“Mag dat? Nee, natuurlijk mag dat niet! Blijf met uw drone minimaal 50 meter weg van een mensenmenigte! Veilig vliegen met drones, daar horen regels bij.” Al in 2016 kwam de Rijksoverheid met de radiospot over het vliegen met drones en de bijbehorende drone regels, maar in 2019 gaan er pas echt grote dingen veranderen voor drone-eigenaren.

Drones zitten in het verdomhoekje. Wanneer we spreken over de onbemande luchtvaartuigen, worden er al gauw de mogelijke veiligheidsproblemen bijgehaald. Of men heeft het over Amazon en wanneer die pakjes toch eens in Nederland via drone kunnen worden bezorgd en dat de ontwikkeling zo lang duurt. Gedeeltelijk komt dat door de aanwezigheid van regels, al kunnen die nu nog per land flink verschillen.

Nederlandse regelgeving

Er zijn wel regels voor het gebruik van drones, genaamd de 'regeling modelvliegen'. Hierin staat bijvoorbeeld dat je niet hoger mag vliegen dan 120 meter, dat je op minstens 3 kilometer afstand moet blijven van kleine vliegvelden en niet minder dan 15 kilometer van Schiphol en Eindhoven Airport. Je mag niet boven menigten, aaneengesloten bebouwing, havens, wegen en industriegebieden vliegen. Je moet je drone altijd in het zicht hebben en altijd voorrang geven aan ander laagvliegend verkeer. En uiteraard mag je alleen beelden maken voor persoonlijk gebruik, waarbij de privacy van anderen niet in het geding mag zijn.

De Nederlandse regels zijn - zeker voor hobbygebruik - duidelijk. Hoewel we al jaren drones gebruiken voor het maken van video’s en ander persoonlijk gebruik, is er nog opvallend weinig Europese regelgeving voor het gebruik van deze onbemande luchtvaartuigen. Op zich is dat fijn, maar dat zal niet lang zo blijven. Halverwege 2019 worden er strengere regels vanuit Europa verwacht, om de veiligheid en privacy te waarborgen. Tussen april en juni zullen de regels ingaan van het Europees Agentschap voor de veiligheid van de luchtvaart (EASA). Dit is voor het eerst dat er echt Europese regels zijn, want vooralsnog heeft elk land zijn eigen regels.

©PXimport

Een van die regels is een chip. Alle drones moeten straks van een chip worden voorzien, waardoor ze niet in de buurt van vliegvelden kunnen vliegen. Het is op de website van Schiphol nu ook al duidelijk te lezen: “Verboden terrein”. Drones brengen het luchtverkeer in gevaar en je mag er momenteel dan ook alleen mee vliegen in luchtruimcategorie G: het vrije deel van het luchtruim. Zie ook de overzichtskaart vliegen met drones van de Rijksoverheid voor plekken waar recreatief vliegen met drones is geaccepteerd.

Een verplicht vliegbewijs

Naast een chip wordt er ook de benodigdheid van een brevet verwacht in Europese wetgeving. Zie het als een vaarbewijs dat geldt voor hobbyvaarders, waarbij deze geldt voor hobbyvliegers. Het is nog onbekend wat dat dan zoal inhoudt qua examen of kosten, maar de kans is groot dat dit vereiste er wel komt.

Het lijkt alsof alle regels drones moeten gaan tegenhouden, maar niets is minder waar. Minister Cora van Nieuwenhuizen (Infrastructuur en Waterstaat) wil op sommige plekken juist wat minder regels om zo innovatieve toepassingen van drones aan te jagen. Ze wil testlocaties in het leven roepen om bijvoorbeeld te kijken hoe drones kunnen helpen bij dijkbewaking, verkeersmanagement en zelfs het bezorgen van medicijnen. Zo’n testlocatie is overigens niet per se nieuw: rondom vliegvelden en testcentra in Enschede, Groningen, Marknesse, Valkenburg en Woensdrecht zijn innovatiecentra gemaakt onder de paraplu van het Dutch Drone Platform. Hier wordt geprobeerd meer grip te krijgen op de mogelijkheden van drones, maar uiteraard ook de gevaren.

©PXimport

De overheid kan namelijk ook erg veel baat hebben bij het gebruik van drones, zij het op een professionele wijze. Denk bijvoorbeeld aan de brandweer die vlak boven een brand vliegt om beter in kaart te krijgen wat er gebeurt, de politie die drugspanden of misdrijven beter kan opsporen door met een drone boven de plaats delict te vliegen en beveiligers die de menigte tijdens een evenement beter in de gaten kan houden door drones in te zetten. Er zijn uiteraard ontheffingen, om het politie, brandweer en beveiliging makkelijker te maken. Maar nog niet alles kan.

Een van de problemen waarmee drones kampen, dat is het geluid ervan. Hoewel drones in de basis perfect zijn om stiekem boven mensen te vliegen en ze te filmen, verraden ze zichzelf altijd door hun geluid. Het zoemende geluid van de propellers is erg aanwezig en hoewel dat in het zojuist genoemde geval zeer prettig is, kan dat tegelijkertijd een zeer gewenste ontwikkeling als pakketjes bezorgen tegenhouden. Hoewel regels waarschijnlijk voelen als iets dat drones juist zullen tegenhouden, wordt 2019 hopelijk het jaar dat dankzij regels (en vooral: duidelijkheid) juist meer mogelijk maakt voor de onbemande luchtvaartuigen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.