Toen OLED-tv’s in 2013 hun debuut maakten was de enige teleurstelling dat ze niet in kleinere schermmaten beschikbaar waren. Na jaren wachten is het dan eindelijk toch zo ver. Is een kleine OLED-tv ook de moeite waard? We testen de 42 inch LG OLED42C24LA.

Met amper negen kilogram is de 42 inch C2 lichter dan heel wat 32 inch monitoren. Toegegeven de twee slanke voetjes onder de tv zijn niet te vergelijken met de vaak verstelbare, en dus substantieel zwaardere stand van een monitor. Maar die voetjes, we moeten het toegeven, geven hem echt geen luxueus accent, eerder integendeel. Het OLED-scherm is nog steeds erg slank, maar omdat de behuizing achteraan bijna de hele rug afdekt valt dat niet echt op. 

Er is amper vijf millimeter zwarte rand rond het scherm, en enkel een fijn donkermetalen lijntje van het kader. Over het verdere design valt weinig te zeggen, de tv is goed afgewerkt maar is niet echt een blikvanger.

Een volledig complement aansluitingen

Wie vreest dat LG voor dit kleiner model wat bespaard heeft op de aansluitingen kunnen we alvast gerust stellen. De 42 inch C2 heeft dezelfde aansluitingen als de grotere versies en de G2. Dat betekent vier HDMI-poorten die bovendien allemaal 48 Gbps bandbreedte leveren, het maximum voor HDMI 2.1. Ze ondersteunen ARC/eARC, ALLM, VRR (AMD Freesync én NVIDIA Gsync) en 4K120. Voor gamers vermelden we er nog bij dat je 4K120 én Dolby Vision kunt combineren. De input-lag van 10,8 ms (in 4K60) en 5,7 ms (in 2K120) is bovendien uitstekend.

Verder vinden we nog drie usb-aansluitingen, een optisch digitale audio-uitgang, én een hoofdtelefoonuitgang. Die laatste vind je overigens enkel op de 42 en 48 inch modellen, niet op de grotere versies. Tot slot is nog ethernet, wifi en bluetooth (voor de remote en draadloze hoofdtelefoons), een IR-uitgang en bijgeleverde IR-blaster. De aansluitingen staan allemaal aan de zijkant van het scherm.

De tv beschikt over een enkelvoudige DVB-T2/C/S2-tuner en een CI Plus-slot (dat aan de bovenzijde van de behuizing te vinden is). Opnemen en live tv pauzeren kan als je een usb harde schijf aansluit.

Slimme beeldverwerking

We gaan niet te veel woorden verspillen de uitstekende beeldverwerking van deze tv. De C2 is namelijk uitgerust met de Gen5 Alpha9-processor, exact dezelfde processor die je terug vindt in de G2. Lees dus gerust even onze LG G2-review na. Voor wie toch een korte versie wilt. De C2 heeft uitstekende resultaten voor upscaling en ruisonderdrukking, en hij werkt lastige kleurstroken goed weg. De bewegingsscherpte is uitstekend, en LG’s motion interpolation levert goede resultaten. 

De meest opvallende verbetering van de processor zit in hoe hij met HDR10-beelden omgaat. Die krijgen nu een zeer uitgebreide en fijnmazige analyse en een geoptimaliseerde tonemapping die kan verschillen binnen hetzelfde beeld. Daarmee haalt de processor heel veel licht en schaduwdetail naar boven. 

Is hij echt minder helder?

Ok, het zit dus wel goed wat beeldverwerking betreft, maar hoe zit met de prestaties? De kleine C2 kreeg een van de nieuwe OLED EX-panelen, maar in de specificaties vind je niet de vermelding “Brightness Booster”. Dat is te wijten aan het kleinere schermformaat en daarmee de hogere pixeldensiteit. Die zorgt ervoor dat het scherm sneller en meer opwarmt, en dat zijn zaken die net vermeden moeten worden om inbranden en image retention te voorkomen. Als we de tv uitmeten, vinden we 715 nits piekhelderheid op het 10% venster. 

Dat is eigenlijk nog zeer goed, en zeker in lijn met de huidige generatie OLEDs. Op het volledig wit scherm gaat de meter niet voorbij de 117 nits. Dat is dan weer relatief laag, en wijst erop dat de Average Brightness Limiter relatief hard ingrijpt. Voor wie de 55 inch versie op het oog heeft, daar mag je dus een piekhelderheid verwachten die ergens tussen dit resultaat en dat van de G2 zit. Toch mag je van deze C2 echt wel prachtige beelden verwachten, zowel in SDR als HDR. 

De SDR Filmmaker Mode is nagenoeg perfect gekalibreerd. Voor HDR levert het OLED-scherm 95% P3 kleurbereik en samen met goede kalibratie van de HDR Filmmaker Mode en de uitstekende tonemapping van de Alpha9 processor maakt dat HDR-beelden echt een plezier voor het oog. LG haalt erg veel kleur naar boven, ook in zeer heldere tinten. 

Flink wat audio uit een klein profiel

In dat kleine chassis krijg je natuurlijk geen enorme hoeveelheid luidsprekers verstopt. De 42 inch C2 moet dan ook stellen met 2x 10 Watt, terwijl de 55 inch versies en groter toch een 40 Watt configuratie gebruiken. Toch waren we aangenaam verrast door het resultaat. De C2 levert een mooie, volle klank, al ontbreekt echt diepe bas wel. 

De processor hoeft blijkbaar ook niet te zwaar in te grijpen, en vervorming blijft minimaal. Een kleine soundbar is altijd een optie, maar hou er rekening mee dat het scherm slechts vier centimeter boven het meubel hangt.

Een rijk WebOS 22

Dezelfde afstandsbediening, hetzelfde smart tv-platform, dezelfde extra features als de grotere modellen. Je levert op dit vlak niets in. WebOS 22 levert heel wat apps, en werkt vlot. Dat er wat ruimte verspild wordt op het Home scherm blijft een minpunt, maar met de verbeteringen van dit jaar erbij is het gebruik al flink verbeterd. 

Via verschillende gebruikersprofielen kan iedereen eigen aanbevelingen krijgen en eigen apps centraal zetten. Always Ready geeft de tv een functie als hij uit staat, met MultiView combineer je twee bronnen op het scherm. Er is ondersteuning voor Google Cast en Airplay 2. 

Als computermonitor

De verleiding was te groot, we hebben de C2 ook even als computermonitor gebruikt. Daarbij vielen de volgende zaken op. Het scherm is groot, en maakt optimaal gebruik van de 4K-resolutie mogelijk. Je hebt echt tonnen schermruimte en sublieme beeldkwaliteit. De audio is beter dan de meeste computermonitoren. En OLED levert een fantastische game-ervaring. Niet alleen de input-lag is laag, maar ook de pixelresponstijd is zo laag dat je echt haarscherpe beelden hebt. En ja, je gamet in 120 Hz, met AMD Freesync of NVIDIA Gsync.

Toch merk je wel dat dit geen echte monitor is. Het scherm is uiteraard niet verstelbaar, al kan je dat oplossen met de vesa-mount en een monitor-arm. Het scherm gaat niet automatisch in slaapstand, je moet het zelf uitzetten met de afstandsbediening. Extra connectiviteit zoals DisplayPort, een upstream USB-poort of KVM-switch ontbreekt. En de WOLED subpixelstructuur kan, vooral bij tekst, voor wat lichte onscherpte zorgen. Dat los je wel op door wat met de scaling te spelen. 

Wat nog het meest stoorde, was dat het scherm dimt bij statische content, zoals dat uiteraard de bedoeling is om inbranden te voorkomen. Maar waar dat relatief onzichtbaar gebeurt bij het tv-kijken, is dat bij computergebruik, waar statische content veel regelmatiger voorkomt, veel sneller en duidelijker zichtbaar. 

Conclusie

Zoveel aantrekkelijkheid in een klein formaat! Zoek je een tv voor je bureau, slaapkamer, keuken of wil je gewoon geen reusachtig model in de woonkamer? Dan is deze LG OLED42C24LA echt wel een hebbeding. Alle beeldkwaliteit van OLED, een state-of-the-art beeldprocessor, alle gebruiksgemak van WebOS 22, prima audio en heel wat potentieel voor gamers. Dat lijkt wel een volledig pakket. 

Deze C2 kan eventueel ook dienst doen als monitor voor je pc, al merk je wel aan sommige zaken dat hij daar niet voor bedoeld is. Alleen die prijs doet pijn aan de ogen. Een goede promotie kan in dat opzicht vermoedelijk heel wat goedmaken. Maar het is echt wel een aanrader. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.