Je drukt op de startknop van je pc en even later kijk je tegen het vertrouwde Bureaublad van Windows aan. Dat is wat je verwacht en zoals het hoort. De praktijk is jammer genoeg soms weerbarstiger. Je moet bijvoorbeeld wel twee minuten geduld uitoefenen of, erger nog, Windows start helemaal niet meer op. Met de tips en tools uit dit artikel verhelp je je opstartproblemen en zet je Windows weer snel en stevig op het juiste pad.

Er gebeurt heel wat tussen het moment waarop je de startknop van je computer indrukt en het Bureaublad van Windows verschijnt. Je systeembios neemt het eerste deel(tje) van deze bootfase voor zijn rekening en daar hebt je als gebruiker niet zoveel invloed op. Het tweede deel bestaat enerzijds uit een systeeminitialisatie, zoals het laden van stuurprogramma’s en het opstarten van diensten, en anderzijds het voorbereiden van het Bureaublad en het uitvoeren van programma’s die automatisch mee opstarten (‘autostarters’). Optimaliseren en versnellen werkt vooral goed voor deze fase. Het eerste deel van dit artikel gaat over optimaliseren zonder hardwarematige ingrepen (zoals het vervangen van je systeemschijf door een ssd). In het tweede deel staat wat je kunt doen wanneer Murphy langskomt en je met een systeem opzadelt dat niet meer wil starten. Een potje eerste hulp dus en zoals wel vaker bij troubleshooten is dit onderdeel net iets pittiger.

Opstarttijd meten

We gaan eerst aan de slag met de gratis tool BootRacer. Niet alleen kunje hiermee nauwgezet de boottijden van opeenvolgende sessies meten, zodatje goed zicht krijgt op de tijdwinst na eventuele ingrepen, maar het programma bevat ook hulpmiddelen ter optimalisatie.

Toegegeven, de interface van de tool oog nogal druk, maar na enkele dagen van analyse kun je hem gerust weer verwijderen. Desnoods doe je dat met de extra grondige verwijdertool van de makers zelf, via de link Download BootRacer Uninstall op de website; een klik op de knop Complete Cleanup volstaat.

Installeer Bootracer (laat bij voorkeur alle vinkjes staan aan het einde van het installatieproces) en start het programma op. Zorg dat alle andere applicaties zijn afgesloten en klik op Full Boot Test en op Start Test, Yes. Start na de herstart BootRacer opnieuw op. Je ziet nu hoelang het opstartproces duurde. Standaard voert BootRacer deze meting uit elke keer dat je Windows start. Dit schakel je uit door bij Advanced, Options de optie Only once te selecteren.

©PXimport

Autostarters timen

De totale boottijd is dus de som van de fases Windows Boot (systeeminitialisatie) en Desktop (Bureaublad en autostarters). De pre-bootfase (van het bios) kan BootRacer immers niet meten en logischerwijze negeert hij de wachttijd tijdens het intikken van het Windows-wachtwoord.

Blijkt de Desktop-fase behoorlijk lang te duren (zie ook afbeelding 1), dan heeft dat wellicht te maken met het aantal of de aard van de autostarters.

Voor meer feedback klik je in BootRacer op Enable Control of op Startup Control en plaats je een vinkje bij Disabled (dat vervolgens in Enabled wijzigt). Open hier het tabblad Enable Measuring Startup Time en zorg ervoor dat er een vinkje staat bij Enabled. Klik vervolgens op Restart your PCand AnalyzeResults.

Tijdens de herstart zal BootRacer nu alle autostarters even uitstellen en die vervolgens een voor een weer starten. Ga opnieuw naar het programmavenster van BootRacer en klik onderaan op History, History of Executed Startup Programs. Je ziet nu de exacte laadtijd van elke autostarter .

©PXimport

Autostarters beheren

BootRacer beschikt over een beheertool voor autostarters waarmee je één en ander kunt bijsturen. Klik nogmaals op Startup Control in het hoofdvenster van BootRacer. De autostarters staan op chronologische volgorde bij elkaar. Voor extra informatie klik je op het info-icoon bij een item. Om het onderdeel (tijdelijk) uit te schakelen hoef je maar het vinkje te verwijderen. Om het definitief te verwijderen druk je op de rode Delete-knop, maar alleen als je zeker bent van je zaak. Eventueel pas je ook de onderlinge volgorde van starten aan met de knop Set Order linksboven.

Een nog krachtiger opstartbeheerder die op de wat meer gevorderde gebruiker mikt, is de gratis HiBit StartUp Manager. Download bij voorkeur de Installable version, aangezien de portable versie enkele opties mist. Ook deze tool somt alle autostarters op. Vanuit het contextmenu kunt je via Add to Delay bepalen met hoeveel tijd je het opstarten van een autostarter wilt uitstellen, zodat je het Bureaublad iets sneller te zien krijgt. Via Automatic Delay is het zelfs mogelijk hier randvoorwaarden aan te koppelen, zoals 80% of CPU(of Disk) must be Idle.

©PXimport

Services optimaliseren

Tijdens de bootfase worden er ook allerlei services op de achtergrond actief. Je krijgt hiervan een overzicht vanuit het Windows Taakbeheer. Druk op Ctrl+Shift+Esc, klik eventueel op Meer details, open het tabblad Services en klik op de kolomtitel Status.

Je kunt zo’n dienst hier ook stopzetten: klik er eentje met rechts aan en kies Stoppen. De kans is vrij groot dat het onderdeel na een Windows-herstart weer actief wordt. Om dat te verhinderen klik je in het contextmenu op Services openen. Scrol naar de betreffende programma, klik het met rechts aan, kies Eigenschappen en stel het Opstarttype in op Uitgeschakeld. Minder drastisch is Automatisch (vertraagd starten): het item wordt dan even uitgesteld zodat het Bureaublad vlugger opduikt.

Er is wel een grote ‘maar’! Je mag niet zomaar willekeurige services uitschakelen, want sommige zijn essentieel voor Windows of bepaalde applicaties. Houd er ook rekening mee dat het uitschakelen je doorgaans niet zoveel tijdwinst oplevert. Onderzoek dit dus grondig. Ook hier kan Google je vriend zijn, maar volg niet zomaar elk advies op en raadpleeg verschillende sites. Een handige site is alvastwww.tiny.cc/servconf (scrol naar beneden en kijk vooral in de kolommen Safe for DESKTOP of Safe for LAPTOP). Helaas is deze informatie maar up-to-date gehouden tot Windows 10 1803 uit 2018.

©PXimport

Andere ingrepen

Er zijn nog twee andere ingrepen die je in principe veilig kunt uitvoeren en die de boottijd stevig kunnen inkorten. Ben je de enige gebruiker van je pc, dan is aanmelden met een wachtwoord niet altijd nodig. Druk op Windows-toets+R en voer netplwiz uit. Selecteer je eigen account en verwijder het vinkje bij Gebruikers moeten een gebruikersnaam en wachtwoord opgeven […]. Druk op OK en vul je wachtwoord in (twee keer). Bevestig nogmaals met OK.

Hoe paradoxaal het ook klinkt: ook de manier waarop je Windows afsluit, kan de opstartsnelheid sterk beïnvloeden. Windows kent namelijk de functie ‘Snel opstarten’. Deze combineert elementen van normaal afsluiten en van de slaapstand, wat voor een merkbaar snellere start zorgt. Let wel: deze functie kan bij sommige dual boot-opstellingen (met Linux) problemen geven of ervoor zorgen dat bepaalde updates nukkig doen. Ondervind je nadelen, dan kun je deze functie alsnog uitschakelen.

Druk op Windows-toets+S, tik energie in en kies Een energiebeheerschema selecteren. Klik op Het gedrag van de aan/uit-knoppen bepalen. Klik indien nodig op Instellingen wijzigen die momenteel niet beschikbaar zijn en plaats een vinkje bij Snel opstarten inschakelen (aanbevolen). Weet wel dat dit alleen voor een snellere opstart zorgt als je Windows goed hebt afgesloten.

©PXimport

Herstelomgeving

Een systeem dat traag opstart, is vervelend. Maar een pc die helemaal niet meer wil booten, is natuurlijk erger. We gaan hier voorbij aan hardwarematige oorzaken (denk aan onvolkomen ram-geheugen of een defecte schijf) en focussen ons op softwarematige oorzaken, zoals een gebrekkige bootsector of corrupte systeembestanden.

Weigert Windows nog op te starten, dan kun je de Windows-herstelomgeving als hulpje inschakelen, ook wel Windows Recovery Environment of kortweg WinRE genoemd. Verschijnt die bij probleemsituaties niet vanzelf, dan kun je dat als volgt forceren. Start je pc twee keer na elkaar op, maar zet hem meteen weer uit zodra het Windows-logo of de geanimeerde cirkel verschijnt. Indien nodig druk je eerst nog even op F1. Er verschijnt nu de melding ‘Automatisch herstel voorbereiden’. Verderop in dit artikel zien we wat je zoal kunt doen vanuit deze herstelomgeving.

©PXimport

Installatiemedium

Lukt het je zo niet of probeer je het liever op een andere manier, dan kun je (vanaf een andere pc) naar deze website gaan en daar het hulpprogramma Windows Media Creation Tool downloaden. Start deze tool en geef aan dat je een installatiemedium voor een andere pc wilt maken. Stel de gewenste taal, versie en systeemarchitectuur in (afbeelding 8), stop een lege usb-stick van minimaal 8 GB in de pc en kies USB-flashstation.

Na afloop beschik je over een installatiemedium waarmee je je probleem-pc kunt opstarten. Wanneer je hier dan Uw computer herstellen kiest, beland je in feite ook in de Windows-herstelomgeving (hoewel het technisch eigenlijk om de Windows Preinstallation Environment, oftewel winPE, gaat).

©PXimport

Automatisch herstel

Zodra je in de herstelomgeving bent beland, klik je op Geavanceerde opties, op Problemen oplossen en nogmaals op Geavanceerde opties (bij WinPE is dat net wat anders). Er verschijnen nu zes opties, waarvan we de interessantste voorstellen.

Je kunt het eerst proberen met Opstartherstel. Deze optie probeert je bootproblemen volautomatisch te herstellen. Krijg je de melding dat dit niet is gelukt en wil je hier meer over weten, ga dan opnieuw naar Geavanceerde opties en kies Opdrachtprompt, waarna je het volgende commando uitvoert (bevestig met de Enter-toets):

%WinDir%\System32\LogFiles\Srt\SrtTrail.txt

Dit logbestand legt namelijk de (mislukte) herstelpoging vast en is met Kladblok te raadplegen. Wellicht kom je hiermee verder en kun je het op een andere manier proberen (zie verder).

©PXimport

Systeemherstel

Had in je Windows het ingebouwde systeemherstel geactiveerd dan is de kans groot dat er systeemherstelpunten beschikbaar zijn. Daar kun je handig gebruik van maken. Bij Geavanceerde opties tref je namelijk ook de optie Systeemherstel aan. Klik hier op Volgende, selecteer het gewenste herstelpunt, druk alweer op Volgende en bevestig met Voltooien. Herstart het toestel na de operatie. Dit zal vooral soelaas brengen als je systeem ontregeld is geraakt door iets als het installeren van een foutieve driver.

Om systeemherstel te activeren op een (nog werkende) pc druk je op de Windows-toets, tik jeherstel in en kiest jeEen herstelpunt maken. Selecteer het gewenste station, klik op Maken, geef het herstelpunt een naam en bevestig met Maken. Staat er naast het station Uitgeschakeld en wil je Windows ook zelf herstelpunten laten creëren, druk dan op Configureren, kies Systeembeveiliging inschakelen en bevestig je keuze.

©PXimport

Systeembestanden

Het kan ook zijn dat je systeem niet meer opstart door corrupte essentiële systeembestanden. Start dan vanuit Geavanceerde opties de Opdrachtprompt op en voer het commando sfc /scannow uit (system file checker) vanuit de stationsletter waarop Windows is geïnstalleerd.

Om uit te vinden welk station dit is, kun je het volgende trucje gebruiken. Voer het commando notepad op de opdrachtprompt uit en kies Bestand, Openen, Deze pc . Open achtereenvolgens de beschikbare stations tot je het Windows-station herkent. Stel dat dit d: is, dan voer je op de opdrachtprompt de volgende instructies uit (bevestig telkens met de Enter-toets):

d:sfc /scannow

©PXimport

Bootrecord

Het kan ook gebeuren dat het hoofdbootrecord van je systeem corrupt is geraakt, bijvoorbeeld door malware. Dan kun je het als volgt proberen: kies Geavanceerde opties, Opdrachtprompt en voer hier bootrec /fixmbr uit.

Deze opdracht zet de correcte code terug zonder aan de systeempartitietabel te komen en kan ook afrekenen met ongein als rootkits en virussen die een deel van hun code vaak in de bootrecord plaatsen.

Helpt ook bootrec niet, dan is wellicht het configuratiebestand van de Windows bootmanager corrupt geraakt: de zogenoemde boot configuration datastore oftewel bcd.

Dit herstellen vraagt wel de nodige handelingen.

Ga opnieuw naar Geavanceerde opties en kies Opdrachtprompt. Voer achtereenvolgens de volgende commando’s uit:

diskpart

list disk

select disk 0

list volume

select volume <n>

assign letter <x:>

exit

Het is wel de bedoeling dat je<n> vervangt door het juiste volumenummer, namelijk dat van de (verborgen) systeempartitie. Die is normaliter met fat32 geformatteerd en zo’n 100 tot 500 MB groot. De letter <x:> vervang je dan door een (willekeurige) vrije stationsletter. Deze commando’s zouden dus iets kunnen zijn als select volume 4 en assign letter u:.

©PXimport

Bcd-herstel

Je bent nu klaar om de bcd te repareren. Eerst navigeer je naar de systeempartitie, dus naar de map die de bootmanager met de bcd bevat. Daar zorgt het volgende commando voor:

cd /d <x:>\efi\microsoft\boot

Voor alle zekerheid maak je nu eerst een back-up van de huidige bcd met ren bcd bcd.bak. Het resultaat valt te controleren met dir bcd*.*.

Tot slot maak je een verse bcd aan met:

bcdboot <y:>\Windows /s <x:> /l nl-nl /f ALL

waarbij <y:>je Windows-station is (zie hierboven bij ‘Bootrecord’) en <x:> het station dat je tijdelijk aan de systeempartitie had toegekend.

Vervang de parameter /l nl-nl door /l nl-be als je de Belgische taalinstellingen wilt inzetten (/l verwijst naar ‘locale’).

Hopelijk start Windows nu wel weer netjes op en zijn alle bootproblemen verholpen.

©PXimport

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.