Tot nu toe hadden Microsofts Surface-apparaten één ding gemeen: het waren feitelijk tablets voorzien van een toetsenbordhoes. De Microsoft Surface Book is nog steeds een twee-in-één-apparaat, maar is juist meer laptop dan tablet.

Microsofts Surface Book is een mooie laptop om te zien. De behuizing is gemaakt van magnesium waarbij de toetsen van het toetsenbord dezelfde keur hebben. Dichtgeklapt valt wel op dat er een dikke spleet tussen het toetsenbord en scherm zit. Dat is om ervoor te zorgen dat de extra gpu in het toetsenborddock zijn warmte ook kwijt kan als het apparaat is dichtgeklapt en je op een extern beeldscherm werkt. Opengeklapt valt het aparte scharnier op. Klap je de notebook open, dan is de hoek van het scherm eigenlijk net te krap. Je kunt echter nog een keer doorduwen om de hoek wat groter te maken.

©PXimport

Geen usb-c

Qua aansluitingen krijg je van Microsoft het hoognodige. De tablet is voorzien van een 3,5mm-headsetaansluiting terwijl de Performance Base (het toetsenborddock) is voorzien van twee usb3.0-poorten, een SD(XC)-kaartlezer en mini-DisplayPort. Qua aansluitingen kun je dus zien dat de Surface Book al wat langer op de markt is, want usb-c eventueel in combinatie met ThunderBolt 3 ontbreekt. Overigens is Microsofts recentere Surface Laptop ook niet voorzien van usb-c. De voedingsaansluiting is ook bedoeld voor de optionele dock met onder andere een netwerkaansluiting, meer usb-poorten en twee beeldschermaansluitingen.

©PXimport

Solide koppeling

De Surface Book is zoals gezegd nog steeds een twee-in-één en je kunt het scherm dan ook van het toetsenborddock verwijderen. Zomaar trekken heeft geen zin, de tablet zit echt heel stevig vast. Pas nadat je een knopje op het toetsenbord indrukt, kun je de tablet lostrekken. Je krijgt een melding op het moment dat dit mogelijk is. Overigens kan dit alleen als de accu’s vol genoeg zijn, bij een te lage accucapaciteit is het loskoppelen niet langer mogelijk.

©PXimport

Goede prestaties, verouderde chips

De Surface Book is er in verschillende varianten voorzien van een Intel Core i5-6300U of i7-6600U in combinatie met 8 of 16 GB RAM en verschillende formaten SSD’s. Zoals je wellicht weet zijn dit oudere chips uit Intels Skylake-generatie. Hoewel de Surface Book hier pas sinds april te koop is, verscheen hij in de Verenigde Staten al eind 2015 op de markt en gaat het dus eigenlijk om een apparaat van zo’n anderhalf jaar oud. Ook het meegeleverde toetsenborddock is er in verschillende varianten waarbij de duurdere uitvoeringen voorzien zijn van een extra NVIDIA-gpu. In Combinatie met een Core i5-processor krijg je een GeForce 940M terwijl varianten met een Core i7-processor een GeForce GTX 965M bevatten en de benaming Performance Base meekrijgen. De uitvoering die wij gebruikt hebben is het topmodel met 1 TB ssd, 16 GB en de Performance Base. Deze uitvoering kost maar liefst 3649 euro. De goedkoopste variant met een Core i5 kost 1649 euro.

Ondanks dat de gebruikte Intel Core i7-6600U al een wat oudere chip is, zijn de prestaties uitstekend. Dat is ook te danken aan de snelle Samsung nvme-ssd die een leessnelheid van 1612 MB/s en een schrijfsnelheid van 1244 MB/s biedt. Dankzij de extra GeForce GTX965M scoort de laptop in 3DMark Fire Strike 4399 punten. Dit houdt in dat je in Full HD kunt gamen, maar bij de nieuwere spellen wel de kwaliteitsinstellingen terug moet schroeven. Waar het bij de processor niet heel veel uitmaakt dat het een chip van de vorige generatie is, geldt dat voor de GTX965M niet. NVIDIA heeft inmiddels een nieuwere generatie gpu’s en zelfs de instapchip GTX 1050 is al wat sneller dan de hoge gepositioneerde GTX 965M. De Performance Base is nieuwer dan de de Surface Book en verscheen eind vorig jaar op de markt, maar dat was helaas niet iets te vroeg voor NVIDIA’s nieuwe gpu’s.

©PXimport

Prettige touchpad

Het toetsenbord tikt op zich goed, maar is verder niet heel bijzonder. Zoals we van een laptop uit de prijsklasse van de Surface Book verwachten is toetsverlichting aanwezig. Waar het toetsenbord dus niet zo opvalt, is de touchpad wel uitstekend. Het gaat om een zogenoemd Precision Touchpad waarvoor de ondersteuning direct in Windows 10 is ingebouwd en daardoor via de instellingen van Windows 10 geconfigureerd kan worden. Het touchpad ondersteunt zowel gebaren met twee als drie vingers. Je kunt deze gebaren naar wens instellen en bovendien kiezen of je wilt klikken door licht op de touchpad te tikken of de fysieke knop onder het touchpad daadwerkelijk in te drukken. Het geheel werkt uitstekend. De ingebouwde webcam is geschikt voor Windows Hello gezichtsherkenning waarmee je zonder wachtwoord kunt inloggen. Op zich werkt dit goed, maar soms duurt het te lang voordat je gezicht herkend wordt.

Uitstekend scherm

De Surface Book is voorzien van een 13,5inch-scherm met de enigszins aparte schermverhouding 3:2 met een resolutie van 3000 x 2000 pixels. De beeldkwaliteit van het ips-paneel is uitstekende met een goede inkijkhoek, uitstekende kleuren en een prettig hoge maximale helderheid. Iets dat ik op het toetsenbord aanvankelijk wel miste zijn toetsen om de helderheid van het scherm te regelen. Via de snel instellingen van Windows 10 kun je de schermhelderheid slechts in stappen van 25 procent afregelen. Gelukkig blijkt dat je de schermhelderheid kunt regelen met de toetscombinaties FN+ Del en FN+ Backspace, maar dat moet je maar net weten. Het scherm is uiteraard een aanraakscherm, maar is ook te bedienen met de meegeleverde drukgevoelige stylus. Die stylus maakt gebruik van Wacom-achtige technioek en kun je gebruiken om notities te maken en te tekenen.

©PXimport

Als laptop uitstekende accuduur

In de Performance Base is een 62 Wh accu verwerkt, de accu in de tablet zelf heeft een capaciteit van 18 Wh. Overigens hebben de Surface Books configuraties zonder extra gpu een accu met een capaciteit van 51 Wh in het iets dunnere dock zitten. Wanneer je het apparaat als laptop gebruikt, heb je op de geteste configuratie dus een totale accucapaciteit van 80 Wh en dat vertaald zich bij normale kantoorwerkzaamheden waarbij je de geïntegreerde gpu gebruikt in een uitstekende accuduur van zo’n 15 uur. Vermoedelijk kom je bij een goedkopere configuratie zonder de Performance Base dan op zo’n 13 uur werktijd. Gebruik je liever de losse tablet, dan is het na maximaal drie uur echt wel over met de pret. Hiermee is direct duidelijkdat de Surface Book toch echt primair een laptop is met een afneembaar scherm als extraatje. Tijdens het gebruik worden beide accu’s tegelijkertijd ontladen, het is dus niet zo dat bijvoorbeeld eerst de accu in de tablet wordt gebruikt. Zijn de accupercentages te laag, dan is het niet langer mogelijk om de tablet van het dock te verwijderen.

Conclusie

Hoewel de Surface Book net als andere Surface-apparaten een twee-in-één-apparaat is, is het stiekem meer Microsofts eerste laptop. Officieel gaat die eer natuurlijk naar de onlangs gelanceerde Surface Laptop. Je kunt het scherm namelijk wel als tablet gebruiken, maar met een accuduur van maximaal drie uur is dat wat ons betreft meer een extraatje. In de praktijk zul je het toetsenbord vermoedelijk altijd meenemen. Je hebt dan een moderne laptop gevat in een uitstekende behuizing met een fantastisch scherm en een lange accuduur. De prestaties zijn prima, maar het is jammer dat op een dure laptop (ons test model kost maar liefst 3649) een processor en gpu van de vorige generatie worden gebruikt.

In de basis lijkt de Eufycam S4 op de eerder gelanceerde Eufycam S4 Max. Maar dit nieuwe camerasysteem biedt een groot voordeel: je hebt geen kabels nodig. Stroom krijg je via een zonnepaneeltje, terwijl de data draadloos via wifi geregeld wordt. Dat mag wat kosten: de set met twee cameramodules en de Homebase 3 kost 699 euro.

De EufyCam S4 combineert twee camera's in één behuizing voor uitgebreide buitenbeveiliging. Bovenaan zit een vaste 4K-groothoeklens (van 130 graden) die continu een breed gebied overziet. Zodra die camera een gebeurtenis detecteert, geeft hij een signaal aan de onderste camera. Dat is een pan-tilt-zoomlens (PTZ) die 360 graden kan draaien en tot 8x kan inzoomen. De PTZ-camera volgt het bewegende doelwit automatisch, waardoor de Eufycam S4 zowel een goed overzicht als gedetailleerde ingezoomde tracking biedt.

Het systeem werkt daarnaast zelfstandig via wifi, maar je kunt het ook koppelen aan de Homebase 3. Zonder HomeBase kun je de beelden lokaal opslaan op de 32 GB aan interne opslagruimte of een microSD-kaart van 256 GB. De Homebase breidt die optie uit tot 16 TB (via een los te kopen harde schijf) en is daarnaast het slimme brein dankzij Bionic Mind AI. Die lokale AI zorgt voor snelle gezichtsherkenning en onderscheidt mensen, voertuigen en huisdieren. Ook kan het de beelden van meerdere camera's aan elkaar koppelen binnen hetzelfde netwerk.

©Wesley Akkerman

Stroomtoevoer geen obstakel

Standaard werkt de Eufycam S4 op een accu en neemt hij alleen op bij detectie. In het pakket dat wij testen zit standaard een zonnepaneel van 5,5 watt. Als dat één uur zonlicht vangt, kan de gekoppelde camera (via het enige draadje dat je nodig hebt) een dag draaien. Je kunt het paneel direct op de camera bevestigen, maar ook om een hoekje plaatsen als daar meer zonlicht is. Daar is de kabel lang genoeg voor. Wil je 24/7 opnemen? Ook geen probleem, maar in dat geval moet je wél kabels gaan trekken. Dan moet de S4 namelijk altijd aan kunnen staan.

Het mooie aan de accu van de Eufycam S4 is dat de fabrikant die zo flexibel mogelijk inrichtte. Niet alleen kun je de camera gewoon met een normale usb-c-kabel opladen (als er even geen zonlicht is), ook kun je de batterij uit de behuizing halen. Daar zit namelijk ook een usb-c-poort op, waardoor je het systeem niet helemaal uit elkaar hoeft te halen als de accu leeg is. Ook handig: zodra de batterij achteruitgaat, kun je die dus heel gemakkelijk vervangen (tenminste, voor zolang Eufy die los aanbiedt, maar dat zal voorlopig nog wel even het geval zijn).

©Wesley Akkerman

Indringers afschrikken

Houd er overigens rekening mee dat je de Eufycam S4 wel echt op zijn plek zult moeten monteren. Daarbij moet ook worden geboord; geen nadeel, maar wel een kanttekening. De Eufy-app leidt je daarna soepel door de installatie. Voor detectie gebruikt de camera een combinatie van radar en een passieve infraroodsensor (PIR), wat nauwkeuriger is en zelfs afstand kan meten. Om indringers af te schrikken, is de IP65-weerbestendige camera uitgerust met felle ledlampen (voor nachtzicht in kleur), een luide 105dB-sirene en rood-blauwe waarschuwingslichten.

Hoewel de Eufycam S4 automatisch werkt, kun je gelukkig ook een hoop dingen zelf aansturen via de app. Zo kun je de kantel- en draaicamera zelf met pijltjestoetsen bedienen als je iets niet vertrouwt en thuis of buitenshuis even iets wilt controleren. Ook kun je het alarm en de lampen aanzetten wanneer je dat nodig acht. Verder kun je van alles instellen via de overzichtelijke app, zoals privacyschermen, het gebied waarin de camera bewegingen meeneemt, antidiefstaldetectie, activiteitenzones en zowel energie- als videobeheer.

©Wesley Akkerman

Eufycam S4 kopen?

Uit onze praktijkervaring blijkt dat de Eufycam S4 precies doet wat hij belooft. Zodra er een persoon wordt geregistreerd, volgen de camera's onderop de beweging totdat die persoon uit beeld is. Dat gaat moeiteloos en geruisloos (ook niet geheel onbelangrijk). Je krijgt hier bovendien op tijd melding van en via de app kun je alle beelden in haarscherpe kwaliteit en met voldoende kleur volgen. Je moet de camera's wel wat hoger ophangen, aangezien hij stopt met volgen zodra het onderwerp binnen één meter afstand is. Doe je dat niet, dan creëer je als het ware een dode hoek.

De prijs is fors, maar wat ons betreft is het pakket dat bedrag wel waard dankzij het geavanceerde dual-camerasysteem. Je bent daarnaast niet gebonden aan één opslagmethode of een cloudopslagdienst, en kunt op de langere termijn kosten besparen. Daarnaast heb je dankzij de zonnepanelen en de oplaadbare accu's niets te maken met bekabeling, waardoor je de S4 echt ophangt waar je maar wilt. Verder is 24/7 opnemen gewoon een optie. De aanpasbaarheid in opslag, stroom en functies maakt het daarom een waardevolle investering.

Lifestyle-tv's zijn populair en Samsung weet dat als geen ander. The Frame, een tv die ook dienstdoet als kunstkader, is een succes. Nu ook Hisense en TCL een gelijkwaardig concept op de markt hebben, heeft de Koreaanse fabrikant een verbeterde versie klaarstaan.

7

Goed

Conclusie

The Frame Pro is ideaal als stijlvolle muur-tv dankzij het matte scherm en de draadloze One Connect Box. De helderheid en kleur zijn verbeterd, maar het contrast blijft wat teleurstellen. Gamers moeten rekening houden met extra input-lag via de One Connect Box; de micro-HDMI is beter, maar minder praktisch. De tv oogt het mooist met heldere content en heeft een complete smart-omgeving. Wel is hij duidelijk duurder dan de gewone The Frame.

Plus- en minpunten

• Mat scherm weert reflecties
• Goede piekhelderheid, degelijk contrast
• Slank design, verwisselbaar kader
• Wandbeugel én voet bijgeleverd
• Wireless One Connect Box
• Goede beeldverwerking
• Vijf HDMI 2.1-aansluitingen en gaming-features
• One UI/Tizen smart-tv met zeven jaar updates
• Apple AirPlay 2 en Google Cast
• Ingebouwde Art Store

• Lokale dimming levert beperkte verbetering
• Matige geluidskwaliteit
• Geen ondersteuning voor Dolby Vision of DTS-audio
• Hogere input-lag via de draadloze One Connect Box
• Prijzig

Het kader aan de muur

The Frame Pro is expliciet ontworpen om aan de muur te hangen. De rug is immers helemaal vlak, en een superslanke muurbeugel is inbegrepen. Het ontwerp oogt als een minimalistisch kunstwerk, met een smal zwart frame rond het beeld. Met behulp van een magnetisch kader dat over het zwarte frame gaat, geef je de behuizing een witte of houtkleurige uitstraling. Een teakhouten kader wordt overigens meegeleverd.

Zet je de tv toch liever op een tv-meubel, dan hoef je daar geen extra spullen voor aan te schaffen; er zitten namelijk ook voetjes in de doos. De bevestiging aan het toestel is schroefloos en kan in twee posities: een hoge of lage bevestiging, zodat je eventueel een soundbar onder het scherm kunt plaatsen. De stabiliteit van de plastic voetjes laat wel iets te wensen over; bij zijdelingse druk is er duidelijk beweging merkbaar.

©Samsung

Aansluitingen

De One Connect Box is al jaren een kernonderdeel van het The Frame-concept: alle aansluitingen zitten in een externe unit, zodat er naar de tv zelf slechts één dunne kabel loopt. Bij The Frame Pro is dat idee verder doorgetrokken. De verbinding tussen de tv en de One Connect Box verloopt nu draadloos, waardoor je alleen nog een stroomkabel naar het scherm hoeft te leiden, en die laat zich doorgaans vrij gemakkelijk wegwerken. In de draadloze Connect Box vind je vier HDMI 2.1-poorten, twee usb-poorten, ethernet, wifi 5, bluetooth, een optische uitgang en een DVB-T2/C/S2-tuner met CI+-slot. Samsung claimt een draadloos bereik tot 10 meter zonder kwaliteitsverlies; in onze test ging 6 meter inderdaad probleemloos. Een stevige muur ertussen zorgde echter af en toe voor korte beelduitval.

Voor gamers is het een gemengd verhaal. De HDMI-poorten ondersteunen 4K144, ALLM en VRR (HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync compatible), en poort 3 biedt ARC/eARC. Maar de draadloze verbinding zorgt wel voor extra vertraging: in 4K60 zagen we een input-lag van zo'n 40 à 45 ms. Om dat te omzeilen heeft Samsung op de tv zelf een micro-HDMI-aansluiting geplaatst die dezelfde gamefuncties ondersteunt. Daarmee daalde de input-lag naar 13,5 ms bij 4K60 (en 8,5 ms bij 2K120). Niet heel elegant, maar wel effectief. Daarnaast zit er op de tv ook nog een usb-c-poort, bedoeld voor bijvoorbeeld een webcam.

Lees ook: Review Samsung QE55LS03B The Frame – Kunstwerk én tv

De One UI/Tizen smart-tv

Eén ding moet je Samsung nageven: ze leveren een indrukwekkende hoeveelheid functies in hun smart-tv-omgeving. Dat vereist wel een goede organisatie, maar die heeft Samsung ondertussen wel onder de knie. Het startscherm toont alles wat met tv-kijken en streaming te maken heeft. Centraal in beeld vind je de laatst gespeelde bron en aanbevelingen (uit Samsung TV Plus). Onderaan staat een rij met favoriete apps die je naar voorkeur kunt ordenen en aanpassen. Je kunt ook live-tv en HDMI-ingangen in deze rij plaatsen. Scrol verder naar beneden en je vindt rijen met aanbevelingen per app. Verwijder je een app uit de rij met favorieten, dan verdwijnt ook de rij met aanbevelingen uit die app.

Naast een erg ruim app-aanbod ondersteunt deze Samsung ook AirPlay 2 en Google Cast. Via de pictogrammen links op het startscherm kun je naar Daily+ navigeren, waar je alle functies vindt die minder met tv-kijken te maken hebben. Denk aan SmartThings (de IoT-omgeving), Workspace (allerlei functies voor computergerelateerd werk op de televisie), Philips Hue, Samsung Food en Fitness-apps. De Art-sectie bespreken we verderop.

De afstandsbediening is de vertrouwde Samsung-remote, maar deze keer in het wit. Hij is klein en eenvoudig vormgegeven, met een ingebouwde oplaadbare batterij en een fotovoltaïsch paneel aan de achterkant. Leg je hem met dat paneel naar boven, dan laadt hij vanzelf op via omgevingslicht. Voor een snellere laadbeurt is er ook een usb-c-poort aanwezig. De toetsen voelen prettig aan en hebben een lichte, precieze aanslag. Door het beperkte aantal knoppen is de bediening snel te doorgronden. De instellingenknop linksboven opent niet alleen het instellingenmenu, maar ook de kleur- en nummertoetsen.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Kunst in overvloed

Om de kunstfunctie waar te maken, biedt Samsung sinds de eerste generatie van The Frame een eigen kunst-app. Navigeer op het startscherm naar links en open daar de Art-sectie. Je krijgt toegang tot meer dan 3000 kunstwerken, afkomstig uit grote musea en uiteenlopende collecties, van klassieke meesters tot moderne kunst en fotografie. Toegang tot de volledige Art Store kost 4,99 euro per maand, al zijn de eerste drie maanden gratis. Wie niet wil betalen, kan gebruikmaken van het gratis aanbod Art Streams, met elke maand dertig nieuwe werken rond een thema. Daarnaast zijn er nog andere opties: zo kun je je eigen foto's tonen met behulp van vooraf gemaakte sjablonen. The Frame Pro functioneert op die manier als een fraai digitaal fotokader. Wie iets speelsers wil, kan kiezen voor AI-gegenereerde kunst: selecteer een aantal sleutelwoorden uit een vaste lijst en de tv genereert een passend beeld.

De SmartThings-app is daarbij een handige aanvulling, vooral om door de Art Store te bladeren. Je kunt sorteren op artiest, genre, medium, kleur, museum, thema of populariteit. Via de instellingen pas je bovendien het gedrag van de Art Mode aan. Zo kun je helderheid en kleurtemperatuur finetunen en instellen hoe de tv omgaat met de ingebouwde bewegings- en lichtsensor. De Art Mode schakelt automatisch uit wanneer er geen beweging wordt gedetecteerd of het licht wegvalt. Dat is zinvol, want de Art Mode verbruikt nog steeds stroom, doorgaans tussen de 60 en 90 watt.

©Samsung

Beeldkwaliteit

De meest opvallende verbetering van The Frame Pro is de overstap naar Neo QLED-achtergrondverlichting. In theorie levert dat niet alleen rijkere kleuren op dankzij de Quantum Dots, maar ook beter contrast door local dimming. In de praktijk blijkt die uitvoering echter beperkt: Samsung gebruikt edge-ledverlichting, waarbij de leds alleen langs de onderrand van het scherm zitten. De local dimming werkt daardoor alleen in 24 verticale kolommen. Dat is beduidend minder verfijnd dan echte full-array local dimming.

Het VA-paneel zelf heeft een behoorlijk eigen contrast van ongeveer 4.500:1. Maar omdat de dimming slechts in kolommen werkt, kan de tv dat contrast in testpatronen nauwelijks verbeteren. Dat zie je terug in films: de zwarte balken boven en onder het beeld blijven zichtbaar grijs, donkere scènes worden nooit echt diepzwart en heldere details – zoals sterren – kunnen plaatselijke halo's veroorzaken. Met andere woorden: op het gebied van contrast is de vooruitgang beperkt.

Op helderheid scoort de The Frame Pro wél merkbaar beter. In Filmmaker Mode (HDR) haalt hij een piek van 926 nits op een venster van 10% en ongeveer 697 nits op een volledig wit scherm. Dat is een forse stap vooruit ten opzichte van de vorige The Frame, die rond de 500 nits bleef hangen. De Quantum Dots leveren bovendien een breed kleurbereik van 94% P3. De kalibratie in Filmmaker Mode is over het algemeen uitstekend, al ogen sommige tinten wat te helder en verliezen ze daardoor nuance. Bij SDR presteert The Frame Pro eveneens goed, al kunnen rode tinten en huidkleuren soms wat flets overkomen. In zowel SDR als HDR blijft het zwartdetail wel netjes behouden. 

©Samsung

Zeer goede beeldverwerking, matige audio

The Frame Pro maakt gebruik van dezelfde rekenmodule als topmodel S95F: de NQ4 AI Gen3-processor. Die levert zichtbaar mooie resultaten, met goede deinterlacing, sterke ruisonderdrukking en nette upscaling. De bewegingsscherpte van het paneel zelf is echter wat beperkt, waardoor snelle voorwerpen soms een lichte dubbele rand krijgen. Motion interpolation werkt wel overtuigend; de processor grijpt snel en meestal correct in, zonder opvallende artefacten. De AI-modus kun je beter uitgeschakeld laten; die zorgt zelden voor een aantrekkelijk beeld.

Ondanks het slanke ontwerp heeft Samsung een 2.0.2-audiosysteem met 40 watt vermogen ingebouwd. Dat klinkt op papier aardig, maar in de praktijk ontbreekt vooral bas, waardoor muziek aan warmte en body verliest. De hoogtekanalen voegen weinig toe en het surround-effect blijft mager, zelfs met Dolby Atmos-bronnen. Voor dagelijks tv-kijken zijn de dialogen helder genoeg, maar wie ook muziek of films met impact wil horen, ontkomt eigenlijk niet aan een soundbar.

Conclusie

Als lifestyle-tv blijft The Frame Pro een aantrekkelijke keuze met een paar duidelijke troeven. Het matte scherm geeft kunst een overtuigende, bijna papieren uitstraling en houdt hinderlijke reflecties goed tegen. De draadloze One Connect Box maakt ophangen aan de muur bovendien bijzonder eenvoudig.

De stap vooruit ten opzichte van de gewone The Frame zit vooral in helderheid en kleurweergave. Het contrast blijft echter achter, en dat is jammer: een sterker zwartniveau had The Frame Pro echt naar een hoger niveau getild. Voor gamers is dit toestel ook niet ideaal: de draadloze verbinding zorgt voor merkbare input-lag. De micro-HDMI-poort op de tv zelf biedt wel een snellere optie, maar is minder praktisch.

De tv komt het best tot zijn recht met heldere beelden en kunstweergave. De kalibratie en beeldverwerking zijn uitstekend, en de Tizen-interface biedt een ruim app-aanbod, inclusief AirPlay 2 en Google Cast. Het prijskaartje blijft wel aan de hoge kant; je betaalt duidelijk extra voor de lifestyle-uitstraling.