Bij de aankondiging van de nieuwe iPhone 14 en iPhone 14 Pro ging waanzinnig veel aandacht uit naar de camera’s. Natuurlijk is het een indrukwekkend staaltje technologie. Maar hoe goed is de camera van de iPhone 14, en hoe verhouden de twee uitvoeringen zich tot elkaar? Wij testen het uit.

Door de ontwikkelingen van smartphone-camera’s is de markt voor reguliere camera’s volledig ingestort. Wanneer je de keuze hebt tussen een mooie systeemcamera of een goede lens van rond de 1300 euro, of een iPhone Pro, dan valt de keuze voor laatstgenoemde best te valideren.

Daarmee zeggen we niet dat een iPhone 14 Pro meteen betere foto’s maakt. Vooral als het aankomt op scherptediepte of zoommogelijkheden, dan zie je wel meteen verschil. Je smartphone, of dat nu een Samsung-, Google- of Apple-toestel is, is wel een stuk veelzijdiger.

Om zowel de iPhone 14 als de iPhone 14 Pro Max om te testen hoe de camera’s in praktijk werken zijn we op pad geweest met beide smartphones. Om de prestaties in perspectief te plaatsen hadden we ook een Google Pixel 6 op zak. We hebben de standaard camera-app gebruikt met de standaardinstellingen.

Fototechnieken veranderen

Een smartphone haalt de techniek grotendeels weg, zodat je als fotograaf kunt richten op de compositie of het verhaal. Waar je met je reguliere camera één foto maakt, nadat je alle instellingen afweegt of deze later toepast op je raw-foto’s, maakt je smartphone een eindplaatje nadat het talloze beelden doorlopend heeft verwerkt. Daarbij maak je in een razendsnel tempo meerdere foto’s. Dankzij de beschikbare rekenkracht en geavanceerde software maak je beelden die je niet zomaar met je gewone camera maakt. Waar je gewone camera met veel tijd en moeite één perfect plaatje schiet, kun je met je smartphone veel foto’s maken en dankzij de software en verschillende lenzen op diversere manieren. Inzoomen, uitzoomen, portretten, nachtfoto’s, enzovoort. Nabewerken is optioneel voor de échte perfectionist.

Daarbij is overigens Apple niet de enige of de beste smartphone-camerafabrikant. Of je nu een toptoestel van Samsung, Google of Apple koopt. Je loopt voorop als het aankomt op smartphonecamera’s. De iPhone 14-serie verandert daar niks aan, ondanks nieuwe aankondigingen als Photonic Engine. De verschillen tussen de iPhone 14 en iPhone 14 Pro zijn echter wel groter. Ook wordt de camera geplaagd door foutjes die Apple nog glad moet strijken middels updates.

Verschillende camera’s op de iPhone 14 en iPhone 14 Pro

De iPhone 14 beschikt aan de achterzijde over twee camera’s van 12 megapixel en een selfiecamera aan de voorzijde met evenveel megapixel. De camera’s aan de achterzijde bieden de mogelijkheid om naast gewone foto’s ook groothoekfoto’s te maken. De eigenschappen van de camera:

De iPhone 14 Pro beschikt over een dieptesensor- en een selfie-, groothoek- en zoomcamera van 12 megapixel. De 48 megapixel hoofdcamera steelt echter de show:

 Om te voorkomen dat je met enkele foto’s de schaarse opslagruimte van je iPhone hebt gevuld wordt een speciale techniek gebruikt, die vier pixels samenvoegt tot één met een gemiddelde kleurwaarde. Zo heb je de verfijnde kleurdetails, zonder dat je foto’s en video’s onnodig groot zijn. Deze techniek is overigens niet nieuw en wordt al jaren gebruikt door verschillende Android-smartphonefabrikanten.

Over de show stelen gesproken. Dat doet de iPhone 14 met de cinematografische modus. Is het maken van geweldige video’s belangrijk voor je, dan is de iPhone 14 Pro Max de allerbeste smartphone die je kunt kiezen.

Camera’s in praktijk

Als het aankomt op video’s is dat niet het geval en blijft het om het even of je een Galaxy S22 (Ultra) of Pixel 6 (Pro) koopt voor het maken van de beste foto’s.

Verschil tussen de iPhone 14 en iPhone 14 Pro is er kwalitatief wel degelijk. Tussen de iPhone 13 en iPhone 14 is nauwelijks verschil te merken als je foto’s maakt. Tussen de iPhone 14 en iPhone 14 Pro zijn de verschillen groter dan voorheen. De verschillen worden vooral merkbaar wanneer de omstandigheden uitdagend worden, zoals in onze praktijkvoorbeelden. Hierbij hebben we gespeeld met weinig licht, dynamisch bereik bij zowel veel- als weinig licht, tegenlicht en andere uitdagingen. Bijvoorbeeld de zwarte kat, die voor veel smartphonecamera’s niet meer is dan een zwarte vlek met gele ogen.

In praktijk merkte je dat de reguliere iPhone 14 meer moeite heeft met weinig licht. Kleurdetails vallen weg of de nachtmodus wordt eerder ingezet. Bij deze nachtmodus wordt een langere sluitertijd gebruikt om meer licht op te nemen. Dat werkt heel goed, maar zorgt wel eerder voor bewegingsonscherpte. Gek genoeg waren sommige foto’s in het donker juist beter op de iPhone 14 dan de iPhone 14 Pro Max omdat eerstgenoemde de nachtmodus wél inzette.

Zowel bij de iPhone 14 en iPhone 14 Pro Max is de hoofdlens merkbaar de beste uit de set. Onze tip is dan ook om bij twijfel altijd voor deze lens te kiezen. Vooral als de lichtomstandigheden moeilijk zijn. Is er genoeg licht voorhanden, dan merk je maar weinig verschil. Ietsje minder detail of iets meer ruis is het voordeel van het in- en uitzoomen zeker waard.

De iPhone 14 heeft alleen een uitzoommogelijkheid dankzij de tweede groothoeklens. In praktijk greep ik echter weinig terug op de groothoeklens omdat de kijkhoek van beide lenzen elkaar maar weinig ontlopen. Hierdoor moet je ook bij de gewone camera erg dichtbij het onderwerp staan om een foto te maken. Een groter verschil tussen deze twee zou prettig zijn geweest. Evenals een derde zoomcamera.

Onderstaande foto's zijn van de iPhone 14. Links de reguliere camera, rechts de groothoekcamera. Klik voor de grote versie.

Drie zoomniveau’s iPhone 14 Pro Max

De iPhone 14 Pro Max beschikt over de meeste functionaliteit dankzij de drie lenzen. De 48 megapixelcamera is echt wel heel veel beter dan de groothoek- en zoomlens. Er zijn twee zoomniveau’s: 2x en 3x. De hoofdcamera werkt samen met de zoomcamera voor het schieten van het plaatje. Wil je een macrofoto maken, dan verspringt het beeld. Wat soms best hinderlijk kan zijn. Apple bepaalt wanneer deze functie gebruikt wordt. Net als bij de nachtmodus.

Bij de voorbeeldfoto's is de volgende volgorde van links naar rechts gehanteerd: groothoek, regulier, 2x zoom, 3x zoom. Klik voor de grote versie.

Al met al kunnen we concluderen dat vooral op videogebied Apple de lat weer wat hoger gelegd heeft. Ook op fotogebied is vooral de Pro-uitvoering een stuk beter dan de gewone iPhone 14. Kleurdetail, dynamisch bereik (zoals in het voorbeeld van de fruitbakken) en de nachtmodus maken de drie camera’s tot een veelzijdig camerasysteem.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.