Virtual reality, het is waar iedere gamer van heeft gedroomd vanaf de allereerste minuten op een console. Want games worden mooier, spectaculairder, maar hoe zou het nu toch zijn om daadwerkelijk in een game rond te kunnen lopen? De tijd van dromen is voorbij, want PlayStation VR maakt het mogelijk om precies dat te doen: écht onderdeel uitmaken van een game. Maar de grote vraag is natuurlijk, is dat ook écht zo leuk?

Vanaf het allereerste moment dat de PlayStation VR werd aangekondigd was ik razend enthousiast. Van VR droom ik letterlijk al sinds ik als klein jongetje bij de Maxis in een of ander kolossaal apparaat stond dat me een wereld toonde met vier lijntjes (en me twee dagen lang koppijn bezorgde). Nu, bijna dertig jaar later is de technologie klaar voor de huiskamer en met íets meer dan een paar lijntjes en krijg ik eindelijk de kans om te ontdekken of ik dit al die jaren heb verromantiseerd, of dat virtual reality echt is waar ik al die jaren van heb gedroomd. Lees ook: Ben jij klaar voor VR?

©PXimport

Flinke aanschaf

Wie gebruik wil maken van PlayStation VR, maar alleen de console heeft staan met twee controllers, begint met een onaangename verrassing. Je hebt namelijk nogal wat nodig om te kunnen spelen. Ten eerste natuurlijk de bril zelf, die 399 euro kost. Vervolgens heb je een PlayStation Camera V2 nodig (€ 59,99) en twee Move Controllers (een set kost je tachtig euro). Als je al die zaken al in huis hebt (wat natuurlijk goed mogelijk is), dan ben je voor die vierhonderd euro klaar. Moet je het allemaal nog aanschaffen, dan ben je voor je PlayStation VR avontuur direct 540 euro kwijt, hetgeen waarschijnlijk meer is dan je voor de PS4 zelf hebt betaald.

©PXimport

Aansluiten

Ik ben niet bang voor kabeltjes. Ik heb in mijn leven heel wat apparatuur aangesloten en schrik niet snel ergens voor terug. Toch keek ik even op van de hoeveelheid kabels die je aan moet sluiten wanneer je de headset wilt installeren. Wanneer je alles uiteindelijk hebt aangesloten valt het allemaal best mee, maar wanneer je de boel hebt uitgestald (knolling, zoals Adam van Mythbusters dat zo mooi noemt) realiseer je je dat Sony echt wel de trukendoos open heeft moeten trekken om VR mogelijk te maken. Dat heeft uiteraard alles te maken met de extra processing unit die onder andere zorgt voor 3D-geluid (en niet voor extra processorkracht zoals regelmatig wordt gesuggereerd). Al met al zul je ongeveer een kwartiertje bezig zijn met aansluiten. Niet omdat het extreem ingewikkeld is (overal staan netjes cijfertjes bij), maar omdat je net 400 euro voor een bril hebt betaald die je niet wilt slopen.

©PXimport

Pasvorm

Voor ik aan de slag ging heb ik eerst de bril zelf even goed bekeken. Het ontwerp is echt superstrak, ook zónder de wetenschap wat dit apparaat gaat doen. Wel is het een flinke accessoire die je niet zomaar even in een lade stopt. Mijn zoontje heeft geopperd om een levensgrote Stormtrooper te kopen voor op kantoor, en die te gebruiken als brillenhouder, en dat vind ik eigenlijk een verdraaid goed idee. Heb je die optie niet (of ben je een normaal mens met gezond verstand), dan is het opbergen van de bril best nog een uitdaging. Hij voelt vrij zwaar in de hand en ook wanneer de bril op je hoofd zet voel je dat gewicht hangen. Erg vervelend is dat niet, want de pasvorm is perfect. Geen harde randen tegen je schedel, niet het gevoel dat de bril constant van je hoofd zakt, het zit gewoon lekker en stevig. Wel had ik onmiddellijk vingerafdrukken op de lens gemaakt, hetgeen iets is waar je echt even op moet letten. Het audiokabeltje dat aan de zijkant van de bril naar beneden loopt stoorde me enigszins, iets dat ook later nog een paar keer terug zou komen. Je zult er een manier voor vinden, maar zeker met de meegeleverde oordopjes, zorgt het ervoor dat je die regelmatig uit je oor trekt.

©PXimport

De eerste stappen in VR

En toen was het tijd om de wereld van virtual reality te betreden. Uiteraard dien je eerst een software-update uit te voeren en de bril te kalibreren, maar zoals we van Sony gewend zijn is dat zó eenvoudig dat dit geen extra woorden behoeft. Het was inmiddels half 1 ’s nachts, ik zat alleen op mijn kantoor en was een beetje huiverig om de bril te activeren. Waarom? Omdat dit het moment was waar ik eigenlijk al mijn hele leven op gewacht had. Het kon zomaar eens vies tegenvallen. Vooral omdat de kritiek op de bril niet mild was. De resolutie zou te laag zijn, het zichtveld te smal, de kwaliteit van de bril zou in het niet vallen bij die van de Oculus Rift en de HTC Vive. Het is dan ook om die reden dat ik pertinent heb geweigerd om beide brillen te proberen. Mijn eerste ervaring in virtual reality zou op de PlayStation zijn. Omdat ik geloof dat Sony het verschil gaat maken (waarover later meer).

Fe-no-me-naal

Ik besloot veilig in te stappen met behulp van het meegeleverde demoschijfje. Effectief hield dit in dat ik in een Matrix-achtige witte ruimte terechtkwam waar ik kon kiezen wel spel ik wilde starten. Dat eerste moment, het moment waarop je daadwerkelijk om je heen kunt kijken in een virtuele wereld, dat vergeet je nooit meer. Na alle negatieve reacties van, sorry, Oculus-snobs, had ik eerlijk gezegd gerekend op een tegenvallende ervaring en extreem low-res beeld. Of dat zo was kon ik echter niet meteen beoordelen, ik was simpelweg te overweldigd door het feit dat ik eindelijk de ervaring had waar ik als kleine jongen van droomde. De mate van blijdschap die ik daarbij voelde was een beetje gênant. Het is immers maar een spelletje. Dat laatste is echter precies het probleem: dat is het niet.

©PXimport

Weg van de wereld

Zodra je namelijk de bril op zet en de oortjes in doet, verdwijn je namelijk effectief van de planeet. Dat klinkt een beetje dramatisch, maar dat gevoel is heel wezenlijk. Kun je je The Matrix nog herinneren, en dan vooral de scene hoe de personages weerloos in hun stoel lagen terwijl ze vrolijk ronddartelden in de computerversie van de wereld? Dat is precies hoe kwetsbaar het voelt. Het was een gedachte die ik vooral het eerste half uur niet los kon (en wilde) laten. Ik liep in een andere wereld, maar ondertussen wist ik dat ik in mijn eigen wereld zat, op een bank, zonder iets te zien of te horen van wat er in die echte wereld gebeurde, dat is best een beetje eng (vooral ook om half één ’s nachts).

©PXimport

Misselijk

De eerste scheurtjes in mijn jubelstemming verschenen nadat ik de bril een minuut of tien ophad en rondliep in de wereld van RIGS, een spel waarin je plaatsneemt in een Mech-suit om het op te nemen tegen andere robots. Dat gevoel is fenomenaal, vooral wanneer je daadwerkelijk in je pak gehesen wordt en je elk detail daarvan kunt zien door om je heen te kijken. Het voelde fantastisch, maar ik voelde me niet zo heel fantastisch. Ik had het gevoel alsof ik in de auto een boek had gelezen of op mijn smartphone aan het spelen was, iets waar ik al mijn hele leven kotsmisselijk van word. En dat is dan ook direct de grote makke van VR (in ieder geval de Sony-versie), als je last hebt van wagenziekte, word je hier binnen no-time kots, maar dan ook kotsmisselijk van. In alle eerlijkheid: het was niet slim van me om dit platform uit te testen om half 1 ’s nachts met verdraaid weinig slaap de nacht ervoor, en toegegeven, de dagen erna nam de misselijkheid langzaam af, maar helemaal weg gaat het helaas niet. Het goede nieuws? De pilletjes tegen wagenziekte werken ook voor de PlayStation VR, al is het natuurlijk bizar om een pilletje te nemen zodat je kunt gamen.

Realiteit

Wat me het meest heeft verbaasd bij het spelen in VR, is hoe snel je de grip op de werkelijkheid verliest. Zo is er een demo, WayWard Sky, waarin je (tijdens het laden) aan een bureau zit met allerlei objecten die je kunt oprapen en aanpakken. De eerste paar seconden realiseer je je nog prima dat je op de bank zit (en zitten raad ik echt aan, staan en lopen is levensgevaarlijk door je verlies van besef van de realiteit), maar daarna ben je zo bezig met de objecten dat je de echte wereld al snel bent vergeten. Dat klinkt schattig, maar is behoorlijk riskant. Wanneer je je niet meer bewust bent van je omgeving, houd je daar ook geen rekening meer mee. Zo zul je gemakkelijk je knie stoten tegen tafels, je hand keihard tegen de grond rammen omdat je iets probeert op te rapen in een wereld waarin de vloer veel verder weg is of je vuist in het gezicht van iemand naast je planten tijdens een gevecht, immers, als je naast je kijkt zit er niemand.

©PXimport

Fantastisch…en niet

Het feit dat de VR-wereld je zo opslokt is fantastisch, maar ook een beetje zorgelijk. Ten eerste omdat je al je besef van plek en tijd verliest, maar vooral ook omdat het – nog veel meer dan ik had gedacht – de grens tussen echt en niet echt doet vervagen. Natuurlijk voel je niet echt wat er gebeurt, maar vergis je niet in de kracht van je brein en hoe makkelijk die zich laat foppen. Een goed voorbeeld daarvan is: wanneer ik terugdenk aan de demo van WayWard Sky, herinner ik me hoe ik de objecten in mijn hand voel, terwijl ik natuurlijk alleen maar een Move-controller in mijn hand had. Het is precies om die reden dat ik games als Resident Evil en Until Dawn: Rush of Blood nooit zal spelen op VR. Geesten en zombies bestaan niet…tenzij je in een andere wereld rondloopt. Dit gaat mensen hartaanvallen bezorgen en dat bedoel ik niet figuurlijk.

©PXimport

Besturing

Even terug naar de hardware. Games bestuur je op dit moment met de gewone controller of de Move-controllers. Ik had daar zo mijn bedenkingen bij, want twee staafjes in je hand is natuurlijk niet hetzelfde als je handen gebruiken, maar zoals gezegd, je vergeet dit vrij snel. Ook al heb je twee Move-controllers vast, zodra je twee handen in beeld ziet, heb je al snel het gevoel dat dat is waarmee je aan het werk bent, je handen. Wat wél heel storend is, is dat je als je van spel wisselt soms moet wisselen van controller, en dan wordt ineens heel duidelijk dat je eigenlijk blind bent met je bril op. Je moet je controllers dan namelijk op de tast vinden en dat voelt een beetje knullig. Ook als je een spel speelt waarin je vaak van speler moet wisselen (dus om beurten de bril dragen), is dit een beetje irritant, omdat de speler altijd op dezelfde plek moet zitten, en met de kabels die aan de bril zitten is dat lastig. Je kunt ervoor kiezen om dat niet te doen, zoals ik besloot tijdens het spelen van Driveclub VR, maar dan zul je ontdekken dat je ineens niet in de auto zit, maar ernaast hangt (wat op zich ook een prima ervaring is, het stuurt alleen lastig).

Games

Dan de spellen, de aanjager van iedere console of in dit geval, accessoire. De kwaliteit van Sony VR mag dan lager zijn dan die van de Oculus Rift of HTC Vive, maar Sony heeft natuurlijk een gigantisch platform en daarmee ontwikkelaars die aan de slag gaan om VR games te maken. Het is een beetje zoals de strijd tussen Betamax en VHS (voor de oudgedienden onder ons). Betamax was superieur qua kwaliteit, maar verloor de strijd omdat de porno-industrie koos voor VHS. Dat gezegd hebbende, is het startaanbod voor VR een beetje teleurstellend. Er zijn games beschikbaar in ieder genre (sport, shooters, racen, adventure), maar écht veel keus is er nog niet. De kans bestaat daarom dat je 60 euro gaat neertellen voor een game die je normaal nooit zou kopen (zoals ik deed met RIGS) omdat de spellen die je echt wilt er nog niet zijn. Mijn tip: koop VR Worlds. Dit is een verzameling korte spellen die je de ultieme VR-ervaring geven en die je voor 40 euro, in combinatie met de demodisc die je erbij krijgt genoeg te doen geven tot de spellen van je keuze verschijnen (voor het einde van het jaar is het aanbod al verdrievoudigd).

©PXimport

Conclusie

De paar dagen dat ik de PlayStation VR nu in huis heb zijn fantastisch geweest. Ik merk dat het voortdurend in mijn hoofd aanwezig is, en ik constant de behoefte voel om stiekem even te ontsnappen naar die andere wereld (verslaving ligt op de loer, waak daarvoor). Perfect is het systeem allerminst. Natuurlijk zie je dat de wereld gerenderd, het is niet pixelig, maar je ziet dat het niet perfect is. Het punt is alleen dat de – juiste – games je zo meeslepen in de ervaring dat je daar helemaal niet mee bezig bent. PlayStation VR slokt je volledig op en dat is zowel fantastisch als een beetje eng. Zeker wanneer je er een 3D koptelefoon bij koopt die de plaatsing van het geluid (dankzij de processing unit) hyperrealistisch maakt, worden je ogen en oren gefopt. Je speelt geen spel meer, je bént het spel. Het is jammer dat ik niet te lang kan spelen omdat ik er fysiek echt naar van word (mijn vrouw en zoontje hebben overigens nergens last van, ik ben het mietje hier in huis), maar eigenlijk is dat misschien maar goed ook. Ik kan me namelijk eenvoudig voorstellen dat ik die bril anders op een zondagochtend opzet, en hem pas ’s avonds laat weer van mijn neus laat glijden. En dat is toch wel een beetje zonde van het leven. Hoe dan ook, na vijf dagen Sony PlayStation VR mag het duidelijk zijn, dit is precies waar je altijd van hebt gedroomd, en een klein beetje meer. Dat is fantastisch… en een beetje gevaarlijk.

Het is een beetje vreemd om een nieuw Dreame H15-model te zien voor dezelfde prijs als de H15 Pro die we eerder recenseerden. Maar in dit geval krijg je veel meer voor dat bedrag. De Dreame H15 Mix biedt namelijk drie apparaten en zeven schoonmaakopties.

De adviesprijs van de Dreame H15 Mix bedraagt momenteel 899 euro, net zoals de H15 Pro aan het begin van 2025. Daar krijg je niet alleen een uitstekende nat-droogstofzuiger voor terug, maar ook een soort Dyson lite-steelstofzuiger en een handige unit waarmee je zowel een vloerkleed, het tapijt of de auto schoonmaakt. Kortom: je krijgt veel meer in één pakket. Dit pakket werkt met dezelfde Dreame-app en biedt derhalve dezelfde opties als bij de H15 Pro.

De nat-droogstofzuiger komt grotendeels overeen met de Dreame H15 Pro. Het apparaat heeft met 23.000 Pa iets meer zuigkracht (tegenover 21.000 in de Pro), maar heeft daarentegen alleen tractie wanneer je hem naar voren duwt. Daarnaast gaat de batterij op papier iets minder lang mee, maar in de praktijk zul je daar waarschijnlijk weinig van merken (tenzij je een huis met een oppervlakte van 300 tot 400 vierkante meter moet schoonmaken).

©Wesley Akkerman

Nat- en droog

De nat-droogcombinatie heeft grotendeels dezelfde voor- en nadelen als zijn voorganger. Nog steeds herkent hij geen kabels of kleden, waardoor hij vast kan lopen of de dweilrol moet intrekken. Wel is er een kleine, slimme robotarm toegevoegd boven de roller, die voorkomt dat er water op de muur spat. Zodra het apparaat een muur nadert, schuift er automatisch een klepje omlaag dat het water opvangt en tegelijk het vuil van de dweil schraapt.

De Dreame H15 Mix gebruikt hetzelfde basisstation als het vorige model, dat de dweilrol in een halfuur schoonspoelt en droogt met water van 100 graden Celsius. Dat zorgt voor een grondige reiniging en minder nare geurtjes. Het onderhoud blijft beperkt, al kan het legen van de opvangbak voor vuil water en stof wat rommel geven. De schoonwatertank zit opnieuw bovenop, waardoor de kans op lekken groot blijft. Ook is de automatische dosering van eerdere modellen verdwenen.

©Wesley Akkerman

Dyson-achtige steelstofzuiger

Wanneer je de motor en de batterij loskoppelt, kun je ze eenvoudig op de steelstofzuiger klikken om zonder dweil te stofzuigen. Je kunt bovendien verschillende accessoires aansluiten, zodat je ook de bank, gordijnen en kieren meeneemt (vergelijkbaar met een Dyson). Handig als je toch even het kleed of tapijt wilt opfrissen. Op de kop zitten twee lampjes die stof en vuil goed zichtbaar maken.

De steelstofzuiger is licht, wendbaar en gebruiksvriendelijk. Je schakelt hem in met één druk op de knop, zonder iets ingedrukt te hoeven houden, en wisselt met een tweede knop moeiteloos tussen de normale en turbostand. In het pakket zit ook een compacte zuigmond voor het reinigen van meubels of je matras; een toevoeging die vaak over het hoofd wordt gezien, maar verrassend handig blijkt.

©Wesley Akkerman

Speciale unit voor kleden en de auto

Tot slot klik je de motor en batterij eenvoudig in het derde onderdeel, bedoeld voor het reinigen van kleden en tapijt. Dit apparaat heeft een normale en turbostand, en is voorzien van een handige hendel die omhoog klapt zodra je hem nodig hebt. Aan de voorkant zit een flexibele slang waarmee je zowel vuil opzuigt als warm water vernevelt. Daarmee verwijder je hardnekkige vlekken uit tapijt of autostoelen.

Wees wel voorzichtig met het watergebruik: er komt vrij veel uit de sproeikop. Begin dus liever met weinig en voeg later wat extra toe om een waterballet te voorkomen. De batterij loopt iets sneller leeg dan verwacht – na enkele minuten stofzuigen kan al 10 procent van de gebruiksduur verdwenen zijn – maar er blijft genoeg capaciteit over om het hele huis schoon te krijgen.

©Wesley Akkerman

Dreame H15 Mix kopen?

Voor de adviesprijs van 899 euro (er geldt een tijdelijke cashback-actie van 200 euro, waardoor je 'm dus voor 699 in huis haalt) krijg je niet één, maar drie krachtige apparaten: een uitstekende nat-droogstofzuiger, een lichte steelstofzuiger en een aparte unit voor kleden en auto-interieurs. Ondanks kleine nadelen zoals het ontbreken van automatische dosering en tractie naar achteren of een extra batterij, biedt het pakket een enorme veelzijdigheid en geavanceerde functies zoals de 100-graden zelfreiniging, wat wat ons betreft de investering volledig rechtvaardigt.

Een droger koop je vandaag de dag niet meer alleen om de was snel droog te krijgen. Energieverbruik, textielzorg en slimme functies spelen een minstens zo grote rol. Zeker nu vrijwel alle merken overstappen op warmtepomptechnologie, waarmee je aanzienlijk zuiniger droogt dan met een ouderwetse condensdroger. Dat scheelt enorm op je energierekening, maar ook in de slijtage van je kleding. Wie op zoek gaat naar een nieuwe droger, komt al snel uit bij merken als Miele, Siemens, Bosch en AEG. In dit artikel kijken we waarom.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bemmel & Kroon

Miele: premium drogen met oog voor detail

Miele staat van oudsher bekend om zijn lange levensduur en uitgebreide reeks aan comfortfuncties. In fabriekstests draaien de machines duizenden uren achter elkaar, zodat ze in de praktijk makkelijk twintig jaar mee kunnen. Hun warmtepomptechnologie is gekoppeld aan EcoDry, dat luchtstromen stabiel en het energieverbruik laag houdt, ook na jarenlang gebruik. De SoftCare-trommel heeft een honingraatstructuur waardoor kleding op een luchtkussen droogt en minder kreukt of slijt. Voor wie gemak zoekt, biedt Miele@home de mogelijkheid om de droger via een app te bedienen of automatisch te laten samenwerken met een Miele-wasmachine. Daarbij komen luxere snufjes zoals SteamFinish, dat met een waternevel kreukvorming tegengaat, en FragranceDos, waarbij geurflacons de was langdurig fris laten ruiken. Het prijsniveau is hoog, maar daar staat tegenover dat je textiel zachter behandeld wordt en dat de machines jarenlang betrouwbaar presteren, zelfs bij intensief gebruik.

👉 Bekijk hier alle Miele-wasdrogers

©Miele

Siemens: slimme connectiviteit en gebruiksgemak

Siemens zet zwaar in op slimme functies en sensorgestuurd drogen. De functie autoDry gebruikt sensoren die de vochtigheid en temperatuur in de trommel meten en stopt het programma zodra de ingestelde droogtegraad is bereikt. Zo wordt voorkomen dat wasgoed te heet of te lang gedroogd wordt. Dat bespaart bovendien energie en voorkomt krimp. De Home Connect-app maakt het mogelijk om de droger via je smartphone te starten, te volgen of tips te krijgen voor het beste programma. Handig is de EasyStart-functie, waarbij je alleen aangeeft wat voor soort was je wilt drogen en de app het optimale programma selecteert. Bij sommige modellen communiceert de droger zelfs rechtstreeks met een Siemens-wasmachine, zodat de droogcyclus volledig aansluit bij het wasprogramma dat zojuist is afgerond. Ook onderhoud wordt eenvoudiger gemaakt: veel modellen beschikken over een zelfreinigende condensor die automatisch wordt doorgespoeld. Daarmee blijft de droger zuinig werken zonder dat je het apparaat zelf steeds hoeft schoon te maken. Siemens richt zich zo op gebruikers die het gemak van een slim huishouden waarderen, maar tegelijkertijd een betrouwbare en efficiënte machine zoeken.

👉 Bekijk hier alle Siemens-wasdrogers

©Siemens

Bosch: degelijkheid met slimme sensoren

Bosch deelt veel technologie met Siemens, maar kiest voor een iets nuchterder benadering. Ook Bosch-drogers gebruiken autoDry om te voorkomen dat kleding uitdroogt en dat programma's onnodig lang draaien. De SensitiveDrying-trommel behandelt wasgoed behoedzaam, zodat ook delicatere stoffen langer mooi blijven. De zelfreinigende condensor vind je ook hier terug, waardoor de droger weinig onderhoud vergt en jarenlang efficiënt blijft functioneren. Bosch hecht daarnaast veel waarde aan stabiliteit: de AntiVibration-zijwanden reduceren trillingen en geluid, wat vooral prettig is in appartementen of open woonruimtes. Via Home Connect kun je bij de nieuwste modellen eveneens de droger met je smartphone bedienen en meldingen ontvangen wanneer de was klaar is. Bosch positioneert zich als een solide keuze: minder luxe extra's dan Siemens, maar met dezelfde basis aan slimme sensoren en betrouwbare bouwkwaliteit. Voor veel gezinnen vormt dat de ideale middenweg tussen prijs, gemak en duurzaamheid.

👉 Bekijk hier alle Bosch-wasdrogers

©Bosch

AEG: zacht drogen op lage temperatuur

AEG legt de nadruk op textielbescherming en energiebesparing. Dankzij SensiDry wordt op lagere temperaturen gedroogd, zodat stoffen minder snel krimpen of hun kleur verliezen. AbsoluteCare gaat nog een stap verder door trommelbewegingen en temperatuurinstellingen af te stemmen op het type stof, van wol en zijde tot sportkleding. In de duurdere modellen wordt dat uitgebreid met 3DScan, een techniek die het vochtgehalte tot diep in de vezel meet, zodat ook dikke stoffen zoals dekbedden of donsjacks gelijkmatig drogen. Sommige machines bieden bovendien een stoomfunctie om kreuken te verminderen of kleding snel op te frissen zonder volledige cyclus. AEG weet deze technologie vaak te combineren met een aantrekkelijker prijs dan de absolute premiummerken, waardoor het een interessante keuze is voor wie veel waarde hecht aan kledingbescherming, maar niet het hoogste budget wil besteden.

👉 Bekijk hier alle AEG-wasdrogers

©AEG

De juiste keuze maken

Welke droger het best bij je past, hangt natuurlijk helemaal af van je huishouden en prioriteiten. Miele biedt de meest complete ervaring met luxe extra's en een bewezen lange levensduur, maar vraagt daar ook een forse investering voor. Siemens richt zich op slimme bediening en onderhoudsarme techniek, ideaal voor wie zijn huishouden bijvoorbeeld wil integreren in een smarthome-omgeving. Bosch kiest voor degelijkheid en praktische betrouwbaarheid, met voldoende slimme functies zonder overdreven franjes. AEG biedt juist zachte droging en specifieke zorg voor bepaalde stoffen, en dat tegen een scherpere prijs, waardoor het een logische keuze is voor prijsbewuste kopers die kleding toch goed willen beschermen. 

Wie vandaag een moderne warmtepompdroger aanschaft, bespaart aantoonbaar energie en verlengt de levensduur van kleding. Of je nu kiest voor luxe, slimme connectiviteit, stabiliteit of zachtheid: met Miele, Siemens, Bosch en AEG vind je altijd een droger die aansluit op jouw huishouden en wensen.