Een jaar nadat Apple zijn tweede smartwatch uitbracht, komt het bedrijf met een opvolger. Een snellere processor, een verbeterde hartslag-applicatie en een ingebouwde gps. Waardevolle toepassingen of een overbodige luxe? Wij testen de nieuwe Apple Watch Series 3.

Op veel vlakken biedt de Watch Series 3 vooral verbeteringen in plaats van vernieuwingen. Zo zou de S3 dual-core processor 70 procent sneller zijn, heb je door de W2 draadloze chip een betere wifi-verbinding en zorgt het nieuwe besturingssysteem watchOS 4 voor onder meer een betere coaching bij activiteiten en meer metingen tijdens bepaalde workouts.

Een groot deel van de genoemde aanpassingen zal mogelijk slechts voor een specifieke doelgroep interessant zijn, denk vooral aan sporters, al valt wel meteen op dat de processor daadwerkelijk een stuk krachtiger is geworden. Heb je sinds de eerste generatie van het horloge niet meer een Apple Watch geprobeerd, dan zal je versteld staan van het verschil in snelheid.

Geen 4G

De echte kracht achter het nieuwe horloge van Apple ligt echter in een geheel nieuwe functie, die het mogelijk maakt om je horloge los te gebruiken van je iPhone door middel van een 4G-internetverbinding. Je toestel hoeft dus niet meer binnen de reikwijdte van de Bluetooth-connectie te zijn om de Apple Watch optimaal te gebruiken. Grote teleurstelling is evenwel dat deze functie (nog) niet beschikbaar is in Nederland.

Een flinke domper, want een smartwatch van Apple met 4G-verbinding heeft zeker potentie. Op termijn kan een dergelijk horloge misschien wel een smartphone in zijn geheel vervangen.

Vooralsnog moeten we het dus doen met een ietwat “uitgeklede” versie van de smartwatch, die er evengoed nog steeds mag zijn. Omdat je het horloge enkel kan gebruiken in combinatie met een iPhone, zullen gebruikers van de telefoon zich al snel vertrouwd voelen met de werking en besturing van de Watch. In een vloeiende beweging kun je door de apps scrollen en zijn berichten van apps als Whatsapp duidelijk weergegeven.

©PXimport

Nieuw besturingssysteem

Aan gebruikersgemak heeft Apple dus wel gedacht, ook op het gebied van Siri. Die praat nu via de ingebouwde speaker terug als je een vraag stelt. Bovendien werkt Siri in combinatie met Bluetooth-oordopjes, wat geen overbodige luxe is.

De nieuwe versie van Siri is onderdeel van het eveneens vernieuwde besturingssysteem van Apple, watchOS 4. Er zijn wat kleine veranderingen doorgevoerd, waaronder een lijstweergave van apps, enkele nieuwe wijzerplaten en een uitgebreidere hartslagmeter. Muziekliefhebbers zullen de minispeler verwelkomen, waarmee je in een handomdraai nummers kunt pauzeren of skippen zonder je iPhone uit je broek te hoeven halen.

De nieuwe functies snoepen niet noemenswaardig meer accuduur weg van je telefoon. En dat is positief, want de Series 3-smartwatch heeft vrijwel dezelfde batterijcapaciteit als de vorige editie van het horloge. Je zult dus nog steeds het horloge circa een dag kunnen gebruiken voordat je het aan de oplader moet hangen, maar bij intensieve sportsessies met gps loopt de batterij nog steeds snel leeg.

Design

Met de binnenkant van het horloge zit het dus wel goed, maar ook aan de buitenkant is gedacht. Het matte siliconen bandje zit fijn om de pols en het design is zoals we van Apple gewend zijn strak en degelijk. Bij het horloge wordt net als bij de vorige edities een extra bandje van stof geleverd, die het qua looks echter niet haalt bij het siliconen bandje maar die de smartwatch wel geschikt maken voor in de zomer bij een T-shirt. Voor de rest valt er niet veel aan te merken op het design, vooral omdat Apple er weinig aan heeft veranderd.

©PXimport

Conclusie

Dit somt ook ergens wel het nieuwe horloge van Apple op: er is weinig nieuws onder de zon. Het horloge ziet er even strak uit als de vorige edities, werkt even vertrouwd en is nog steeds een goede compagnon bij het sporten. Heb je evenwel al de vorige editie van de smartwatch dan zijn er weinig redenen om voor een upgrade te kiezen. De S3 dual-core processor is weliswaar sneller dan die van de voorganger, maar eigenlijk is het verschil enkel merkbaar wanneer je al lange tijd rondloopt met de eerste Apple Watch.

Grootste gemist is de 4G-internetverbinding, die niet in de Nederlandse versie van het horloge zit. De mogelijkheden daarvan in de toekomst lijken oneindig en zouden echt van toegevoegde waarde zijn voor het horloge.

Er zijn nu waarschijnlijk te weinig nieuwe opties om als Apple Watch 2-gebruiker te kiezen voor een upgrade, zeker in het licht van het hoge prijskaartje, maar dat neemt niet weg dat de Watch 3 onverminderd een van de beste smartwatches blijft die je kunt kopen.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!