Een e-foil is een door een elektromotor aangedreven surfboard met ingebouwde hydrofoil. Dat laatste betekent dat het board een eind boven het water wordt geduwd tijdens het voortbewegen.

Gewoon op een surfplank staan: voor sommige surfers werd dat te saai. En dus werd het foilboard bedacht: een surfplank met een draagvleugel (hydrofoil) eronder. Wellicht ken je die constructie nog van waterbussen in Amsterdam. De draagvleugel tilt een boot of plank boven een bepaalde snelheid uit het water. Dat heeft als voordeel dat de weerstand die het vaartuig normaliter ondervindt drastisch verminderd wordt. En dat leidt dan weer tot hogere snelheden en lager energieverbruik. Dat laatste speelt vanzelfsprekend niet bij een zeilplank, maar wel bij een nog weer nieuwere variant van het foilboard: de e-foil.

E-foil: zwevend surfen met een elektromotor

De e-foil heeft een ingebouwde elektromotor en bijbehorende accu als energiebron. Je hebt er dus noch wind, noch golven voor nodig om mee vooruit te komen. Hoge snelheden zijn haalbaar, terwijl het geheel ook goed manoeuvreerbaar is. Volgens gebruikers en leveranciers is het leren beheersen van de e-foil (en foilboards) niet bijzonder moeilijk. Iedereen met surf- of snowboard-ervaring moet er snel mee overweg kunnen. Wel is het goed oppassen dat je niet in drukbevaarde wateren aan de slag gaat; door de hoge snelheden kan dat gevaar voor anderen en jezelf opleveren. Zoek dus de ruimte op.

E-foils van het merk LiftFoils (https://liftfoils.com/nl)

Zo bestuur je een e-foil

Je bestuurt een efoil met de meegeleverde afstandsbediening. Het is daarbij handig als dit er eentje is met een polsbandje, of iets dat desnoods aan je board vastzit met een touwtje of iets dergelijks. Is dat niet zo, dan loop je bij een val in het water (en dat zal zeker bij beginners ongetwijfeld wel eens gaan gebeuren) het risico om je remote kwijt te raken.

Verder zijn er ook losse afstandsbedieningen te koop, vaak specifiek ontworpen voor een bepaald merk e-foils. Kijk er - als je meer gevorderd bent - eens naar; soms bieden die net weer wat meer functionaliteit en (of) gebruiksgemak dan het standaard-exemplaar.

©RODRIGO DONOSO

Een e-foil van van het merk LiftFoils in volle actie; let op de afstandsbediening in de hand.

Aandachtspunten bij aanschaf van een e-foil

Belangrijk is, dat je een passend board koopt. Alleen dan beleef je echt plezier aan een e-foil en blijft het geheel goed stuurbaar. Bedenk verder dat e-foils tamelijk aan de prijs zijn, momenteel wisselen ze vanaf circa 6000 euro van eigenaar. Dat die prijs zo hoog is, ligt onder meer aan het feit dat het (nog) een nichemarkt is. Bovendien verandert de techniek razendsnel, dus de modellen volgen elkaar vrij snel op. Uiteindelijk zal de prijs wel omlaaggaan als de techniek wat meer uit-ontwikkeld is en de boards nog meer aan populariteit winnen. Let ook op de accucapaciteit, net als bij andere elektrische voer- en vaartuigen bepaalt die hoe lang en ver je kunt varen. Ga in het begin ook zeker niet te ver van de kant af, leer eerst de actieradius van het geheel goed inschatten.

Makkelijk demonteerbaar?

Check verder of de e-foil die jij op het oog hebt eenvoudig demonteerbaar is. Dat is handig als je een wat kleinere auto hebt, want daar krijg je een volledig opgebouwde e-foil mogelijk niet in. Op het dak vervoeren met alle uitstekende onderdelen is verre van een goed alternatief!

Laadtijd?

Nog een aandachtspunt betreft de laadtijd. Een snellader maakt dat je na relatief korte tijd het water weer op kunt. Maar je moet dan wel een stopcontact in de buurt hebben. Laden via de sigarettenaansteker-aansluiting in de auto kan niet, daarvoor is het vereiste vermogen veel te hoog. Wat wél kan, is gebruik maken van een mobiele generator van minstens een kilowatt (vaak is meer nodig, check daarvoor het benodigde vermogen van je lader of vraag dit na bij je dealer). Feitelijk is dit de enige optie als je ergens op een strand in de weer bent en je wilt mobiel kunnen laden. Houd er wel rekening mee dat een dergelijke generator aan de prijs is.

Een andere mogelijkheid is een of meer extra accu’s voor je e-foil aanschaffen. Als je zorgt dat die voor vertrek allemaal volgeladen zijn, kun je een tijd achter elkaar door surfen.

Welke grootte?

Welke maat e-foil jij nodig hebt, hangt van diverse zaken af. Natuurlijk spelen gewicht en (gewenste) surfstijl een grote rol. Maar ook de locatie waar je je board gaat gebruiken is belangrijk. Rustig water op een plas of in een brede kreek vereist een andere boardgrootte dan surfen op zee met golven. Een algemeen recept is er niet echt; praat voor aanschaf met je leverancier en bepaal daar welk board qua grootte bij jouw wensen past. Het is in ieder geval een belangrijk aandachtspunt, om vervelende teleurstellingen achteraf te voorkomen. Nog beter is het als je (zie hierna) je eerst een wat lessen pakt en verschillende boards uitprobeert.

Pak wat lessen

Of je je nog aan het oriënteren bent op een board of er al eentje hebt: het is niet onverstandig om wat lessen te nemen. Dat kan op diverse plekken in Nederland. Zeker als je weinig tot geen surf-ervaring hebt, is een serie lessen eigenlijk verplichte kost om ongelukken en teleurstellende ervaringen te voorkomen. Zoals beloofd is het allemaal niet heel moeilijk, maar wat basisbeginselen moet je wel even weten.

Neem wat lessen en probeer verschillende boards uit; deze drie zijn  van het merk SiFly (https://sifly.global/).

Vaarbewijs

In principe heb je voor een e-foil geen vaarbewijs nodig. Tenminste, als je een board hebt dat tot een maximum snelheid van 20 km/u is begrensd. Kan jouw board sneller (tot 45 km/u), dan heb je wel degelijk een klein vaarbewijs nodig. Alleen dan mag je sneller gaan dan die standaard 20 km/u. Iets om goed in het achterhoofd te houden, want anders loop je het risico vervelende boetes te moeten betalen als je te snel vaart zonder vaarbewijs.

©CIDimport

Let op de maximale snelheid die je e-foil kan halen; is deze begrensd tot maximaal 20 km/u, dan heb je géén vaarbewijs nodig.

Een robotstofzuiger scheelt flink wat werk, maar alleen als je hem goed gebruikt. Wie er net een in huis heeft, merkt al snel dat hij niet alles vanzelf doet. En ook als je al langer een robotstofzuiger gebruikt, valt er vaak nog winst te halen. Met deze tien praktische tips werkt je robotstofzuiger beter – en hoef jij minder te doen!

Lees ook: Hier moet je op letten wanneer je een robotstofzuiger wilt kopen

1. Laat hem eerst je huis leren kennen

Veel robotstofzuigers kunnen een plattegrond van je woning maken. Dat kost eenmalig wat tijd, maar levert daarna veel gemak op. Tijdens zo'n verkenningsronde reinigt hij meestal nog niet, maar scant hij alleen. Geef hem de ruimte en zorg dat er geen spullen over de vloer slingeren. Als de kaart eenmaal is aangemaakt, kun je zones instellen, schoonmaakschema's maken en no-go-gebieden markeren.

2. Zorg voor voldoende licht

Robotstofzuigers met optische sensoren hebben licht nodig om goed te navigeren. Als je hem 's avonds laat rijden terwijl de lampen uit zijn, herkent hij obstakels minder goed. Plan het schoonmaken liever overdag of laat een lamp aan in de ruimte waar hij aan het werk is. Als het apparaat regelmatig moeite heeft om meubels of muren goed te herkennen, komt dat mogelijk door te weinig licht.

3. Stel schoonmaakzones en kamers in

In de app van de meeste modellen kun je na de kaartopbouw aangeven welke kamers of delen van het huis wanneer moeten worden schoongemaakt. Dat is handig als je bijvoorbeeld elke ochtend de gang en keuken wilt laten doen, maar de slaapkamers alleen op zaterdag. Door het schoonmaken slim te verdelen, werkt de robotstofzuiger efficiënter en hoeft hij tussendoor minder vaak op te laden.

©Wesley Akkerman | ID.nl

4. Gebruik virtuele afbakeningen waar nodig

Veel modellen bieden de mogelijkheid om virtuele grenzen aan te maken: gebieden waar de robotstofzuiger niet mag komen. Denk aan een speelkleed met speelgoed, een losse kabel achter de bank of een plek waar de vloer nat kan zijn. In plaats van zo'n verboden plek elke keer handmatig af te schermen, door er bijvoorbeeld iets voor te zetten, stel je die zones gewoon één keer digitaal in. Het apparaat houdt daar vanaf dan automatisch rekening mee en weet dat hij daar niet meer mag komen.

5. Dweilen? Wees voorzichtig met schoonmaakmiddelen

Kan jouw robotstofzuiger ook dweilen? Gebruik dan alleen het aanbevolen reinigingsmiddel of gewoon water. Veel gewone schoonmaakmiddelen zijn te sterk of laten resten achter, waardoor leidingen of sproeiers kunnen verstoppen. Sommige robotstofzuigers hebben een speciaal reservoir voor schoonmaakmiddel, maar dat geldt niet voor elk model. Iets om naar te kijken voordat je een robotstofzuiger gaat kopen.

6. Maak borstels, wieltjes en sensoren regelmatig schoon

Haren, stof en vuil hopen zich snel op rond de draaiende onderdelen van de robotzuiger. Vooral huisdierharen kunnen oor problemen zorgen. Maak elke week de hoofdborstel los, controleer de zijborstels en veeg vuil weg met een droge doek of meegeleverd hulpstuk. Vergeet ook de val- en navigatiesensoren niet: die kunnen door stof minder goed functioneren, wat de navigatie beïnvloedt.

©Vershinin Evgenii

7. Leeg het stofreservoir af en toe ook zelf

Veel robotstofzuigers hebben een zelflegende functie. Handig, maar ook dan is het slim om af en toe zelf te controleren of alles goed blijft werken. Het stofreservoir is meestal klein en raakt sneller verstopt dan je denkt. Leeg het na een paar schoonmaakbeurten, zeker als je merkt dat hij minder vuil opzuigt of als hij zelf aangeeft dat het reservoir leeg is, maar je toch nog stof en kruimels op de vloer ziet liggen.

8. Zet het laadstation op een vaste plek

Een robotstofzuiger onthoudt zijn omgeving en zoekt na elke beurt zijn laadstation op. Verplaats je dat station naar een andere plek, dan moet hij opnieuw leren waar hij zich bevindt. Zet het station dus op een centrale, bereikbare plek waar voldoende ruimte is en laat het daar staan. Zo voorkom je dat hij de weg kwijt raakt of fouten maakt bij het navigeren.

9. Pas op bij huisdieren

Een ongelukje van een huisdier kan vervelende gevolgen hebben als de stofzuiger erdoorheen rijdt. Laat hem daarom liever schoonmaken op momenten dat je huisdieren buiten zijn of je zeker weet dat de vloer schoon is. Zo voorkom je niet alleen vieze sporen, maar ook schade aan het apparaat en extra schoonmaakwerk achteraf.

©Надія Коваль - stock.adobe.com

10. Automatiseer waar het kan, maar houd controle

Robotstofzuigers zijn bedoeld om werk uit handen te nemen. Toch blijft het verstandig om regelmatig de app te openen, meldingen te controleren en updates uit te voeren. Soms kun je met een kleine aanpassing – zoals het verplaatsen van een kabel, het instellen van een extra schoonmaakbeurt op vrijdag – het resultaat flink verbeteren.

Robotstofzuiger klaar? Zuigen maar!

Het is simpel: hoe beter je robotstofzuiger weet wat hij moet doen, hoe beter hij zijn werk doet. Met deze tips zorg je ervoor dat dat het geval is. En ja, je moet zelf ook af en toe nog wat doen, zoals het stofreservoir controleren of dierenhaar uit de wieltjes te peuteren, maar dat kost hooguit een paar minuutjes van je tijd. Want je weet nu hoe je ervoor zorgt dat de omstandigheden zo goed mogelijk zijn én hoe je hem 'traint'. En daarmee komt hij dicht in de buurt van je ideale huishoudhulp!

Hoewel koken op gas voorlopig nog mag, is duidelijk dat de toekomst elektrisch is. Veel mensen stappen nu al over op elektrisch koken – vaak in combinatie met inductie. Ben jij toe aan een nieuwe kookplaat of wil je van het gas af? Dan is het goed om te weten hoe je zo’n elektrische kookplaat aansluit, waar je op moet letten en wanneer je beter een professional kunt inschakelen.

Eén, twee of drie fasen: wat betekent dat?

In tegenstelling tot een gaskookplaat, die je simpelweg aan een gasaansluiting koppelt, is een elektrische kookplaat net iets technischer. Zo'n kookplaat kan worden aangesloten op één, twee of drie elektrische fasen. Welke van de drie je nodig hebt, hangt af van het vermogen van je kookplaat én van de aansluiting in je keuken.

Een 1-fase kookplaat is het eenvoudigst. Die werkt op een gewone stekker met twee pinnen, precies zoals je gewend bent van andere apparaten in huis. Deze modellen hebben een beperkt vermogen – maximaal 3680 watt – maar zijn vaak krachtig genoeg voor wie niet al te fanatiek kookt. Aansluiten is simpel: stekker erin en je kunt aan de slag.

Voor een 2-fase kookplaat heb je een zogenoemde perilex-stekker nodig, met vijf pinnen. Die zie je vooral bij iets krachtigere inductiekookplaten. Meestal worden dit soort kookplaten zonder stekker geleverd, en is het slim om een elektricien in te schakelen voor de installatie. Het benodigde vermogen ligt tussen de 3681 en 7360 watt.

Een 3-fase kookplaat vraagt nog meer stroom en werkt op krachtstroom. Ook hier gebruik je een perilex-stekker met vijf pinnen, maar je moet wel eerst controleren of je meterkast daar op is voorbereid. De aansluitwaarde ligt boven de 7360 watt en het is belangrijk dat de aansluiting klopt – anders werkt de kookplaat niet of loop je zelfs risico op overbelasting. Laat dit daarom bij voorkeur aan een vakman over.

©vectorizer88 - stock.adobe.com

Hoe weet je welke kookplaat bij je keuken past?

Wat je kunt aansluiten, hangt af van het type stopcontact in je keuken. Heb je een standaard wandcontactdoos met twee gaten? Dan past daar alleen een 1-fase kookplaat op. Die worden meestal geleverd met stekker en snoer, zodat je hem meteen kunt gebruiken.

Zie je een perilex-stopcontact (met vijf gaten)? Dan is je keuken in principe geschikt voor een 2- of 3-fase kookplaat. Alleen weet je dan nog niet of je meterkast daadwerkelijk drie fasen aankan. Dat kun je op twee manieren controleren: met een multimeter of door in je meterkast te kijken.

Zo check je de aansluiting met een multimeter

Heb je een multimeter in huis? Dan kun je precies meten hoeveel fasen je aansluiting ondersteunt. Teken op een papier het patroon van het perilex-stopcontact en noteer per gat wat je meet. Prik met één pin in het middelste gat (de aarde) en meet met de andere pin de overige vier. Krijg je twee keer 230 volt en twee keer 0? Dan heb je een 2-fase aansluiting. Meet je drie keer 230 volt en één keer 0? Dan is het een 3-fase aansluiting. Label de gaten met ‘L’ voor stroom en ‘N’ voor nul, zodat je straks precies weet wat waar hoort.

©Dmitriy

Geen multimeter? Kijk in de meterkast

Heb je geen meetapparatuur? Dan kun je in de meterkast zien hoeveel fasen er beschikbaar zijn. Bij een 2-fase aansluiting zie je twee gekoppelde groepen met een hendel ertussen. Zie je vier gekoppelde groepen? Dan is er krachtstroom aanwezig en kun je dus ook een 3-fase kookplaat aansluiten – mits het stopcontact daar geschikt voor is.

©auremar

Zelf een kookplaat aansluiten

Ga je zelf aan de slag? Dan is het belangrijk dat je weet wat je doet. Elektriciteit is geen speelgoed, dus bij twijfel: bel een vakman. Heb je een 1-fase kookplaat met powermanagement die je op een normaal stopcontact wilt aansluiten? Dan moet je deze eerst correct instellen.

Leg om te beginnen een stuk piepschuim onder de kookplaat, zodat je hem veilig kunt omdraaien zonder krassen of barsten. Plak daarna de afdichtband rondom het apparaat, bij voorkeur zo dicht mogelijk bij de glasrand. Begin aan de achterkant, zodat de naad niet in het zicht valt.

Open het aansluitcompartiment onder de kookplaat en controleer het aansluitschema dat daar staat. Gebruik de bijgeleverde bruggetjes om de juiste verbindingen te maken. Sluit het snoer aan: bruin op L, blauw op N en geelgroen op aarde. Zet het snoer vast met trekontlasting en sluit het klepje.

Draai nu de kookplaat weer om en steek de stekker in het stopcontact. Leg de kookplaat op z’n plek in het aanrechtblad. Houd de pauzeknop vijf seconden ingedrukt om het menu te openen. Zoek via de plusknop naar het onderdeel ‘PO’ (power) en stel het vermogen in op 3.7 in plaats van 7.4. Bevestig dit door de pauzeknop nog eens vijf seconden ingedrukt te houden. Je kookplaat is nu geschikt voor een standaard aansluiting.

Een 2-fase kookplaat aansluiten: zo werkt het

Heb je een 2-fase kookplaat? Dan moet je eerst bepalen welke kleur draad bij welk contact hoort. Meet het snoer door met een multimeter, op de piepstand of op de Ohm-stand. Noteer welke draad bij welke stekkerpin hoort en gebruik die info bij het aansluiten.

Open vervolgens het aansluitvak onder de kookplaat en kijk welk aansluitschema je moet gebruiken. L1 en L2 koppel je aan de juiste stroomdraden, 01 en 02 aan de juiste nuldraad. Maak de trekontlasting los, sluit de draden aan zoals je eerder hebt gemeten, en zet alles weer stevig vast.

Steek daarna de stekker in het stopcontact en plaats de kookplaat netjes in het blad. Dankzij de afdichtband blijft alles goed op z'n plek. Zet vervolgens de kookplaat aan en test of alle kookzones werken. Krijg je een foutmelding? Dan is er waarschijnlijk iets misgegaan bij het aansluiten. Geen foutmelding? Dan is je kookplaat klaar voor gebruik.

©S.Engels