Becker is in Nederland niet echt een bekende navigatiefabrikant; in de wereld van de autohifi is het bedrijf bekender. Toch heeft Becker een reeks navigatiesystemen. Wij testen de 'Ferrari'-uitvoering, inclusief rode afwerking op de behuizing.

De Z250 is een rechthoekig kastje. Aan de linkerzijde bevindt zich een sd-kaartje met daarop de kaarten voor Europa en Amerika. Daarnaast zit een power/reset-schakelaar. De rechterzijde biedt twee usb-poorten (usb-a en usb mini-b) en een koptelefoonuitgang die tevens dienst doet als aansluiting voor de meegeleverde TMC-antenne. We zien ook nog een volumeregelaar en aan de voorzijde een knop met de tekst 'On'.

De achterzijde van het navigatiesysteem biedt een aantal aansluitpunten, die met een optionele kabel en cradle gebruikt kunnen worden om een mute-signaal naar de autostereo te sturen of juist audio naar het navigatiesysteem te zenden. Ook kan er een extra microfoon mee aangesloten worden, waardoor de hifi-integratie in de auto compleet is.

Het gebruik stelt niet zoveel voor. De meegeleverde cradle is behoorlijk lomp en niet zo prettig in het gebruik als die van concurrenten, maar doet waar hij voor bedoeld is. Wilt u gebruik maken van TMC, dan moet u de draadantenne aan uw voorruit bevestigen met de meegeleverde zuignapjes. Echt netjes ziet dat er niet uit. Voeding wordt geleverd via de usb mini-b-connector.

Becker maakt gebruik van de software van Navigon, maar het gaat om een oudere versie dan die we op Navigons recente apparaten terugzien. Eén van de mogelijkheden van de software is 'reality view'. Dit toont u wat u ziet op een snelwegafslag, maar werkt niet op andere afslagen. Elke keer als we met onze vinger op het touchscreen drukken krijgen we een prettig klikgeluid te horen. Een druk op de On-knop haalt ons weer uit de menu's.

We hebben meer moeite met het gebruik van de software dan op andere navigatiesystemen. Er zijn een aantal handige functies, zoals het instellen van drie categorieën poi's (points of interests) in een snel oproepbaar lijstje, zoals pinautomaten, benzinestations en restaurants. Zo kunt u snel naar deze plekken navigeren. Een split-screen display gebruikt de helft van het scherm om aanwijzingen weer te geven, de andere helft voor de kaartweergave.

Helaas krijgen wij het niet voor elkaar om de weergave van bepaalde poi-categorieën uit te schakelen, waardoor de kaartweergave nogal druk aandoet. Vervelender is dat de 3d-weergave tijdens het rijden lekker rustig oogt, maar het navigatiesysteem meteen terugspringt naar de 2d-weergave als u het menu oproept of een ander icoon aantikt.

Sommige opties zijn lastig te bedienen -- zo is het invoeren van het thuisadres erg lastig. In de meegeleverde quickstart-handleiding en in de handleiding op cd kunnen we hier niets over terugvinden. We krijgen het uiteindelijk wel voor elkaar, maar durven er geen geld op in te zetten dat we nog weten hoe we het voor elkaar hebben gekregen.

Met de bluetooth-ondersteuning zit het wel goed. De Z250 weet het adresboek van onze Nokia N95 over te nemen en laat zelfs de providernaam en signaalkwaliteit op het display zien. De kwaliteit van telefoongesprekken is in orde, maar het volume is niet hard genoeg. Wie veel onderweg belt kan beter even doorsparen voor de optionele cradle met aansluitigen voor de autoradio.

Extra's zijn een muziek-, video- en fotospeler. De usb-a-poort laat u usb-sticks aansluiten om de hier aanwezige mediabestanden af te spelen. Er is zelfs een 'mood light' (sfeerlampje) aan de zijkant aanwezig. Deze kunt u instellen op rood, blauw of uit. Onze Ferrari-uitvoering wordt daarbij nog eens geleverd met een aantal Ferrari-afbeeldingen.

PluspuntenMinpuntenConclusie

Wie graag een Ferrari-navigatiesysteem wil of zwaar de nadruk legt op integratie met bestaande car-hifi moet dit systeem zeker eens bekijken, maar de software van de Z250 weet het niveau van de concurrentie niet te benaderen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.