Een e-foil is een door een elektromotor aangedreven surfboard met ingebouwde hydrofoil. Dat laatste betekent dat het board een eind boven het water wordt geduwd tijdens het voortbewegen.

Gewoon op een surfplank staan: voor sommige surfers werd dat te saai. En dus werd het foilboard bedacht: een surfplank met een draagvleugel (hydrofoil) eronder. Wellicht ken je die constructie nog van waterbussen in Amsterdam. De draagvleugel tilt een boot of plank boven een bepaalde snelheid uit het water. Dat heeft als voordeel dat de weerstand die het vaartuig normaliter ondervindt drastisch verminderd wordt. En dat leidt dan weer tot hogere snelheden en lager energieverbruik. Dat laatste speelt vanzelfsprekend niet bij een zeilplank, maar wel bij een nog weer nieuwere variant van het foilboard: de e-foil.

E-foil: zwevend surfen met een elektromotor

De e-foil heeft een ingebouwde elektromotor en bijbehorende accu als energiebron. Je hebt er dus noch wind, noch golven voor nodig om mee vooruit te komen. Hoge snelheden zijn haalbaar, terwijl het geheel ook goed manoeuvreerbaar is. Volgens gebruikers en leveranciers is het leren beheersen van de e-foil (en foilboards) niet bijzonder moeilijk. Iedereen met surf- of snowboard-ervaring moet er snel mee overweg kunnen. Wel is het goed oppassen dat je niet in drukbevaarde wateren aan de slag gaat; door de hoge snelheden kan dat gevaar voor anderen en jezelf opleveren. Zoek dus de ruimte op.

Zo bestuur je een e-foil

Je bestuurt een efoil met de meegeleverde afstandsbediening. Het is daarbij handig als dit er eentje is met een polsbandje, of iets dat desnoods aan je board vastzit met een touwtje of iets dergelijks. Is dat niet zo, dan loop je bij een val in het water (en dat zal zeker bij beginners ongetwijfeld wel eens gaan gebeuren) het risico om je remote kwijt te raken.

Verder zijn er ook losse afstandsbedieningen te koop, vaak specifiek ontworpen voor een bepaald merk e-foils. Kijk er - als je meer gevorderd bent - eens naar; soms bieden die net weer wat meer functionaliteit en (of) gebruiksgemak dan het standaard-exemplaar.

©RODRIGO DONOSO

Aandachtspunten bij aanschaf van een e-foil

Belangrijk is, dat je een passend board koopt. Alleen dan beleef je echt plezier aan een e-foil en blijft het geheel goed stuurbaar. Bedenk verder dat e-foils tamelijk aan de prijs zijn, momenteel wisselen ze vanaf circa 6000 euro van eigenaar. Dat die prijs zo hoog is, ligt onder meer aan het feit dat het (nog) een nichemarkt is. Bovendien verandert de techniek razendsnel, dus de modellen volgen elkaar vrij snel op. Uiteindelijk zal de prijs wel omlaaggaan als de techniek wat meer uit-ontwikkeld is en de boards nog meer aan populariteit winnen. Let ook op de accucapaciteit, net als bij andere elektrische voer- en vaartuigen bepaalt die hoe lang en ver je kunt varen. Ga in het begin ook zeker niet te ver van de kant af, leer eerst de actieradius van het geheel goed inschatten.

Makkelijk demonteerbaar?

Check verder of de e-foil die jij op het oog hebt eenvoudig demonteerbaar is. Dat is handig als je een wat kleinere auto hebt, want daar krijg je een volledig opgebouwde e-foil mogelijk niet in. Op het dak vervoeren met alle uitstekende onderdelen is verre van een goed alternatief!

Laadtijd?

Nog een aandachtspunt betreft de laadtijd. Een snellader maakt dat je na relatief korte tijd het water weer op kunt. Maar je moet dan wel een stopcontact in de buurt hebben. Laden via de sigarettenaansteker-aansluiting in de auto kan niet, daarvoor is het vereiste vermogen veel te hoog. Wat wél kan, is gebruik maken van een mobiele generator van minstens een kilowatt (vaak is meer nodig, check daarvoor het benodigde vermogen van je lader of vraag dit na bij je dealer). Feitelijk is dit de enige optie als je ergens op een strand in de weer bent en je wilt mobiel kunnen laden. Houd er wel rekening mee dat een dergelijke generator aan de prijs is.

Een andere mogelijkheid is een of meer extra accu’s voor je e-foil aanschaffen. Als je zorgt dat die voor vertrek allemaal volgeladen zijn, kun je een tijd achter elkaar door surfen.

Welke grootte?

Welke maat e-foil jij nodig hebt, hangt van diverse zaken af. Natuurlijk spelen gewicht en (gewenste) surfstijl een grote rol. Maar ook de locatie waar je je board gaat gebruiken is belangrijk. Rustig water op een plas of in een brede kreek vereist een andere boardgrootte dan surfen op zee met golven. Een algemeen recept is er niet echt; praat voor aanschaf met je leverancier en bepaal daar welk board qua grootte bij jouw wensen past. Het is in ieder geval een belangrijk aandachtspunt, om vervelende teleurstellingen achteraf te voorkomen. Nog beter is het als je (zie hierna) je eerst een wat lessen pakt en verschillende boards uitprobeert.

Pak wat lessen

Of je je nog aan het oriënteren bent op een board of er al eentje hebt: het is niet onverstandig om wat lessen te nemen. Dat kan op diverse plekken in Nederland. Zeker als je weinig tot geen surf-ervaring hebt, is een serie lessen eigenlijk verplichte kost om ongelukken en teleurstellende ervaringen te voorkomen. Zoals beloofd is het allemaal niet heel moeilijk, maar wat basisbeginselen moet je wel even weten.

Vaarbewijs

In principe heb je voor een e-foil geen vaarbewijs nodig. Tenminste, als je een board hebt dat tot een maximum snelheid van 20 km/u is begrensd. Kan jouw board sneller (tot 45 km/u), dan heb je wel degelijk een klein vaarbewijs nodig. Alleen dan mag je sneller gaan dan die standaard 20 km/u. Iets om goed in het achterhoofd te houden, want anders loop je het risico vervelende boetes te moeten betalen als je te snel vaart zonder vaarbewijs.

©CIDimport

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!