DivX is voor video wat mp3 is voor geluid, een methode om met minimaal kwaliteitsverlies videobestanden te comprimeren. Net als mp3 lenen DivX-bestanden zich uitstekend om via internet verspreid te worden. Een heel prettig programma om DivX-bestanden te knippen en te plakken is het gratis programma VirtualDub.

DivX is voor video wat mp3 is voor geluid, een methode om met minimaal kwaliteitsverlies videobestanden te comprimeren. Net als mp3 lenen DivX-bestanden zich uitstekend om via internet verspreid te worden. Een heel prettig programma om DivX-bestanden te knippen en te plakken is het gratis programma VirtualDub. Om DivX-bestanden af te spelen hoeft u alleen de gratis versie van DivX voor Windows te downloaden vanaf www.divx.com. DivX-bestanden speelt u vervolgens gewoon via uw Media Player af, want die heeft dan de benodigde codec paraat. Hoewel u DivX-bestanden in principe met elke videobewerker onder handen kunt nemen, is VirtualDub voor standaardtaken als opdelen of samenvoegen van DivX-bestanden de beste oplossing. Dit programma is niet alleen gratis, maar ook makkelijk in het gebruik. Daarnaast kunt u er ook andere problemen mee oplossen, bijvoorbeeld een slechte audiosynchronisatie. Dat laatste kan niet met het met Windows meegeleverde Movie Maker, vandaar onze geestdrift voor Virtual Dub.

Stap 1

[afbeelding0]Start uw browser en ga naar virtualdub.sourceforge.net en klik aldaar op de link onder het kopje Release build. In de daarop geopende pagina selecteert u een downloadlocatie bij u in de buurt. Tot slot klikt u dan in een wederom nieuwe pagina op de downloadlink bovenaan de pagina. Bewaar het .zip-bestand (bijvoorbeeld) op uw Bureaublad.

Stap 2

[afbeelding0]Om überhaupt iets nuttigs te kunnen doen met VirtualDub, moet u uiteraard over een DivX-bestand beschikken. Hebt u er daar al één of meer van, dan kunt u deze stap overslaan. Anders gaat u naar stage6.divx.com. Klik daar op Videos en selecteer een filmpje van uw gading. Na een klik op de gewenste film komt u op een pagina terecht met daarin een grote knop Download Video. Klik hierop en klik daarna in het venster Bestand downloaden op de knop Opslaan. Ook nu kunt u uw Bureaublad als (tijdelijke) opslaglocatie kiezen.

Stap 3

[afbeelding0]VirtualDub kent geen installatieprocedure en dus moet u een 'unzipper' als (Winzip), 7-zip (gratis en te vinden op 7-zip.org) of het onovertroffen Winrar hebben. Wij maken gebruik van dit laatste programma, maar de procedure werkt in de andere programma's min of meer gelijk. Dubbelklik op het eerder gedownloade bestand VirtualDub-1.6.16.zip (het versienummer is als u dit leest wellicht alweer wat hoger). Klik dan op de knop Uitpakken en typ als uitpakmap in het veld onder Doelpad in C:\Program files\VirtualDub. We kiezen voor deze map omdat daar ook al uw andere geïnstalleerde software is te vinden, wat de zaak natuurlijk wel zo overzichtelijk houdt. Klik op OK en sluit na het uitpakken uw unzipprogramma. Start Windows Verkenner en blader naar de net genoemde map. Klik daar met uw rechtermuisknop op het bestand VirtualDub.exe en selecteer in het geopende contextmenu van Kopiëren naar de optie Bureaublad (snelkoppeling maken). Sluit tot slot de Verkenner.

Stap 4

[afbeelding0]U kunt als u dat wilt de nieuw aangemaakte snelkoppeling op uw Bureaublad naar het menu Start slepen of hem gewoon lekker laten waar-ie is. Verder kunt u het in Stap 1 gedownloade bestand van uw Bureaublad verwijderen of verplaatsen naar een downloadmap als u het ooit nog eens denkt nodig te hebben.  Om VirtualDub te starten dubbelklikt u op het pictogram Snelkoppeling naar VirtualDub.exe. Omdat het de eerste keer is dat u het programma start moet u akkoord gaan met de licentieovereenkomst door op OK te klikken. In het volgende venster klikt u op de knop Start VirtualDub. Beide schermen zult u daarna nooit meer terug zien.

Stap 5

[afbeelding0]We beginnen met het opsplitsen van een videobestand in grofweg twee gelijke delen. Dankzij dit splitsen kunt u videobestanden die niet op één dvd of cd passen, opdelen in kleinere stukken die wél passen. Klik in het menu File (bestand) op Open video file (open videobestand). U vindt het eerder gedownloade videobestand nog altijd op uw Bureaublad, selecteer dit en klik op Openen. Overigens beschikt VirtualDub voor zo ongeveer elke handeling over een sneltoets, bestanden openen doet u door op Ctrl + O te drukken.

Stap 6

[afbeelding0]Nadat de videoclip is geladen wordt het eerste frame getoond, in ons voorbeeld is dat een zwart exemplaar. Onder deze afbeelding vindt u een schuifregelaar, een serie knoppen en een teller achter Frame die nu nog keurig op 0 (0:00:00:000) [K] staat. De eerste 0 geeft het huidig getoonde beeldje (frame) aan, gevolgd door uren, minuten, seconden en milliseconden. De K geeft aan dat het 0-frame een zogeheten keyframe (sleutelbeeld) is. Alle knipacties moeten plaatsvinden op zo'n keyframe, om beeldflikkeringen en ellende van audiosynchronisatie te voorkomen.

Stap 7

[afbeelding0]Klik in het menu Edit op Set selection start. Om de film precies in tweeën te hakken stelt u vast uit hoeveel beeldjes de totale film bestaat. Dit aantal vindt u helemaal aan de rechterkant van de schuifregelaar, in ons geval zijn het er 12968. Deel dit getal door 2, waarna u precies het midden van de film vindt, hier dus 6484. Klik in het menu Go op Go To Frame (ga naar beeld), typ in het veld achter Jump to frame number de net berekende waarde en klik op OK. Let nu even goed op de teller onder de schuifregelaar. Staat daar achter de tijd geen K tussen de vierkante haakjes dan is het nu getoonde beeld geen keyframe. Zoals gezegd is het dan een slecht idee om daar te gaan splitsen. Om naar het eerstvolgende keyframe te gaan drukt u op de Shift-toets en daarna - met de Shift-toets nog steeds ingedrukt - op de naar rechts gerichte pijltoets.

Stap 8

[afbeelding0]Terug in de tijd naar keyframes zoeken kan ook, dan drukt u op Shift- + pijltoets naar links. Zoek op deze manier naar een bruikbaar splitspunt. Klik dan in het menu Edit op Set selection end, waarna u het gehele eerste deel van de video hebt geselecteerd (herkenbaar aan het lichtblauw gemarkeerde deel op de tijdbalk). Klik nu in het menu Video op Direct stream copy, daarmee bereikt u dat als u zodadelijk het eerste deel gaat bewaren de selectie niet tergend langzaam gehercodeerd wordt, maar meteen wordt opgesplitst door de keyframes te benutten.

Stap 9

[afbeelding0]Klik in het menu File op Save as AVI (sneltoets F7 gebruiken mag ook). Geef het eerste deel als naam 'deel 1' en klik op Opslaan; de extensie .avi wordt automatisch toegevoegd. Het hele proces van opslaan duurt voor een korte clip normaal gesproken niet langer dan een paar seconden en voor een lange, volledige film hooguit een paar minuten. Nu wordt het tijd om het tweede deel van de film te selecteren. Het eerder gekozen middelpunt blijft staan waar het is; klik dan ook in het menu Edit op Set selection start om dit middelpunt als het begin van de nieuwe selectie te markeren.

Stap 10

[afbeelding0]In het menu Go klikt u op End om naar het laatste frame in de film te springen. Klik dan weer in het menu Edit op Set selection end en bewaar het tweede deel van de film zoals werd uitgelegd in de vorige stap. Alleen geeft u het bestand deze keer als naam 'deel 2'. U kunt op deze manier elk stukje van een film selecteren en zo'n fragment opslaan als DivX-bestand. Zorg daarbij dat de optie Direct stream copy in het menu Video is ingeschakeld en dat u alleen keyframes selecteert. Op bijgaande afbeelding ziet u bijvoorbeeld zomaar een stukje in de film geselecteerd. Experimenteer eens wat met deze mogelijkheden en sluit VirtualDub vervolgens.

Stap 11

[afbeelding0]De beide losse fragmenten vindt u terug op uw Bureaublad (als u dat tenminste hebt gebruikt voor het bewaren van uw bestanden). Deze beide bestanden kunnen we mooi gebruiken als voorbeeld om te laten zien hoe u gesplitste bestanden weer samenvoegt. Start VirtualDub opnieuw en klik in het menu File op Open video file. Open het bestand 'deel 1.avi'. Klik dan in het menu File op Append AVI segment (voeg AVI-fragment toe) en open het bestand 'deel 2.avi'. Beide geopende delen kunnen nu als één enkel samengevoegd videobestand worden bewaard, maar daarvoor moet u wel eerst weer in het menu Video op Direct stream copy klikken voor een snelle verwerkingstijd. Daarna klikt u in het menu File op Save as AVI om het gecombineerde bestand te bewaren, bijvoorbeeld onder de naam 'samengevoegde film.avi'. U kunt VirtualDub nu weer sluiten.

Stap 12

[afbeelding0]Door op keyframes te snijden treden normaal gesproken geen problemen op met de audiosynchronisatie. Dergelijke ellende kunt u echter wel aantreffen in gedownloade films, met name exemplaren uit nieuwsgroepen lijden nogal eens aan dit euvel. Met Virtual Dub kunt u dit probleem echter vrij eenvoudig oplossen, waarbij we als voorbeeld even gebruik maken van onze net samengevoegde film die we een niet synchroon lopend geluid geven. Start VirtualDub en open het bestand 'samengevoegde film.avi'. Klik vervolgens op het menu Audio en controleer of de opties Source audio en Direct stream copy zijn geselecteerd. Mocht dat niet het geval zijn, doe dat dan alsnog.

Stap 13

[afbeelding0]Klik in het menu Audio op Interleaving, waarna het venster Audio/Video Interleave Options opent. Geef in het veld achter Delay audio track by de waarde 1000 (staat gelijk aan 1 seconde) op en klik op OK. De wijziging heeft geen effect zolang de video niet is opgeslagen. Voordat u het bestand bewaart onder (bijvoorbeeld) de naam 'desync.avi' dient u als altijd weer de optie Direct stream copy in het menu Video te kiezen. Sluit VirtualDub en dubbelklik op het net gemaakte bestand desync.avi. U hoort dat het geluid exact 1 seconde achterloopt op het beeld dankzij de net opzettelijk ingestelde vertraging.

Stap 14

[afbeelding0]Het corrigeren van het audioprobleem is net zo eenvoudig als het produceren ervan. Start Virtual Dub, laad het bestand 'desync.avi' en selecteer dezelfde opties in het menu Audio zoals genoemd in Stap 12 en 13. In het venster Audio/Video Interleave Options stelt u de waarde achter Delay audio track in op -1000, bewaar het bestand deze keer onder de naam resync.avi. Speel dit bestand af in de Windows Media Player en zoals u ziet is alles weer keurig zoals het hoort te zijn. Met gedownloade videobestanden is het zoeken naar de juiste verschuivingstijd vaak een kwestie van experimenteren. Geef om verwarring te voorkomen ieder probeerbestand een duidelijke omschrijving, bijvoorbeeld 'filmpje +200ms.avi' of iets dergelijks.

Onophoudelijke niesbuien, branderige ogen en een niet te tackelen vermoeidheid: voor hooikoortspatiënten is de lente lang niet altijd een pretje. Gelukkig zijn er apparaten die je klachten kunnen verlichten. Wij vertellen je wat het beste werkt: een luchtbevochtiger, luchtontvochtiger of luchtreiniger.

Lees ook: Hatsjoe! 💦 Last van hooikoorts? Deze apparaten kunnen je klachten verminderen

Hooikoorts is een allergische reactie op pollen, oftewel stuifmeel van grassen, planten of bomen. Wanneer de temperaturen beginnen te stijgen en de natuur na een koude winter tot bloei komt, verspreiden deze pollen zich via wind in een rap tempo door de lucht. Wie dan op een zonnige dag de deuren en ramen open zet, kan rekenen op een ontelbare hoeveelheid ronddwarrelende pollen in huis. Dat zorgt niet alleen overdag voor vervelende hooikoortsklachten binnenshuis, maar ook je nachtrust kan er flink onder lijden.

Om allergische klachten in huis te verlichten, kun je een aantal dingen doen. Horren plaatsen voor deuren en ramen bijvoorbeeld: die houden een deel van de pollen tegen, maar helaas niet alle. Ook met regelmatig stofzuigen haal je een deel van de pollen weg, al geldt dat alleen voor de pollen die al op de grond liggen. Om pollen uit de lucht te verwijderen, kun je een luchtreiniger overwegen. Dit apparaat trekt stof en pollen uit de lucht en blaast vervolgens schone lucht de ruimte in. Ook een luchtbevochtiger of luchtontvochtiger kan helpen bij hooikoortsklachten, afhankelijk van de luchtvochtigheid in je woning en jouw specifieke allergieën.

Luchtbevochtiger

Te droge lucht in huis is absoluut niet fijn bij hooikoorts. Droge lucht veroorzaakt irritatie aan de slijmvliezen, waardoor deze minder goed in staat zijn om stofdeeltjes en allergenen te weren. Bestaande hooikoortsklachten, zoals droge ogen, een kriebelkeel en benauwdheid, kunnen daardoor erger aanvoelen. Bovendien kunnen pollen in een droge ruimte makkelijker blijven rondzweven dan in een goed bevochtigde ruimte. Ga maar na: hoe minder regen er valt, hoe heviger je hooikoortsklachten (waarschijnlijk) zijn. Dat komt omdat pollen er zonder regen langer over doen om naar beneden te komen en je ze dus makkelijker blijft inademen.

©HN Works

Het voordeel van een luchtbevochtiger lijkt dus tweeledig: het vermindert klachten door geïrriteerde slijmvliezen én het voorkomt dat pollen in huis blijven circuleren. Toch zijn luchtbevochtigers meestal niet de eerste keuze als het om hooikoorts gaat. Hun vermogen om pollen daadwerkelijk uit de lucht te halen lijkt beperkt, en bovendien zijn huizen in de lente en zomer – wanneer hooikoortsklachten het ergst zijn – vaak eerder te vochtig dan te droog. Plaats je een luchtbevochtiger in een al vochtig huis, dan kunnen allergische klachten door een toename van schimmels juist verergeren. Een luchtbevochtiger heeft alleen zin bij hooikoortsklachten als de luchtvochtigheid in je woning lager is dan 40 procent. Met een hygrometer kun je dit eenvoudig meten. 

Luchtontvochtiger

Omdat warme lucht vocht vasthoudt, hebben veel huizen in de lente en zomer last van een te hoge luchtvochtigheid. Huisstofmijt en schimmels zijn dol op vochtige omgevingen, wat bijvoorbeeld verklaart waarom je in de zomer doorgaans meer schimmelplekken in huis opmerkt. Voor hooikoortspatiënten is dat helaas (extra) slecht nieuws. Vaak reageert hun overgevoelige immuunsysteem niet alleen op pollen, maar ook op schimmelsporen, mijten en dierenharen. Die combinatie van allergenen zorgt dan voor een extra belasting van het immuunsysteem, waardoor hooikoortsklachten kunnen verergeren. 

Een luchtontvochtiger onttrekt vocht uit de lucht en lijkt dus een goede keuze als je met hooikoorts én een te vochtige woning kampt. Toch kent ook dit apparaat zijn beperkingen als het om hooikoorts gaat. Zo filtert een luchtontvochtiger geen pollen uit de lucht zoals een luchtreiniger dat doet. Daarnaast werkt een luchtontvochtiger alleen als de luchtvochtigheid in huis daadwerkelijk te hoog is, oftewel meer dan 60 procent. Is dat niet het geval, dan loop je het risico dat de lucht in huis juist te droog wordt, waardoor klachten als benauwdheid en een droge keel alleen maar verergeren.

©Sue Tansirimas

Luchtreiniger

Er is één apparaat waar vrijwel iedere hooikoortspatiënt baat bij heeft: de luchtreiniger. Luchtreinigers zijn speciaal ontwikkeld om stof, pollen en andere allergenen uit de lucht te halen. Dat doen ze door verontreinigde lucht aan te zuigen, deze te filteren en vervolgens weer schone lucht uit te blazen. Er zijn verschillende soorten luchtreinigers met elk hun eigen werking, dus als hooikoortspatiënt is het goed om extra aandacht te besteden aan wat voor type luchtreiniger je in huis haalt.

Kies in elk geval een luchtreiniger met HEPA-filter. Dit type filter haalt zelfs de kleinste stofdeeltjes en pollen uit de lucht én voorkomt dat deze opnieuw de lucht in worden geblazen. Ook nuttig bij hooikoortsklachten is een luchtreiniger met ionisator: die voegt negatief geladen deeltjes toe aan de lucht, waardoor pollen onschadelijk worden gemaakt en naar beneden vallen. Met een ionisator is de kans heel klein dat er toch nog pollen in de lucht blijven zweven.

Of kies beide

Soms is een combinatie van apparaten het beste om je hooikoortsklachten aan te pakken. Is de lucht in jouw woning te droog? Zet dan een luchtreiniger én luchtbevochtiger neer. Bij een te hoge vochtigheid kies je voor een luchtreiniger en luchtontvochtiger. Zo pak je het probleem aan twee kanten aan en zul je waarschijnlijk de meeste verlichting merken.

Als je gezonde verse sapjes wilt maken, heb je een sapcentrifuge of slowjuicer nodig. Hoewel deze apparaten op het eerste gezicht erg op elkaar lijken, zijn ze zeker niet hetzelfde. Weet je niet welk van de twee je moet kiezen? Wij helpen je op weg! 

Lees ook: 7 fruitsoorten die je het beste kunt eten als je wilt afvallen

Voor de duidelijkheid: er is een verschil tussen sapjes en smoothies. Smoothies maak je met een blender en bestaan meestal uit gepureerd fruit met een vloeistof, zoals water, melk of yoghurt. Omdat in een blender hele stukken fruit of groenten worden verwerkt, is de structuur van een smoothie wat dikker. Een sapje is daarentegen vloeibaar en vaak helder. Je maakt het met een sapcentrifuge of slowjuicer. Het verschil tussen die twee? Een sapcentrifuge creëert helder sap met weinig vezels, een slowjuicer maakt geconcentreerd sap waarin de vezels behouden blijven. Daardoor is het sap uit een slowjuicer iets gezonder, maar een slowjuicer is ook duurder. Daarnaast vindt niet iedereen het sap uit een slowjuicer vanwege de vezelige structuur even lekker. 

Benieuwd naar de grootste verschillen tussen sapcentrifuges en slowjuicers? Dit zijn ze! 

Werking

Sapcentrifuges en slowjuicers persen beide op een andere manier. In een sapcentrifuge zit een rasp die snel ronddraait. Gooi je een stuk fruit in de vulopening, dan begint de rasp te draaien en wordt het sap uit het fruit geperst. De natte pulp die daarbij overblijft, wordt van het sap gescheiden. Het resultaat is een helder gekleurd sapje waar je bijna doorheen kunt kijken. Een sapcentrifuge werkt heel snel; binnen enkele seconden tot een minuut staat er een heerlijk vitaminebommetje voor je klaar. En dankzij de brede vulopening hoef je je fruit en groenten niet eerst te snijden – ook wel zo makkelijk. 

©279photo

Een slowjuicer is, zoals de naam al zegt, een stuk minder snel. In dit apparaat worden ingrediënten heel langzaam gekneusd met een vijzel. Op die manier komt er tijdens het persen minder warmte en oxidatie vrij, waardoor vitaminen, vezels en antioxidanten zo goed mogelijk behouden blijven. Daardoor blijft er ook iets meer pulp in het sap van een slowjuicer achter dan in het sap van een sapcentrifuge. Een slowjuicer vergt door zijn kleine vulopening daarnaast iets meer voorbereidend werk; je moet je groenten en fruit eerst in grove stukken snijden voordat je ze in het apparaat stopt. Maar daar krijg je dus wel wat voor terug: een sapje bomvol vitaminen en vezels. 

Soorten groenten en fruit 

Een ander voordeel aan slowjuicers is dat je er heel veel kanten mee op kunt. De vijzel in een slowjuicer werkt namelijk zo krachtig en zorgvuldig dat hij zelfs uit de meest vochtarme groenten en fruit sap weet te persen. Je kunt met een (goede) slowjuicer dus ook sap maken uit bladgroenten en bananen. Als je wilt, kun je er zelfs notenpasta mee maken. Een sapcentrifuge krijgt door zijn snelle en lichtere werking alleen sap uit groenten en fruit met een hoog vochtgehalte, zoals appels, sinaasappelen en bleekselderij. 

Gezondheid

Zoals gezegd is het sap uit een slowjuicer iets gezonder dan het sap uit een sapcentrifuge. Dat komt omdat in het sap uit een slowjuicer naast de vitaminen ook de vezels beter behouden blijven. Vezels zijn goed voor de spijsvertering en zorgen voor een langzamere opname van de natuurlijke suikers in fruit, waardoor de bloedsuikerspiegel stabiel blijft. Maar dat betekent niet dat het sap uit een sapcentrifuge helemaal niet gezond is. Je profiteert immers nog steeds van de vele vitaminen en antioxidanten. En zolang je niet te veel fruit ten opzichte van groente in je sapje verwerkt, zal het met die schommelende bloedsuikerspiegel wel meevallen. Een goede verhouding is 70 procent groenten, 30 procent fruit. 

©Maridav

Prijs 

Aan de krachtige pers van een slowjuicer en de supergezonde sapjes die daaruit komen, hangt wel een flink prijskaartje. Voor een goede slowjuicer leg je namelijk al snel zo'n 200 tot 400 euro neer. Er zijn ook slowjuicers van slechts een paar tientjes, maar het risico van deze goedkopere modellen is dat ze vaak minder efficiënt persen en sneller stukgaan. Een goede sapcentrifuge heb je daarentegen al voor nog geen 100 euro of iets meer dan dat. Maar laat het prijskaartje nooit leidend zijn: uiteindelijk gaat het erom wat je wilt met het apparaat. Het zou zonde zijn als een sapcentrifuge voor jou uiteindelijk toch te beperkt blijkt en je alsnóg een dure slowjuicer moet aanschaffen. 

Dus: wat kies je? 

Een sapcentrifuge is fijn als je van helder sap houdt, je alleen fruit en groenten met een hoog vochtgehalte gaat persen en je niet te veel geld wilt uitgeven. Een slowjuicer kies je als je extra gezonde, vezelrijke sapjes wilt en je ook van plan bent bladgroenten, vochtarm fruit en eventueel noten te gaan persen. Kies je voor een sapcentrifuge, maar wil je toch af en toe vochtarme ingrediënten in je sapjes verwerken? Maak dan eerst sap met je sapcentrifuge en doe dit vervolgens samen met de vochtarme ingrediënten in een blender. Heeft een slowjuicer jouw voorkeur, maar houd je niet zo van vezelige sapjes? Zeef je sapje na het juicen nog eens door een fijne zeef of theedoek. Zo heb je alsnog een helder sapje zonder pulp.