OnePlus alles over onder zijn eigen merknaam in Europa. En daar blijft het dan bij. Maar nu is de situatie anders. De Enco Air 4 Pro-oortjes kwamen eerst uit in Azië en als OnePlus Nord Buds 3 Pro uit in Europa. En nu is de 4 Pro ook hier te koop.

©Wesley Akkerman

Hogere prijs, maar…

Ondanks de gelijke basis zijn er toch wat verschillen tussen de OnePlus- en de Oppo-oortjes. Die hebben we reeds benadrukt in de recensie over de Nord Buds 3 Pro, maar nemen we voor dit stuk nog even snel met je door. De Oppo Enco Air 4 Pro heeft een hogere adviesprijs van 99 euro (ten opzichte van 79 euro voor die van OnePlus), maar heeft daarentegen wel de beschikking over een high-res audioformaat in de vorm van de minder bekende LHDC-audiocodec.

LHDC is qua kwaliteit vergelijkbaar met LDAC van Sony, en scoort op het gebied van low-latency-audio net wat beter. Daardoor past die technologie beter bij de gamers onder ons, die meer profijt hebben van een snelle audioverbinding dan mensen die alleen naar muziek luisteren. Je toestel moet LHDC wel ondersteunen; aangezien de codec direct in de Android-basis gebouwd zit, kun je denken dat het wel goed zit. Het blijft helaas bij denken, want bevestiging krijg je niet.

©Wesley Akkerman

Minder aantrekkelijk

We hebben zowel de standaard Android-instellingen als de app overhoop gehaald, maar hebben nergens een optie zien staan waarmee we van audiocodec kunnen wisselen. Ook hebben we geen informatie over de verbinding zien staan, waardoor we dus niet met zekerheid kunnen zeggen of we LHDC hebben gebruikt. Totdat we in de ontwikkelaarsopties zagen dat we ‘gewoon’ via AAC hebben zitten luisteren. LHDC was nergens te bekennen.

Zoiets kan aan de smartphone liggen, en dat is in ons geval ook zo. Het toestel waarmee we de Oppo Enco Air 4 Pro testen, is de Pixel 9 Pro XL. Om toch toegang te krijgen tot de genoemde codec, dien je een Oppo-smartphone te gebruiken. Die ondersteunen LHDC wel. We snappen het: Oppo is niet het enige bedrijf dat bepaalde opties liever binnen het eigen ecosysteem houdt, maar dat maakt zo’n setje wel veel minder aantrekkelijk voor mensen daarbuiten.

©Wesley Akkerman

Verder precies hetzelfde

Verder is de Oppo Enco Air 4 Pro op het ontwerp na (dat voor de gelegenheid is ontdaan van die gekke spikkeltjes) precies hetzelfde als de OnePlus Nord Buds 3 Pro. Dat betekent dat de oordopjes over steeltjes beschikken, die uit je oren kunnen vliegen zodra je je haar goed wilt doen. Dit design heeft voor sommige mensen het voordeel dat ze juist wel goed in de gehoorgang blijven zitten, maar dat zal dus per gebruiker verschillen. Ze zitten in elk geval redelijk strak.

Verder zijn ze voorzien van een IP55-certificaat, bluetooth 5.4, Google Fast Pair en een batterijduur van 5,5 tot 12 uur. Dat is afhankelijk van of je de ruisonderdrukking gebruikt. Het doosje kan de accuduur oprekken tot 20 met of 44 uur zonder ANC. Dat is niet verkeerd, maar ook niet uitmuntend. De ruisonderdrukking is bovendien zeer redelijk en past zich steeds aan je omgeving aan. Hoge tonen hoor je meestal nog wel, maar lage tonen worden gelukkig netjes weg gefilterd.

©Wesley Akkerman

Warm maar blikkerig

De drivers van deze oortjes zijn 12,4 millimeter groot en bieden zowel AAC- als SBC-codecs (naast LHDC). Dat is voldoende voor vrijwel alle Android-, iOS- en Windows-apparaten. Verder kun je met twee apparaten tegelijkertijd verbinding maken dankzij multipoint-ondersteuning. De belkwaliteit laat verder iets te wensen over. Soms kun je iemand lastig verstaan, maar andersom hebben we geen negatieve feedback ontvangen.

Over het algemeen zijn we gematigd positief over de audiokwaliteit. Hoewel de verplichte HeyMelody-app geen uitgebreide equalizer aanbiedt, zijn er toch wat opties beschikbaar waarmee je het geluid kunt personaliseren. Zo kun je wat meer nadruk op de basgeluiden leggen, waardoor de sound warmer en dieper klinkt. Daar staat tegenover dat het in de hoogte wat blikkerig klinkt en dat instrumenten in de volle breedte weinig ruimte krijgen. Maar voor popmuziek is het prima.

Oppo Enco Air 4 Pro kopen?

We snappen best waarom je een setje oordoppen van Oppo overweegt voor minder dan 100 euro. Het kan fijn zijn als al je draagbare producten zich in hetzelfde ecosysteem bevinden. Maar in dit geval doe je er beter aan om verder te kijken. Voor 99 euro kun je betere producten vinden, zoals de Audio-Technica ATH-CKS30TW+ of de Teufel Airy TWS 2. Toegegeven, die hebben hun eigen problemen, maar ze bieden dezelfde ervaring voor alle gebruikers.

Het belangrijkste verschil tussen de Oppo Enco Air 4 Pro en OnePlus Nord Buds 3 Pro, die vrijwel identiek aan elkaar zijn, zit verstopt achter een grote betaalmuur in de vorm van een smartphone. Zonder Oppo-telefoon krijg je geen toegang tot audio in hogere resolutie en heb je dus een ondermaatse muziekervaring. De oortjes klinken an sich warm, maar zonder de juiste support ook blikkerig en smal genoeg om bepaalde muziekinstrumenten in de breedte te missen.

Terwijl Huawei de aandacht trekt met de Mate XT, een smartphone met twee vouwlijnen, brengt het tegelijkertijd de Mate X6 uit. Dit model heeft een enkele vouwlijn – je zou het inmiddels bijna traditioneel kunnen noemen. Tijd voor een uitgebreide review.

Een vouwbaar toestel zoals de Huawei Mate X6 traditioneel noemen is zowel een compliment als een teken dat dit soort toestellen inmiddels helemaal ingeburgerd is. Misschien lopen we op de ID-redactie wat voor als het gaat om smartphonetrends, maar vouwbare smartphones zijn een beetje de magie verloren waarmee ze zeven jaar geleden in de markt gezet werden. De nieuwigheid is eraf, maar dat betekent niet dat ze niet meer bijzonder kunnen zijn. Met een prijskaartje van 1.999 euro zou de Huawei Mate X6 dat in elk geval wél moeten zijn.

Voor dat bedrag haal je een smartphone in huis met 12 GB aan werkgeheugen en 512 GB aan interne opslagruimte. Ter vergelijking: een Galaxy Z Fold 6 met dezelfde configuratie heeft een adviesprijs van net iets meer dan 1800 euro. Daar krijg je overigens een veel betere processor voor terug. In de Mate X6 zit mogelijk (zie kader hieronder) de Kirin 9020. Op papier valt deze processor qua prestaties tussen de Google Tensor G2 en G3 (de cpu's uit de Pixel 7 en Pixel 8). De 9020 doet het slechter dan de Snapdragon 8s Gen 3, maar scoort wel beter dan de 7s Gen 3. Dat zijn allebei midrange chipsets.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

In-house ontwikkeld

Technisch gezien betaal je 2000 euro voor een premium smartphone met een midrange processor—geen ideale combinatie. Maar als je niet zo met chipsets bezig bent, merk je dat misschien niet eens. De vraag is vooral: hoe presteert hij in de praktijk, en voelt het alsof je iets tekortkomt? Een groot voordeel van de cpu is dat hij in-house is ontwikkeld, waardoor Huawei de software er optimaal op kan afstemmen. Daardoor heb je in de basis een vlot ogend en aanvoelend systeem, dat dagelijkse taken moeiteloos hanteert.

De smartphone houdt zich redelijk staande bij dagelijks gebruik. Apps openen snel, animaties ogen vloeiend en haperingen blijven uit. Omdat de Mate X6 niet op Android draait, konden we onze gebruikelijke tests met specifieke apps en games niet uitvoeren. We hebben dus met andere tools getest dan we normaliter gebruiken. Daaruit blijkt dat het toestel best wat belasting aankan zonder echt heet te worden. Games draaien over het algemeen prima, maar voor de hoogste grafische instellingen moet je concessies doen op de framerate.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Fijne klik

Je merkt wat warmteontwikkeling bij het luxe ogende ecoleer op de achterkant en het aluminium frame, maar bij Samsung ligt dat niveau hoger. Dat komt deels doordat Samsungs processor krachtiger is dan die van Huawei, maar ook minder ingespeeld op de rest van de hardware. De Mate X6 straalt sowieso hoogwaardigheid uit met zijn afgeronde hoeken en relatief platte ontwerp. Dichtgeklapt is hij ongeveer even dun als een Pixel 9 Pro XL. Aan de binnenkant is de vouwlijn nauwelijks zichtbaar, tenzij het licht er precies op valt. Enfin, hier scoort Huawei punten mee.

Met je vinger voel je de vouwlijn wel: twee kleine bobbels vlak achter elkaar. Dat is echter niet anders bij de concurrentie. Openklappen gaat soepel, terwijl dichtvouwen gepaard gaat met een fijne klik. Het enige wat we minder vinden, is het IP-certificaat. Dit is een X8-variant, waardoor het toestel minder goed bestand is tegen stof en vuil dan Samsungs vouwmodellen. Maar goed, vouwtelefoons en zand gaan sowieso niet samen als je krassen en andere schade wilt voorkomen.

©Wesley Akkerman

Weergaloos 7,93-inch display

Aan de voorkant zit een 6,45-inch scherm, hoog en smal zoals bij veel vouwmodellen. Dit kan ervoor zorgen dat sommige apps en content wat krapper aanvoelen, simpelweg omdat er minder breedte is. Uitgevouwen krijg je echter een weergaloos 7,93-inch display, met een hoge verversingssnelheid, diepe kleuren en een prettige kleurtemperatuur. Beeldmateriaal komt hier uitstekend op tot zijn recht. Beide schermen maken gebruik van oled-technologie.

De Huawei Mate X6 breekt geen records op het gebied van de maximale helderheid, maar met een maximum van 1800 nits blijft het scherm ook op zonnige dagen goed afleesbaar. Je zou kunnen zeggen dat meer dan dit niet nodig is. Maar sommige consumenten en fabrikanten vinden het fijn als bepaalde cijfertjes hoger zijn dan elders, omdat het een verkoop- of juist aankoopargument kan zijn. Hoe dan ook, over de beeldkwaliteit van beide schermen valt qua prestaties eigenlijk niets te klagen.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Overzichtelijk en toegankelijk

Over het besturingssysteem an sich hebben we ook weinig klachten. Zoals bekend draaien de apparaten van de Chinese fabrikant niet meer op Android, maar het besturingssysteem op de X6 is wel hevig geïnspireerd door Android 12. Wie bekend is met toestellen van Xiaomi en Oppo zal de systeemindeling herkennen. Alles oogt overzichtelijk en opties staan op de plekken waar je ze zou verwachten. Ook het snelmenu biedt soelaas in veel situaties. Het systeem, dat EMUI 15 heet, is toegankelijk, ook voor de mensen die wat minder techwijsheid hebben.

Huawei heeft daarnaast geen rechten meer om Android-apps te gebruiken. Voor sommige mensen een minpunt (want die zijn ze immers gewend) en voor anderen juist een pluspunt (want er is een Google-alternatief). De AppGallery biedt tegenwoordig veel apps aan die je elders ook aantreft, maar de kans is groot dat je iets mist. Google-apps zijn met een technische omweg te gebruiken, maar functioneren dan niet altijd helemaal lekker. Kortom: aan de appervaring kan het schorten. Ook is het zo dat het toestel meteen volstaat met allerlei (overbodige) apps.

Testfoto's Huawei Mate X6

Previous slideNext slide

Indrukwekkende camera's

Tot slot kijken we nog even naar de drie camera's achterop. Dit zitten verwerkt in een opvallende en stijlvolle module, waardoor het geheel minder standaard oogt. Het gaat om een groothoeklens van 50 megapixel, een telelens van 48 megapixel (die vier keer optisch kan inzoomen) en een ultragroothoeklens van 40 megapixel. Vooral de professionele stand van het apparaat biedt veel mogelijkheden met betrekking tot focus, lichtinval, kleurgebruik, enzovoorts. Dat maakt het camerasysteem even volwaardig als uitgebreid. Maar als je daar allemaal geen zin in hebt: geen probleem. Dan gebruik je gewoon een van de andere standen.

De beelden ogen over het algemeen scherp, levendig en natuurlijk. Er is geen sprake van overdreven bewerking of kunstmatige opsmuk. En hoewel de Mate X6 avondfoto's goed vastlegt, kan de belichting soms nét te ver doorschieten, waardoor een opname onnatuurlijk fel oogt. Inzoomen gaat soepel, maar de ultragroothoeklens stelt iets teleur. Die maakt beelden soms zachter dan ze in werkelijkheid zijn.

©Wesley Akkerman

Huawei Mate X6 kopen?

Onderaan de streep is de Huawei Mate X6 in veel opzichten een typische Huawei-smartphone. De bouwkwaliteit is uitstekend, de camera's presteren goed en het softwarepakket is even overzichtelijk als soepel. Het vouwen gaat met een groot gemak en de vouwlijn is niet per se zichtbaarder dan op de Fold-modellen van Samsung. Al met al een indrukwekkende smartphone.

Toch zijn er ook minpunten. Zo kun je geen Android-apps downloaden, waardoor je bepaalde apps moet missen die je wellicht gewend bent. Daarnaast blijft Huawei vaag over de gebruikte processor en het updatebeleid, wat onzekerheid schept. De chipset is prima voor alledaagse taken, maar steekt op dit prijsniveau ongunstig af tegen de concurrentie. En als je 2000 euro neertelt, wil je meer dan een midrange processor. Ben je een groot Huawei-fan? Dan kun je het overwegen — mits de prijs gaat zakken.