In tegenstelling tot de reguliere iPhone 14 heeft de iPhone 14 Pro wel wat nieuwe snufjes aan boord. Zowel zichtbaar als onzichtbaar. Maar toch laat Apple een steek vallen, je leest er meer over in de iPhone 14 Pro Max review.

De Pro-serie van de iPhone had echt wat liefde nodig van Apple. De iPhone 12- en iPhone 13-series van de vorige jaren waren eigenlijk zo goed dat een keuze voor een Pro-model niet te rechtvaardigen viel. Tenzij je veel plezier beleeft aan het onnodig uitgeven van extra veel geld. Met deze iPhone 14 Pro heeft Apple wel even net dat beetje meer liefde gegeven aan de duurste smartphone die de smartphonemaker biedt.

De iPhone 14 Pro komt in twee uitvoeringen, de reguliere en de grotere iPhone 14 Pro Max. Laatstgenoemde is degene die we op de pijnbank hebben gelegd. Verschillen tussen de twee uitvoeringen zijn echter klein. De reguliere iPhone 14 Pro heeft een kleiner scherm en lagere accucapaciteit (vanwege de beperktere hoeveelheid ruimte).

©PXimport

Vernieuwd scherm staat altijd aan

De grootste vernieuwing is zichtbaar in het scherm van de smartphone. Natuurlijk is het beeld weer ietsje helderder en kleurrijker. Ook heeft Apple een schermpaneel geplaatst met een variabele verversingssnelheid, net als waar de iPad Pro en veel Androidsmartphones al jaren over beschikken. Hoewel het scherm van de iPhone 13 Pro ook over een variabele verversingssnelheid beschikt, is dit nieuwe schermpaneel net even wat veelzijdiger. Het systeem kan de verversingssnelheid opvoeren, zodat beelden vloeiender lopen (bijvoorbeeld bij scrollen door webpagina’s, games of menu’s). Of de verversingssnelheid wordt juist omlaag geschroefd om de accu te ontzien. Bijvoorbeeld voor video’s, de klok of het nieuwe Always-On-scherm van iPhone 14 Pro. Hiermee kan de iPhone 14 Pro terug naar 1 hertz, terwijl het scherm van de iPhone 13 Pro niet onder de 48 hertz duikt. Overigens is de maximale verversingssnelheid 120 hertz, de standaardsnelheid is 60 hertz.

Want dat Always-On-display is ook een nieuwe functie die voor de iPhone 14 Pro is bewaard. Deze houdt het scherm van de smartphone altijd aan, waardoor je de klok en meldingen altijd kunt zien. Dat is best prettig. Dankzij algoritmes herkent de iPhone wanneer deze in de broekzak of tas zit, zodat het scherm alsnog uitschakelt. Heb je een Apple Watch gekoppeld, dan merkt het toestel ook wanneer je verder weg bent van je iPhone 14 Pro, waarna het scherm eveneens uitschakelt.

Door de verversingssnelheid te minimaliseren wordt de accu ontzien. Want een scherm dat altijd aan staat... Natuurlijk eist dat zijn tol. In praktijk merkte ik dat de accu ongeveer een dag mee gaat. Wanneer ik het always-on scherm uitschakel kom ik tot anderhalve dag ongeveer. Dit is natuurlijk wel afhankelijk van je gebruik.

©PXimport

©PXimport

Het iPhone 14 Pro always-on-scherm.

Pilvormig eiland

De laatste vernieuwing van het scherm zit in de inkeping. Sinds de iPhone X is er een stukje van de bovenzijde afgesneden voor de plaatsing van de selfiecamera en andere sensoren. Bij deze iPhone 14 Pro is dit kleiner en pilvormig. Apple noemt dit een dynamic island. Softwarematig heeft Apple meldingen en functieknoppen slim verwerkt aan dit gat in het scherm. Zo heeft Apple de scherminkeping minder onaantrekkelijk gemaakt en wat esthetische functionaliteit gegeven. Maar een fraaie oplossing, dat is het nog altijd niet.

Camera stapt af van 12 megapixel

Het grote verkoopargument voor de iPhone Pro is de camera. Natuurlijk heeft de beste iPhone ook de beste camera - alhoewel de beste smartphones van Google en Samsung dat ook zijn. De iPhone 14 Pro is (wederom) voorzien van drie camera’s aan de achterzijde. Een groothoek- en zoomlens van 12 megapixel en een primaire lens van 48 megapixel in plaats van 12. Standaard worden foto’s nog altijd in een 12 megapixel-resolutie opgeslagen. Vier pixels worden samengevoegd tot één, waarmee wel veel details bewaard blijven van de hoge resolutie.

Vooral deze primaire camera blinkt uit in alle lichtomstandigheden. De andere camera’s zijn ook goed, maar weten geen indruk te maken zoals de hoofdcamera. De verschillen ten opzichte van de iPhone 14 zijn op cameragebied ook behoorlijk groot. Steeds meer mensen kopen liever een dure smartphone in plaats van een goede (systeem)camera. De iPhone 14 Pro rechtvaardigt dat, alhoewel de technieken van beide apparaten heel anders werken. In ons artikel over de camera’s van de iPhone 14 en iPhone 14 Pro lees je hoe beide smartphones in praktijk fotograferen.

Op videogebied is de iPhone 14 Pro wel een stuk beter dan alle concurrenten. De cinematografische modus maakt met name diepe indruk.

Overige hardware

Eigenlijk hebben we met het scherm en de camera alle vernieuwingen van de smartphone gehad. Natuurlijk zitten er in iOS 16 nieuwe functies, zoals de ongelukdetectie. Intern beschikt de iPhone 14 Pro over een nieuwe chipset, die goed scoort in de benchmarks en ietsje zuiniger zou moeten werken dan zijn voorganger. Maar deze verschillen zijn al in de scores minimaal, in praktijk is hier helemaal niks van te merken. Ook de behuizing van de iPhone 14 Pro en iPhone 14 Pro Max is niet veranderd. Sterker nog, wil je pronken met je nieuwe smartphone bij iemand die over de iPhone 13 Pro (Max) beschikt, dan zijn verschillen niet zichtbaar. Tenzij je het always-on screen ingeschakeld hebt.

Dat de behuizing en chipset geen merk- en zichtbare verandering meebrengen is geen gemis. Toch weigert Apple om sommige gebieden te vernieuwen en dat loopt tegen het gênante aan. En dan heb ik het over de Lightning-aansluiting. Hiermee kun je niet snelladen en ontbreken andere functies. Ondanks dat de marketingafdeling van Apple graag doet alsof het bedrijf groen is, heeft zelfs de EU moeten ingrijpen om deze niet-universele lader eindelijk naar de geschiedenisboeken te krijgen om e-waste van onnodige kabels te voorkomen. Dat is wetgeving die vanaf het najaar van 2024 in gaat. Dus als het even tegenzit zal pas de iPhone 17 verlost zijn van deze hoogstverouderde aansluiting, terwijl intussen vrijwel alle andere elektronica met één usb-c-kabel opgeladen kan worden.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de iPhone 14 Pro Max

Zwakke euro ten opzichte van de dollar, hoge inflatie… Ieder argument om de prijzen op te voeren wordt door Apple gebruikt zoals dat al jaren gebeurt. De iPhone 14 Pro en iPhone 14 Pro Max hebben hierdoor dus een prijsverhoging gekregen, terwijl de prijs van de vorige generaties al onevenredig hoog waren. Ondanks dat je een aanschaf in je hoofd vaak probeert te valideren (ik gebruik mijn smartphone vaak, ik doe er lang mee, ik heb het ervoor over) valt de prijs op geen enkele manier te verantwoorden. Voor de verkoopcijfers van Apple maakt het echter weinig uit, en de concurrentie zal ongetwijfeld volgen met de prijs. En andere zaken zoals het dynamische eiland.

Het is echter wel een te hoge prijs voor wellicht de beste smartphone die je nu kunt kopen. Het is een toegankelijke smartphone, met vlotte prestaties en een zeer goede camera. Bovendien kun je er jaren mee vooruit door het goede update-ondersteuningsbeleid. Nadeel blijft wel dat je in een Apple-ecosysteem gevangengenomen wordt en meer Europese regelgeving en boetes eraan zitten te komen om de hebberigheid van Apple te beteugelen. Dat is wel iets waar je rekening mee moet houden als je een iPhone overweegt ten opzichte van een Android-smartphone. Android-alternatieven komen vooral uit de koker van Samsung. De Galaxy S22 Ultra heeft wat mindere software en ondersteuning, maar heeft weer een veelzijdigere camera en een stylus voor de liefhebber.

Heb je een iPhone X, dan kan de iPhone 14 Pro een leuke upgrade zijn. Voor eigenlijk alle generaties daarna is het een beetje zonde van het geld. Onder andere iPhones zijn er eigenlijk weer geen alternatieven voor de iPhone 14 Pro. De iPhone 13 Pro wordt niet meer aangeboden door Apple en de reguliere iPhone 14 is eigenlijk gewoon niet zo’n goede keuze.

Conclusie: iPhone 14 Pro Max kopen?

Natuurlijk, met de iPhone 14 Pro Max heb je een geweldige smartphone. Grensverleggend is het toestel allerminst, toch zijn er mooie verbeteringen voor de hoofdcamera en het scherm. De vernieuwingen zijn te beperkt voor een upgrade vanaf de 11, 12, of 13-series van de iPhone en iPhone 13 Pro en ook de prijsverhoging geeft bedenkingen. Bedenkingen die met voor de hand liggende innovatie, zoals een usb-c-aansluiting voorkomen had kunnen (of beter: moeten) worden.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.