De Xiaomi 13 Pro is een high-end Android-smartphone die de concurrentie aangaat met onder meer de OnePlus 11 en Samsung Galaxy S23 Ultra. Het prijskaartje van 1.299 euro is aan de hoge kant en in deze review bekijken we of het toestel die prijs waard is.

Daar waar OnePlus vaak inzet op design en snelheid (of tenminste, dat waren ooit de belangrijkste principes) en Samsung voornamelijk let op toegankelijkheid en camerakwaliteit, zien we dat Xiaomi zich richt op snelheid en camerakwaliteit. Dat is duidelijk te zien aan de eerder geteste Xiaomi 13 Lite en ook aan de Xiaomi 13 Pro. Niet alleen is de software er – voornamelijk achter de schermen – op vooruitgegaan, ook mogen we rekenen op fijne camerafuncties en kwalitatief goede foto’s en video’s. Zo is er een speciale videostabilisatiemodus, voor mensen die rennen met hun smartphone.

Lees ook: de beste smartphones van het jaar

Prachtig, helder oled-scherm

Met 235 gram aan gewicht (gemeten met een digitale keukenweegschaal) heb je te maken met een zware jongen. Ondanks de grote cameramodule aan de bovenkant, is het gewicht goed in balans. Wanneer je de Xiaomi 13 Pro met één hand vasthoudt is die niet zwaarder aan de ene kant dan aan de andere kant. Die module voor de camerasensoren worden omgeven door een glimmende, gladde en vingerafdruknemende achterkant en dat doet toch iets af van het verder premium karakter. De voorkant is één en al scherm, op de frontcamera na die we bovenaan in het midden aantreffen.

Ten opzichte van de Xiaomi 12 Pro heeft de fabrikant kleine doch belangrijke veranderingen doorgevoerd. Nog altijd komen we een ltpo-amoled-scherm tegen (dat in staat is te wisselen tussen verschillende niveaus aan beeldverversing), van 6,7 inch. De resolutie bedraagt 1.440 bij 2.300 pixels, wat een uitstekende pixeldichtheid 522 pixels per inch oplevert. Je kunt er daardoor op rekenen dat teksten goed leesbaar zijn en foto’s er scherp en gedetailleerd uitzien. Er is ondersteuning voor HDR10+ en Dolby Vision en de beeldverversing gaat tot en met 120 Hertz.

De kijkhoek van het scherm is behoorlijk breed, waardoor vrienden en familie gemakkelijk mee kunnen kijken naar de eventuele vakantiekiekjes die je deelt. Kleuren ogen ontzettend levendig en gaan heel mooi in elkaar over, zonder dat je allerlei digitale oneffenheden te zien krijgt. De maximale helderheid ligt ten opzichte van het vorige model iets hoger, met een plafond van 1.900 nits (ten opzichte van 1.500 nits). Daardoor kun je buiten, bij fel zonlicht, goed zien wat er gebeurt. Het is niet net zo helder als op een Samsung, dankzij de Vision Booster, maar de kwaliteit leidt er niet onder.

Xiaomi 13 Pro lijkt op broertjes en zusjes

Wat dat betreft lijkt de Xiaomi 13 Pro op het andere aanbod uit de reeks. Niet vanwege de specificaties, maar het idee achter de wijzigingen. Die zijn minimaal te noemen en anders zijn ze niet geheel verrassend. Onder de motorkap zit wederom een processor van Qualcomm, namelijk de Snapdragon 8 Gen 2 (ten opzichte van de Gen 1 in de 12 Pro). In beide gevallen heb je de optie voor een toestel met 12 GB aan werkgeheugen en 256 GB aan interne opslagruimte. Een verschil zit hem hier in de schijfsnelheid: ufs 4.0 verdubbelt de lees- en schrijfsnelheid van ufs 3.1 in het vorige model.

Dat zijn dingen die vooral op papier heel goed scoren. En ja, dergelijke ontwikkelingen zijn en blijven belangrijk. Maar op een gegeven moment mag je je afvragen wat je er nog van merkt als consument. Wanneer je een smartphone met ufs 4.0 naast een model met 3.1 legt, zul je zien dat bepaalde apps sneller gedownload en geïnstalleerd worden of dat het systeem een fractie sneller reageert op commando’s. Maar onderaan de streep is de verandering gering. Tot slot zien we dat de 13 Pro wifi 7 ondersteunt. Dat is handig voor de toekomst; nu is die standaard zo goed als afwezig.

Dankzij de snelle processor, de grote hoeveelheid werkgeheugen en de overdaad aan opslagruimte zijn er weinig dingen die het toestel niet kan hebben. Je kunt high-end games afspelen en gewoon je dagelijkse taken voltooien. Het enige wat nog een beetje roet in het eten kan gooien is dat het toestel redelijk warm kan worden. De accu presteert gewoonweg goed onder alle omstandigheden en gaat anderhalve dag mee. Ook wanneer je even hebt zitten gamen. Met een kwartier is die ook weer tot tachtig procent opgeladen dankzij de 120 watt oplader. Daarnaast is er draadloos laden op 50 watt.

Xiaomi 13 Pro-software is een heikel punt

De software op de Xiaomi-toestellen blijft een heikel punt en met de Xiaomi 13 Pro is dat niet anders. Inmiddels is duidelijk dat het bedrijf – ongeacht de prijs van het toestel – ontzettend veel bloatware levert. Booking, LinkedIn, Netflix, TikTok, drie verschillende browsers; als je daar niet op zit te wachten is dat erg vervelend. Je kunt het gros van die apps wel verwijderen als je dat wil, maar je zou gewoon een schone versie van Android mogen verwachten wanneer je al 1.299 euro betaald hebt voor het toestel. Dat bedrag is hoger dan het 256GB-model van de Samsung Galaxy S23 Ultra…

Dan hebben we de inmiddels bekende Xiaomi-interface, die elementen overneemt van iOS van Apple. Dat zien we – traditiegetrouw – terug in het snelle menu (dat je van boven naar beneden), dat toegang biedt tot belangrijke Android-functies. Je moet ervan houden of er al aan gewend zijn, anders oogt het onoverzichtelijk. De menustructuur binnen de instellingen is eveneens anders dan op andere Androids, maar daar kun je nog redelijk omheen werken dankzij de zoekbalk bovenin. Daar zoek je simpelweg de instellingen op die je wil aanpassen – dat scheelt een paar keer scrollen.

Aan boord zit MIUI 14, bovenop Android 13. Het MIUI is de Android-skin van het bedrijf, dat in vergelijking met versie 13 weinig veranderingen doorgemaakte. De aanpassingen vonden veelal achter de schermen plaats, waardoor processen sneller gaan en apps minder ruimte innemen. Wat ons betreft prima aanpassingen en iets waarvan we hopen dat meer fabrikanten daar nadruk op leggen. Dit kan een software-ervaring verbeteren, zonder dat een gebruiker dat weet. Tot slot krijgt het toestel vijf jaar aan Android-updates en drie jaar aan Android-upgrades (tot Android 16, dus).

Het draait voornamelijk om de camera

Het belangrijkste onderdeel is en blijft het camerasysteem. Achterop zitten drie sensoren die elk beschikken over een 50 megapixellens. Dit geldt voor de hoofdcamera, ultragroothoeklens en telelens. De selfiecamera kan foto’s vanuit een redelijk grote hoek maken en heeft een lens van 32-megapixel. Eén van de belangrijkste factoren voor het camerasysteem is de optische beeldstabilisatie. Tijdens het filmen zou je moeten kunnen rennen, zonder dat je dat echt meemaakt als kijken van de video. Verder is de samenwerking met fotocamerafabrikant Leica erg belangrijk voor Xiaomi.

Wanneer je de camera-app voor het eerst opstart, dan krijg je de keuze uit twee filteropties: levendig of natuurlijk. Ik koos voor de tweede optie. Hoewel de levendige modus niet verkeerd is voor sociale media, is het wat moeilijker die beelden netjes te kunnen bewerken wanneer je dat nog wil doen. Natuurlijk geeft je wat meer opties achteraf. Wil je echter meteen na het fotograferen zonder gedoe iets op Instagram plaatsen, dan is de eerste opties misschien beter voor je. In die modus poppen de kleuren veel beter en is er een hoger contrast, waardoor alles vriendelijk en strelend oogt.

De natuurlijke optie maakt foto’s wellicht wat grauwer, maar dat ligt dan waarschijnlijk meer aan de omgeving dan aan de fotocamera. Want die legt beelden tot op zekere hoogte natuurgetrouw vast. Tijdens het fotograferen kun je filters toepassen en optisch inzoomen tot 3,2x en al die beelden zien er haarscherp en gedetailleerd uit. Het systeem kan ook heel fijn omgeving met de belichting, waardoor er niet snel sprake is van overbelichting of witte, doffe plekken. Wat vooral opvalt is dat de camera vrij snel de achtergrond op een haast natuurlijke wijze wazig maakt (het bokeh-effect).

Je hebt daar dus niet per se meteen de portretmodus voor nodig. Een andere modus is de macrostand, die beheerd wordt door de ultragroothoeklens. Je kunt die stand automatisch laten afgaan, maar ook weer uitschakelen wanneer je er niet op zat te wachten. Ook deze beelden spreken tot de verbeelding, maar soms kunnen object- en persoonranden nog wel eens wat zachter zijn dan in het echte leven. Binnen de instellingen van de camera tref je een hoop opties aan om mee te experimenteren, waardoor de Xiaomi 13 Pro in elk geval een goede camerasmartphone is.

Iets waar Xiaomi bijzonder trots op is, is de eerdergenoemde beeldstabilisatie voor video’s. Dat was al een troef op de goedkopere versie binnen deze smartphone en nu zien we datzelfde dus gebeuren bij de premium variant. Het toestel is redelijk goed in staat te verbloemen dat je een video gemaakt hebt terwijl je aan het rennen was. Natuurlijk schokt het beeld nog een klein beetje, maar dat mag geen naam hebben. Gek genoeg levert het een ietwat onrealistisch beeld op, op de één of andere manier. Maar dat valt waarschijnlijk alleen op wanneer je op let, omdat het je werk is, bijvoorbeeld.

Conclusie: Xiaomi 13 Pro kopen?

Over het algemeen kan ik concluderen dat de Xiaomi 13 Pro een update is volgens het boekje. Het scherm heeft kleine doch belangrijke veranderingen doorgevoerd gekregen, de processor is ontzettend jong en de opslagruimte is behoorlijk snel. Eigenlijk alles wat je van een modern vlaggenschip mag verwachten. De accu gaat lekker lang mee, het design oogt van een afstand premium (maar van dichtbij zie je allerlei vingerafdrukken zitten) en het camerasysteem overtuigt met foto’s en video’s. Zowel overdag als in de avond, en of je nou loopt of een stukje hardloopt.

Er zijn echter drie dingen die ervoor zorgen dat we de Xiaomi 13 Pro niet meteen aan iedereen kunnen aanbevelen die op zoek is naar een high-end Android-apparaat. Ten eerste: de prijs. Dit is één van de duurste Android-smartphones die je kunt kopen. Ten tweede: de software. MIUI blijft onwennig en het aantal vooraf geïnstalleerde apps irriteert. Ten derde: de warmte. Het toestel kan vrij warm worden. Mocht de prijs zakken, dan is het een ander verhaal. Voor nu geldt echter dat het toestel simpelweg te duur is voor wat je ervoor terug krijgt; daarvoor zijn de stappen echt te klein.

Met de L'OR Barista Absolu zet je thuis zowel warme als gekoelde koffie, om er naar eigen recept ijskoffie van te maken. In deze review bespreken we gebruiksgemak, smaak en consistentie, of de Enjoy Over Ice-stand en Intensity Boost echt verschil maken én of het prijskaartje van 129 euro (adviesprijs) dat waard is.

Design & bouw

De L’OR Barista Absolu is een compacte koffiemachine die werkt met de welbekende capsules. Hij weegt net geen 3,5 kilo en is 28,3 centimeter hoog, 16,2 centimeter breed en 39,6 centimeter diep. Het testexemplaar is uitgevoerd in matgrijs, met aan de achterzijde een waterreservoir met klepje en handig hengsel, en met een capaciteit van 1,2 liter. Bovenop zit een hendel die je naar boven kunt trekken om de capsule op de juiste plek in de machine te doen; daarachter zitten de bedieningsknoppen.

Aan de voorzijde onder het koffietuitje zit een opvangreservoir dat je los kunt halen. Deze is niet in hoogte te verstellen, maar wel los te halen om er een grote mok onder te zetten; handig bij de XXL-koffies. Als je het hele paneel naar voren trekt, zie je het bakje waar gebruikte capsules in vallen. Kortom: een overzichtelijk apparaat.

©Saskia van Weert

Handleiding & meegeleverde capsules

Er zit geen uitgebreide handleiding bij, alleen een boekje waarin met tekeningen wordt aangegeven hoe de machine werkt. Dat is voldoende duidelijk. Ook zit er bij de testmachine een doosje met tien originele L’OR-XXL-capsules om de machine mee te leren kennen.

©Saskia van Weert

Bediening & opties

De bediening en het aantal opties is eveneens vrij overzichtelijk. De Absolu kan overweg met twee formaten capsules: normaal en XXL. Het apparaat herkent het formaat automatisch, daar hoef je als gebruiker niets voor te doen. Er zitten vijf knoppen op. De drie grotere knoppen zijn voor ristretto, espresso en lungo. Daarachter zitten twee kleinere knoppen: links voor ijskoffie en rechts voor extra sterke koffie.

Wie zin heeft in koffie zorgt voor een gevuld waterreservoir, een capsule op de juiste plek en met een druk op de knop gaat de machine aan de gang. Hij is niet per se supersnel; het zetten van een lungo met een XXL-capsule duurt van het indrukken van de knop tot aan de laatste druppels ruim anderhalve minuut.

©Versuni

Iced coffee in de praktijk

De functie waarmee de Absolu wordt aangeprezen, is de ijskoffie. In de beleving van het testteam zijn dat zoete, vaak calorierijke lekkernijen om lekker van te genieten: een combinatie van koffie, zuivel en bijvoorbeeld karamelsaus. De verwachtingen zijn hooggespannen, maar na het bestuderen van de handleiding worden die toch wel flink getemperd.

Wat de machine doet als je de Enjoy Over Ice-knop indrukt en de gewenste hoeveelheid koffie (klein, middel of groot) kiest, is lauwe koffie produceren in een glas of mok waar je zelf eerst ijsklontjes in hebt gedaan. Het voordeel is dat de smaken van de koffie niet worden aangetast door de hitte en dat de koffie extra romig is. Maar je zult zelf aan de slag moeten met toevoegingen en toppings.

©Versuni

Eindoordeel

De Barista Absolu is een gebruiksvriendelijk, compact apparaat met een smaakvol uiterlijk. Hij is beschikbaar in wit, grijs en zwart, en past daardoor prima bij de meeste keukens. Het aantal gebruiksopties is overzichtelijk: ristretto, espresso of lungo in normaal of XXL-formaat, extra sterk of lauw om ijskoffie mee te maken. Er kan eigenlijk niks misgaan tijdens het gebruik. Hij werkt met capsules die na gebruik gemakkelijk worden weggegooid door het opvangbakje in een vuilnisbak te legen.

Ben je een liefhebber van dit type koffie, dan is het een prima apparaat. De functie waarmee hij wordt aangeprezen, namelijk de ijskoffie, stelt helaas teleur. Fijnproevers waarderen waarschijnlijk het behoud van de aroma's door de koffie lauw te zetten, maar als je aan de slag gaat met slagroom en zoete sausjes valt dit voordeel helemaal weg. Speciaal voor de ijskoffie hoef je hem niet te kopen, je kunt even goed je kopje koffie in de koelkast zetten als je zin hebt in een luxe ijskoffie.

Naast Chrome is Microsoft Edge een van de populairste webbrowsers. Edge bouwt voort op dezelfde basis als Chrome, maar onderscheidt zich vooral met extra functies voor veiligheid en privacy. Daarmee verklein je de kans dat websites je volgen of gevoelige gegevens onderscheppen.

Lees ook: Alternatieve browsers: surf ook eens op een andere golf

Voorkom tracking

Klik in de rechterbovenhoek op de drie puntjes om het menu te openen. Selecteer Instellingen en kies in de linkerkolom Privacy, zoeken en services. Daar vind je de optie Traceringspreventie. Zorg dat deze bescherming is ingeschakeld. Je kunt kiezen uit drie niveaus van traceringspreventie: Basis, Gebalanceerd en Strikt. Trackers worden meestal gebruikt om je gepersonaliseerde advertenties te sturen, maar ze geven ook andere persoonlijke gegevens door, zelfs aan websites die je nog nooit hebt bezocht. Kies je Basis, dan staat Edge de meeste trackers toe, het andere uiterste is Strikt, dat het merendeel van de trackers blokkeert. De eerste optie lijkt ons niet veilig en Strikt kan ervoor zorgen dat bepaalde websites niet naar behoren werken. Daarom raden we de optie Gebalanceerd aan als standaardinstelling.

Onder deze drie niveaus vind je de lijst van websites waarvan trackers alvast zijn geblokkeerd.

Scareware-blokker

Sluit het venster Traceringspreventie en open het onderdeel Beveiliging, dat iets lager staat. Daar activeer je de Scareware-blokker. Scareware is een methode waarbij hackers je proberen bang te maken met nepwaarschuwingen. Via deze meldingen stellen ze dan voor om software te downloaden die de zaak kan herstellen of dien je een bepaald nummer te bellen van een zogenaamde Microsoft-helpdesk. Als je de Scareware-blokker activeert, sta je toe dat Microsoft AI gebruikt om dit soort scams te detecteren en te blokkeren.

Betalingsmethoden

Bij Privacy, zoeken en services / Privacy activeer je ook de optie Niet volgen-verzoeken verzenden. Het effect is afhankelijk van de betreffende website. Websites kunnen beslissen om je browsegegevens toch te blijven verzamelen. Eronder vind je de optie Toestaan dat sites controleren of betalingsmethoden zijn opgeslagen. Hoewel het handig is om je betaalmethoden in een webbrowser op te slaan, raden we dit nooit aan. Ten slotte schakel je bij Privacy, zoeken en services / Privacy de bescherming in: Mogelijk ongewenste apps blokkeren.