Vorige maand werd bekend dat er tijdens een hack op LinkedIn miljoenen gegevens van gebruikers waren gestolen. Inmiddels zijn er veel meer hacks geweest, krijgen gebruikers LinkedIn-spam, en wordt hen aan alle kanten aangeraden om wachtwoorden te veranderen. Hoe zit dat precies? We zetten onder elkaar wat er precies bekend is over de grote hack op LinkedIn en wat je ertegen kunt doen.

Het gaat in dit geval om de grote hack op LinkedIn die in 2012 al aan het licht kwam. Destijds was het al groot nieuws: 6 miljoen (onversleutelde) emailadressen en wachtwoorden werden gestolen, indertijd aan gigantisch aantal.

Nu, 4 jaar later, blijkt er veel meer data te zijn buitgemaakt. Dat kwam voor het eerst naar buiten bij Motherboard, dat berichtte dat er maar liefst 117 miljoen gegevens waren buitgemaakt. Inmiddels heeft LinkedIn de hack bevestigd.

Wat weten de hackers?

Er is nog veel onduidelijk over de hack, zoals wie er achter de aanval zit. Op dit moment weten we in ieder geval dat er 167 miljoen accounts zijn gestolen. Daarvan zijn bij 117 miljoen accounts zowel het email als het wachtwoord bekend.
 

Omdat de hack zo lang onopgemerkt bleef, is het maar raden wat de hackers allemaal weten

Of er andere informatie is bemachtigd, is dus nog niet duidelijk. Het wordt ook door LinkedIn zelf niet uitgesloten, zeker ook omdat de grote diefstal ruim 4 jaar onopgemerkt is gebleven. Echter: De hackers bieden alleen de wachtwoorden en gebruikersnamen aan en geen andere informatie, dus lijkt het niet logisch dat er andere gegevens bij zouden zitten.

De hackers hebben de informatie doorverkocht. Dat gebeurde op het dark web, een ontraceerbaar deel van het internet waar veel illegale marktplaatsen te vinden zijn. Daar werden alle gegevens voor 5 bitcoin verkocht, omgerekend zo'n € 2,500,-.

Opvallend is dat LinkedIn de gegevens niet erg goed beveiligde. Zo waren de wachtwoorden versleuteld met een SHA1-algoritme (wat makkelijk te kraken is), en er werd geen salt toegevoegd aan de wachtwoorden (met een 'salt' wordt een opgeslagen wachtwoord langer gemaakt zodat het moeilijker te kraken is met een brute force-aanval).

De data kwam onder andere terecht bij een zoekmachine voor gestolen data, LeakedSource. Dat zei ruim 90% van de wachtwoorden binnen 72 uur gekraakt te hebben.

Meer hacks in de toekomst?

Er is een kans dat ook andere diensten gehackt waren

Opvallend is dat de hack op LinkedIn niet de enige is die er de afgelopen tijd heeft plaatsgevonden. Ook het voornamelijk Amerikaanse MySpace bleek gehackt, waarbij meer dan 300 miljoen gebruikersnamen en wachtwoorden werden buitgemaakt. Ook het blogplatform Tumblr bleek geraakt.

Opvallend is dat het gaat om relatief oude gegevens. MySpace was al een paar jaar geleden over zijn hoogtepunt heen, en de gegevens van Tumblr zijn ook al oud.

Sommige beveiligingsonderzoekers denken dan ook dat er in de toekomst nog meer hacks aan zitten te komen. Hoog tijd om dus nog twieven naar je gegevens te kijken!
 

De gevolgen

Dat er zoveel gegevens op straat liggen, is ernstig. Toch is het goed dat er al snel bekend werd dat de gegevens te koop stonden. Daardoor kunnen we nu op tijd onze wachtwoorden veranderen, al is dat ook wel wat aan de late kant.

De Fraudehelpdes waarschuwt voor phishing-berichten

Inmiddels hebben andere diensten zoals Netflix een waarschuwing gestuurd naar mensen van wie hetzelde emailadres bij de LinkedIn-hack werd gestolen.

Daarnaast wordt de gestolen database inmiddels ook al misbruikt voor spam. Zo waarschuwen beveiligingsbedrijven en de Fraudehelpdesk voor phishing-mails die worden verstuurd naar aanleiding van de hack. In die phishing-mails zit ransomware. Mogelijk worden er de komende maanden nog veel meer van zulke mails verstuurd.

Opvallend is overigens dat de hackers in de phishing-berichten niet alleen de naam van de ontvanger zetten, maar ook de namen van bedrijven van slachtoffers. Ze hebben dus wel heel goed gekeken naar de inhoud...

Wat kan ik doen?

De hack op LinkedIn is één van de grootste datalekken aller tijden, en als je het sociale netwerk ooit gebruikte is er een goede kans dat je erdoor getroffen bent. Je kunt dat verifiëren op HaveIBeenPwnd.com, een website die bijhoudt welke websites worden gehackt. Hoe HaveIBeenPwnd werkt en van wie de site is kun je lezen in onze workshop erover.

Verander zo snel mogelijk je wachtwoorden!

Misschien sta je nog wel met een oud emailadres in de database of kun je het om de één of andere reden niet terugvinden op de website. Ook in dat geval is het nog steeds verstandig je wachtwoorden ook op andere sites te veranderen.

Zet voor de zekerheid ook tweestapsverificatie aan. Daarbij krijg je een sms'je als extra beveiligingslaag naast je wachtwoord, zodat een hacker met alleen je gebruikersnaam en wachtwoord niet zomaar je account binnen komt.

Let er overigens ook op dat LinkedIn niet de enige dienst is waar je tweestapsverificatie aan kunt zetten. Dat kan ook bij Gmail, Outlook, Facebook, Twitter, en heel veel meer diensten. Wel zo veilig.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.