Het Noorse bedrijf reMarkable heeft voor zichzelf met de reMarkable 2 de lat heel hoog gelegd. Deze paper tablet heeft uitstekende hardware, maar de software blijft wat beperkt. Al kun je daar wel iets aan doen door extra software van de community te installeren. Het stijlvolle toestel draait namelijk op Linux. Reden genoeg voor een uitgebreide reMarkable 2 review.

Wie veel leest, komt tegenwoordig al snel bij een e-reader uit. En wie veel notities of schetsen maakt, heeft wellicht baat bij een apparaat met een e-paperscherm. De reMarkable 2 belooft je boeken, geprinte documenten en notitieboekjes te vervangen, zonder het gevoel van papier te verliezen.

De hardware is zo ongeveer het beste wat je op de markt kunt vinden. Dat in tegenstelling tot de software van de reMarkable 2. Het is zeker wel prima kwaliteit, maar het biedt slechts de basismogelijkheden. Alle functies die erin zitten, werken snel en intuïtief, maar er ontbreken heel wat functies die je op een apparaat van deze prijsklasse (€ 399,- + marker vanaf € 59,-) wel zou verwachten.

ReMarkable zet zijn reMarkable 2 vooral in de markt als een digitaal notitie- en schetsblok. Daarin excelleert het apparaat dan ook. Je maakt een nieuw notitieboek aan, kiest een achtergrond uit de sjablonen, kiest het type tekenpunt (van balpen tot penseel) en kunt schrijven of schetsen. De (afzonderlijk te kopen) pen maakt zelfs het geluid van een potlood op papier terwijl je hem over het scherm van de reMarkable 2 stuurt. Kies je de Marker Plus (die maar liefst 99 euro kost), dan kun je je notities ook nog eens wissen met de achterkant van de pen, net zoals je met een potlood zou doen.

Schrijven met handigheidjes

De sjablonen waarop je schrijft of schetst zijn vrij divers, van eenvoudige rasters en lijnen tot muziekpartituren, honingraatpatronen (handig voor organische scheikunde), checklists, en dag- en weekplanners. Het is ook mogelijk om je eigen sjablonen toe te voegen, maar daar heeft reMarkable nog geen handige interface voor. Voorlopig is het dan ook behelpen met programma’s van derden, of je moet een duik in het onderliggende Linux-systeem willen nemen.

©PXimport

Als je nu nog vaak met notitieboekjes rondloopt en liever iets op papier opschrijft dan dat digitaal te doen, kan de reMarkable 2 je misschien wel overtuigen. De werking van het apparaat is hetzelfde als wanneer je je notities maakt in een klassiek notitieboekje, maar het heeft net wat meer mogelijkheden. Je kunt eenvoudig extra pagina’s toevoegen, verplaatsen en dupliceren, en elke pagina kan zijn eigen achtergrondsjabloon krijgen. 

Ook handig is de selectietool. Trek je een kader rond een deel van je tekening, dan kun je deze selectie daarna vergroten en verkleinen, roteren en verschuiven. Ook het knippen en op een andere plaats plakken van de selectie is mogelijk. Bovendien kun je elk moment je actie ongedaan maken.

Als e-reader

Als e-reader is de reMarkable 2 vrij beperkt. Voor deze review hebben we meerdere documenten van honderden pagina’s op de reMarkable 2 gelezen. Maar veel wordt goedgemaakt door het scherpe beeld en de vlotte prestaties. Weet ook dat het apparaat alleen pdf en epub ondersteunt.

Wil je aantekeningen in e-books kunnen maken, dan is de reMarkable 2 juist wel heel geschikt. Je kunt onderstrepen, markeren, commentaar en tekeningen toevoegen. Ook handig is de zoekfunctie: typ op het virtuele toetsenbord een zoekterm in en je krijgt onmiddellijk de pagina’s te zien waarop de term voorkomt. Een druk op het zoekresultaat en je gaat naar die pagina. Helaas kun je alleen in een geopend document zoeken, en niet in alle documenten tegelijk.

©PXimport

Om het meeste uit de reMarkable 2 te halen, moet je een account aan te maken op de site van reMarkable. Je e-reader synchroniseert dan al je documenten en notities, zodat ze op elk apparaat beschikbaar zijn. Daarvoor gebruik je de software, te downloaden voor Windows 10, macOS, Android en iOS.

Er bestaat ook een plug-in voor Google Chrome, Read on reMarkable, waarmee je webartikelen met een klik naar het apparaat kunt sturen om ze daarop te kunnen lezen. Ook kun je al je documenten en notities eenvoudig van je reMarkable 2 via de cloud van reMarkable naar wie dan ook e-mailen, optioneel zelfs met toepassing van handschriftherkenning.

Innovatieve community

De beperkingen van de software en de afhankelijkheid van reMarkables cloud zijn voor sommigen zeker een nadeel. Maar het besturingssysteem van de reMarkable 2 is op Linux gebaseerd, en het bedrijf houdt je op geen enkele manier tegen om van de flexibiliteit van het systeem gebruik te maken. Zo vind je het root-wachtwoord in het menu Settings / Help / Copyrights and licenses, en daarmee kun je via ssh inloggen op het Linux-systeem als je de usb-c-kabel op je computer aansluit. 

Je reMarkable 2 maakt via de usb-interface dan een ethernetverbinding aan met het statische ip-adres 10.11.99.1. Zodra je als root-gebruiker bent ingelogd, zijn de mogelijkheden onbegrensd. Daar kijken we tenslotte nog even naar.

Op reMarkableWiki vind je talloze tips om het apparaat naar je hand te zetten. Zo is er het project rmfakecloud waarmee je zelf een synchronisatiedienst voor je documenten opzet. En het project Toltec biedt zelfs een heuse door de community bijgehouden database aan van opensourcesoftware die je op de reMarkable 2 kunt installeren om de mogelijkheden uit te breiden.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!