De Xiaomi 13 Pro is een high-end Android-smartphone die de concurrentie aangaat met onder meer de OnePlus 11 en Samsung Galaxy S23 Ultra. Het prijskaartje van 1.299 euro is aan de hoge kant en in deze review bekijken we of het toestel die prijs waard is.

Daar waar OnePlus vaak inzet op design en snelheid (of tenminste, dat waren ooit de belangrijkste principes) en Samsung voornamelijk let op toegankelijkheid en camerakwaliteit, zien we dat Xiaomi zich richt op snelheid en camerakwaliteit. Dat is duidelijk te zien aan de eerder geteste Xiaomi 13 Lite en ook aan de Xiaomi 13 Pro. Niet alleen is de software er – voornamelijk achter de schermen – op vooruitgegaan, ook mogen we rekenen op fijne camerafuncties en kwalitatief goede foto’s en video’s. Zo is er een speciale videostabilisatiemodus, voor mensen die rennen met hun smartphone.

Lees ook: de beste smartphones van het jaar

Prachtig, helder oled-scherm

Met 235 gram aan gewicht (gemeten met een digitale keukenweegschaal) heb je te maken met een zware jongen. Ondanks de grote cameramodule aan de bovenkant, is het gewicht goed in balans. Wanneer je de Xiaomi 13 Pro met één hand vasthoudt is die niet zwaarder aan de ene kant dan aan de andere kant. Die module voor de camerasensoren worden omgeven door een glimmende, gladde en vingerafdruknemende achterkant en dat doet toch iets af van het verder premium karakter. De voorkant is één en al scherm, op de frontcamera na die we bovenaan in het midden aantreffen.

Ten opzichte van de Xiaomi 12 Pro heeft de fabrikant kleine doch belangrijke veranderingen doorgevoerd. Nog altijd komen we een ltpo-amoled-scherm tegen (dat in staat is te wisselen tussen verschillende niveaus aan beeldverversing), van 6,7 inch. De resolutie bedraagt 1.440 bij 2.300 pixels, wat een uitstekende pixeldichtheid 522 pixels per inch oplevert. Je kunt er daardoor op rekenen dat teksten goed leesbaar zijn en foto’s er scherp en gedetailleerd uitzien. Er is ondersteuning voor HDR10+ en Dolby Vision en de beeldverversing gaat tot en met 120 Hertz.

De kijkhoek van het scherm is behoorlijk breed, waardoor vrienden en familie gemakkelijk mee kunnen kijken naar de eventuele vakantiekiekjes die je deelt. Kleuren ogen ontzettend levendig en gaan heel mooi in elkaar over, zonder dat je allerlei digitale oneffenheden te zien krijgt. De maximale helderheid ligt ten opzichte van het vorige model iets hoger, met een plafond van 1.900 nits (ten opzichte van 1.500 nits). Daardoor kun je buiten, bij fel zonlicht, goed zien wat er gebeurt. Het is niet net zo helder als op een Samsung, dankzij de Vision Booster, maar de kwaliteit leidt er niet onder.

Xiaomi 13 Pro lijkt op broertjes en zusjes

Wat dat betreft lijkt de Xiaomi 13 Pro op het andere aanbod uit de reeks. Niet vanwege de specificaties, maar het idee achter de wijzigingen. Die zijn minimaal te noemen en anders zijn ze niet geheel verrassend. Onder de motorkap zit wederom een processor van Qualcomm, namelijk de Snapdragon 8 Gen 2 (ten opzichte van de Gen 1 in de 12 Pro). In beide gevallen heb je de optie voor een toestel met 12 GB aan werkgeheugen en 256 GB aan interne opslagruimte. Een verschil zit hem hier in de schijfsnelheid: ufs 4.0 verdubbelt de lees- en schrijfsnelheid van ufs 3.1 in het vorige model.

Dat zijn dingen die vooral op papier heel goed scoren. En ja, dergelijke ontwikkelingen zijn en blijven belangrijk. Maar op een gegeven moment mag je je afvragen wat je er nog van merkt als consument. Wanneer je een smartphone met ufs 4.0 naast een model met 3.1 legt, zul je zien dat bepaalde apps sneller gedownload en geïnstalleerd worden of dat het systeem een fractie sneller reageert op commando’s. Maar onderaan de streep is de verandering gering. Tot slot zien we dat de 13 Pro wifi 7 ondersteunt. Dat is handig voor de toekomst; nu is die standaard zo goed als afwezig.

Dankzij de snelle processor, de grote hoeveelheid werkgeheugen en de overdaad aan opslagruimte zijn er weinig dingen die het toestel niet kan hebben. Je kunt high-end games afspelen en gewoon je dagelijkse taken voltooien. Het enige wat nog een beetje roet in het eten kan gooien is dat het toestel redelijk warm kan worden. De accu presteert gewoonweg goed onder alle omstandigheden en gaat anderhalve dag mee. Ook wanneer je even hebt zitten gamen. Met een kwartier is die ook weer tot tachtig procent opgeladen dankzij de 120 watt oplader. Daarnaast is er draadloos laden op 50 watt.

Xiaomi 13 Pro-software is een heikel punt

De software op de Xiaomi-toestellen blijft een heikel punt en met de Xiaomi 13 Pro is dat niet anders. Inmiddels is duidelijk dat het bedrijf – ongeacht de prijs van het toestel – ontzettend veel bloatware levert. Booking, LinkedIn, Netflix, TikTok, drie verschillende browsers; als je daar niet op zit te wachten is dat erg vervelend. Je kunt het gros van die apps wel verwijderen als je dat wil, maar je zou gewoon een schone versie van Android mogen verwachten wanneer je al 1.299 euro betaald hebt voor het toestel. Dat bedrag is hoger dan het 256GB-model van de Samsung Galaxy S23 Ultra…

Dan hebben we de inmiddels bekende Xiaomi-interface, die elementen overneemt van iOS van Apple. Dat zien we – traditiegetrouw – terug in het snelle menu (dat je van boven naar beneden), dat toegang biedt tot belangrijke Android-functies. Je moet ervan houden of er al aan gewend zijn, anders oogt het onoverzichtelijk. De menustructuur binnen de instellingen is eveneens anders dan op andere Androids, maar daar kun je nog redelijk omheen werken dankzij de zoekbalk bovenin. Daar zoek je simpelweg de instellingen op die je wil aanpassen – dat scheelt een paar keer scrollen.

Aan boord zit MIUI 14, bovenop Android 13. Het MIUI is de Android-skin van het bedrijf, dat in vergelijking met versie 13 weinig veranderingen doorgemaakte. De aanpassingen vonden veelal achter de schermen plaats, waardoor processen sneller gaan en apps minder ruimte innemen. Wat ons betreft prima aanpassingen en iets waarvan we hopen dat meer fabrikanten daar nadruk op leggen. Dit kan een software-ervaring verbeteren, zonder dat een gebruiker dat weet. Tot slot krijgt het toestel vijf jaar aan Android-updates en drie jaar aan Android-upgrades (tot Android 16, dus).

Portretmodus.

Normale lens.

2x ingezoomd.

Het draait voornamelijk om de camera

Het belangrijkste onderdeel is en blijft het camerasysteem. Achterop zitten drie sensoren die elk beschikken over een 50 megapixellens. Dit geldt voor de hoofdcamera, ultragroothoeklens en telelens. De selfiecamera kan foto’s vanuit een redelijk grote hoek maken en heeft een lens van 32-megapixel. Eén van de belangrijkste factoren voor het camerasysteem is de optische beeldstabilisatie. Tijdens het filmen zou je moeten kunnen rennen, zonder dat je dat echt meemaakt als kijken van de video. Verder is de samenwerking met fotocamerafabrikant Leica erg belangrijk voor Xiaomi.

Wanneer je de camera-app voor het eerst opstart, dan krijg je de keuze uit twee filteropties: levendig of natuurlijk. Ik koos voor de tweede optie. Hoewel de levendige modus niet verkeerd is voor sociale media, is het wat moeilijker die beelden netjes te kunnen bewerken wanneer je dat nog wil doen. Natuurlijk geeft je wat meer opties achteraf. Wil je echter meteen na het fotograferen zonder gedoe iets op Instagram plaatsen, dan is de eerste opties misschien beter voor je. In die modus poppen de kleuren veel beter en is er een hoger contrast, waardoor alles vriendelijk en strelend oogt.

Ultragroothoeklens.

Normale lens.

2x ingezoomd.

De natuurlijke optie maakt foto’s wellicht wat grauwer, maar dat ligt dan waarschijnlijk meer aan de omgeving dan aan de fotocamera. Want die legt beelden tot op zekere hoogte natuurgetrouw vast. Tijdens het fotograferen kun je filters toepassen en optisch inzoomen tot 3,2x en al die beelden zien er haarscherp en gedetailleerd uit. Het systeem kan ook heel fijn omgeving met de belichting, waardoor er niet snel sprake is van overbelichting of witte, doffe plekken. Wat vooral opvalt is dat de camera vrij snel de achtergrond op een haast natuurlijke wijze wazig maakt (het bokeh-effect).

Je hebt daar dus niet per se meteen de portretmodus voor nodig. Een andere modus is de macrostand, die beheerd wordt door de ultragroothoeklens. Je kunt die stand automatisch laten afgaan, maar ook weer uitschakelen wanneer je er niet op zat te wachten. Ook deze beelden spreken tot de verbeelding, maar soms kunnen object- en persoonranden nog wel eens wat zachter zijn dan in het echte leven. Binnen de instellingen van de camera tref je een hoop opties aan om mee te experimenteren, waardoor de Xiaomi 13 Pro in elk geval een goede camerasmartphone is.

Iets waar Xiaomi bijzonder trots op is, is de eerdergenoemde beeldstabilisatie voor video’s. Dat was al een troef op de goedkopere versie binnen deze smartphone en nu zien we datzelfde dus gebeuren bij de premium variant. Het toestel is redelijk goed in staat te verbloemen dat je een video gemaakt hebt terwijl je aan het rennen was. Natuurlijk schokt het beeld nog een klein beetje, maar dat mag geen naam hebben. Gek genoeg levert het een ietwat onrealistisch beeld op, op de één of andere manier. Maar dat valt waarschijnlijk alleen op wanneer je op let, omdat het je werk is, bijvoorbeeld.

Groothoeklens (0,6x).

Normale lens (1x).

2x ingezoomd.

3,2x ingezoomd.

Conclusie: Xiaomi 13 Pro kopen?

Over het algemeen kan ik concluderen dat de Xiaomi 13 Pro een update is volgens het boekje. Het scherm heeft kleine doch belangrijke veranderingen doorgevoerd gekregen, de processor is ontzettend jong en de opslagruimte is behoorlijk snel. Eigenlijk alles wat je van een modern vlaggenschip mag verwachten. De accu gaat lekker lang mee, het design oogt van een afstand premium (maar van dichtbij zie je allerlei vingerafdrukken zitten) en het camerasysteem overtuigt met foto’s en video’s. Zowel overdag als in de avond, en of je nou loopt of een stukje hardloopt.

Er zijn echter drie dingen die ervoor zorgen dat we de Xiaomi 13 Pro niet meteen aan iedereen kunnen aanbevelen die op zoek is naar een high-end Android-apparaat. Ten eerste: de prijs. Dit is één van de duurste Android-smartphones die je kunt kopen. Ten tweede: de software. MIUI blijft onwennig en het aantal vooraf geïnstalleerde apps irriteert. Ten derde: de warmte. Het toestel kan vrij warm worden. Mocht de prijs zakken, dan is het een ander verhaal. Voor nu geldt echter dat het toestel simpelweg te duur is voor wat je ervoor terug krijgt; daarvoor zijn de stappen echt te klein.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een fijne tablet waarmee je vlot kunt werken? Vandaag hebben we vijf interessante modellen voor je gespot.

Apple iPad Air (2025)

In de zéér recent verschenen 2025-versie van de iPad Air zit Apples eigen M3-chip. Die telt acht rappe rekenkernen, zodat veeleisende apps vlot werken. Zo is het spelen van 3D-games geen enkel probleem. Volgens het Amerikaanse merk is de genoemde processor bijna twee keer zo snel als eerdere iPads met een M1-chip. Bovendien verbruikt deze chipset ook nog eens minder energie. Ondanks het ruime 11inch-scherm weegt de aluminium behuizing nog geen halve kilo. Ideaal voor wie een tablet graag meeneemt. De goedkoopste uitvoering heeft 128 GB interne opslagcapaciteit. Kies tussen de kleurstellingen grijs, beige, blauw en paars. Tegen een meerprijs kun je ook een exemplaar met 256 GB (grijs/paars), 512 GB (grijs/beige/blauw/paars) of 1 TB (grijs) opslag overwegen.

Met behulp van de geïntegreerde vingerafdrukscanner log je altijd en overal veilig in. Vanzelfsprekend is iPadOS 18 al op deze tablet aanwezig. Je hebt toegang tot allerlei AI-tools, waardoor je onder meer supersnel fotocorrecties toepast. Bovendien kun je vanuit de apps Siri en Schrijfhulp de bekende AI-dienst ChatGPT aanspreken. Het heldere 11inch-scherm leent zich met een respectabele resolutie van 2360 × 1640 pixels perfect voor het kijken van films, series en tv-programma's. Tot slot is er van de iPad Air ook een grotere versie met een 13inch-scherm te koop.

Apple iPad Pro (2024)

De 2024-versie van de iPad Pro is momenteel de snelste tablet van Apple. Dankzij de M4-chip voer je de meest complexe taken zonder enige vertraging uit, zoals AI-toepassingen en 3D-games. Deze processor bevat namelijk negen of tien (bij 1TB- en 2TB-uitvoering) vliegensvlugge rekenkernen. Verder zijn de beeldprestaties van het dubbellaagse 11inch-oledscherm indrukwekkend. Zowel foto's als video's ogen op een resolutie van 2420 × 1668 pixels haarscherp. Voor gamers en creatieve professionals komt de hoge vernieuwingsfrequentie van 120 hertz goed van pas. Bewegende beelden verschijnen vloeiend op het scherm. Daarnaast bedraagt de piekhelderheid maar liefst 1600 cd/m².

Naar eigen zeggen is deze iPad Pro tot dusver de dunste Apple-tablet (5,3 mm). De gerecyclede aluminium behuizing weegt bovendien maar 444 gram. Kortom, een handzame metgezel voor onderweg. Fijn is dat de selfiecamera Face ID ondersteunt. Hierdoor kun je via een gezichtsscan vlot inloggen. De betaalbaarste versie heeft 256 GB opslagruimte, waarbij je kunt kiezen tussen de kleurstellingen zwart en zilver. Als alternatief koop je deze tablet met 512 GB (zwart/zilver), 1 TB (zwart/zilver) of 2 TB (zwart/zilver) opslagcapaciteit. Verder is de iPad Pro ook met een groot 13inch-scherm te koop. Wil je meer weten? Lees dan deze uitgebreide review op ID.nl.

Samsung Galaxy Tab S10+

Zoek je een zéér rappe Android-tablet met een riant scherm? Kijk dan eens goed naar de eigenschappen van de Samsung Galaxy Tab S10+. Het 256 GB-model is in de kleurstellingen grijs en zilver beschikbaar. Vind je dat te krap, dan kies je voor 512 GB opslag (grijs/zilver). Overigens voeg je met een eigen microSD-kaart van maximaal 1,5 TB eenvoudig extra opslagruimte toe. Het ruime 12,4inch-amoledscherm telt 2800 × 1752 pixels, zodat je op een behoorlijke resolutie video's kunt streamen. Samsung heeft het scherm voorzien van een matte coating. Hierdoor kun je ook in sterk verlichte ruimtes comfortabel werken.

Voor de rekenprestaties is de MediaTek Dimensity 9300+-processor verantwoordelijk. Deze chipset heeft acht kernen, waarbij de rapste core goed is voor een kloksnelheid van 3,4 GHz. Voeg daar 12 GB werkgeheugen aan toe en je merkt nergens vertraging. Met behulp van een vingerafdrukscanner kun je veilig bij Android 14 inloggen. Nuttig om te weten is dat de fabrikant dit product tot 31 oktober 2031 ondersteunt. Je ontvangt dus voor de komende jaren volop (beveiligings)updates en upgrades van het besturingssysteem. Naast de besproken uitvoeringen is deze tablet ook met een 5G-simkaartslot verkrijgbaar. Samsung levert bij alle modellen een goede stylus mee.

Lees ook: Zo gaat je tablet (véél) langer mee!

Samsung Galaxy Tab S10 Ultra

Als je graag op een heel grote tablet werkt, is de Samsung Galaxy Tab S10 Ultra een logische keuze. Het amoledscherm heeft een indrukwekkend schermdiagonaal van 14,6 inch. Lees hierop bijvoorbeeld de digitale krant, speel 3D-videospelletjes of creëer eigen animaties. Dankzij een respectabele resolutie van 2960 × 1848 pixels verschijnen foto's, video's en webpagina's scherp in beeld. Ondanks de behoorlijke omvang valt het gewicht van 723 gram mee. De behuizing voldoet aan de IP68-norm en is dus waterdicht. Er is bij dit product een stylus inbegrepen.

De Galaxy Tab S10 Ultra heeft dezelfde processor als de eerder besproken Galaxy Tab S10+. Goed nieuws, want deze MediaTek Dimensity 9300+-chipset biedt prima prestaties. De versies met 256 GB (grijs/zilver) en 512 GB (grijs/zilver) opslag hebben 12 GB werkgeheugen. Doe je veel geavanceerde taken tegelijkertijd, dan haal je met het 1 TB-model (grijs) een tablet met 16 GB RAM in huis. De Galaxy Tab S10 Ultra is eventueel ook inclusief 5G-simkaartslot te koop. Lees hier een uitgebreide review op ID.nl.

Lenovo Idea Tab Pro (ZAE40020SE)

Voor alledaags gebruik is deze recent verschenen tablet prima geschikt. De scherp geprijsde Lenovo Idea Tab Pro heeft een groot 12,7inch-scherm met 2944 × 1840 pixels. Dat is een prettig formaat voor taken als webwinkelen, bankieren, video's streamen en natuurlijk internetten. Bovendien zijn de acht rekenkernen van de MediaTek Dimensity 8300-processor snel genoeg om spelletjes uit de Play Store soepel te verwerken. De snelste core is afgeregeld op een respectabele kloksnelheid van 3,35 GHz. Verder heeft de tablet 8 GB werkgeheugen.

Onder de motorkap bevindt zich een opslagdrager van 256 GB. Hierop is Android 14 voorgeïnstalleerd. Wil je meer lokale opslag, dan prik je een microSD-kaart van maximaal 1 TB in de behuizing. Ten opzichte van diverse andere tablets in deze prijsklasse onderscheidt de Idea Tab Pro zich met een behoorlijk geluid. Hiervoor zijn er vier speakers van de bekende audiofabrikant JBL ingebouwd. Lenovo levert bij dit product een stylus mee.

Steeds meer draadloze in-ears en koptelefoons bieden in hun app een test die de weergave aanpast aan je gehoor. "Maar ik ben helemaal niet slechthorend," denk je misschien. Toch is zo'n functie best handig. Waarom, dat lees je hier.

Ook interessant: Welke draadloze oortjes passen bij mij?

Als je bij een gehoortest (formeel: een audiogram) denkt aan een bezoek aan de audioloog of gespecialiseerde arts, dan heb je natuurlijk niet ongelijk. Bij acute hoorschade of een sterke terugval van wat je kunt horen, kom je bij zo'n specialist terecht.

Het doel van zo'n onderzoek is bepalen welke frequenties iemand nog hoort. Het normale 'bereik' van een mens wordt vaak omschreven als lopende van 20 Hz (een zeer lage bastoon) tot een hele hoge 20.000 Hz of 20 kHz. Dit bereik is wel heel theoretisch. Er bestaan grote fysieke verschillen tussen mensen en hierdoor bestaat er een enorme variatie in wat iemand kan horen. 

©Denon

Grafische voorstelling van een gehoorcurve in de Denon-app.

Waarom je gehoor toch niet zo goed is

Bovendien is 20 tot 20.000 kHz het meestal optimale scenario. Volwassenen halen het bijna nooit, want al vanaf een jonge leeftijd neemt het gehoor af. Volgens sommige bronnen begin je zelfs vanaf 18-20 jaar frequenties te 'verliezen'. Het is een natuurlijk proces, dat vooral de hoogste en laagste frequenties aantast. Wel is die terugval aanvankelijk heel beperkt en subtiel.  

Het woord 'verliezen' is dus eigenlijk niet zo geschikt, want eerst word je minder gevoelig voor een bepaalde toon.  Je kunt die frequentie dus nog wel horen, als het maar luid genoeg weerklinkt. Maar omdat dit terugval meestal geleidelijk is, valt het minder op. Je beluistert ook zelden één geïsoleerde toon, maar complexer geluid, zoals muziek met veel instrumenten en gezang. Dan merk je niet op dat de hi-hat van de drum iets minder uit de mix springt.  

Als het gehoorverlies iets toeneemt, kan het wel zijn dat muziek minder ruimtelijk of driedimensionaal overkomt. Dat komt omdat heel hoge tonen geluidsinformatie bevatten die ons brein iets vertelt over de ruimte waarin gespeeld wordt. Wanneer je bassen minder goed hoort, kunnen stemmen of muziek dun klinken.

Wat doet een gehoorfunctie in een app?

Het geleidelijk minder gevoelig worden voor bepaalde frequenties is wat functies zoals Personi-Fi bij JBL of Geluidspersonalisatie van Teufel proberen aan te pakken. Via een test in een app wordt achterhaald welke frequenties je minder goed hoort. Veel fabrikanten vertrouwen hiervoor op een test afkomstig van een gespecialiseerd bedrijf, zoals AudioDo of Mimi. Dit Duits technologiebedrijf biedt ook een eigen app aan (enkel iOS) waarmee je jouw gehoor kunt testen. Bij Sennheiser vind je er eentje voor zowel iPhones als Android-apparaten.

©Jamie Biesemans

The Personi-Fi-test, in de JBL Headphones-app, neemt wat tijd in beslag.

Niet elke test is hetzelfde, maar meestal moet je in de app aangeven of je biepjes nog hoort die steeds stiller worden. Dat gebeurt bij sommige tests tegen een achtergrond van ruis. Dat maakt het net wat moeilijker, maar meet wel realistisch of je een bepaalde frequentie hoort als er ook ander geluid is.

Op basis van de testresultaten wordt een geluidspreset gecreëerd die de frequenties die je minder goed hoort versterkt. Het doel is te zorgen dat je alle frequenties op hetzelfde niveau waarneemt. Na de test kun je meestal de preset in- en uitschakelen terwijl een track speelt. Dan pas hoor je goed wat je mist.

Welke merken bieden het aan?

Steeds meer merken bieden een soort gehoortest aan in hun app. JBL is er duidelijk een grote fan van, want JBL's eigen Personi-Fi en Personi-Fi 2 vind je op heel wat apparaten. Naast Teufel bieden onder meer Beyerdynamic, Creative, Focal, Nothing, Skullcandy een test van Mimi aan. Het 'personal sound' van AudioDo vind je onder meer bij de Clam Elite van Fresh 'n Rebel en bij PSB.

©Fresh 'n Rebel

De Audiodo-test helpt je een betere geluid te krijgen bij een Fresh 'n Rebel-hoofdtelefoon.

In de Sound Connect-app van Sony vind je een iets andere aanpak. Je speelt een lied naar keuze, waarbij je in de app vijf opties krijgt die een iets andere klank bieden. Kies je een van de vijf, dan krijg je opnieuw vijf opties om de weergave fijn af te regelen. Dit mag dan wel niet een echte gehoortest zijn, het brengt je wel bij een klankweergave die je misschien beter ligt. De Sound Connect-app gebruik je met bijna alle Sony-hoofdtelefoons en -oordoppen, waaronder de populaire WH-1000XM5 en WF-1000XM5.

Een andere aanpak: meten

Bij de tests waar het hierboven over ging, moet je zelf aangeven of je een bepaalde toon hoort. Er is echter ook een andere methode. Sommige fabrikanten hebben in hun oordoppen of koptelefoons een soort automatisch meetsysteem ingebouwd dat bepaalde zaken van het gehoor zelf kan meten. 

Bose bijvoorbeeld biedt de CustomTune-functie aan bij zijn draadloze oordoppen. Doe je de Bose-oortjes in, dan klinkt er heel even een geluid dat doet denken aan een krekel. Microfoons in de oordoppen meten de minireflecties in je oor, wat informatie geeft over hoe jouw fysieke gehooreigenschappen (zoals de grootte en lengte van de gehoorgang) bepalen wat je juist hoort. 

©Denon

De Denon Headphones-app creëert via een meting persoonlijk geluid.

Bij Denon's PerL-oordoppen wordt technologie van Nura ingezet om je oren aan een uitgebreide meting te onderwerpen. Dit is een test waarbij je gewoon moet luisteren. Net zoals bij Bose meten de oortjes zelf en wordt er een aangepaste geluidspreset gebouwd. Het interessante aan deze techniek is dat het niet enkel frequenties meet die je minder goed hoort, maar ook kan bepalen of je sommige tonen net te hard binnenkrijgt. 

Welke techniek er precies toegepast wordt is minder belangrijk. Wel loont het de moeite om een functie die je gehoor test uit te proberen, zelfs al denk je niet echt last te hebben van gehoorschade of -verlies. Onvermijdelijk mis je toch iets, al valt het misschien niet op. Een persoonlijk geluidsfunctie kan je echt helpen om een betere klankkwaliteit en ruimtelijkheid te ervaren.