De Tado Slimme Thermostaat, die opvalt door handige geofencing en de mogelijkheid om uit te breiden met slimme radiatorknoppen, is al sinds 2016 een van onze favoriete slimme thermostaten. Na acht jaar introduceert Tado een flink verbeterde versie in de vorm van de Tado Slimme Thermostaat X. Wij hebben de nieuwe slimme thermostaat al getest en vertellen je waarin hij verschilt van zijn voorgangers.

De Tado Slimme Thermostaat X is onderdeel van een nieuwe generatie hardware die in tegenstelling tot voorgaande nieuwe hardwarevarianten (V2, V3 en V3+) niet langer compatibel is met bestaande Tado-producten. Om dat extra te benadrukken, heeft Tado de vormgeving voor het eerst sinds jaren aangepast. De Tado X-productreeks bestaat naast de slimme thermostaat vooralsnog uit nog vier producten in de vorm van de Slimme Radiatorknop X, Draadloze Temperatuursensor X, Warmtepomp Optimizer X en Bridge X. Wij hebben naast de slimme thermostaat waar je in dit artikel alles over leest ook de slimme radiatorknoppen (die zoneverwarming mogelijk maken) en draadloze temperatuursensor getest. Over onze ervaringen met de slimme radiatorknop en draadloze temperatuursensor lees je meer in een aparte review. De voor een warmtepomp bedoelde Warmtepomp Optimizer X hebben we niet getest.

We hebben de Tado X-producten gedurende enkele weken voor de lancering op 15 mei getest. Helaas was dat voor een groot gedeelte wel na het stookseizoen en was het de laatste paar dagen zelfs erg warm buiten en binnen. Toch heeft de verwarming nog even gebrand in de testperiode. Tijdens die dagen was het gewoon comfortabel dankzij de Tado Slimme Thermostaat X en werkte het verwarmen probleemloos.

©Jeroen Boer - ID.nl

De Tado Slimme Thermostaat X is net als zijn voorgangers een vierkante simpel vormgegeven muurthermostaat. Met één heel groot verschil: de voorkant is nu mat zwart afgewerkt waar de voorgaande versie geheel wit was (al is er later ook een zwarte variant geïntroduceerd). De zijkant is wel nog steeds wit. Het is natuurlijk deels smaak, maar wij waren – omdat we witte muren hebben – wel gecharmeerd van een geheel witte en dus onopvallende Tado. Deze nieuwe variant valt een stuk meer op en is veel duidelijker een thermostaat.

©Jeroen Boer - ID.nl

Wat niet is veranderd, is dat de slimme thermostaat standaard niks toont. Pas als je op de middelste knop drukt, verschijnen achtereenvolgend de gemeten en ingestelde temperatuur. Het schermpje oogt anders dan op de voorgaande Tado’s, maar is nog steeds simpel te noemen. De twee knoppen waarmee je de temperatuur lager of hoger zet zijn nu net als de middelste knop uitgevoerd als fysieke drukknop, waar dat bij de vorige Tado’s nog aanraakgevoelige knoppen waren. Dat heeft als voordeel dat je nu direct op de temperatuurknoppen kunt drukken als je de temperatuur wilt wijzigen.

Een startset bestaande uit de slimme thermostaat en een bridge kost 199,99 euro; dat is iets lager dan de adviesprijs van de vorige generatie. De Tado Slimme Thermostaat V3+ heeft echter al een tijdje een flink lagere straatprijs.

Eenvoudige installatie

Qua fysieke installatie verschilt de nieuwe thermostaat niet veel van de voorgaande versies: je klikt hem nog steeds in een muurbevestiging die je op de muur schroeft. Het schroefje dat de thermostaat op de vorige versies borgde is verdwenen. Je kunt de thermostaat nu altijd gewoon lostrekken – maar dat gaat naar onze smaak eigenlijk net iets te makkelijk. De muurbevestiging is anders van vorm dan die van de vorige generaties (V2, V3 en V3+). Je kunt een oude Tado dus niet simpelweg losklikken en omruilen voor een nieuwe variant. De Tado X heeft aansluitingen voor aan/uit- en OpenTherm-regeling. De vorige Tado-thermostaten waren ook compatibel met Nefit EMS en Vaillant eBUS. Het verdwijnen van die veel minder gebruikte standaarden is wat ons betreft niet zo’n gemis.

©Jeroen Boer - ID.nl

De installatie is relatief eenvoudig doordat de Tado zelf nog steeds werkt op drie AAA-batterijen. Hierdoor hoef je geen voedingsmodule bij de cv-ketel zelf te verbinden. Als je nu een traditionele (klok)thermostaat hebt die met twee draadjes met je cv-ketel verbonden is, kun je die waarschijnlijk eenvoudig vervangen door deze Tado X. In de app kun je tijdens de installatie in een wizard je huidige thermostaat kiezen waarna je instructies krijgt om de Tado aan te sluiten.

©Jeroen Boer - ID.nl

Modern draadloos protocol

De reden dat Tado X niet compatibel is met bestaande Tado-componenten zoals de bestaande slimme radiatorknoppen (die zijn er nu ook in een X-versie en daar lees je ineen ander artikel meer over) is de overgang naar een nieuw draadloos protocol. Op voorgaande Tado-producten gebruikte Tado de 868MHz-band in combinatie met het 6LoWPAN-protocol. Het grote voordeel van 868 MHz zou moeten zijn dat deze frequentieband een groot bereik biedt waardoor knoppen zelfs in een groter huis een goede verbinding met de bridge moeten kunnen maken. In de praktijk bleek dat in sommige huizen (inclusief ons huis) tegen te vallen. Bij problemen moest je dan goed zoeken naar de optimale centrale plek om de bridge op te hangen om alle slimme radiatorknoppen in huis te bereiken. Dat was nog extra gecompliceerd doordat de bridge een bedrade netwerkaansluiting had. Helaas was het bij het oude Tado-systeem niet mogelijk om een tweede bridge of repeater te gebruiken om het signaal te versterken. Je was met een Tado-systeem dan soms ook langdurig aan het troubleshooten, iets dat Tado vermoedelijk ook wel wist. In de app zat zelfs een functie om op de Tado-componenten het woordje Hi te laten tonen om te controleren of al je knoppen binnen bereik van de bridge waren.

©Jeroen Boer - ID.nl

Bij Tado X heeft Tado deze verbindingsproblemen opgelost door een overstap naar de 2,4GHz-band op basis van het Thread-protocol (inclusief ondersteuning voor Matter). Dat protocol vormt een mesh-netwerk waardoor het nu mogelijk is om meerdere bridges toe te voegen. Ons huis blijft lastig voor draadloze signalen en ook bij dit nieuwe systeem verloor een van de nieuwe radiatorknoppen op de andere verdieping dan waar de bridge hangt soms even de verbinding. Misschien kunnen we een nieuw optimaal plekje vinden, maar er is nu dus een eenvoudigere oplossing. Tado stuurde ons naast de starterkit namelijk ook een extra bridge op (die kost 69,99 euro) en door die boven te hangen, is ook de verbinding daar perfect. Het aansluiten van de bridge is sowieso eenvoudiger geworden, want je verbindt hem nu via wifi met je netwerk (alleen 2,4 GHz) waardoor je sneller naar een goed plekje kunt zoeken. Een bridge heeft een energieverbruik van ongeveer 3 watt.

Je kunt de Tado Slimme Thermostaat X natuurlijk als losstaande thermostaat zonder slimme radiatorknoppen gebruiken. In dat geval zul je nooit last hebben van verbindingsproblemen omdat je de bridge dan simpelweg dicht bij de thermostaat kunt plaatsen.

Prima app

De hardware van Tado X is dus flink veranderd, maar dat geldt gelukkig niet voor de software. Tado X gebruikt dezelfde app die al beschikbaar was voor het vorige systeem en werkt op heel kleine details na (zoals de mogelijkheid om de knoppen Hi te laten zien) volledig identiek. In de basis is Tado een geavanceerde klokthermostaat en je kunt voor iedere dag van de week (per kamer als je meerder kamers hebt) een apart schema instellen waarin je aangeeft wat de temperatuur moet zijn op een bepaald tijdstip. Een schema kun je kopiëren van de ene naar de andere kamer, dus je hoeft niet voor iedere kamer opnieuw te beginnen.

Dat klokprogramma geldt als je volgens de app thuis bent. Voor afwezigheid kun je een afwezigheidstemperatuur instellen. Je kunt de temperatuur uiteraard ook handmatig instellen en aangeven hoe lang het klokprogramma genegeerd moeten worden. Dat negeren kan ook onbeperkt.

Naast de app kun je ook inloggen via de website. Die biedt een vergelijkbare interface als de app. Mogelijk vind je webinterface prettig om in eerste instantie het klokprogramma in te stellen.

Auto-Assist

Een mogelijkheid waar Tado om bekend staat, is geofencing – wat door Tado Auto-Assist wordt genoemd. Dankzij je smartphone weet het systeem of je thuis of onderweg naar huis bent en kan het systeem op basis daarvan automatisch de verwarming in- of uitschakelen. Daarnaast kan Auto-Assist ook de verwarming in een kamer automatisch uitschakelen als een open raam gedetecteerd wordt (dit werkt aan de hand van een plotselinge temperatuurdaling). Op dat moment kan de verwarming een bepaalde tijd uitgeschakeld worden om energie te besparen.

Abonnement voor alle functionaliteit

Om deze mogelijkheden volledig automatisch te kunnen gebruiken heb je een Auto-Assist-abonnement nodig dat 3,99 euro per maand of 29,99 euro per jaar kost. Dat abonnement was bij oudere V2- en V3-varianten niet nodig en werd geïntroduceerd bij de Tado V3+ die al een aantal jaar op de markt is. Als je een gebruiker van een ouder Tado V2- of V3-systeem bent waarbij je Auto-Assist zonder abonnement gebruikt, moet je bij een overstap naar Tado X toch gaan betalen omdat die functionaliteit aan de oude bridge was gekoppeld. Voor gebruikers van een V3+-systeem verandert er niks, die hadden al een abonnement voor Auto-Assist nodig. Voor nieuwe gebruikers maakt het helemaal niet uit: alle Tado systemen die je nu nieuw kunt kopen (de oudere V3+ en deze nieuwe X) vereisen een abonnement voor Auto-Assist.

Overigens krijg je ook zonder te betalen een vorm van geofencing en open-raamdetectie, alleen werkt dit dan niet automatisch. In plaats daarvan geeft de app je een melding als er een verandering gedetecteerd wordt en wordt als je op die melding klikt de app geopend. Vervolgens moet je zelf de verwarming uit- of inschakelen.

Daarnaast voegt het abonnement nog twee kleinere mogelijkheden toe in de vorm van Care & Protect dat de status van je cv-ketel monitort en je waarschuwt bij mogelijke storingen én uitgebreidere data laten zien over je energieverbruik. Ook zonder te betalen krijg je echter al gegevens te zien rondom je verbruik en in veel gevallen kun je je gasverbruik ook via een slimme meter monitoren. Je kunt het abonnement een week lang gratis uitproberen om te zien of het voor jou wat toevoegt.

Conclusie

De voorgaande Tado Slimme Thermostaat was al een prettige basis voor je verwarmingssysteem en dat is met de nieuwe Tado Slimme Thermostaat X alleen maar beter geworden. De verbetering zit hem wel vooral in het achterliggende protocol waar je alleen iets van merkt als je de slimme thermostaat ook combineert met slimme radiatorknoppen. Maak je zo'n combinatie niet, dan merk je in de praktijk weinig verschil met een oudere variant. Dat komt doordat je een slimme thermostaat vooral vanuit de app gebruikt en die app is precies hetzelfde gebleven. Dat is geen minpunt, want Tado had zijn zaakjes al uitstekend voor elkaar. De app zit helder in elkaar, laat zich snel programmeren en valt op door de handige geofencing-mogelijkheid. Om die helemaal automatisch te gebruiken heb je wel een abonnement nodig, maar ook zonder abonnement waarschuwt de app je netjes op het moment dat je niet meer thuis bent. De verwarming onnodig laten branden hoeft dus nooit meer. Wil je een slimme thermostaat aanschaffen, dan is de Tado Slimme Thermostaat X kortom een prima keuze, zeker als je van plan bent om het systeem uit te breiden met slimme radiatorknoppen.

Heb je een ingenieus ontwerp in gedachten, maar geen 3D-printer in huis? Geen probleem, want er zijn steeds meer manieren om objecten te laten printen zonder zelf apparatuur te bezitten. Online printdiensten nemen je werk uit handen, terwijl je alleen een digitaal bestand hoeft aan te leveren. Of je nu een sleutelhanger ontwerpt of een uniek cadeautje voor een verjaardag, 3D-printen biedt talloze mogelijkheden. Bovendien kun je putten uit uitgebreide digitale bibliotheken met kant-en-klare modellen.

Het printen van ruimtelijke objecten is makkelijker dan ooit, zelfs zonder eigen 3D-printer. Er is namelijk een groeiend aanbod van onlineplatforms en webshops dat het fysieke printproces voor hun rekening neemt, terwijl jij enkel een digitaal ontwerp aanlevert. Daardoor is 3D-printen niet langer alleen weggelegd voor techfanaten of bedrijven. Het volstaat om een geschikt 3D-model te hebben in een gangbaar bestandstype, zoals STL, OBJ of STEP, en je kunt direct aan de slag. De rest van het printproces kun je uitbesteden aan professionele printservices, zodat je altijd verzekerd bent van hoge kwaliteit. Zo kunnen hobbyisten, studenten en ondernemers gemakkelijk experimenteren met 3D-technologie. Het maakt niet uit of je een miniatuur voor bordspellen, een vervangend onderdeel voor een huishoudelijk apparaat of een gepersonaliseerd sierobject wilt maken. Je regelt alles met een paar simpele online handelingen.

Een ontwerp vinden of zelf maken

De eerste stap bij 3D-printen zonder eigen printer is het vinden of ontwerpen van een geschikt model. Online zijn er miljoenen gratis en betaalde ontwerpen beschikbaar, die je vrij kunt downloaden en gebruiken. Platformen als Thingiverse en MyMiniFactory staan bol van de creaties van hobbyisten en professionals. Via de zoekfunctie typ je bijvoorbeeld ‘phone holder’ (telefoonhouder), waarna je talloze varianten vindt die direct te printen zijn. Heb je liever iets unieks? Dan kun je zelf aan de slag met ontwerpprogramma’s met een intuïtieve interface, waarmee je een 3D-bestand genereert (zie het kader ‘Zelf 3D-modellen maken’). Zo heb je de basis voor je zelfgemaakte 3D-project klaar. Het kost uiteraard wat meer moeite dan kiezen voor een ontwerp van iemand anders, maar zelf ontwerpen is wel een stuk leuker en niet in de laatste plaats leerzamer.

Op sites zoals Thingiverse staan talloze leuke en praktische ontwerpen die je kunt downloaden.

Online printservices: zo werkt het

Als je eenmaal een bestand hebt, kun je het uploaden naar een online printservice. Er is keuze uit vele aanbieders, bijvoorbeeld 3DLabs en 3D Print Portaal. Je gaat naar de website en uploadt simpelweg het bestand vanaf je computer. De dienst controleert of je model printbaar is en toont vervolgens de geschatte kosten. Die kosten hangen af van materiaal, afmetingen en complexiteit. Wil je bijvoorbeeld een prototype in kunststof? Dan kies je in het materiaalmenu voor PLA of ABS en vink je de gewenste kleur aan. Ook metalen zoals staal of messing zijn soms mogelijk, maar die opties liggen prijstechnisch hoger. Heb je de instellingen gevonden? Dan rond je de bestelling af zoals je bij een reguliere webshop winkelt. De levertijd varieert van een paar dagen tot weken. Zo heb je in een handomdraai een professioneel geprint object in huis, zonder zelf technische apparatuur te hoeven bezitten. Het hele proces is daardoor uiterst laagdrempelig en snel geregeld.

Bij het aanleveren van je 3D-model is het belangrijk om te weten welke bestandstypen de printservice accepteert. STL is veruit de meest gangbare standaard. Het bevat de geometrie van je ontwerp in de vorm van kleine driehoekige vlakken. Daarnaast is OBJ populair omdat het extra informatie kan bevatten, zoals kleur- of textuurdetails. Er bestaan ook formaten als STEP, 3MF en AMF, maar niet elke aanbieder ondersteunt deze. Kijk op de website van de aanbieder ook of er aanvullende eisen zijn, bijvoorbeeld ten aanzien van de wanddikte van je ontwerp.

Het gebruik van een 3D-printservice is vaak heel eenvoudig.

 Keuze uit materialen en afwerking

Niet alleen de technologie achter 3D-printen is divers, ook de materiaalkeuzes zijn talrijk. Voor de meeste beginnende gebruikers volstaan de eerder genoemde kunststoffen zoals PLA en ABS (zie kader ‘De meest gebruikte materialen’). PLA is biologisch afbreekbaar en relatief eenvoudig te printen, terwijl ABS sterker en iets hittebestendiger is. Zoek je een chique uitstraling? Dan kun je kiezen voor harsgebaseerde prints, gemaakt met lasers (SLA) of lcd-technologie. Het resulterende oppervlak is zeer glad, ideaal voor gedetailleerde miniaturen of sieraden. Daarnaast zijn er steeds meer mogelijkheden om met metalen te werken, hoewel dit vaak duurder uitvalt. Als je een model in metaal bestelt, wordt het in meerdere stappen gefreesd, gegoten of gesinterd, afhankelijk van de aanbieder. Na het printen kan een object extra nabewerkt worden, bijvoorbeeld door schuren, polijsten of zelfs verven. Sommige onlinediensten bieden deze nabewerking als extra optie aan. In de menu’s kies je dan voor afwerkingen als Polished of Painted en geef je eventueel een gewenste kleur op. Zo bepaal je zelf hoe je uiteindelijke ontwerp eruit komt te zien, zonder eigen apparatuur in huis.

©stockphoto-graf - stock.adobe.com

PLA-filament is in eindeloos veel kleuren op rollen verkrijgbaar.

Kosten en planning in de hand houden

Wanneer je een 3D-object laat printen via een onlinedienst, is het verstandig om vooraf je budget en tijdsplanning te bepalen. De prijs wordt meestal berekend op basis van volume en materiaalkeuze. Een simpel plastic figuurtje kost bijvoorbeeld maar een paar euro, terwijl een groot metalen voorwerp in de honderden euro’s kan lopen. Doe een paar proefuploads met verschillende materialen en controleer de gepresenteerde prijs om een idee te krijgen van de mogelijkheden. Let ook op eventuele opstartkosten per bestelling. Sommige platformen rekenen een vast tarief voor elke nieuwe opdracht, ongeacht het formaat. Om transportkosten te beperken, kun je bestellingen combineren of meerdere exemplaren in één keer laten printen. Daarnaast is het slim om te checken hoelang de productie en verzending duren. Voor belangrijke deadlines is het verstandig om wat extra speling in te bouwen, zeker als je nog nabewerking wilt uitvoeren of het object elders moet laten afwerken. Zo voorkom je teleurstellingen, zowel financieel als qua timing, en houd je de kosten en planning beter onder controle.

©ANDREY RADCHENKO

3D-printen in metaal is aanzienlijk kostbaarder dan printen in kunststof.

Van idee tot realiteit met handige voorbeelden

Stel, je wilt een vervangende knop voor je keukenmachine ontwerpen. Om te beginnen meet je de diameter van de as, de hoogte van de originele knop en andere relevante maten met een schuifmaat. Daarna start je je ontwerpsoftware en maak je een cilinder met dezelfde afmetingen. Vervolgens ‘boor’ je een gat in het midden, iets groter dan de as. Je voorziet de buitenzijde van ribbels voor extra grip door simpelweg in je 3D-programma meerdere verticale vlakken toe te voegen. Vervolgens exporteer je het model. Upload je ontwerp naar een printservice en pas de materiaalinstellingen aan. Hierdoor krijg je direct zicht op de prijs. Ben je tevreden? Dan plaats je de bestelling en wacht je tot het pakketje arriveert. Een ander voorbeeld is het printen van gepersonaliseerde sieraden. Upload een eigen 3D-ontwerp, kies een metaal of metaalfinish en laat de aanbieder de rest regelen. Zo wordt 3D-printen iets tastbaars. Creatieve mogelijkheden zijn eindeloos, voor hobby, werk en studie.

©Studio Peace - stock.adobe.com

Meten is weten, dat geldt zeker voor het nauwkeurig namaken van vervangende onderdelen.

Verwacht geen wonderen

Als laatste is het belangrijk om je verwachtingen realistisch te houden. 3D-prints zien er over het algemeen net wat minder strak en glad uit dan in een fabriek of door een professional vervaardigde producten. Bekijk ook altijd de reviews van een printservice en controleer of ze ervaring hebben met het materiaal dat je wilt gebruiken. Blaas je ontwerp niet onnodig op, want hoe groter het is, hoe hoger de kosten en de kans op printfouten. Zorg dat je ontwerp fysiek stabiel staat, zonder overbodige uitsteeksels die kunnen breken. Een handige tip is om bij twijfel eerst een kleinere testversie te laten printen en die vervolgens aan te passen in de configuratietool, waarin je bijvoorbeeld de afmetingen eenvoudig aanpast. Zo zie je of het model overeenkomt met wat je in gedachten had, zonder direct de hoofdprijs te betalen. Voor speciale projecten met verfijnde details, zoals sieraden of miniaturen, is het raadzaam te informeren naar de resolutie en laaghoogte. Vaak kun je deze waarden instellen in de bestelmodule. Door daar goed op te letten, verbeter je de kwaliteit enorm. Zo haal je het beste uit je online 3D-printervaring.

Eigen prints zijn vrijwel altijd net wat minder strak dan in serie gemaakte producten, wat hier goed te zien is.

Meer controle

Met de juiste voorbereidingen, zoals een goed bestandstype en kennis van verschillende materialen, en door gebruik te maken van online printservices, kun je snel en voordelig aan de slag. Wil je nóg meer controle? Dan loont het om software te verkennen en op termijn eventueel zelf een 3D-printer aan te schaffen. Uiteindelijk is 3D-printen voor iedereen toegankelijk, zolang je maar de juiste stappen volgt.

Koffiedrinkers met verschillende smaak in bonen waren tot nu toe aangewezen op twee apparaten of gehannes met verwisselen van koffiebonen. De Philips Baristina is een koffiemachine waarmee je snel wisselt tussen twee soorten bonen. ID.nl testte hem uit.

Eerste indruk: compact en eenvoudig

De Philips Baristina met bean swap is een relatief compacte, niet al te zware machine met een grotendeels kunststof afwerking. Hij biedt de opties om twee verschillende soorten koffiebonen in twee afgescheiden reservoirs boven op het apparaat te doen. Je maakt daarmee naar keuze espresso of lungo met een van beide bonensoorten, of een mix ervan. De bedoeling is dat iedereen makkelijk een koffietje naar zijn eigen smaak maakt. Er is een standaardinstelling voor beide typen dranken, maar het is ook mogelijk om de espresso of lungo sterker te maken met een druk op de knop. Klinkt als een overzichtelijke hoeveelheid functies.

©Saskia van Weert

Verpakking en materiaalgebruik

Zoals bij alle eerder geteste Philips-apparaten zit de Baristina stevig verpakt. Ditmaal niet in een 'gewone' kartonnen doos, maar in een opvallende verpakking waarbij je het karton openklapt om de machine als een soort cadeautje te onthullen. Direct valt op dat het een apparaat zonder veel toeters en bellen is: een eenvoudige grijze body met een uitlekbakje onder het tuitje, een apart verpakte portafilter en een waterreservoir achterop. De behuizing bestaat voor 50 procent uit gerecycled kunststof, waardoor hij helaas wel wat goedkoop oogt gezien de adviesprijs van 349 euro (inmiddels een stuk in prijs gedaald).

Handleiding en voorbereiding

De bediening bestaat uit drie knoppen die met iconen aangeven waarvoor ze bedoeld zijn. Uiteraard is er ook een snoer om hem aan te sluiten, een garantieboekje en een flyer met een QR-code om de handleiding te bekijken en te downloaden. Philips heeft er ditmaal gelukkig voor gekozen niet alle EU-talen in één pdf te zetten, zoals bij de airfryer met stoomfunctie, maar beperkt zich tot een handvol talen. Want hoe eenvoudig een apparaat er ook uitziet, de handleiding even doornemen is altijd een goed idee. Zeker omdat koffiemachines vaak wat handelingen vereisen voordat ze klaar zijn voor gebruik. In dit geval zijn de voorbereidingen overzichtelijk: even doorspoelen met schoon water en uiteraard het portafilter en waterreservoir goed uitspoelen en afdrogen.

©Saskia van Weert

Bonen erin, water erbij

Dan aan de slag. De bonen zijn van bovenaf in het reservoir te gieten. Daarvoor moet wel eerst het bovenklepje open, wat niet zo heel gemakkelijk gaat – ik moet er mijn nagel tussen zetten. Iets van een randje of flapje was handig geweest. Het vullen zelf is een kwestie van de bonen ofwel links ofwel rechts in het reservoir gieten, en dan het klepje weer goed aandrukken. Het waterreservoir haal je gelukkig wel makkelijk uit de behuizing en vul je gewoon onder de kraan. Er zit geen Min-Max-aanduiding op, maar dat is verder geen probleem; er is geen vlondertje om in de gaten te houden.

©Philips

Koffie zetten: zo werkt het

Om koffie te zetten, draai je eerst de knop bovenop naar de gewenste koffiebonensoort. Er zijn drie mogelijkheden: links, rechts of de knop naar onderen draaien. Dat laatste zorgt voor een mix van beide bonensoorten. Druk op de knop voor de espresso of lungo en eventueel de knop voor een extra sterke variant. Vervolgens duw je het portafilter in de opening boven de schenktuit en beweeg je hem naar rechts. Hij komt schuin in een hoek vast te zitten en de machine gaat meteen malen. Dat maakt behoorlijk veel lawaai, en dat is natuurlijk inherent aan het proces van bonen malen. Direct na het malen schiet het portafilter terug naar de beginpositie en begint het water door te lopen. Tijdens dit alles knippert de knop van de gekozen drank.

©Philips

Drab en dosering

Stopt het knipperen, dan is de koffie klaar. Het portafilter kan eruit en moet worden leeggegooid. Direct na het zetten is de koffiedrab erg nat en waterig, dus meteen in de vuilnisbak is geen handige optie. Beter werkt het om de koffie even te laten opdrogen en de drab later alsnog weg te gooien. Er zit een soort uitwerpknopje aan de onderzijde van het portafilter, en dat werkt prima om alles weg te gooien zonder de koffieresten aan te hoeven raken.

Standaard komt er 110 ml lungo of 40 ml espresso uit de machine. Zeker dat eerste is wat krap aan voor een 'Hollandse bak', maar de Baristina kan worden geprogrammeerd om meer koffie te produceren. Dat gaat aan de hand van de drukknoppen en is heel eenvoudig uit te voeren, net als het herstellen van de fabrieksinstellingen.

Consistente smaak

Ook bij meerdere koppen koffie achter elkaar blijft de temperatuur stabiel, wat belangrijk is voor een consistente smaak. Gemalen koffie wordt ondersteund via het portafilter. Dat is ideaal voor speciale single origin-koffies of cafeïnevrije varianten die je niet altijd in bonenvorm kunt krijgen. Het proces is simpel: je voegt de gemalen koffie toe, drukt de juiste knop in en de machine doet de rest.

©Philips

Wat opvalt, is dat de machine zijn werk razendsnel doet. Vanaf het indrukken van de keuzeknop is de koffie in luttele seconden klaar. Qua koffiekwaliteit levert de Baristina een volle, ronde smaak. De cremalaag is mooi egaal en de extractie verloopt zonder spetters of lekkages. Bij de Extra Sterk-stand is de smaak overigens merkbaar krachtiger, dus die voegt zowaar iets toe.

Plus- en minpunten

De belangrijkste pluspunten zijn de snelheid en het gemak van de bean swap-functie, de programmeerbare koffiematen, het gebruiksvriendelijke ontwerp en de veelzijdigheid dankzij de ondersteuning voor zowel bonen als gemalen koffie. Minpunten zijn de minder luxe afwerking, het ontbreken van een klepje op het bonenreservoir en de kleinere inhoud van de dubbele bonencontainers.

Alles bij elkaar is de Philips Baristina met bean swap een uitstekende keuze voor koffiedrinkers die graag variëren in smaak en dat zo eenvoudig mogelijk willen doen. De kernfunctionaliteit is sterk, de koffie is van goede kwaliteit en het gebruiksgemak is hoog. Kleine gemiste details in afwerking en ontwerp doen niets af aan de praktische waarde, maar zorgen er wel voor dat het apparaat minder premium aanvoelt dan sommige concurrenten in dezelfde prijsklasse. Voor wie flexibiliteit belangrijker is dan luxe, is dit echter een zeer geslaagde machine.