Een waterslot – leverbaar in diverse uitvoeringen of ingebouwd in een wasmachine – behoedt je voor wateroverlast als er eens iets misgaat in of rond de machine. Een lek zal niet heel vaak voorkomen, maar het kán wel. En dan is zo’n waterslot de reddende engel.

Veel wasmachines (en ook was-droogcombinaties) beschikken over een ingebouwd waterslot. Ben je op zoek naar een nieuwe machine? Het eerste advies is dus om er een te kiezen waarin zo’n waterslot is ingebouwd. Dan heb je er verder geen omkijken meer naar. Verder geldt dat er onder de streep drie soorten watersloten zijn: slangbeveiliging, bodemsensor en overloopbeveiliging. Vanzelfsprekend is een machine (of externe oplossing; daar komen we straks aan toe) die deze beveiligingstechnieken alle drie ondersteunt zonder meer de beste keuze op dit gebied. Zo zorgt de bodemsensor voor watermeting onder in de machine. Het laagste punt van op deze manier beveiligde machines is voorzien van een lekbak. Gaat er ergens in het inwendige iets mis met de waterdichtheid van het apparaat, dan komt er water in die lekbak te staan. De bodemsensor detecteert dat en schakelt de machine vervolgens uit. De meest veilige beveiligingssystemen schakelen dan ook meteen de watertoevoer af.

Helaas kom je er bij wasmachines zónder waterslot vaak te laat achter dat er iets mis is, en dat betekent dweilen.

Zorg voor alle drie de soorten beveiliging

De slangbeveiliging is evenmin een overbodige luxe. Qua opbouw hebben we het dan over een dubbelwandig uitgevoerde watertoevoerslang. Stel dat deze toevoerslang scheurt, dan loopt het water in de buitenste slang. Een sensor bovenaan de slang detecteert het water in de buitenslang en sluit de watertoevoer af. Verder is er nog de overloopbeveiliging; deze meet het waterniveau in de trommel van de machine zelf. Komt daar onverhoopt te veel water in terecht (of blijft het achter), dan wordt dat teveel automatisch weggepompt. Wel opletten, want als jouw wasmachine alléén over een overloopbeveiliging beschikt, ben je op geen enkele manier tegen lekken elders of van de toevoerslang beveiligd.

Lees ook: Zo werkt centrifugeren (en zo kies je het juiste toerental)

Externe oplossingen

Heeft jouw wasmachine of wasdroger geen waterslot, of biedt het geen beveiliging tegen alle hierboven genoemde scenario’s? Dan kun je ook een externe oplossing kopen. De waterstop is misschien wel de belangrijkste om te installeren. Die plaats je tussen de kraan en de toevoerslang. Vervolgens kun je instellen hoe groot de waterstroom door de aanvoer mag worden. Bij een lekkage neemt de waterstroom meestal flink toe, en zodra dat wordt gedetecteerd, wordt de aanvoer gesloten.

Je kunt ook kiezen voor een wateraanvoerslang met waterstop. De werking is vergelijkbaar met de ingebouwde variant zoals hierboven uitgelegd, ofwel een dubbele slang en waterdetector in de buitenslang die normaliter droog hoort te blijven. Verder kun je nog een lekbak onder je wasmachine zetten, maar die is alleen zinvol als het apparaat niet al over een ingebouwde lekbak beschikt. In elk geval kan dan het lekkende water worden opgevangen, wat een flinke berg ellende kan schelen.

Lees ook: Welke wasmachine past bij mij?

Merknamen voor waterstop

Veel merken beschikken over een eigen ‘merknaam’ voor waterbeveiliging. Denk aan termen als AquaStop (Bosch en Siemens) of een Waterproof-systeem (WPS, Miele). Kortom: als je vóór de aanschaf van een nieuwe wasmachine alvast navraagt of deze drie waterbeveiligingssystemen zijn ingebouwd, zit je goed. Achteraf beveiligen van een al in huis staande machine is eveneens prima te doen met de genoemde losse onderdelen. Regel dat echt, want een waterlek in een wasmachine of aanvoerslang kan zonder beveiliging tot veel schade en overlast leiden.

Bosch hanteert de merknaam AquaStop voor het waterslot in wasmachines.

OPPO breidt zijn A-serie uit met een nieuw 4G-model: de OPPO A5. Deze smartphone is bedoeld voor wie een betrouwbaar, duurzaam toestel met praktische functies wil, zonder diep in de buidel te hoeven tasten.

Twee varianten

De OPPO A5 is er in twee varianten: de A5m (8GB RAM, 256GB opslag) en de A5x (4GB RAM, 128GB opslag). Beide modellen combineren degelijke hardware, een ruime batterij en slimme software in een handzaam ontwerp dat prettig in de hand ligt.

Stevig en solide

De OPPO A5 is water- en stofbestendig (IP65) en voldoet aan militaire standaarden voor schokbestendigheid. Poorten zijn extra afgedicht met silicone pakkingen, en de interne onderdelen zijn beschermd met speciale lijm- en schuimtape-constructies. Ook het scherm is aangepakt: dubbel gehard glas maakt het tot 160% beter bestand tegen schokken dan standaard glas. Uit laboratoriumtests blijkt dat het toestel niet alleen bestand is tegen vallen en krassen, maar het ook overleeft wanneer er per ongeluk een voertuig overheen rijdt.

©OPPO

Grote batterij die jaren meegaat

De 6.000 mAh-batterij biedt ruim 16 uur video, meer dan 26 uur bellen en ruim 450 uur standby-tijd. OPPO claimt een levensduur van vijf jaar: na 1.700 laadcycli moet de batterij nog altijd meer dan 80% van zijn capaciteit behouden. Opladen kan snel dankzij 45W SUPERVOOC-technologie: binnen 21 minuten zit je op 30%, volledig opladen duurt ongeveer anderhalf uur.

Heldere beelden en extra slimme camera's

De A5m is uitgerust met een 50 MP hoofdcamera en een dieptecamera van 2 MP. De A5x heeft een 32 MP hoofdcamera en een infraroodsensor waarmee compatibele apparaten bediend kunnen worden. Beide toestellen ondersteunen AI-functies zoals AI Portrait Mode en slimme beeldoptimalisatie. De 5 MP frontcamera is geschikt voor videobellen of een snelle selfie.

Slimme software en degelijk binnenwerk

De OPPO A5 draait op Android 15 en is voorzien van Google Gemini AI-assistent. De Trinity Engine optimaliseert prestaties op systeemniveau en zorgt voor soepel gebruik tot zeker vier jaar na aankoop. Onder de motorkap zit een Snapdragon 6s Gen1-chipset, aangevuld met 4GB of 8GB RAM, afhankelijk van het model. Dankzij RAM-uitbreiding kun je tijdelijk extra geheugen toevoegen wanneer dat nodig is.

©OPPO

Scherm, geluid en connectiviteit

Beide modellen hebben een helder scherm dat tot 1.000 nits aankan, ideaal voor gebruik buiten of in fel licht. De 300% Ultra Volume Mode zorgt dat je altijd goed hoort wat er gezegd wordt, en de automatische wissel tussen wifi en mobiel netwerk helpt bij stabiele connectiviteit onderweg.

Compact ontwerp, strakke afwerking

De OPPO A5 is 7,99 mm dik en weegt 193 gram. De A5m komt in een diepe donkerpaarse kleur (Dark Purple), de A5x in zwartblauw (Black Blue). De behuizing is afgewerkt met een matte glans en CNC-precisiebewerking.

Verkrijgbaarheid en prijzen

De OPPO A5 is direct beschikbaar via de OPPO-webshop.

Wanneer je op afstand een apparaat of server in je thuisnetwerk benadert, is dat niet zonder risico. Met een eigen VPN-server creëer je een versleutelde verbinding. Daarmee blijft je netwerk van buitenaf onzichtbaar, behalve voor geautoriseerde apparaten zoals je smartphone.

Het kan handig zijn om bijvoorbeeld services op je thuiscomputer, of andere apparaten, zoals ip-camera’s en domotica op afstand te benaderen. Veel gebruikers maken dit mogelijk met een poortdoorverwijzing in de router. Deze gaat rechtstreeks naar een of andere interne service waardoor de poorten van deze services ook van buitenaf bereikbaar zijn. Dit is helaas niet de veiligste oplossing. Veel botnets en hackers scannen namelijk automatisch op open poorten om vervolgens gerichte aanvallen uit te voeren. Zo kan ook malware worden geïnstalleerd die zich vervolgens naar andere apparaten in je netwerk kan verspreiden.

Daarnaast is het verkeer met je thuisnetwerk vaak onversleuteld, zeker wanneer je geen https of TLS (Transport Layer Security) gebruikt. Maak je bijvoorbeeld verbinding via een openbaar wifi-netwerk, dan kunnen aanvallers makkelijk je gegevens onderscheppen en je netwerkverkeer manipuleren. Met een eigen VPN-server in je netwerk vermijd je deze risico’s grotendeels. We leggen uit hoe dit werkt, maar vooral hoe je dit installeert op een Windows-pc en je netwerk extern via deze server benadert. Je kunt dit eventueel ook realiseren op je Raspberry Pi, NAS of binnen Home Assistant.

Virtual Private Network

Een VPN-verbinding (Virtual Private Network) werkt door eerst een VPN-server op te zetten en te bepalen welke apparaten of clients toegang krijgen. Dit gebeurt via een cryptografisch sleutelpaar, bestaande uit een publieke en private sleutel, uniek voor elke client. Je kunt VPN-servers meestal ook zo configureren dat elke client aan een specifiek ip-adres wordt gekoppeld, waardoor alleen aanvragen met de juiste publieke sleutel vanaf dat ip-adres worden geaccepteerd. Niet-herkende sleutels krijgen doorgaans helemaal geen reactie (silent drop), wat wel zo veilig is. Alleen vertrouwde apparaten kunnen dus verbinding maken. Bovendien wordt ook het dataverkeer volledig versleuteld, zodat internetproviders en hackers dit niet kunnen lezen.

Als je via een VPN-server op je thuisnetwerk verbinding maakt met het internet, zien verder alleen websites en diensten het publieke ip-adres van je thuisnetwerk. Ze zien dus niet die van je mobiele apparaat. Dit kan handig zijn als je bijvoorbeeld online wilt bankieren vanuit het buitenland. Sommige banken blokkeren buitenlandse transacties of vragen om extra verificatie.

Er zijn enkele betrouwbare VPN-protocollen, zoals OpenVPN, IKEv2/IPsec en WireGuard. In dit artikel gaan we aan de slag met WireGuard. Die biedt niet alleen sterke encryptie en snelle verbindingen (via UDP), maar is via WireGuard Easy relatief eenvoudig te installeren op Linux en Windows (met Docker Compose).

Een veilige verbinding via een versleutelde VPN-tunnel.

Docker Desktop

We installeren de VPN-server op een Windows 11-pc. Dit gaat het eenvoudigst via Docker Desktop. Deze applicatie is beschikbaar voor Windows, macOS en Linux. Hiermee draai je een nagenoeg kant-en-klare WireGuard-server in een geïsoleerde omgeving, oftewel een container.

De installatie verloopt in enkele muisklikken: de eerste keer klik je op Accept en twee keer op Skip. Minimaliseer hierna het venster, maar laat de app draaien. Standaard wordt ook Docker Compose geïnstalleerd, dit is een opdrachtregeltool waarmee je vanuit één configuratiebestand (docker-compose.yml) ook meerdere containers tegelijk kunt starten en beheren. Dit maakt het opzetten van de WireGuard-server eenvoudiger. Je kunt vanaf de Opdrachtprompt met de opdrachten docker info (of docker run hello-world) en docker compose version checken of beide componenten beschikbaar zijn.

Docker Desktop heb je met enkele klikken geïnstalleerd.

Docker Compose

Docker is nu klaar om de WireGuard-container te installeren, starten en beheren. Gebruik hiervoor dit docker-compose.yml-bestand. Scrol op de pagina naar de link docker-compose.yml en druk op het knopje Copy raw file (rechtsboven). Open een teksteditor, zoals Notepad++  of Kladblok. Plak de inhoud met de toetscombinatie Ctrl+V in de editor. Sla dit bestand op als docker-compose.yml in een aparte, eventueel nog te creëren map, bijvoorbeeld C:\Users\<je_gebruikersnaam>\docker\wireguard.

Het nog onbewerkte yml-bestand hebben we lokaal opgeslagen.

Wachtwoord en taal

Wijzig het standaardwachtwoord zonder dit in leesbare vorm op te slaan. Gebruik het veld PASSWORD_HASH en voer hier een versleutelde wachtwoord-hash in.

Ga hiervoor naar de hash generator, vul het gewenste wachtwoord in bij Enter plain text to hash en klik op Generate. Kopieer de Hashed Output met Ctrl+C en plak deze met Ctrl+V achter PASSWORD_HASH= in het yml-bestand. Verwijder hier het commentaarteken # en vervang alle enkele $-tekens in de hash door dubbele $$-tekens. Voor bijvoorbeeld het wachtwoord 123ReshiftNL!!! zou dit opleveren: PASSWORD_HASH=$$2a$$04$$OXVNdAoCApXePuUr1IXNqe2JuDf.62hzkbINCSPGaf4QMOhQadP.i.

Als je het WireGuard-dashboard niet wilt beveiligen, kun je deze regel geheel verwijderen, maar dit is niet aan te raden. Verder kun je de dashboardinterface instellen op Nederlands door in het yml-bestand – LANG=en te vervangen door – LANG=nl.

Veiligheidshalve gebruik je een wachtwoordhash en dus niet het wachtwoord zelf.

Netwerkparameters

Een andere belangrijke parameter is nog WG_HOST. Deze kun je, als test, voorlopig instellen op het interne ip-adres van de pc met je WireGuard-server. Zorg er bij voorkeur voor dat dit een vast of gereserveerd ip-adres is. Je vindt dit adres door op de Opdrachtprompt het commando ipconfig uit te voeren, achter IPv4 Address bij je actieve netwerkverbinding, zoals Ethernet of Wi-Fi.

Je treft in het yml-bestand bijvoorbeeld ook WG_DEFAULT_DNS aan. Standaard wordt blijkbaar de CloudFlare DNS-server (1.1.1.1) gebruikt, maar als je wilt kun je dit hier wijzigen, bijvoorbeeld in WG_DEFAULT_DNS=8.8.8.8, 8.8.4.4 voor de Google DNS-servers (verwijder dan ook het commentaarteken #).

Noteer ook de poorten die door WireGuard worden gebruikt: 51820 (poort voor inkomende VPN-verbindingen) en 51821 (poort voor het lokale dashboard). Uit veiligheidsoverwegingen zou je eventueel de luisterpoort voor inkomende connecties kunnen aanpassen. Dat doe je bijvoorbeeld als volgt: - “55555:51820/udp”. De eerste, gewijzigde poort is namelijk de externe poort. De tweede poort is de interne poort die WireGuard zelf gebruikt en deze moet zo blijven. Er zijn nog heel wat andere instelbare parameters, maar deze kun je in principe ongewijzigd laten.

De meeste parameters in het yml-bestand kun je (gelukkig) ongemoeid laten.

Proefdraaien

Controleer of alle items die met – beginnen netjes onder elkaar staan uitgelijnd, want YAML blijkt gevoelig voor spaties en inspringingen. Bewaar vervolgens het gewijzigde yml-bestand via Bestand / Opslaan (als).

Hoewel er nog router- en clientinstellingen nodig zijn, kan het geen kwaad om alvast te testen of de WireGuard-container goed opstart en het dashboard bereikbaar is. Open de Opdrachtprompt en navigeer naar de WireGuard-map (C:\Users\<je_gebruikersnaam>\docker\wireguard in ons eerdere voorbeeld). Voer daar het commando docker compose up -d uit.

Als Docker meldt dat de Windows Firewall de verbinding blokkeert, klik dan op Toestaan. Kort daarna verschijnt de melding Container wg-easy Started. In Docker Desktop, bij het onderdeel Containers, zie je dat wg-easy actief is en via Show all ports worden de netwerkpoorten weergegeven zoals in het yml-bestand opgenomen. Hier kun je de container ook stoppen, opnieuw starten of desnoods verwijderen.

Test het WireGuard-dashboard door op de pc te surfen naar localhost:51821. Na het invoeren van het wachtwoord verschijnt de melding dat er nog geen clients zijn. Die moet je dus eerst nog aanmaken.

Je kunt op verschillende manieren controleren of de container goed is opgestart.

Client op je mobiel

Maak voor elk apparaat dat je met de VPN-server wilt verbinden een aparte login aan, zodat je altijd ziet welke apparaten een connectie hebben gemaakt. Klik op +Nieuwe client, geef een duidelijke naam in, zoals Mijn Android smartphone, en bevestig met Creëren. Je krijgt nu het ip-adres te zien dat WireGuard voor deze connectie reserveert. Zorg dat de schakelknop is ingeschakeld en klik op het QR-code-pictogram.

Ga nu naar je apparaat. Test dit eerst met een smartphone die verbonden is met hetzelfde netwerk als je WireGuard-server. Download en open de WireGuard-app via de appstore. Tik op de +-knop en kies Scan van QR-code. Bevestig met Tijdens gebruik van app en richt de camera op de QR-code op je pc. Geef de tunnel een naam, zoals MijnWireGuard, en bevestig met Maak nieuwe tunnel.

Zodra je de schakelknop bij deze verbinding inschakelt, wordt de VPN-connectie opgezet. Dit herken je vaak aan een sleutelicoontje in de statusbalk. Tik op de naam van de verbinding om details te bekijken zoals de Publieke sleutel, Adressen, ingestelde DNS-servers, het Eindpunt (poort en ip-adres waarop je WireGuard-server luistert) en de Transfer (ontvangen en verzonden data). Dit dataverkeer kun je trouwens ook realtime volgen in het WireGuard-dashboard bij de betreffende client.

Zowel op de server als op de client kun je de verbinding en transfers volgen.

Client op je pc

Als je apparaat geen QR-code ondersteunt, kun je een configuratiebestand gebruiken. Ga naar het WireGuard-dashboard en klik op het downloadicoontje naast de betreffende client om een conf-bestand te genereren.

Voor bijvoorbeeld een Windows-laptop installeer je met een paar muisklikken eerst de WireGuard-app. Start deze app en klik op Import tunnel(s) from file. Verwijs naar het gedownloade conf-bestand en bevestig met Activate. De VPN-connectie wordt meteen opgezet.

Je kunt een VPN-verbinding ook opzetten met het bijbehorende configuratiebestand.

Externe toegang

De VPN-connectie werkt voorlopig helaas alleen binnen je eigen netwerk, wat niet zo nuttig is. Om je VPN-server ook extern bereikbaar te maken, gebruik je niet het interne ip-adres van de server, maar vul je in het yml-bestand achter WG_HOST= het publieke ip-adres van je router/netwerk in. Dit adres vind je door vanaf je netwerk naar www.whatismyip.org te surfen en bij My Public IPv4 te kijken. Dit resulteert bijvoorbeeld in WG_HOST=85.196.235.130.

Zet deze wijzigingen door door de WireGuard-container opnieuw te creëren, door vanuit de WireGuard-map de commando’s docker compose down en docker compose up -d uit te voeren.

Maak opnieuw de container aan om aanpassingen in het yml-bestand door te voeren.

Routerconfiguratie

Je kunt dit op zich al testen, maar verder dan je router kom je helaas niet. Je moet namelijk eerst een mechanisme instellen dat aanvragen voor WireGuard (op standaardpoort 51820) doorstuurt naar de computer waarop de VPN-server draait. Hoe je deze poortdoorverwijzing uitvoert, hangt af van je routermodel. Op deze site staan instructies voor talrijke modellen.

Meestal komt het hierop neer: Meld je aan bij je router via de browser. Het interne ip-adres van je router vind je door ipconfig in de Opdrachtprompt uit te voeren, en bij Default Gateway te kijken. Zoek in de routerconfiguratie een rubriek als Port Forwarding of eventueel Virtual Server en creëer een nieuwe regel. Stel zowel de externe als interne poort in op 51820 (UDP) en vul tevens het interne ip-adres van je WireGuard-server in. Bevestig je instellingen. Maak vervolgens een nieuwe client aan in je WireGuard-dashboard. Hiermee zou je nu ook extern verbinding moeten kunnen maken met de VPN-server.

Zo ziet de poortdoorverwijzingsregel eruit op onze eigen router (D-Link EaglePro AI).

DDNS: registratie

We zijn er helaas wellicht nog niet helemaal. De kans is namelijk reëel dat je internetprovider je publieke ip-adres dynamisch toekent, waardoor dit adres zomaar kan wijzigen. In plaats van dit na elke wijziging telkens handmatig aan te moeten passen in het WireGuard yml-bestand, is het beter een DDNS-dienst (Dynamic DNS) te gebruiken.

Een handige, gratis optie is DuckDNS. Ga naar www.duckdns.org en maak een account aan, bijvoorbeeld via Sign in with Google. Kies een geschikt subdomein en bevestig met add domain, bijvoorbeeld http://mijn-wireguard.duckdns.org. Als alles goed gaat, verschijnt je publieke ip-adres automatisch bij current ip. Vul het desnoods handmatig in en bevestig dan met update ip. Noteer het token dat bovenaan wordt weergegeven, bijvoorbeeld c88e263d-3c31-4a72-a879-6aeb90660037.

Om te testen of je domein correct werkt, open je de Opdrachtprompt en geef je (in ons voorbeeld) het volgende commando:

Dit zou je publieke ip-adres moeten tonen. Vul nu deze domeinnaam (mijn-wireguard.duckdns.org) in het yml-bestand achter WG_HOST=, en maak de bestaande container opnieuw aan, zoals eerder uitgelegd.

Creëer het gewenste subdomein bij DuckDNS en controleer of dat operationeel is.

DDNS: auto-update

De DDNS-provider heeft het gekozen subdomein aan je huidige publieke ip-adres gekoppeld. Nu moet je ervoor zorgen dat deze koppeling behouden blijft, ook als het publieke ip-adres wijzigt. Dit kan door een op de achtergrond draaiende Docker-container een API (Application Programming Interface) van Duck DNS te laten aanroepen.

Open je teksteditor en voer de volgende code in:

Vervang uiteraard <mijn_subdomein> en <mijn_duckdns_token> door de juiste waarden. Bewaar dit bestand als docker-compose.yml in een aparte map, bijvoorbeeld C:\Users\<je_gebruikersnaam>\docker\duckdns. Voer vervolgens vanuit deze map het commando docker compose up -d uit en controleer in Docker Desktop of de container van Duck DNS draait.

Met een extra container houd je de Duck DNS-koppeling netjes up-to-date.