De Kobo Aura H2O is een waterdichte e-reader met nachtlampje, en daarmee op papier een ideale partner voor op reis. Maar een e-reader laat zich niet zomaar vervangen en veel mensen nemen genoegen met het tabletscherm voor digitale boeken. Of wordt de Kobo Aura H2O tóch jouw volgende gadget?

Eigenlijk gaat het hier om de tweede generatie van de Aura H2O. Kobo bracht immers in 2014 de eerste versie van deze e-reader uit. De Kobo Aura H2O heeft echter ook wat afgekeken van Kobo’s duurste e-reader Aura One: zoals de rubberen achterzijde en een nachtlampje dat zich automatisch aanpast aan het omgevingslicht. Gelukkig zonder de prijs over te nemen. De prijs van de Aura One valt met 230 euro namelijk moeilijk te rechtvaardigen, voor dat geld heb je al bijna een degelijke tablet - als leesmaatje is een tablet natuurlijk niet vergelijkbaar, maar het is wel veelzijdiger apparaat waar je ook een beetje op kunt lezen. Én audioboeken op afspeelt, wat e-readers nog altijd niet kunnen.

Deze Kobo Aura H2O kost je 179 euro, dat klinkt al een stuk schappelijker. Voor dat geld krijg je een apparaat dat handzaam is en degelijk aanvoelt. De plastic behuizing voelt niet heel erg hoogwaardig, maar zorgt er wel voor dat het gewicht comfortabel laag blijft en bovendien kraakt de behuizing niet. Iets waar mijn eigen Kobo Glo van drie jaar oud altijd al last van heeft gehad.

De waterdichte behuizing is ook een opvallende, maar welkome eigenschap. Je hoeft je geen zorgen te maken als je je reader op tafel naast glazen drinken weglegt of graag in bad, aan zee of aan het zwembad een e-boekje leest.

Leesmaat

Het scherm heeft een doorsnee van 6,8 inch (15,2 cm), met vrij brede schermranden waar je de reader aan vast kunt houden. Dat is nodig ook, want door de zijkanten van het touchscreen aan te raken sla je de bladzijde om, of terug. Tijdens het lezen is me dit overigens een paar keer per ongeluk overkomen. Overigens beïnvloedt dat het leescomfort verder niet.

Want dat leescomfort, dat is prima. Het gewicht, de vasthoudranden rondom het scherm en (grip biedende) rubberen achterkant heb ik al genoemd. Maar de schermkwaliteit is ook prima. E-readers hebben een mat zwart-wit scherm, dus contrast en scherpte zijn van groot belang om prettig te kunnen lezen. Bij het schermpaneel zit dat wel snor, de resolutie van 1430 bij 1080 en goede grijswaarden zorgen ervoor dat woorden zich prima laten aflezen.

Ook het nachtlampje is onmisbaar om in het donker prettig te kunnen lezen. Via de schermranden wordt het scherm verlicht. Maar het licht niet zelf op, zoals bij het scherm van een tv, monitor, tablet of smartphone. Hierdoor kijk je nooit in het licht, wat rustiger is voor de ogen. Vooral als je wat langer aan het lezen bent merk je echt de meerwaarde van het lampje van een e-reader ten opzichte van een gewoon scherm.

©PXimport

Langlezer

Wanneer je de e-reader opgeladen in je tas (of koffer) hebt gestoken hoef je je ook voorlopig geen zorgen te maken over het opladen. Zelfs als je altijd met het lampje aan leest kan zelfs de verstokte lezer aardig wat dagen door. Opladen doe je via een micro-usb-aansluiting, waarmee je ook veel smartphones en tablets oplaadt.

Oh, oh, OS

De Kobo Aura H20 laat zich via het touchscreen bedienen. Het besturingssysteem dat op de reader staat is vrij basaal, maar kan overweg met alle gangbare digitale boekenformaten zoals PDF, Mobi en ePub. Het herkent zelf de boeken die je ernaartoe gekopieerd hebt. Helaas beschikt dit model niet over een geheugenkaartslot, maar de acht gigabyte aan opslagruimte volstaat om een flinke bibliotheek met je mee te dragen. Toch merkte ik dat het apparaat wat trager reageert als hij stampvol boeken zit, dus ik raad aan om alleen de boeken naar de Kobo te kopiëren die je nog wilt lezen en niet meteen alle gigabytes van je complete digitale boekencollectie overhevelt.

Sowieso valt er nog wel wat snelheidswinst te boeken, de reader reageert wat log en boeken laden traag in. De Kindle e-reader van Amazon is hier een stuk vlotter in.

Ander minpunt is dat je bij de eerste configuratie je reader met internet moet verbinden en in moet loggen met een Kobo-account. Als je je reader eigenlijk alleen gebruikt om je eigen digitale boekencollectie mee te lezen, kan ik deze verplichting niet rechtvaardigen.

All-you-can-read

Kobo biedt sinds kort ook een leesdienst aan in de vorm van Kobo Plus. Voor een tientje per maand kun je onbeperkt lezen uit een selecte digitale bibliotheek. Het aanbod is echter vooralsnog niet overtuigend en toen ik zag dat veel boeken wél aangeboden werden in de ingebouwde digitale winkel, maar niet in Kobo Plus, was dat al genoeg voor mij om de dienst al binnen de dertig dagen durende uitprobeerperiode stop te zetten. Bovendien worden digitale boeken meestal voor een veel te hoge prijs aangeboden.

Overigens werken Kobo Plus en de ingebouwde boekenwinkel net even te houterig op de Kobo e-reader. De beste lees-ervaring had ik (helaas voor Kobo en uitgevers) nog altijd met mijn eigen digitale boekenbestanden die ik via de pc gestript had van ongebruiksvriendelijke drm-beveiliging en naar de e-reader kopieerde. Maar met Kobo Plus en een onlangs aangenomen wet die (ook) digitale boeken in het lagere btw-tarief laat vallen, is er eindelijk legaal licht aan het einde van de tunnel voor digitale lezers.

©PXimport

©PXimport

Conclusie

De Kobo Aura H20 is een degelijke e-reader die comfortabel leest, door het scherm, gewicht en grip. Ook zijn waterdichte behuizing en prima accuduur zijn een vermelding waard. Eigenlijk is de Kobo Aura H20 goed genoeg dat een keus voor de duurdere Aura One niet zo meer te rechtvaardigen valt, tenzij je een groter scherm zoekt. De Kobo Aura H20 mag echter wel wat vlotter werken. Ook het aanbod van Kobo Plus en ingebouwde boekenwinkel hebben nog wat aandacht nodig.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.