Tot voorheen waren Microsoft Surface-apparaten kruisbestuivingen tussen laptops en tablets. De Surface Laptop niet, dit apparaat lijkt juist een samensmelting tussen een laptop en een Macbook Air. Maar de Surface Laptop kent wel een grote handicap.

Alle voordelen die je kent van de Macbook Air zijn ook aanwezig op de Surface Laptop. De laptop is erg licht, behoorlijk compact en door zijn magnesium behuizing van hoge bouwkwaliteit. Ideaal dus voor studenten en voor wie voor werk regelmatig op pad gaat.

Verschil

Verschillen zijn er echter ook. De Surface Laptop heeft een fantastisch 13,5 inch beeldscherm: helder, prachtige kleurweergave en haarscherp (dankzij een resolutie van 2256 bij 1504). Dat is wel wat anders dan de Macbook, die wel een heldere beeldweergave heeft, maar de resolutie kun je ongeveer door twee delen.

Het opvallendst is dat het toetsenbordgedeelte niet gemaakt is van metaal, zoals niet alleen bij de Macbook Air het geval is, maar ook bij talloze andere laptops in de hogere prijsklasse. Rondom het toetsenbord en touchpad zit een zachte stof, die een beetje doet denken aan suede of vilt. Het is even wennen en zo hoogwaardig als Microsoft het wil doen geloven is het niet. Maar comfortabel werkt het zeker. Geen gedoe meer met klamme handjes op warme, metalen oppervlakken. Ook biedt het een ander onverwacht voordeel: de speakertjes zitten onzichtbaar onder de stof verwerkt en voor een dunne laptop is de geluidskwaliteit behoorlijk krachtig te noemen.

©PXimport

Configuratiestress

Nadelen die we al kennen van de Macbook Air zijn echter ook meegenomen. Allereerst de prijs: 1150 euro voor het goedkoopste model (Core i5-processor met 128GB opslag en slechts 4GB werkgeheugen). De uitvoering die ik te testen kreeg kost zelfs 1450 euro, waarbij alleen het opslag- en werkgeheugen verdubbeld is. Het duurste model (Core i7, 16GB werkgeheugen, 512 GB opslag) kost zelfs 2500 euro. Een prijs die deze laptop in iedere configuratie absoluut niet waard is, vooral omdat je mogelijk tegen extra kosten aanloopt om Windows te upgraden, waar ik zo op terugkom.

De configuratie die je kiest is echter wel van enorm belang. Want reparatie of upgrades van de Surface Laptop kun je wel vergeten. Bij een tablet of smartphone valt dat nog min of meer in perspectief te plaatsen, vanwege de compacte bouw. Bij een laptop is dat toch een ander verhaal. En dacht je dat Apple een slechte reputatie had op het gebied van upgraden en repareren? De Surface Laptop krijgt een reparatiescore van 0 van de knutselaars van iFixit. Om dat in perspectief te plaatsen, de Macbook Air scoort een 4.

Windows 10 S

Ik liet al doorschemeren dat je bij de aanschaf van de Surface Laptop mogelijk tegen extra kosten aanloopt. Dat komt omdat de laptop met een gemankeerde Windowsversie wordt geleverd: Windows 10 S. Deze Windowsversie is Microsoft’s variant van Chrome OS en doet denken aan Windows RT, omdat je alleen apps uit de Store mag downloaden. In mijn eerdere review vergeleek ik Windows 10 S met een Zwitsers zakmes waar alleen de kurkentrekker nog op zit. Zonder het enorme aanbod van handige software en het vertrouwen op een standaardbrowser (Edge) die nog niet klaar is voor het grote werk doe je deze laptop tekort.

Gelukkig kun je eenvoudig en pijnloos upgraden naar Windows 10 Pro. Ik beveel het zelfs van harte aan bij de Surface Laptop. Je systeem is krachtig zat en hoeft hier niet voor geformatteerd te worden. Sterker nog: je instellingen en bestanden blijven ongeroerd. Tot 1 januari 2018 kun je deze upgrade gratis uitvoeren. Daarna betaal je tachtig euro. Die je eigenlijk moet zien als een meerprijs als je een Surface Laptop zoekt én daar echt alles uit wilt halen.

Accuduur

Natuurlijk, het is een enorme opluchting om op een vertrouwd Windows 10-systeem te werken met Chrome, Classicshell en al je andere programma’s. Maar je levert er wel accuduur voor in. Met Windows 10S lukte het me om anderhalve werkdag uit de accu te persen (met de prestaties en beeldschermhelderheid voluit). Windows 10 Pro haalde de werkdag wel vol, maar de volgende dag moet hij vrij snel aan de lader. Met accu-optimalisatie aan kun je overigens veel meer werktijd uit de Surface Laptop persen, tot wel twee werkdagen.

De accu-verschillen lijken redelijk klein. Maar bedenk wel dat het systeem nog redelijk schoon was. Apps worden beter geoptimaliseerd dan gewone programma’s die je onder Windows 10 Pro gewoon kunt installeren. Dus hoe meer programma’s je op Windows 10 Pro installeert, des te meer invloed het heeft op je accuduur.

©PXimport

Touch

Bij alle andere Surface-apparaten (zoals de Surface Pro en de Surface Book) is werken aanvankelijk even wennen. Bij de Surface Laptop niet, omdat het natuurlijk om een gewoon laptopmodel gaat. Het scherm is touchscreen, en ondanks dat het voor laptops en Windows 10 bepaald geen onmisbaar onderdeel is, wordt het werken op de Surface Laptop hier wel prettig mee aangevuld. Ook kun je ervoor kiezen een stylus en een Surface Dial te gebruiken, alhoewel dit ook prijzige gadgets zijn.

Qua prestaties zit je bij de Surface Laptop verder ook goed. De specificaties zijn keurig en naast de standaard-Windowsbloatware als Candy Crush, word je verder niet lastiggevallen met extra overbodige toepassingen.

Bij het werken met de Surface Laptop stuitte ik echter wel op een tekort aan aansluitingen. Gelukkig was er een usb-aansluiting (zodat ik gewoon mijn ouderwetse bedrade muis kon aansluiten) en een koptelefoonpoort. Maar op een moderne laptop hoort tegenwoordig ook gewoon een usb-c poort thuis. Vooral in deze prijsklasse en vooral omdat je er een toekomstbestendige laptop voor in huis wilt halen. Maar nee, geen usb-c dus. Terwijl deze prima de mini-displaypoort had kunnen vervangen én je er universeel je laptop mee kunt opladen, zonder dat je een rare aansluiting hebt voor een lader die je alleen voor dit specifieke laptopmodel gebruikt.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Conclusie

De Surface Laptop is een prachtige laptop, die je wel degelijk kunt zien als Macbook Air-alternatief voor wie meer kracht en een goed beeldscherm zoekt. Toch verslik ik me in enkele zaken: een upgrade naar Windows 10 Pro voelt onontkoombaar, de prijs is te hoog en er is geen usb-c-poort. Dat voelt toch als vermijdbare gemiste kansen. Houd er eveneens rekening mee dat de Surface Laptop niet te repareren of upgraden is.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.