Spotify is allang niet meer alleen de dienst waar je je favoriete muziek op luistert. Je treft er inmiddels ook een groot aanbod van podcasts en luisterboeken aan, die makers in eigen beheer kunnen uploaden naar de dienst. En daar zitten nog wel eens problematische dingen tussen, waar het bedrijf nu een grotere focus op legt.

Om de grootste te kunnen blijven, moet je meebewegen met de markt. Grote muziekstreamingdiensten, zoals Spotify, moesten daardoor hun pijlen richten op zaken als podcasts en luisterboeken, om niet in te hoeven leveren op betalende klanten. Veel consumenten willen hun audioproducten gewoon binnen één app hebben en daar een standaardbedrag per maand voor betalen.

Ze willen veelal liever niet allerlei losse apps waar ook nog extra kosten aan verbonden zijn. Met een abonnement op Spotify haal je dus alles in één keer binnen: muziek, podcasts en luisterboeken. Dat aanbod wordt overigens in de toekomst flink uitgebreid. Eerder schreven we al over de verkoop van audioboeken op Spotify.

Lees ook:Welke muziekstreamingdienst past het beste bij jou?

 Maar wanneer je als platform extra producten aanbiedt, dan haal je ook extra verantwoordelijkheden en werk op de hals. Je kunt natuurlijk als bedrijf een statement naar buiten brengen waarin je aangeeft niet verantwoordelijk te zijn voor de content van anderen. Maar dat neemt niet weg dat contentmakers jouw platform gebruiken om hun boodschap te verspreiden. Dat merkte Spotify bijvoorbeeld toen de dienst de exclusieve rechten voor de Joe Rogan-podcast in huis haalde (en daar een flink bedrag voor neerlegde).

Joe Rogan versus Spotify

Wat speelde er ook alweer? Eerder dit jaar haalde Spotify zo’n zeventig afleveringen van de Joe Rogan Experience, zoals de podcast heet, offline. Een reden gaf de dienst destijds niet, maar luisteraars van de moderne radioshows lieten vrij kort daarna weten dat het ging om enkele shows waarin Rogan racistisch taalgebruik nuttigde. Dat is niet het enige Rogan-probleem dat Spotify heeft: de podcastmaker verspreidde namelijk ook misinformatie over het coronavirus en vaccinaties. Kort daarna bood Rogan z’n excuses aan voor het taalgebruik, maar over de andere zaken zegt de man dat hij “simpelweg vragen stelt” en “tot de waarheid” wil komen.

Door de podcasts waarin misinformatie over corona en vaccinaties verspreid werden, werd Spotify gedwongen het beleid waar podcastmakers zich aan moeten houden openbaar te maken. Daarin staat onder meer dat makers geen foutieve of valse informatie mogen uitzenden. Ook mag dergelijke berichtgeving niet leiden tot gevaarlijke of problematische situaties. Daniel Ek, de directeur van de dienst, liet verder weten niet op te willen treden als contentcensor, maar podcastmakers moeten zich wel aan de geldende regels en richtlijnen houden.

Overname van Kinzen

Om verdere problemen te voorkomen, kondigt Spotify nu een verse overname aan. Het bedrijf neemt Kinzen over, een startup die in staat is content te analyseren om schadelijke delen te kunnen ontleden. Het analyseren gebeurt op basis van machine learning; wanneer het systeem iets ontdekt dat niet door de beugel kan, dan beluisteren menselijke moderators de aangegeven content. Spotify en Kinzen werken sinds 2020 al samen aan het tegengaan van de verspreiding van misinformatie, waardoor het bedrijf eerder al een grote rol in de veiligheid op het platform speelde.

De software van Kinzen is in staat content in meerdere talen te analyseren. Vervolgens gebruikt het beschikbare informatie en context van het internet, die gecombineerd worden met de kennis van menselijke experts. Daarna kan het onderzoeken of claims schadelijk zijn of niet. Het bedrijf claimt zelfs specifieke hondenfluitjes te kunnen detecteren. Dit zijn zinnen of woorden die een bepaalde, meestal donkere, bedoeling hebben. De zinnen an sich lijken vaak onschuldig, maar bepaalde groepen mensen kunnen daar dan een compleet andere boodschap uit halen.

Taak als platformhouder

Spotify neemt zijn taak als platformhouder dus steeds serieuzer en zal in de toekomst wellicht meer podcastmakers op de vingers (kunnen) tikken. De laatste paar jaar stopt het bedrijf veel energie in gesprekken met experts en adviesorganen, om te kijken hoe het de beschikbare content toch enigszins kan matigen. Heel onbelangrijk is dat niet; in 2019 kocht de dienst namelijk Anchor. Dat is een platform waarmee podcastmakers hun producties kunnen maken, beheren en publiceren. Daardoor verschenen er in korte tijd ineens meer dan een miljoen podcast op de streamingdienst.

En we kunnen ons best voorstellen dat daar wellicht schadelijke of op z’n minst problematische content tussen zit. Want als je met één persoon en één podcast al zo veel problemen kunt hebben, dan is dat toch wel een duidelijk signaal om alle beschikbare content te onderzoeken op je eigen platform.

Wat nog wel een belangrijke kanttekening voor de overname is: Kinzen concentreert zich op het gesproken woord en dus niet op audiotracks. De software controleert voornamelijk podcasts en luisterboeken; en voorlopig draait het systeem dan flink wat overuren.

Overal naar je favoriete nummers op Spotify luisteren? Bestel je nieuwe koptelefoon bij Bol.com.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.