Xiaomi brengt met de Xiaomi 13 Lite een midranger op de markt die vrij hoog geprijsd is, met een adviesprijs 499 euro. Binnen dat segment is het vandaag de dag erg druk, dus moet je als fabrikant van goede huizen komen. Hoe brengt het Chinese bedrijf het er van af?

Nog niet zo heel lang geleden was het zo dat de midrange smartphonemarkt ontzettend interessant was. Fabrikanten probeerden daadwerkelijk innovatieve hardware te leveren voor scherpe prijzen. En anders zagen we gebeuren dat ze op z’n minst heel veel voor een relatief laag bedrag konden aanbieden.

Maar begin 2023 moeten we bekennen dat ook in deze markt de sleur ingetrokken is. We treffen weinig verschillen aan tussen midrangers van verschillende generaties en smartphone-aanbieders. En dat is zonde, maar tegelijkertijd ook ontzettend onvermijdelijk.

Lees ook: de beste smartphones van 2022

Xiaomi 13 Lite toont weinig nieuws

De Xiaomi 13 Lite is hier een mooi toonbeeld van. Sterker nog: dit toestel laat zien dat de Chinese fabrikant zelfs niet bang is een stapje terug te nemen. In vergelijking met de Xiaomi 12 Lite moet de 13 Lite het doen met een enkele speaker (in plaats van twee) en een hoofdcamera met een minder aantal megapixel. Nu zegt dat aantal vrij weinig over de kwaliteit van foto’s en video’s, maar het is op z’n minst opvallend te noemen. Voor de rest valt op hoe sterk beide toestellen op elkaar lijken. We nemen je mee langs een aantal belangrijke, technische eigenschappen.

Beide smartphones hebben een amoled-scherm van 6,55 inch, en een resolutie van 1.080 bij 2.400 pixels. Ze beschikken over een maximale verversingssnelheid van 120 Hertz, evenals een maximale helderheid van 1.000 nits (950 op de 12 Lite, maar dat is een verwaarloosbaar verschil). En de pixeldichtheid? Met een score van 402 pixels per inch zijn ze gelijk aan elkaar. Ze worden beschermd door Gorilla Glass 5 en zijn qua gewicht en formaat nagenoeg identiek aan elkaar. Xiaomi biedt ze in dezelfde configuraties aan en tot slot draaien ze allebei op een (aangepaste versie van) Android 12.

Android 12 is een opvallende keuze, aangezien Android 13 al beschikbaar is en de meeste nieuwe smartphones met deze versie uitgebracht worden. Kortom, een fors nadeel voor een merk dat al niet zo'n puike reputatie heeft op update-ondersteuning.

Wat niet stuk is…

Kijk, als een specificatieverzameling werkt, dan heb je ook weinig redenen om die aan te passen. En als er een jaar is waarin er weinig verandert, omdat beeldscherm- en accutechnologie geen grote veranderingen doormaken, dan hoef en kun je als fabrikant ook niets aanpassen. Maar het zou een fabrikant een keertje sieren dan gewoon te zeggen: “Hey, we brengen dit jaar geen nieuw model uit binnen serie X.” Ze zouden dan echt respect kunnen opeisen door te melden dat het vorige toestel gewoonweg een jaar langer ondersteund wordt – maar dat is in deze markt wellicht teveel gevraagd. Vooral voor Chinese fabrikanten.

Aan de kwaliteiten van het toestel ligt het echter niet. Net als vorig jaar is het zo dat het oled-scherm een fijne kijkhoek en een verzameling levendige kleuren aanbiedt. Details komen goed tot hun recht, games zien er strak uit en de hoge verversingssnelheid presenteert alles supersoepel. Het 10-bit paneel biedt verder support aan voor Dolby Atmos en HDR10, waardoor je er ook gewoonweg perfect content van verschillende videostreamingdiensten op kunt bekijken. Het scherm biedt tot slot een mooi contrast aan, evenals een razendsnelle optische vingerafdrukscanner.

De accu heeft er sinds vorig jaar 200 mAh meer vermogen bijgekregen, maar daar merk je in de praktijk vrij weinig van. In beide gevallen moet je het einde van de dag prima kunnen redden. En met een beetje bescheidenheid hoef je pas rond het middaguur van de tweede dag de oplader er weer bij te pakken. De batterij opladen gaat lekker snel, dankzij de snellader van 67 watt. Na vijftien minuten is die gevuld voor ongeveer veertig procent en na pakweg drie kwartier zit die weer helemaal vol. Wat opvalt is dat Xiaomi het draadloos laden van de 12 Lite eruit gesloopt heeft.

Xiaomi 13 Lite heeft een nieuwe processor, maar…

Een ander opvallend element is de processor in de Xiaomi 13 Lite. Dit mag dan wel een nieuwe variant van de Qualcomm Snapdragon 7-serie zijn, in vergelijking met het model van vorig jaar zijn er echter weinig verschillen op te merken. De chipset presteert iets beter – op papier – maar de vraag is wat je daarvan in de praktijk merkt. Wanneer je lichte taken uitvoert, dan merk je niets van traagheid of gestotter. Maar tijdens het gamen kan het gebeuren dat je soms tegen een dip in frames aanloopt. Dat gebeurt meestal wanneer je ruim een kwartier onafgebroken aan het gamen bent.

We hebben verschillende games getest, waaronder populaire titels als Pokémon Go, Stumble Guys en Marvel Snap. En over het algemeen kunnen we zeggen dat de Xiaomi 13 Lite krachtig genoeg is voor dit type spellen, waardoor je er als gamer dus redelijk wat uit kunt halen. Maar goed, we gaan er van uit dat je dit toestel koopt om gewoon je dagelijkse dingen te kunnen doen. Bellen, mailen, chatten, foto’s maken – dat is allemaal geen probleem. De Xiaomi 13 Lite heeft laten zien capabel genoeg te zijn op dit prijspunt, waardoor we daar eigenlijk niets over te klagen hebben.

Waar we maar wel al te graag een sterke mening over hebben is en blijft de interface. De Xiaomi 13 Lite heeft een iOS-achtige structuur in het snelle menu (dat je naar beneden trekt) en deelt Android binnen de instellingen ook net even anders in. Bovendien staan er een hoop apps op waar je mogelijk niets mee doet, die je ook niet altijd kunt verwijderen. Als Xiaomi-gebruikers vind je dit mogelijk een minder groot probleem, omdat je eraan gewend bent. Maar mocht je willen overstappen naar dit merk: houd er dan rekening mee dat je veel dingen moet gaan opzoeken.

Videostabilisatie als grote troef

Het onderdeel dat de meeste verandering ondergaan heeft, is de cameramodule. Ten opzichte van het vorige model hebben we nu hoofdcamera met een kleiner aantal megapixel. Nu zegt dat weinig over de kwaliteit; het gaat er immers om wat je ermee doet. En we moeten toegeven dat de kwaliteit van een redelijk niveau is. De foto’s die je maakt zijn vaak natuurgetrouw, maar daardoor vaak ook een beetje ontdaan van levendige kleuren. Je ziet dit het beste wanneer je bijvoorbeeld de Samsung A54 er naast legt: kleuren knallen meer van het scherm af en er is een veel hoger contrast aanwezig.

Dergelijke kiekjes doen het goed op social media, maar op andere plekken valt op dat zulke Samsung-foto’s soms wat details om zeep helpen. Dat hoge contrast levert soms een potpourri op van felle kleuren die fijne lijnen oppeuzelen. Dat moeten we Xiaomi nageven: dat zien we niet terug in de foto’s die we met dit toestel hebben gemaakt. Zowel overdag als in de avond maakt de smartphone heldere foto’s, waarin details goed naar voren komen. De selfiecamera kan daarentegen – ironisch genoeg – de kleuren in foto’s wel weer een beetje opblazen. Wees daar dus alert op.

De grote troef die de Xiaomi 13 Lite heeft is de beeldstabilisatie voor video’s. Nu hebben concurrerende modellen, zoals de Galaxy A54, die ook, maar alleen voor de full hd-modus. De 13 Lite biedt hem ook voor 4k-video’s aan, waardoor dergelijke video’s er veel beter en rustiger uitzien. Tot slot kijken we nog even naar de groothoeklens en macrocamera. De eerste camera levert vaak veel in op kleur en details, terwijl de tweede moeite heeft met scherpe foto’s maken. Kortom: als je een foto maakt met de Xiaomi 13 Lite, dan kun je het beste bij de hoofdcamera blijven.

Xiaomi 13 Lite kopen of niet?

Al met al kunnen we de Xiaomi 13 Lite geen glorieuze aanbeveling geven. Zeker niet wanneer je het model van vorig jaar al op zak hebt. Dan doe je er goed aan het gewoon bij dat toestel te houden. Is je Xiaomi-telefoon al een paar jaar oud en ben je op zoek naar een nieuwe, onder de 500 euro? Dan is dit waarschijnlijk de beste kandidaat voor jou. Voornamelijk vanwege de foto- en videokwaliteit, en de natuurgetrouwe foto’s die het toestel produceert. Alle andere mensen doen er goed aan om op z’n minst de Samsung Galaxy A54 te overwegen, die een betere software-ervaring aanbiedt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.