De Xiaomi 13 Pro is een high-end Android-smartphone die de concurrentie aangaat met onder meer de OnePlus 11 en Samsung Galaxy S23 Ultra. Het prijskaartje van 1.299 euro is aan de hoge kant en in deze review bekijken we of het toestel die prijs waard is.

Daar waar OnePlus vaak inzet op design en snelheid (of tenminste, dat waren ooit de belangrijkste principes) en Samsung voornamelijk let op toegankelijkheid en camerakwaliteit, zien we dat Xiaomi zich richt op snelheid en camerakwaliteit. Dat is duidelijk te zien aan de eerder geteste Xiaomi 13 Lite en ook aan de Xiaomi 13 Pro. Niet alleen is de software er – voornamelijk achter de schermen – op vooruitgegaan, ook mogen we rekenen op fijne camerafuncties en kwalitatief goede foto’s en video’s. Zo is er een speciale videostabilisatiemodus, voor mensen die rennen met hun smartphone.

Lees ook: de beste smartphones van het jaar

Prachtig, helder oled-scherm

Met 235 gram aan gewicht (gemeten met een digitale keukenweegschaal) heb je te maken met een zware jongen. Ondanks de grote cameramodule aan de bovenkant, is het gewicht goed in balans. Wanneer je de Xiaomi 13 Pro met één hand vasthoudt is die niet zwaarder aan de ene kant dan aan de andere kant. Die module voor de camerasensoren worden omgeven door een glimmende, gladde en vingerafdruknemende achterkant en dat doet toch iets af van het verder premium karakter. De voorkant is één en al scherm, op de frontcamera na die we bovenaan in het midden aantreffen.

Ten opzichte van de Xiaomi 12 Pro heeft de fabrikant kleine doch belangrijke veranderingen doorgevoerd. Nog altijd komen we een ltpo-amoled-scherm tegen (dat in staat is te wisselen tussen verschillende niveaus aan beeldverversing), van 6,7 inch. De resolutie bedraagt 1.440 bij 2.300 pixels, wat een uitstekende pixeldichtheid 522 pixels per inch oplevert. Je kunt er daardoor op rekenen dat teksten goed leesbaar zijn en foto’s er scherp en gedetailleerd uitzien. Er is ondersteuning voor HDR10+ en Dolby Vision en de beeldverversing gaat tot en met 120 Hertz.

De kijkhoek van het scherm is behoorlijk breed, waardoor vrienden en familie gemakkelijk mee kunnen kijken naar de eventuele vakantiekiekjes die je deelt. Kleuren ogen ontzettend levendig en gaan heel mooi in elkaar over, zonder dat je allerlei digitale oneffenheden te zien krijgt. De maximale helderheid ligt ten opzichte van het vorige model iets hoger, met een plafond van 1.900 nits (ten opzichte van 1.500 nits). Daardoor kun je buiten, bij fel zonlicht, goed zien wat er gebeurt. Het is niet net zo helder als op een Samsung, dankzij de Vision Booster, maar de kwaliteit leidt er niet onder.

Xiaomi 13 Pro lijkt op broertjes en zusjes

Wat dat betreft lijkt de Xiaomi 13 Pro op het andere aanbod uit de reeks. Niet vanwege de specificaties, maar het idee achter de wijzigingen. Die zijn minimaal te noemen en anders zijn ze niet geheel verrassend. Onder de motorkap zit wederom een processor van Qualcomm, namelijk de Snapdragon 8 Gen 2 (ten opzichte van de Gen 1 in de 12 Pro). In beide gevallen heb je de optie voor een toestel met 12 GB aan werkgeheugen en 256 GB aan interne opslagruimte. Een verschil zit hem hier in de schijfsnelheid: ufs 4.0 verdubbelt de lees- en schrijfsnelheid van ufs 3.1 in het vorige model.

Dat zijn dingen die vooral op papier heel goed scoren. En ja, dergelijke ontwikkelingen zijn en blijven belangrijk. Maar op een gegeven moment mag je je afvragen wat je er nog van merkt als consument. Wanneer je een smartphone met ufs 4.0 naast een model met 3.1 legt, zul je zien dat bepaalde apps sneller gedownload en geïnstalleerd worden of dat het systeem een fractie sneller reageert op commando’s. Maar onderaan de streep is de verandering gering. Tot slot zien we dat de 13 Pro wifi 7 ondersteunt. Dat is handig voor de toekomst; nu is die standaard zo goed als afwezig.

Dankzij de snelle processor, de grote hoeveelheid werkgeheugen en de overdaad aan opslagruimte zijn er weinig dingen die het toestel niet kan hebben. Je kunt high-end games afspelen en gewoon je dagelijkse taken voltooien. Het enige wat nog een beetje roet in het eten kan gooien is dat het toestel redelijk warm kan worden. De accu presteert gewoonweg goed onder alle omstandigheden en gaat anderhalve dag mee. Ook wanneer je even hebt zitten gamen. Met een kwartier is die ook weer tot tachtig procent opgeladen dankzij de 120 watt oplader. Daarnaast is er draadloos laden op 50 watt.

Xiaomi 13 Pro-software is een heikel punt

De software op de Xiaomi-toestellen blijft een heikel punt en met de Xiaomi 13 Pro is dat niet anders. Inmiddels is duidelijk dat het bedrijf – ongeacht de prijs van het toestel – ontzettend veel bloatware levert. Booking, LinkedIn, Netflix, TikTok, drie verschillende browsers; als je daar niet op zit te wachten is dat erg vervelend. Je kunt het gros van die apps wel verwijderen als je dat wil, maar je zou gewoon een schone versie van Android mogen verwachten wanneer je al 1.299 euro betaald hebt voor het toestel. Dat bedrag is hoger dan het 256GB-model van de Samsung Galaxy S23 Ultra…

Dan hebben we de inmiddels bekende Xiaomi-interface, die elementen overneemt van iOS van Apple. Dat zien we – traditiegetrouw – terug in het snelle menu (dat je van boven naar beneden), dat toegang biedt tot belangrijke Android-functies. Je moet ervan houden of er al aan gewend zijn, anders oogt het onoverzichtelijk. De menustructuur binnen de instellingen is eveneens anders dan op andere Androids, maar daar kun je nog redelijk omheen werken dankzij de zoekbalk bovenin. Daar zoek je simpelweg de instellingen op die je wil aanpassen – dat scheelt een paar keer scrollen.

Aan boord zit MIUI 14, bovenop Android 13. Het MIUI is de Android-skin van het bedrijf, dat in vergelijking met versie 13 weinig veranderingen doorgemaakte. De aanpassingen vonden veelal achter de schermen plaats, waardoor processen sneller gaan en apps minder ruimte innemen. Wat ons betreft prima aanpassingen en iets waarvan we hopen dat meer fabrikanten daar nadruk op leggen. Dit kan een software-ervaring verbeteren, zonder dat een gebruiker dat weet. Tot slot krijgt het toestel vijf jaar aan Android-updates en drie jaar aan Android-upgrades (tot Android 16, dus).

Het draait voornamelijk om de camera

Het belangrijkste onderdeel is en blijft het camerasysteem. Achterop zitten drie sensoren die elk beschikken over een 50 megapixellens. Dit geldt voor de hoofdcamera, ultragroothoeklens en telelens. De selfiecamera kan foto’s vanuit een redelijk grote hoek maken en heeft een lens van 32-megapixel. Eén van de belangrijkste factoren voor het camerasysteem is de optische beeldstabilisatie. Tijdens het filmen zou je moeten kunnen rennen, zonder dat je dat echt meemaakt als kijken van de video. Verder is de samenwerking met fotocamerafabrikant Leica erg belangrijk voor Xiaomi.

Wanneer je de camera-app voor het eerst opstart, dan krijg je de keuze uit twee filteropties: levendig of natuurlijk. Ik koos voor de tweede optie. Hoewel de levendige modus niet verkeerd is voor sociale media, is het wat moeilijker die beelden netjes te kunnen bewerken wanneer je dat nog wil doen. Natuurlijk geeft je wat meer opties achteraf. Wil je echter meteen na het fotograferen zonder gedoe iets op Instagram plaatsen, dan is de eerste opties misschien beter voor je. In die modus poppen de kleuren veel beter en is er een hoger contrast, waardoor alles vriendelijk en strelend oogt.

De natuurlijke optie maakt foto’s wellicht wat grauwer, maar dat ligt dan waarschijnlijk meer aan de omgeving dan aan de fotocamera. Want die legt beelden tot op zekere hoogte natuurgetrouw vast. Tijdens het fotograferen kun je filters toepassen en optisch inzoomen tot 3,2x en al die beelden zien er haarscherp en gedetailleerd uit. Het systeem kan ook heel fijn omgeving met de belichting, waardoor er niet snel sprake is van overbelichting of witte, doffe plekken. Wat vooral opvalt is dat de camera vrij snel de achtergrond op een haast natuurlijke wijze wazig maakt (het bokeh-effect).

Je hebt daar dus niet per se meteen de portretmodus voor nodig. Een andere modus is de macrostand, die beheerd wordt door de ultragroothoeklens. Je kunt die stand automatisch laten afgaan, maar ook weer uitschakelen wanneer je er niet op zat te wachten. Ook deze beelden spreken tot de verbeelding, maar soms kunnen object- en persoonranden nog wel eens wat zachter zijn dan in het echte leven. Binnen de instellingen van de camera tref je een hoop opties aan om mee te experimenteren, waardoor de Xiaomi 13 Pro in elk geval een goede camerasmartphone is.

Iets waar Xiaomi bijzonder trots op is, is de eerdergenoemde beeldstabilisatie voor video’s. Dat was al een troef op de goedkopere versie binnen deze smartphone en nu zien we datzelfde dus gebeuren bij de premium variant. Het toestel is redelijk goed in staat te verbloemen dat je een video gemaakt hebt terwijl je aan het rennen was. Natuurlijk schokt het beeld nog een klein beetje, maar dat mag geen naam hebben. Gek genoeg levert het een ietwat onrealistisch beeld op, op de één of andere manier. Maar dat valt waarschijnlijk alleen op wanneer je op let, omdat het je werk is, bijvoorbeeld.

Conclusie: Xiaomi 13 Pro kopen?

Over het algemeen kan ik concluderen dat de Xiaomi 13 Pro een update is volgens het boekje. Het scherm heeft kleine doch belangrijke veranderingen doorgevoerd gekregen, de processor is ontzettend jong en de opslagruimte is behoorlijk snel. Eigenlijk alles wat je van een modern vlaggenschip mag verwachten. De accu gaat lekker lang mee, het design oogt van een afstand premium (maar van dichtbij zie je allerlei vingerafdrukken zitten) en het camerasysteem overtuigt met foto’s en video’s. Zowel overdag als in de avond, en of je nou loopt of een stukje hardloopt.

Er zijn echter drie dingen die ervoor zorgen dat we de Xiaomi 13 Pro niet meteen aan iedereen kunnen aanbevelen die op zoek is naar een high-end Android-apparaat. Ten eerste: de prijs. Dit is één van de duurste Android-smartphones die je kunt kopen. Ten tweede: de software. MIUI blijft onwennig en het aantal vooraf geïnstalleerde apps irriteert. Ten derde: de warmte. Het toestel kan vrij warm worden. Mocht de prijs zakken, dan is het een ander verhaal. Voor nu geldt echter dat het toestel simpelweg te duur is voor wat je ervoor terug krijgt; daarvoor zijn de stappen echt te klein.

Het was tot voor kort mogelijk om Windows 10 (opnieuw) te installeren zonder Microsoft-account. Maar net zoals bij Windows 11 is dat nu niet meer mogelijk als je een nieuwe installatie van Windows 10 uitvoert. Gelukkig is die belemmering te omzeilen. We laten je zien hoe je dat tijdens de installatieprocedure van Windows 10 doet.

Microsoft wil maar al te graag dat je een Microsoft-account hebt en deze ook gebruikt bij het aanmelden binnen Windows 10. Behalve dat je hiermee in geval van het vergeten van je installatiecode het besturingssysteem makkelijker opnieuw kunt activeren, biedt een Microsoft-account niet veel extra voordelen in Windows 10 zelf. Het enige wat met zo'n account makkelijker werkt, is het instellen van e-mail en OneDrive, maar dat zijn ook diensten waar je je later bij kunt aanmelden.

Installatieprocedure

In een van de laatste stappen van de installatieprocedure van Windows 10 (of als je een Windows 11-laptop hebt gekocht) word je – om de laatste instellingen toe te passen – gevraagd om in te loggen met een Microsoft-account. Als je die niet hebt, wordt er gevraagd er eentje aan te maken.

Wanneer je in bovenstaand scherm bent aangekomen, lijkt het alsof je hier niet meer uit kunt komen: je moet óf een account invullen, óf er eentje aanmaken. Toch kun je hier nog iets anders doen, namelijk een opdrachtprompt openen. En dat is handig, want met een opdrachtprompt tijdens de installatie van Windows 10 kun je alvast zaken regelen vóórdat Windows 10 zelf is opgestart. Het omzeilen van het aanmaken of invoeren van een Microsoft-account bijvoorbeeld. Om de opdrachtprompt te openen, druk je op Shift+F10.Let op: bij sommige computers zoals laptops kan het zijn dat je ook de Functietoets Fn moet indrukken om de F10-knop te kunnen gebruiken. De opdracht wordt in dat geval Shift+Fn+F10.

Na het indrukken van deze toetscombinatie wordt een zwart venster voor de opdrachtprompt geopend (zie afbeelding hieronder).

In dit scherm voor je een speciale opdracht in waarmee we de verplichte invoer voor een Microsoft-account gaan omzeilen. Zodra Windows 10 heeft gedetecteerd dat jouw computer een werkende verbinding heeft, blijf je op dat accountscherm hangen. Maar ook als er nog geen verbinding is gemaakt, wil Microsoft toch eerst dat je verbinding maakt en daarna alsnog met een Microsoft-account aan de slag gaat.

Nu de opdrachtprompt is geopend, schakelen we die online functie echter uit. Voer exact de volgende opdracht in: start ms-cxh:localonly

Druk daarna op de Enter-toets. Dat ziet eruit als hieronder:

©MG | ID.nl

Nadat je op Enter hebt gedrukt, verschijnt er een nieuw venster met de mogelijkheid om een lokaal account (dus zonder Microsoft-account) aan te maken. Goed om te weten: dit account is ook meteen een administrator-account.

©MG | ID.nl

Je kunt hier dus gewoon een normale (voor- en achter)naam opgeven; een e-mailadres is dan niet nodig. Je kunt ervoor kiezen om nu een wachtwoord in te vullen, maar als je dat doet, krijg je ook direct drie controlevragen die je moet opgeven. Dat kun je niet skippen. Sla je het aanmaken van een wachtwoord nu over, dan kun je dat later in Windows 10 alsnog doen.

Nadat je de benodigde gegevens hebt ingevuld, worden de laatste installatiestappen voltooid en wordt de computer nog een keertje opnieuw opgestart. Daarna kun je je aanmelden met het nieuwe account en voer je nog een aantal stappen uit met betrekking tot functies als locatie, diagnostische gegevens en handschriftherkenning.

Account aanpassen

Het account waarmee je je aanmeldt, is een administrator-account. In dat geval doe je er goed aan om een wachtwoord in te stellen (als je dat nog niet hebt gedaan) in de hierboven uitgelegde stap. Om een wachtwoord in te stellen, klik je op de Startknop, vervolgens op je accountnaam en kies je voor Accountinstellingen wijzigen.

Je komt nu in het instellingenscherm voor je account. Scrol naar de knop Aanmeldingsopties (linkerkant) en daarna op Wachtwoord (rechts).

Nu kun je een wachtwoord naar wens opgeven. De eisen zijn hier niet streng, maar uiteraard kies je wel voor een lastig te raden wachtwoord. Wel ben je verplicht om een geheugensteuntje op te geven, maar dat is minder lastig dan drie extra beveiligingsvragen die je normaliter bij het installatiescherm moet opgeven. Bij de geheugensteun mag het wachtwoord (vanzelfsprekend) niet worden gebruikt.

©MG | ID.nl

Wachtwoord en geheugensteun ingevoerd? Dan ben je in principe klaar en kun je je systeem verder configureren. Eventueel kun je nu ook nieuwe extra accounts aanmaken via het onderdeel Andere gebruikers in het instellingenscherm.

Steeds meer mensen kiezen voor een kookplaat met ingebouwd afzuigsysteem. Geen afzuigkap meer die in het zicht hangt of je hoofdruimte beperkt – dat klinkt aantrekkelijk, nietwaar? Maar waar moet je precies op letten als je zo'n systeem overweegt?

Lees ook:Inductie, keramisch of gas: welke pan past bij welke kookplaat?

Een kookplaat met geïntegreerde afzuiging, ook wel werkbladafzuiging genoemd, zuigt de kookdampen direct bij de bron weg. De afzuiging zit in de kookplaat zelf verwerkt, wat betekent dat je geen traditionele kap boven je hoofd meer nodig hebt. In een bestaande keuken levert dat direct een strakkere uitstraling op. Ben je toe aan een volledig nieuwe keuken, dan biedt dit type systeem vooral vrijheid in het ontwerp van de ruimte boven je fornuis. Kies je voor een recirculatiemodel, waarbij de lucht wordt gefilterd en terug de keuken in wordt geblazen, dan heb je zelfs geen afvoer naar buiten meer nodig. Dat biedt mogelijkheden, vooral als zo'n kanaal technisch lastig te realiseren is.

©Siemens

Wat zijn de voordelen?

Het grootste pluspunt: ruimtewinst. Doordat er geen afzuigkap meer in het zicht hangt, oogt je keuken meteen een stuk opener en rustiger. De dampen worden bovendien direct van het kookoppervlak weggezogen, wat in de praktijk vaak effectiever werkt dan een traditionele kap. Vooral bij kookeilanden of in open keukens merk je het verschil: je zichtlijn blijft vrij en de keuken voelt minder 'vol'. Ook esthetisch levert het wat op: de kookplaat ligt vlak in het werkblad, wat zorgt voor een gestroomlijnd geheel dat bij veel mensen in de smaak valt.

En de nadelen?

Er zitten ook haken en ogen aan deze technologie. De installatie vraagt vaak om maatwerk: keukenkasten moeten worden aangepast, en dat kost tijd én geld. Onder het werkblad gaat bovendien flink wat kastruimte verloren vanwege het afzuigsysteem. Ook het geluidsniveau is iets om op te letten. Zeker in open keukens kan het gezoem nadrukkelijk aanwezig zijn, soms meer dan bij een klassieke afzuigkap. Verder vergt het systeem regelmatig onderhoud: vetfilters moeten schoon worden gehouden, en bij recirculatiemodellen zul je de koolstoffilters tijdig moeten vervangen. Die kosten kunnen behoorlijk oplopen, net als de aanschafprijs zelf. Een geïntegreerde kookplaat is beduidend duurder dan een losse kookplaat met afzuigkap.

Welk type kookplaat?

De meeste kookplaten met ingebouwde afzuiging werken op inductie, omdat inductie het mogelijk maakt om het systeem netjes in het vlakke oppervlak te integreren. Bij keramische platen zie je deze combinatie veel minder. Voor wie op gas wil koken, zijn de opties nog beperkter: slechts een handvol modellen biedt deze combinatie, en dan ook nog met beperkte zuigkracht.

Hoe werkt de afzuiging?

Er zijn grofweg twee systemen: recirculatie en luchtafvoer naar buiten. Een recirculatiesysteem zuivert de lucht van vet en geurtjes en blaast die vervolgens terug de ruimte in. Handig als je geen kanaal naar buiten kunt of wilt aanleggen, al vraagt dit systeem wel om regelmatige vervanging van de filters. Een luchtafvoersysteem voert lucht en vocht direct af naar buiten en werkt efficiënter, maar vereist een afvoerkanaal. Daardoor ben je minder vrij in het kiezen van de plek van je kookplaat.

©R_Yosha

Hoe krachtig moet de afzuiging zijn?

De afzuigcapaciteit wordt uitgedrukt in kubieke meters per uur (m³/u) en bepaalt hoeveel lucht het systeem kan verplaatsen. In een kleine, afgesloten keuken volstaat een lagere capaciteit. Heb je een grotere of open keuken, dan is een krachtiger systeem nodig om de kookdampen goed af te voeren. Zorg dat je een model kiest dat past bij de grootte van je keuken én bij hoe intensief je kookt.

Wat vraagt zo'n systeem qua onderhoud?

Een geïntegreerd systeem vergt meer aandacht dan een traditionele afzuigkap. De vetfilters moeten regelmatig worden gereinigd (gelukkig kan dat meestal gewoon in de vaatwasser). Bij recirculatie hoort daar ook het vervangen van koolstoffilters bij. Die filters zijn niet goedkoop en moeten regelmatig worden vernieuwd om de werking op peil te houden. Het is dus goed om deze terugkerende kosten mee te nemen in je overweging.

©Inventum

Kosten en installatie

Zoals je in het tabelletje hierboven al kon zien, lopen de prijzen uiteen van zo'n 1500 euro voor instapmodellen tot boven de 4000 euro voor de luxere uitvoeringen. Niettemin lijken de prijzen inmiddels iets te zakken en duiken hier en daar de eerste modellen onder de 1000 euro op. De installatie is vaak complex en vergt vakmanschap, vooral als je kiest voor luchtafvoer naar buiten. Houd bovendien rekening met bijkomende kosten voor het aanpassen van je keukenmeubilair.

Tot slot

Een kookplaat met geïntegreerde afzuiging oogt strak, bespaart ruimte en past perfect bij een moderne keuken. Daar staat tegenover dat je rekening moet houden met hogere kosten, meer onderhoud en mogelijk meer geluid. Vraag jezelf dus goed af wat voor jou belangrijk is: hoe vaak kook je, hoeveel ruimte heb je beschikbaar, en wat wil je investeren? Dit type kookplaat is vooral geschikt voor wie veel waarde hecht aan design en bereid is iets meer moeite te doen voor een opgeruimde, eigentijdse keuken. Laat je desnoods adviseren bij de betere keuken- en witgoedspecialist.