De Xiaomi 13 Pro is een high-end Android-smartphone die de concurrentie aangaat met onder meer de OnePlus 11 en Samsung Galaxy S23 Ultra. Het prijskaartje van 1.299 euro is aan de hoge kant en in deze review bekijken we of het toestel die prijs waard is.

Daar waar OnePlus vaak inzet op design en snelheid (of tenminste, dat waren ooit de belangrijkste principes) en Samsung voornamelijk let op toegankelijkheid en camerakwaliteit, zien we dat Xiaomi zich richt op snelheid en camerakwaliteit. Dat is duidelijk te zien aan de eerder geteste Xiaomi 13 Lite en ook aan de Xiaomi 13 Pro. Niet alleen is de software er – voornamelijk achter de schermen – op vooruitgegaan, ook mogen we rekenen op fijne camerafuncties en kwalitatief goede foto’s en video’s. Zo is er een speciale videostabilisatiemodus, voor mensen die rennen met hun smartphone.

Lees ook: de beste smartphones van het jaar

Prachtig, helder oled-scherm

Met 235 gram aan gewicht (gemeten met een digitale keukenweegschaal) heb je te maken met een zware jongen. Ondanks de grote cameramodule aan de bovenkant, is het gewicht goed in balans. Wanneer je de Xiaomi 13 Pro met één hand vasthoudt is die niet zwaarder aan de ene kant dan aan de andere kant. Die module voor de camerasensoren worden omgeven door een glimmende, gladde en vingerafdruknemende achterkant en dat doet toch iets af van het verder premium karakter. De voorkant is één en al scherm, op de frontcamera na die we bovenaan in het midden aantreffen.

Ten opzichte van de Xiaomi 12 Pro heeft de fabrikant kleine doch belangrijke veranderingen doorgevoerd. Nog altijd komen we een ltpo-amoled-scherm tegen (dat in staat is te wisselen tussen verschillende niveaus aan beeldverversing), van 6,7 inch. De resolutie bedraagt 1.440 bij 2.300 pixels, wat een uitstekende pixeldichtheid 522 pixels per inch oplevert. Je kunt er daardoor op rekenen dat teksten goed leesbaar zijn en foto’s er scherp en gedetailleerd uitzien. Er is ondersteuning voor HDR10+ en Dolby Vision en de beeldverversing gaat tot en met 120 Hertz.

De kijkhoek van het scherm is behoorlijk breed, waardoor vrienden en familie gemakkelijk mee kunnen kijken naar de eventuele vakantiekiekjes die je deelt. Kleuren ogen ontzettend levendig en gaan heel mooi in elkaar over, zonder dat je allerlei digitale oneffenheden te zien krijgt. De maximale helderheid ligt ten opzichte van het vorige model iets hoger, met een plafond van 1.900 nits (ten opzichte van 1.500 nits). Daardoor kun je buiten, bij fel zonlicht, goed zien wat er gebeurt. Het is niet net zo helder als op een Samsung, dankzij de Vision Booster, maar de kwaliteit leidt er niet onder.

Xiaomi 13 Pro lijkt op broertjes en zusjes

Wat dat betreft lijkt de Xiaomi 13 Pro op het andere aanbod uit de reeks. Niet vanwege de specificaties, maar het idee achter de wijzigingen. Die zijn minimaal te noemen en anders zijn ze niet geheel verrassend. Onder de motorkap zit wederom een processor van Qualcomm, namelijk de Snapdragon 8 Gen 2 (ten opzichte van de Gen 1 in de 12 Pro). In beide gevallen heb je de optie voor een toestel met 12 GB aan werkgeheugen en 256 GB aan interne opslagruimte. Een verschil zit hem hier in de schijfsnelheid: ufs 4.0 verdubbelt de lees- en schrijfsnelheid van ufs 3.1 in het vorige model.

Dat zijn dingen die vooral op papier heel goed scoren. En ja, dergelijke ontwikkelingen zijn en blijven belangrijk. Maar op een gegeven moment mag je je afvragen wat je er nog van merkt als consument. Wanneer je een smartphone met ufs 4.0 naast een model met 3.1 legt, zul je zien dat bepaalde apps sneller gedownload en geïnstalleerd worden of dat het systeem een fractie sneller reageert op commando’s. Maar onderaan de streep is de verandering gering. Tot slot zien we dat de 13 Pro wifi 7 ondersteunt. Dat is handig voor de toekomst; nu is die standaard zo goed als afwezig.

Dankzij de snelle processor, de grote hoeveelheid werkgeheugen en de overdaad aan opslagruimte zijn er weinig dingen die het toestel niet kan hebben. Je kunt high-end games afspelen en gewoon je dagelijkse taken voltooien. Het enige wat nog een beetje roet in het eten kan gooien is dat het toestel redelijk warm kan worden. De accu presteert gewoonweg goed onder alle omstandigheden en gaat anderhalve dag mee. Ook wanneer je even hebt zitten gamen. Met een kwartier is die ook weer tot tachtig procent opgeladen dankzij de 120 watt oplader. Daarnaast is er draadloos laden op 50 watt.

Xiaomi 13 Pro-software is een heikel punt

De software op de Xiaomi-toestellen blijft een heikel punt en met de Xiaomi 13 Pro is dat niet anders. Inmiddels is duidelijk dat het bedrijf – ongeacht de prijs van het toestel – ontzettend veel bloatware levert. Booking, LinkedIn, Netflix, TikTok, drie verschillende browsers; als je daar niet op zit te wachten is dat erg vervelend. Je kunt het gros van die apps wel verwijderen als je dat wil, maar je zou gewoon een schone versie van Android mogen verwachten wanneer je al 1.299 euro betaald hebt voor het toestel. Dat bedrag is hoger dan het 256GB-model van de Samsung Galaxy S23 Ultra…

Dan hebben we de inmiddels bekende Xiaomi-interface, die elementen overneemt van iOS van Apple. Dat zien we – traditiegetrouw – terug in het snelle menu (dat je van boven naar beneden), dat toegang biedt tot belangrijke Android-functies. Je moet ervan houden of er al aan gewend zijn, anders oogt het onoverzichtelijk. De menustructuur binnen de instellingen is eveneens anders dan op andere Androids, maar daar kun je nog redelijk omheen werken dankzij de zoekbalk bovenin. Daar zoek je simpelweg de instellingen op die je wil aanpassen – dat scheelt een paar keer scrollen.

Aan boord zit MIUI 14, bovenop Android 13. Het MIUI is de Android-skin van het bedrijf, dat in vergelijking met versie 13 weinig veranderingen doorgemaakte. De aanpassingen vonden veelal achter de schermen plaats, waardoor processen sneller gaan en apps minder ruimte innemen. Wat ons betreft prima aanpassingen en iets waarvan we hopen dat meer fabrikanten daar nadruk op leggen. Dit kan een software-ervaring verbeteren, zonder dat een gebruiker dat weet. Tot slot krijgt het toestel vijf jaar aan Android-updates en drie jaar aan Android-upgrades (tot Android 16, dus).

Portretmodus.

Normale lens.

2x ingezoomd.

Het draait voornamelijk om de camera

Het belangrijkste onderdeel is en blijft het camerasysteem. Achterop zitten drie sensoren die elk beschikken over een 50 megapixellens. Dit geldt voor de hoofdcamera, ultragroothoeklens en telelens. De selfiecamera kan foto’s vanuit een redelijk grote hoek maken en heeft een lens van 32-megapixel. Eén van de belangrijkste factoren voor het camerasysteem is de optische beeldstabilisatie. Tijdens het filmen zou je moeten kunnen rennen, zonder dat je dat echt meemaakt als kijken van de video. Verder is de samenwerking met fotocamerafabrikant Leica erg belangrijk voor Xiaomi.

Wanneer je de camera-app voor het eerst opstart, dan krijg je de keuze uit twee filteropties: levendig of natuurlijk. Ik koos voor de tweede optie. Hoewel de levendige modus niet verkeerd is voor sociale media, is het wat moeilijker die beelden netjes te kunnen bewerken wanneer je dat nog wil doen. Natuurlijk geeft je wat meer opties achteraf. Wil je echter meteen na het fotograferen zonder gedoe iets op Instagram plaatsen, dan is de eerste opties misschien beter voor je. In die modus poppen de kleuren veel beter en is er een hoger contrast, waardoor alles vriendelijk en strelend oogt.

Ultragroothoeklens.

Normale lens.

2x ingezoomd.

De natuurlijke optie maakt foto’s wellicht wat grauwer, maar dat ligt dan waarschijnlijk meer aan de omgeving dan aan de fotocamera. Want die legt beelden tot op zekere hoogte natuurgetrouw vast. Tijdens het fotograferen kun je filters toepassen en optisch inzoomen tot 3,2x en al die beelden zien er haarscherp en gedetailleerd uit. Het systeem kan ook heel fijn omgeving met de belichting, waardoor er niet snel sprake is van overbelichting of witte, doffe plekken. Wat vooral opvalt is dat de camera vrij snel de achtergrond op een haast natuurlijke wijze wazig maakt (het bokeh-effect).

Je hebt daar dus niet per se meteen de portretmodus voor nodig. Een andere modus is de macrostand, die beheerd wordt door de ultragroothoeklens. Je kunt die stand automatisch laten afgaan, maar ook weer uitschakelen wanneer je er niet op zat te wachten. Ook deze beelden spreken tot de verbeelding, maar soms kunnen object- en persoonranden nog wel eens wat zachter zijn dan in het echte leven. Binnen de instellingen van de camera tref je een hoop opties aan om mee te experimenteren, waardoor de Xiaomi 13 Pro in elk geval een goede camerasmartphone is.

Iets waar Xiaomi bijzonder trots op is, is de eerdergenoemde beeldstabilisatie voor video’s. Dat was al een troef op de goedkopere versie binnen deze smartphone en nu zien we datzelfde dus gebeuren bij de premium variant. Het toestel is redelijk goed in staat te verbloemen dat je een video gemaakt hebt terwijl je aan het rennen was. Natuurlijk schokt het beeld nog een klein beetje, maar dat mag geen naam hebben. Gek genoeg levert het een ietwat onrealistisch beeld op, op de één of andere manier. Maar dat valt waarschijnlijk alleen op wanneer je op let, omdat het je werk is, bijvoorbeeld.

Groothoeklens (0,6x).

Normale lens (1x).

2x ingezoomd.

3,2x ingezoomd.

Conclusie: Xiaomi 13 Pro kopen?

Over het algemeen kan ik concluderen dat de Xiaomi 13 Pro een update is volgens het boekje. Het scherm heeft kleine doch belangrijke veranderingen doorgevoerd gekregen, de processor is ontzettend jong en de opslagruimte is behoorlijk snel. Eigenlijk alles wat je van een modern vlaggenschip mag verwachten. De accu gaat lekker lang mee, het design oogt van een afstand premium (maar van dichtbij zie je allerlei vingerafdrukken zitten) en het camerasysteem overtuigt met foto’s en video’s. Zowel overdag als in de avond, en of je nou loopt of een stukje hardloopt.

Er zijn echter drie dingen die ervoor zorgen dat we de Xiaomi 13 Pro niet meteen aan iedereen kunnen aanbevelen die op zoek is naar een high-end Android-apparaat. Ten eerste: de prijs. Dit is één van de duurste Android-smartphones die je kunt kopen. Ten tweede: de software. MIUI blijft onwennig en het aantal vooraf geïnstalleerde apps irriteert. Ten derde: de warmte. Het toestel kan vrij warm worden. Mocht de prijs zakken, dan is het een ander verhaal. Voor nu geldt echter dat het toestel simpelweg te duur is voor wat je ervoor terug krijgt; daarvoor zijn de stappen echt te klein.

Er zijn veel diensten voor dataopslag en bestandssynchronisatie, maar ze hebben één ding gemeen: je data worden in de cloud opgeslagen. Vind je dit geen prettige gedachte, dan kun je je eigen server hosten, voor volledige controle over je gegevens. Met Seafile kan dit ook nog helemaal gratis.

Dropbox, OneDrive en Google Drive zijn populaire opslagdiensten die je vast kent. Je kunt er veel data in de cloud opslaan, gratis of tegen een kleine vergoeding. Bij Google Drive bijvoorbeeld kost 200 GB 3 euro per maand. Je hebt op elk moment en via vrijwel elk apparaat toegang, via een browser of een losse app. De meeste diensten bieden bovendien handige opties om data te delen met specifieke machtigingen.

Waarom zou je dan de moeite nemen om zelf cloudopslag- en synchronisatiesoftware te installeren en te hosten? Omdat jij dan de volledige controle over je data behoudt, zonder afhankelijk te zijn van derde partijen. Voor wie privacy belangrijk vindt, is dit een groot pluspunt. En geef toe: het opzetten van een eigen server blijft altijd een leuke uitdaging, zeker als die ook nog eens nuttig blijkt te zijn.

Lees ook: Exit-strategie: zo verlaat je Google, Microsoft, Apple of Meta

1 Waarom Seafile?

In dit artikel laten we je kennismaken met de applicatie Seafile. Dit is een platform voor cloudopslag, delen en synchronisatie, vergelijkbaar met diensten als Nextcloud, ownCloud, Syncthing en Resilio Sync.

Seafile is wellicht iets minder bekend, maar dit is niet helemaal terecht. Het is namelijk niet alleen opensource, maar je kunt het ook gratis gebruiken. Verder biedt het een robuuste client-serveropzet, met een lichte en efficiënte architectuur, waardoor het minder serverbronnen gebruikt dan de meeste andere diensten.

Seafile ondersteunt ook standaard client-side-encryptie, zodat data versleuteld worden voordat ze de server bereiken. Daarnaast biedt de server sterke toegangscontrole-opties voor nauwgezet beheer van rechten en gedeelde toegang (zij het iets minder in de gratis editie).

Seafile heeft tevens een ingebouwd versiebeheersysteem, waarmee gebruikers snel eerdere bestandsversies kunnen herstellen. Voldoende redenen, zo lijkt ons, om Seafile nader te verkennen. Voor wie koudwatervrees heeft: op https://demo.seafile.com/demo kun je veilig aan de slag met een online demo-installatie.

Wil je snel weten of Seafile handig is? Probeer dan de demo-omgeving.

2 Installatie

Seafile is te vinden op www.seafile.com. De Community Edition is volledig gratis en geschikt om zelf te hosten. Op de website vind je bij Download de desktop-synchronisatieclients voor Windows, macOS en Linux, desktop-drive-clients (zonder synchronisatie) voor dezelfde besturingssystemen, en mobiele clients voor Android en iOS/iPadOS. In de laatste paragraaf komen we nog terug op die clients, maar eerst hebben we de servermodule nodig.

Klik hiervoor bij Server for generic Linux op Server Manual en selecteer in het menu links Seafile Community Setup on Linux – niet de Professional Setup, die niet gratis is en vanaf 4 tot 9 gebruikers jaarlijks 100 dollar (ca. 95 euro) kost. Als je op het kopje Outline klikt, lees je dat er twee installatiemethodes zijn. Handmatig, waarbij je zelf de nodige modules configureert, zoals database (MariaDB), geheugencaching (memcached) en webserver (Nginx/Apache). Of deels geautomatiseerd met Docker. Deze tweede methode is handigst en wordt aanbevolen, die volgen we hier.

Seafile bevat heel wat clientmodules, maar eerst hebben we een server nodig.

3 Windows Subsysteem voor Linux

In dit artikel bekijken we een deels geautomatiseerde installatie vanuit Linux. Dat kan een aparte Linux-machine zijn, maar je kunt ook ongeveer dezelfde methode via Docker gebruiken (zie volgende paragraaf) voor de installatie op een Windows-machine. Een native Linux-omgeving heeft wel de voorkeur, omdat er voor een Windows-omgeving extra voorbereiding en andere ingrepen nodig kunnen zijn (zie ook paragraaf 9).

Zo heb je, om Seafile op Windows te draaien, het Windows Subsysteem voor Linux (WSL) nodig. Op recente Windows-edities is het installeren van WSL of WSL 2 gelukkig eenvoudig: open de Opdrachtprompt als administrator en voer de opdracht wsl --install uit. Indien nodig kun je WSL ook downloaden via de Microsoft Store. Bijwerken van een bestaande WSL-installatie kan op elk moment met de opdracht wsl --update.

Controleer voor alle zekerheid het volgende: druk op Windows-toets+R, voer optionalfeatures uit, en controleer in het venster Windows-onderdelen in- of uitschakelen dat zowel de opties Virtual Machine Platform als Windows-subsysteem voor Linux zijn aangevinkt. Bevestig met OK en herstart je systeem indien nodig.

Het Windows Subsysteem voor Linux laat zich doorgaans snel en probleemloos installeren.

4 Docker-voorbereiding

We gaan ervan uit dat je de Linux-terminal hebt opgestart en commando’s kunt invoeren. In Windows met WSL volstaat het om Ubuntu op te starten via het startmenu (Ubuntu wordt namelijk standaard met WSL 2 geïnstalleerd. In Ubuntu kun je de terminal openen met Ctrl+Alt+T.

Omdat we met de Docker-container voor Seafile gaan werken, moet Docker eerst worden geïnstalleerd. Om conflicten met eventuele restanten van eerdere Docker- (of Podman-)installaties te voorkomen, voer je voor alle zekerheid het volgende commando uit:

Na deze opschoning voeg je de officiële GPG-sleutel van Docker toe met de volgende commando’s:

Dit zorgt ervoor dat je Docker zonder problemen kunt installeren en dat de pakketbronnen correct geverifieerd worden.

Voor alle zekerheid gooi je eventuele restanten van oudere Docker-installaties eerst overboord.

5 Docker-installatie

Vervolgens voeg je de Docker-repository toe, waar de benodigde Docker-softwarepakketten en componenten worden bewaard, met deze twee commando’s:

Daarna installeer je Docker zelf met:

Om Docker-commando’s ook zonder rootrechten uit te kunnen voeren, voer je de volgende drie commando’s uit (waarbij het eerste wellicht overbodig is):

Zoals gebruikelijk bij programmeurs kun je nu even de wereld gedag zeggen met:

Ook zonder sudo zou dit commando nu moeten werken:

Je bent nu klaar om met Seafile aan de slag te gaan.

De melding ‘Hello from Docker’ is de bevestiging dat die software goed draait.

6 Downloaden yml-configuratiebestand

Voor het draaien van Seafile gebruik je een bestand genaamd docker-compose.yml. Zo’n bestand haalt de nodige Docker-images op, stelt omgevingsvariabelen in, koppelt volumes en netwerken, en definieert eventuele afhankelijkheden. Het zet deze onderdelen om naar containers die binnen een gedefinieerd netwerk samenwerken.

Maak eerst een submap aan (bijvoorbeeld /seafile) in je actuele gebruikersmap in Ubuntu/WSL. Gebruik hiervoor het commando mkdir seafile. Controleer de mapinhoud met de opdracht ls. Navigeer naar deze map met cd seafile en download het yml-bestand voor Seafile met het commando:

Hiermee haal je dus versie 11.0 van de Community Edition (CE) binnen.

Haal het juiste yml-bestand op en plaats het bij voorkeur in een aparte map.

7 Aanpassen yml-configuratiebestand

Het gedownloade bestand docker-compose.yml is bijna klaar voor gebruik, er zijn nog enkele aanpassingen nodig. Je past dit aan met de ingebouwde teksteditor Nano in Ubuntu (gebruik de pijltjestoetsen om te navigeren), vanuit de map /home/<gebruiker>/seafile. Gebruik dit commando:

Pas bij het kopje volumes: de regel /opt/seafile-mysql/[…] aan naar de submap die je eerder hebt gemaakt: /home/<gebruikersnaam>/seafile/mysql/[…].

Met het commando whoami kun je eventueel je gebruikersnaam opvragen. De submap /mysql wordt bij het uitvoeren van het yml-bestand (zie volgende paragraaf) automatisch aangemaakt.

Pas verder bij het kopje volumes: de regel /opt/seafile-data:/shared aan naar: /home/<gebruikersnaam>/seafile/data:/shared.

Vervang het standaardwachtwoord db_dev bij MYSQL_ROOT_PASSWORD= en DB_ROOT_PASSWD= door een eigen sterk wachtwoord.

Bij het kopje ports: kun je het poortnummer wijzigen waarop de webinterface van je Seafile-server bereikbaar is (standaard is dit 80). Wil je bijvoorbeeld poort 8001 gebruiken, pas dan "80:80" aan naar "8001:80".

Wijzig TIME_ZONE=Etc/UTC in TIME_ZONE=Europe/Amsterdam (of Europe/Brussels), vul je eigen e-mailadres in achter SEAFILE_ADMIN_EMAIL= en wijzig het standaard wachtwoord ascret van de beheerder achter SEAFILE_ADMIN_PASSWORD= in een sterk wachtwoord.

Voeg de regel restart: always toe om ervoor te zorgen dat de container automatisch opnieuw start, ook bij een herstart van de host. Dit kun je bijvoorbeeld doen net voor de twee onderste regels:

Sla het bestand op met Ctrl+O, bevestig met Enter en sluit af met Ctrl+X.

Alle wijzigingen in het yml-bestand in één oogopslag binnen Nano. 

8 Seafile starten

Om het yml-configuratiebestand uit te voeren, heb je Docker Compose nodig. Dit is gelukkig al meegekomen met de Docker-installatie van paragraaf 5. Vanuit de map /home/<gebruikersnaam>/seafile voer je deze opdracht uit:

Je ziet nu de logs van de containers, wat handig is om foutmeldingen in dit stadium op te sporen. Ongeveer een halve minuut later verschijnt, als het goed is, onderaan de melding Seahub is started. Done.

Open een browser op dit systeem en tik het adres localhost in, of localhost:<poortnummer> als je een andere poort hebt ingesteld in het yml-configuratiebestand. Het inlogvenster van Seafile verschijnt (gebruik het e-mailadres en wachtwoord van de Seafile-admin, zoals in het yml-configuratiebestand aangegeven). Na je aanmelding verschijnt een welkomstvenster en beland je in je dashboard (zie ook paragraaf 10).

Als alles naar behoren werkt, kun je voor volgende sessies deze opdracht gebruiken om meldingen te onderdrukken en de containers op de achtergrond te laten draaien:

Met dit commando kun je op elk moment de status van de draaiende containers bekijken:

Het grote moment: de webinterface van Seafile met inlogvenster verschijnt.

9 Extra stappen in WSL 2

We testten Seafile tevens uit in een WSL2-omgeving in Windows en stuitten daarbij op twee onverwachte problemen. De eerste foutmelding was dat het bestand docker-credential-desktop.exe niet gevonden werd. Dit konden we oplossen door het bestand config.json in de map ~/.docker leeg te maken, vermoedelijk was dit een gevolg van een eerdere Docker Desktop-installatie.

Een vervelender probleem is dat WSL 2 standaard een gevirtualiseerde netwerkadapter gebruikt die niet direct bereikbaar is vanaf andere apparaten op het thuisnetwerk. Door een poortproxy (portforwarding) in te stellen, kun je de Seafile-webserver wel vanaf andere apparaten benaderen via <LAN-ip-adres>:<poortnummer>.

Start op het systeem met de WSL2-Seafile-server de Windows Opdrachtprompt als administrator en voer het commando wsl hostname -I uit. Dit levert drie interne WSL-ip-adressen op, waarbij het eerste adres reageert op een ping-commando:

Dit adres correspondeert met de Seafile-webserver. Met het volgende commando wordt verkeer naar de ingestelde poort op een van de fysieke netwerkinterfaces (0.0.0.0) doorgestuurd naar de poort op het interne ip-adres van de Seafile-server:

In ons voorbeeld werd dit:

Hiermee was de Seafile-webserver bereikbaar via <LAN-ip-adres-Windows-pc>, bij ons: 192.168.0.164, op de standaardpoort 80.

We zetten een ‘poortproxy’ op om de WSL2-interne Seafile-server via het netwerk te kunnen bereiken.

10 Systeembeheer

Voordat we overgaan naar de synchronisatie met de clients, is het nuttig om enkele opties in het Seafile-serverdashboard te bekijken. Rechtsboven bevindt zich een profielknop waarmee je via de optie Instellingen onder meer de taal, het wachtwoord en de notificatiefrequentie kunt aanpassen. Hier vind je ook de opties Uitloggen en Systeembeheerder. Met de laatste optie open je een uitgebreid menu met systeemopties. De rubriek Statistic biedt bijvoorbeeld inzicht in opslaggebruik, gebruikers en verkeer, en maakt het genereren van rapporten mogelijk.

Het onderdeel Apparaten toont een overzicht van verbonden toestellen. Belangrijk is ook de sectie Instellingen. Hier moet je namelijk de velden SERVICE_URL en zeker ook FILE_SERVER_ROOT wijzigen van de standaard-url (http://docs.seafile.com) in die van je eigen server. In onze testopstelling was dat bijvoorbeeld respectievelijk http://192.168.0.164 en http://192.168.0.164/seafhttp (de submap /seafhttp is standaard bij gebruik van Nginx/Apache). Bevestig deze wijzigingen telkens door op het vinkje te klikken. Verder vind je hier nog opties om voorwaarden voor nieuwe gebruikers in te stellen, zoals wachtwoordvereisten of een activatiemail.

In de rubriek Gebruikers beheer je eenvoudig gebruikers, inclusief importeren en exporteren van gegevens van en naar Excel. Bij Groepen kun je gebruikersgroepen en de bijbehorende bibliotheken beheren.

We raden je aan om alle rubrieken en opties een keer zorgvuldig door te nemen.

Vergeet niet om de url’s op die van je eigen Seafile-server af te stemmen.

Ook interessant: Weg van big tech, dit is het fediverse 

11 Databeheer

Bij Seafile draait alles om data, waarbij bibliotheken het centrale concept vormen. Klik linksboven op het logo om naar je dashboard te gaan en open Mijn bibliotheken. Met de knop Nieuwe Bibliotheek maak je eenvoudig extra bibliotheken aan en kun je door een vinkje bij Versleutel de toegang beveiligen met een wachtwoord. Bovenaan kun je via Upload en Nieuw bestanden toevoegen aan een geopende bibliotheek. Geselecteerde bestanden kun je kopiëren, verplaatsen, verwijderen en naar je systeem downloaden.

Als je met de muis over een bibliotheek, map of bestand beweegt, verschijnen enkele pictogrammen. Naast Downloaden en Verwijderen zie je het pictogram Meer handelingen voor een extra optiemenu. Bij Bestanden biedt dit menu onder meer Tags (labels toevoegen om data sneller te herkennen), Openen via programma (je kiest zelf de gewenste applicatie voor dat bestandstype) en Geschiedenis. Deze laatste optie geeft toegang tot versiebeheer, zodat je oudere versies kunt terughalen via Downloaden. De opties Tags en Geschiedenis vind je trouwens ook op bibliotheekniveau, via knopjes rechts boven de bibliotheekinhoud.

Seafile biedt ook een krachtig versiebeheer aan.

12 Delen

In de sectie Bibliotheken vind je bovenaan en bij een geselecteerd item de optie Delen. Kies je het pictogram Delen naast een geselecteerd bestand, dan verschijnt een venster met de opties Deellink en Interne link.

We richten ons hier op de eerste optie (Interne link is alleen voor gebruikers met specifieke leesrechten). Klik op Generate Link of op Generate links in batch voor meerdere links tegelijk. Na het klikken op Genereer verschijnen twee links: één waarmee de gebruiker een bestand kan previewen (indien beschikbaar) en dan beslissen om te downloaden, en één voor een directe download. Beide links bieden een QR-code. Je kunt ook een wachtwoord instellen (via Wachtwoord beveiliging toevoegen) en een vervaldatum voor je link meegeven (via Voeg automatische vervaldatum toe).

Als je Delen kiest op bibliotheekniveau, heb je extra opties: Upload Link (voor gebruikers om bestanden in je bibliotheek te uploaden), Delen met gebruiker en Delen met een groep, waarbij je telkens machtigingen instelt op Alleen lezen of Lezen/schrijven. In je dashboard vind je linksonder de optie Delen beheer, waarmee je gedeelde bibliotheken, mappen en links nog sneller kunt beheren.

Gedeelde links, inclusief QR-code.

13 Clients

Een Seafile-server is pas nuttig als je over clients beschikt die daarmee kunnen samenwerken. Seafile biedt hiervoor verschillende apps, zowel desktop als mobiel, voor diverse besturingssystemen. We richten ons hier op de Windows-client, maar de werking van de verschillende clients is vergelijkbaar.

Start na installatie de app en kies een lokale hoofdmap voor je bewaren van je Seafile-bibliotheken. Meld je aan bij de Seafile-server met hostnaam of ip-adres, e-mail, wachtwoord en computernaam. Na het inloggen verschijnen de bibliotheken. Klik op Ja om de standaardbibliotheek direct te downloaden.

In het appvenster kun je via het contextmenu van een bibliotheek de optie Synchroniseer deze bibliotheek selecteren om de inhoud met je desktop te synchroniseren. Je kunt hiervoor ook een alternatieve map kiezen. Klik met rechts op de gesynchroniseerde bibliotheek voor opties als Set sync Interval en Uitschakelen auto sync.

Je kunt zo’n bibliotheek nu ook lokaal openen om bestanden en mappen toe te voegen of te verwijderen. De gewijzigde data worden daarna gesynchroniseerd met de cloud, zoals jij hebt ingesteld. Via het tandwielpictogram pas je nog allerlei andere instellingen aan, zoals eventuele download- en uploadlimieten, notificaties en taal.

Je bepaalt zelf of en hoe vaak je data worden gesynchroniseerd.

Samsung heeft nieuwe toestellen aangekondigd die speciaal zijn ontworpen voor veeleisende werkomgevingen. De Galaxy XCover7 Pro smartphone en Galaxy Tab Active5 Pro tablet combineren stevigheid van militaire kwaliteit met zakelijke functies voor gebruik in sectoren zoals detailhandel, overheid, logistiek, gezondheidszorg en productie.

De nieuwe toestellen zijn uitgerust met 5G-connectiviteit, een verbeterde processor en meer geheugen voor betrouwbaardere prestaties. De XCover7 Pro beschikt over een stereoluidsprekersysteem met antifeedbacktechnologie voor duidelijkere communicatie, terwijl beide apparaten een verbeterde batterijcapaciteit bieden. De XCover7 Pro heeft een 4.350 mAh batterij en de Tab Active5 Pro een 10.100 mAh batterij. De tablet ondersteunt ook 'Dual Hot-Swap' voor batterijen, waardoor het mogelijk is de batterij te vervangen zonder het apparaat uit te schakelen.

"Bij Samsung begrijpen we dat eerstelijnsprofessionals toegang tot technologie moeten hebben die zich aan hun snelle en veeleisende werkomgeving aanpast", aldus Eric Seure, Hoofd B2B MX Business bij Samsung Electronics Benelux.

Beide apparaten hebben een IP68-certificering voor water- en stofbestendigheid en voldoen aan de MIL-STD-810H-standaard voor valbestendigheid, extreme temperaturen en trillingen. De Tab Active5 Pro is voorzien van Corning Gorilla Glass Victus+ voor betere bescherming tegen krassen en stoten. De verbeterde aanraakgevoeligheid maakt het mogelijk om de toestellen ook met handschoenen te bedienen. De S Pen van de Tab Active5 Pro is eveneens IP68-gecertificeerd.

Communicatie en connectiviteit

De toestellen beschikken over verbeterde luidsprekertechnologie met antifeedbackruisonderdrukking, wat belangrijk is voor teams die afhankelijk zijn van portofoonachtige communicatie. Vision Booster verbetert de zichtbaarheid buiten door de leesbaarheid van het scherm in lichte omgevingen te verbeteren. De Tab Active5 Pro heeft een schermhelderheid tot 600 nits, een aanzienlijke verbetering ten opzichte van het vorige model. Beide toestellen ondersteunen 5G-connectiviteit, Wi-Fi 6E en 'network slicing'. De Tab Active5 Pro biedt ook ondersteuning voor dubbele SIM-kaarten en introduceert 'front-facing NFC Tagging' voor toepassingen in retail, horeca en logistiek.

Slimmere functies voor productiviteit

De apparaten beschikken over AI-gestuurde verbeteringen zoals Circle to Search met Google, Object Eraser, AI Select en Read Aloud, die bijdragen aan een efficiëntere workflow. De XCover7 Pro wordt aangedreven door de Snapdragon 7s Gen 3 Mobile Platform-chipset, terwijl de Tab Active5 Pro dezelfde chip heeft met meer geheugen en opslagmogelijkheden. Samsung DeX wordt ondersteund voor een desktop-achtige ervaring wanneer de toestellen worden aangesloten op een monitor of pc. Programmeerbare toetsen maken het mogelijk om snelkoppelingen toe te wijzen aan veelgebruikte functies. De beveiliging wordt verzorgd door Samsung Knox Vault, met geavanceerde encryptie en authenticatie. Real-time Kernel Protection en DEFEX bieden extra beschermingslagen voor gevoelige gegevens.

Beschikbaarheid en prijzen

De nieuwe Galaxy XCover7 Pro en Galaxy Tab Active5 Pro zijn vanaf 21 april verkrijgbaar in de Benelux. De adviesprijs van de Galaxy XCover7 Pro is 609 euro en van de Galaxy Tab Active5 Pro 879 euro.

Bekijk hier andere Samsung-toestellen op Kieskeurig.nl: