Met je smartphone kun je grappige animaties maken, door een reeks losse foto’s om te zetten in een ultrakort filmpje dat oneindig blijft doorlopen. Zo'n animated gif maken is erg eenvoudig met de app ImgPlay. We leggen hier uit hoe dat werkt.

Het idee is dat je snel na elkaar een reeks foto’s maak om iets vast te leggen, waardoor een persoon, dier, of ander onderwerp er op elke foto net weer even anders uitziet. Een supereenvoudige manier om dit te doen is door de zogeheten burstmode of continustand van je smartphone te gebruiken. 

Het enige dat je hoeft te doen is de ontspanknop een tijdje ingedrukt te houden. Je telefoon zal dan automatische een reeks foto’s vastleggen. Een tellertje op het scherm bevestigt dat de continustand actief is. Op een recente iPhone ga je net even anders te werk. Dan druk je de ontspanknop in en veeg je direct naar links over het scherm.

Voor meer informatie over de mogelijkheden van je smartphone-camera, verwijzen we je graag door naar deze cursus smartphone-fotografie.

©PXimport

ImgPlay gebruiken

Fotoreeks gemaakt? Dan is het tijd om hier een echte animated gif van te maken. Daar gebruiken we ImgPlay voor, dat voor zowel Android als iOS beschikbaar is. 

Heb je een Android-telefoon, kies dan bovenin het scherm voor de optie Photos to GIF. Op een iPhone kies je als de continustand is gebruikt de optie Burst en als je losse opnamen hebt gemaakt Photo. Vervolgens tik je in chronologische volgorde op alle foto’s die u wilt gebruiken en tikt op Make. 

Bij burstmode op je iPhone tik je alleen op die ene miniatuur en hoef je daarna niet op Make te tikken. De animated gif wordt nu automatisch samengesteld en speelt daarna doorlopend af. Gaat de animatie te langzaam of te snel? Gebruik dan het schuifbalkje onderin het scherm om de afspeelsnelheid te veranderen.

Tevreden? Tik op Next en daarna Save (Android) of op Save en daarna Save to Photos (iPhone). Vervolgens kies je de kwaliteit van het eindresultaat: Low, Medium en High. Kiezen voor de hoogste kwaliteit is aan te raden, maar zorgt uiteraard ook voor het grootste bestand. 

©PXimport

©CIDimport

Behalve als animated gif kun je het eindresultaat ook als een videobestand opslaan. Een gif-bestand wordt namelijk niet door alle apparaten en (online) platformen herkend of ondersteund. Daarnaast valt de kwaliteit soms wat tegen. 

Het nadeel is weer wel dat een video zich helaas niet oneindig herhaalt en je daarom zelf moet aangeven hoe vaak je de animatie wilt herhalen. Het beeldmateriaal wordt dan simpelweg meerdere keren achter elkaar in het filmbestand herhaald. 

Op iPhone vind je alle bewaaropties overzichtelijk bij elkaar. Bij Android verschijnt een vervolgscherm zodra je voor video kiest in plaats van gif. Stoor je je aan het watermerk op het eindresultaat, dan kun je hiervan verlost worden via een in-app aankoop.

Animated gif aanpassen

Na het opslaan kun je weer terug naar het bewerkscherm door links bovenin op het pijltje te tikken. Bijvoorbeeld om een aantal varianten vanuit dezelfde bronbeelden te maken. Tik in de linkeronderhoek op het pijltje om de fotoreeks achterstevoren af te spelen. Iemand loopt dan ineens achteruit, de bal vliegt terug naar het racket, of een hoopje scherven komt los van de grond en vormt weer een kopje. 

Nog leuker is het als het effect eerst de ene kant op gaat en daarna terug de andere kant op. Daar hoef je geen aparte animaties voor op te nemen, tik gewoon nog een keer op het pijltje zodat je een dubbele pijl ziet en de animatie gaat onophoudelijk heen en weer.

Verder kun je teksten opmaken en filters toevoegen, de beeldverhouding aanpassen en het beeld bijsnijden als er bijvoorbeeld te veel loze ruimte langs de randen zit. 

©CIDimport

Op iPhone zijn wel meer bewerkingen mogelijk dan bij Android. Zoals Adjust waarmee je zaken zoals belichting, kleuren en scherpte optimaliseert. 

Verder verander je op een iPhone de beeldverhouding via Canvas en snijd je het beeld bij met de optie Crop, terwijl dit op Android een gecombineerde optie is. Daar merk je natuurlijk niets van zolang je alleen met een Android-telefoon of alleen met iPhone werkt.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!