De kop boven deze EV-review van de BMW iX2 is misschien wat cryptisch. Wat we ermee bedoelen is: hoe stevig de wind ook aan zijn jas trekt, BMW's elektrische coupé-SUV ondervindt er maar heel weinig hinder van. Bij de iX2 eDrive20 gaan sportiviteit en verfijning hand in hand met een verrassend laag stroomverbruik.

©Igor Stuifzand

Eerst even een rondje om de BMW iX2

Hoewel BMW de nieuwe X2-reeks aanprijst als een geheel op zichzelf staand model, heb je aan de eerste aanblik genoeg om te ontdekken dat het feitelijk een carrosserievariant van de X1-reeks is. Dat wil zeggen: aan de voorkant. Daar is namelijk alles hetzelfde. Pas vanaf de middelste deurstijlen naar achteren vaart de X2 zijn eigen designkoers. Meer dan bij de eerste X2 (2018-2023), die eruitzag als een vijfdeurs 1-Serie die te vaak bij de snackbar stopte, hebben de BMW-ontwerpers bij het nieuwe model gekozen voor een vloeiend aflopende daklijn, met een vlak liggende achterruit. Hartstikke hip, want merken als Audi (Q4 e-tron Sportback) en Volvo (EX40/EC40) doen hetzelfde met de coupé-varianten van hun compacte elektrische middenklasse-SUV's.

©Igor Stuifzand

Ook al oogt de BMW X2 door zijn gestroomlijnde silhouet een stuk gladder en sportiever dan de X1, beide modellen maken gebruik van identieke technologie. Dat geldt voor de versies met benzine- en dieselmotoren én voor de geheel elektrische varianten – die de letter 'i' voor aan hun modelaanduiding geplakt kregen. De tweemotorige BMW iX1 xDrive30 (313 pk) is eerder al eens uitgebreid aan bod gekomen in een EV-profiel. In deze review van de BMW iX2 nemen we de 204 pk sterke instapper met enkele motor en voorwielaandrijving uitgebreid onder de loep.

©Igor Stuifzand

Is er binnen in de BMW iX2 nog iets veranderd?

In feite is het interieur van de BMW iX2 identiek aan dat van de iX1. We zien hetzelfde digitale, licht gebogen instrumentarium met een centraal 10,7-inch touchscreen voor de bediening en de 'zwevende' console met enkele knopjes voor de belangrijkste rijfuncties. Een mooi geheel. De afwerking en de kwaliteit van de toegepaste materialen staan vanzelfsprekend op hetzelfde hoge niveau als in de iX1.

©Igor Stuifzand

Toch heerst er aan boord van de door ons gereden iX2 eDrive20 een heel andere sfeer dan in de iX1 die we vorig jaar testten. Die auto rolde de fabriek uit met heel chique, volledig leren stoelbekleding in een lichte kleurstelling. Het interieur van de test-iX2 is uitgevoerd in een combinatie van vegan (kunst)leer met alcantara, in stemmig zwart met blauwe stiksels. Maar BMW heeft nog meer smaakvolle combinaties van kleuren en materialen in de aanbieding – met veelal passende meerprijzen.

©Igor Stuifzand

De configuratie van het interieur is echter niet het enige verschil tussen de iX2 in deze review en de iX1 die we eerder testten. Je merkt duidelijk dat het dak van de iX2 vijf centimeter lager is. Voorin kom je heus geen hoofdruimte te kort, maar op de achterbank is dat andere koek. Want behalve door de dakverlaging worden de passagiers achterin ook centimeters extra hoofdruimte ontnomen door het gestroomlijnde dakverloop. Dit maakt de entree tot de achterbank bovendien een stuk krapper. Pas maar op dat je je hoofd niet tegen de dakrand stoot ... Oftewel: een hersenkraker, als je twijfelt tussen de iX2 en iX1.

©Igor Stuifzand

Is de BMW iX2 dan wel een praktische auto?

Uiteraard heeft het gestroomlijnde silhouet van de BMW iX2 effect op de inhoud van de bagageruimte. Maar feitelijk merk je daar alleen iets van wanneer je grote (hoge) voorwerpen te transporteren hebt of wanneer je bagage tot het dak moet stapelen. Met de achterbank in stelling past er 525 liter onder de hoedenplank. Een aanzienlijke hoeveelheid, en zelfs 35 liter méér dan de iX1 te bieden heeft. Dat komt doordat de achteroverhang van de iX2 vijf centimeter langer is.

©Igor Stuifzand

Het volumeverhaal neemt echter een andere wending als de achterbank wordt neergeklapt. Onder de vlak liggende kofferklep van de iX2 kan 1400 liter worden ingeladen. Da's helemaal niet weinig, maar in de iX1 gaat in totaliteit 95 liter meer. Het zijn niet zozeer de liters die groot verschil maken, maar eerder de beschikbare centimeters vanaf de laadvloer tot de achterruit. Door de kaarsrechte achterkant van de iX1 zet je bij dat model gemakkelijker een nieuwe vaatwasser achterin dan bij de iX2. Met een geremd gewicht van maximaal 750 kilo zijn de trekcapaciteiten van de iX2 beperkt.

©Igor Stuifzand

De accutechniek en aandrijflijn onder de loep

Het pakket lithium-ion batterijcellen van de BMW iX2 heeft een bruikbare capaciteit van 64,8 kWh. Er zijn twee aandrijflijnen beschikbaar. Basisversie is de iX2 eDrive20, die een enkele elektromotor voorin heeft liggen met een vermogen van 204 pk en een maximum koppel van 250 Nm. De elektromotor brengt deze krachten rechtstreeks over op de voorwielen. De topsnelheid is begrensd op 170 km/h, de acceleratie van 0 naar 100 km/h neemt volgens BMW een tijd van 8,6 seconden in beslag. Daarmee komt de iX2 eDrive20 in het dagelijks verkeer prima uit de voeten. De iX2 xDrive30 maakt uiteraard meer tempo. Deze versie heeft twee elektromotoren, die gezamenlijk een vermogen van 313 pk opbouwen. Daarmee zit je in 5,6 seconden op de honderd.

©Igor Stuifzand

Met een boordspanning van 286 volt haalt de BMW iX2 aan de laadpaal geen baanbrekende snelheden. Een boordlader van 11 kW is standaard; een lege accu weer helemaal opladen neemt 6,5 uur in beslag. Een 22kW-lader is optioneel, voor een meerprijs van 768 euro. Aan de snellader bereikt de iX2 een piekvermogen van 130 kW; tot ruim 40 procent 'state of charge' blijft de laadsnelheid boven de 100 kW. Daarna glijdt de laadcurve langzaam omlaag. Opladen van 10 tot 80 procent SoC neemt een klein halfuurtje in beslag. De laadpoort zit rechtsachter, een praktische plek.

©Igor Stuifzand

Is het beloofde verbruik in de praktijk haalbaar?

BMW geeft voor de iX2 eDrive20 een gemiddeld stroomverbruik op van 15,3 kWh/100 km. Dat wil zeggen: voor de standaardversie met 17-inch wielen en 205/65-banden rondom. In deze uitvoering zou de auto op een volle batterij een afstand van maximaal 478 kilometer halen. De auto waarmee wij hebben gereden is echter verre van standaard. Hij staat op 20-inch wielen met 4 centimeter bredere 245/40-banden (à 695 euro extra). Waarmee het gemiddelde stroomverbruik volgens de WLTP-waarden, als gevolg van de hogere rolweerstand van de banden, oploopt naar 16,9 kWh/100 km. Het maximum rijbereik zakt volgens de boekjes terug naar 439 kilometer – onder de meest gunstige omstandigheden.

©Igor Stuifzand

We rijden onze standaard verbruiksronde met de BMW iX2 op een heldere zomeravond, waarbij de buitentemperatuur tussen de 18,5 en 20 graden schommelt. De airco vraagt zodoende nauwelijks energie. Op de eerste etappe, met vooral provinciale wegen en bebouwde kom, duikt het gemiddelde stroomverbruik zelfs ruim onder de 15 kWh. Bij een matige tegenwind draaien we de snelweg op en zetten de cruisecontrol op 130 km/h. Dan komt de uitstekende stroomlijn van de iX2 tot uiting. Zo'n 40 snelwegkilometers op 130 km/h hebben geen dramatisch effect op de verbruikswaarde; met 16,0 kWh/100 km op de boordcomputer verlaten we de snelweg weer. Op de laatste etappe stabiliseert het verbruik zich, en noteren we uiteindelijk een gemiddelde van 15,3 kWh/100 km. Een uitstekend resultaat, waarmee een actieradius van 425 kilometer zeker reëel is. Oók met die mooie 20-inch wielen en brede 245-banden.

©Igor Stuifzand

En hoe bevalt de iX2 op de weg?

Onderdeel van het M-Sportpakket (3997 euro) waarmee onze testauto is uitgevoerd, zijn de sublieme sportstoelen en de adaptieve schokdempers. Doordat de auto ook met een Comfortpakket (1496 euro) is geleverd, zijn de stoelen bovendien elektrisch verstelbaar én voorzien van een massagefunctie. Veel meer hoeft een mens zichzelf eigenlijk niet te wensen, want ook na een lange rit stap je dankzij de kwaliteit van de stoelen nog steeds fris en fruitig uit. Of misschien toch nog wel iets te wensen: stoelventilatie is namelijk niet leverbaar.

©Igor Stuifzand

De combinatie van de 15 mm ingekorte schroefveren uit het M-Sportpakket met de 20-inch wielen levert een fijngevoelig onderstel op. Hoewel beslist niet gezegd kan worden dat de vering keihard is, ontgaat je weinig van wat er allemaal onder de wielen door rolt. Ook de besturing is behoorlijk direct, korte draaibewegingen worden direct omgezet in een reactie. Misschien maakt de iX2 daardoor in eerste instantie een nerveuze indruk, maar na een weekje testrijden zijn we de kwaliteiten van het onderstel steeds meer op waarde gaan schatten. Je wordt beloond met volop rijplezier. Beslist een verfijnd geheel, zoals je van een BMW mag verwachten. Wel is het wennen aan de hypergevoeligheid van het acceleratiepedaal; het is bijkans onmogelijk om met je rechtervoet één snelheid vast te houden. Je rijdt daardoor al gauw (veel) te hard.

©Igor Stuifzand

Over de bediening van het BMW Operating System 9 kunnen we kort zijn. Dat gaat grotendeels via het touchscreen. Rond de keuzeknop voor de rijrichting op het 'zwevende' tableau onder je rechterhand zijn nog enkele sneltoetsen gegroepeerd, voor onder meer de rijhulpsystemen en de 'My Modes'-programma's – bijvoorbeeld om te kiezen voor maximale efficiëntie van de aandrijflijn. Het multimediasysteem roept weinig vragen op: binnen de omvangrijke keuzemogelijkheden vind je snel je weg naar het gewenste submenu, terwijl de afbeeldingen op de tegels weinig aan de verbeelding overlaten. En anders is de Intelligent Personal Assistant tot je dienst, door middel van gesproken opdrachten. Updates van het systeem worden 'over the air' uitgevoerd.

©Igor Stuifzand

Wat kost de BMW iX2 en wat zit er voor dat geld op?

Dat de BMW iX2 eDrive20 geen koopje is, zal geen verrassing zijn. Met een vanafprijs van 49.976 euro is hij 1311 euro duurder dan de gelijk gespecificeerde iX1. Aanschaf van de iX2 wordt echter al snel een dure onderneming, wanneer je jezelf tegoed doet aan allerlei hebberig makende extra's en accessoires. We noemden eerder al de prijzen van de 20-inch wielen en de Comfort- en M-Sport pakketten, maar met de lichtgrijze lakkleur (Brooklyn Grau, 1050 euro), stoelverwarming (374 euro), Driving Assist (640 euro) en het Premium Pack (1794 euro) met onder meer adaptieve ledkoplampen, grootlichtassistent, een draadloze telefoonlader en geluiddempende portierruiten, staat hier een auto met een totale aanschafwaarde van 58.083 euro.

©Igor Stuifzand

Nu hoef je in een geheel standaard uitgevoerde iX2 heus niet op een houtje te bijten, maar vooral op veiligheidsgebied krijg je alleen het volledige pakket aan rijhulpsystemen wanneer je bereid bent een (hoge) meerprijs te betalen. Zaken als adaptieve cruisecontrol, dodehoekwaarschuwing, een grootlichtautomaat en uitwijkassistentie kunnen niet afzonderlijk worden besteld, maar zijn onderdeel van een heel pakket aan veiligheids- en rijhulpsystemen – die bij sommige concurrenten al standaard bij de prijs zijn inbegrepen.

©Igor Stuifzand

Wat zijn de concurrenten van de BMW iX2?

De BMW iX2 opereert in een drukbezet prijssegment, waar modellen als de Audi Q4 e-tron Sportback en Volvo EC30 als de belangrijkste alternatieven gezien kunnen worden. Maar ook de Tesla Model Y en de nieuwe Xpeng G6 zitten in hetzelfde vaarwater – afhankelijk van de gekozen uitvoering met meer motorvermogen en een grotere batterijcapaciteit voor dezelfde of zelfs een lagere prijs.

©Igor Stuifzand

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.