Het is alweer enige tijd geleden dat Facebook de naam in Meta heeft veranderd. Dat was niet voor niets. CEO Mark Zuckerberg gelooft er heilig in dat de metaverse onze toekomst is. In deze virtuele wereld dragen we slimme brillen waarmee we werken en afspreken met vrienden. We nemen een week lang de proef op de som.

Meta kocht enkele jaren terug het virtualreality-bedrijf Oculus. Dat is inmiddels hofleverancier van de Quest-brillen. De Meta Quest 3 is het nieuwste model dat op een paar fronten grote stappen maakt. Net als bij de voorganger is het een zelfstandige headset die zonder tussenkomst van pc of smartphone VR-apps en -games draait. Het compactere ontwerp maakt hem ergonomischer. Door de nieuwe chip is hij sneller en de speciale lenzen maken het scherm vele malen scherper.

De grootste belofte zit in de camera’s voorop: die laten in de virtualreality-bril de echte wereld zien. De Quest 2 kon dat ook, maar nu zie je jouw omgeving volledig in kleur. Het zorgt ervoor dat je apps in augmented reality (AR) kunt gebruiken of mixed reality, zoals Meta het zelf noemt. De Quest 3 toont virtuele objecten die in de ruimte zweven, terwijl je ook nog je gewone omgeving ziet. De echte en de virtuele wereld smelten op deze manier samen.

De Meta Quest 3 vertoont virtuele objecten in de echte wereld.

Licht nodig en stilzitten

Als je de Meta Quest 3 voor het eerst gebruikt, laat Meta je zien hoe de bril leuke games mogelijk maakt. De technologie leent zich ook perfect voor productiviteitsapps. Je kunt bijvoorbeeld een gigantisch groot computerscherm realiseren om op te werken. Tijdens een videocall projecteer je je collega’s in de kamer. Je kunt verder muzieknoten digitaal naar je piano laten zweven om zo een nummer te leren spelen.

De belofte is mooi. Bij een korte praktijktest werkt het ook aardig. De camera’s laten duidelijk je omgeving zien, als er tenminste genoeg licht is. In een donkere kamer wordt het beeld wat korrelig. Beelden neigen er ook naar wat in elkaar over te vloeien.

Een dieptesensor kijkt hoe ver weg objecten zijn om de realiteit zo goed mogelijk te tonen. De sensor maakt een dieptekaart, waar het camerabeeld vervolgens op wordt geplakt. Maar het kan soms een tel duren voordat die kaart helemaal klopt, terwijl het camerabeeld live wordt afgespeeld. Daardoor lijkt het alsof een object in de ruimte ineens van afstand verandert. Daar merk je weinig van als je gewoon stilzit en om je heen kijkt. Het is vooral merkbaar als je bijvoorbeeld met de bril op je neus door je huis rondloopt.

Met de app Piano Vision vliegen de virtuele noten naar je echte piano.

Apple Vision Pro

Het kan zijn dat bovenstaande technieken je bekend in de oren klinken. Er zijn tenslotte meerdere AR-bedrijven hiermee bezig en ook Apple kondigde dit jaar de Vision Pro aan. Dit is een bril die het vooral moet hebben van augmented reality. Apple liet zien hoe je met de Vision Pro onder meer op grote schermen je werk doet en films kijkt. Met de camera’s kun je speciale filmpjes maken en er is van alles mogelijk met allerlei apps.

Apple is niet het eerste bedrijf dat zich op augmented reality stort, maar de techreus staat er natuurlijk wel om bekend technologieën op de kaart te zetten. De smartphone en tablet kwamen pas van de grond toen Apple de iPhone en iPad toonden. Recentelijk lukte het Apple weer met de introductie van draadloze oordopjes. Dikke kans dat de Vision Pro ervoor gaat zorgen dat augmented reality serieuzer wordt genomen en veel meer mensen bereikt.

Die Apple-bril is in eerste instantie bedoeld voor een selecte groep, zo laat het leveringsgebied zien. In februari verschijnt de Apple Vision Pro eerst in de Verenigde Staten. Daarna volgt een kleine groep andere landen, waar Nederland niet tussen staat. Je kunt natuurlijk naar het buitenland gaan om er één te scoren, maar dan stuit je wel op de torenhoge prijs van 3.500 dollar. Vision Pro is duidelijk een luxeproduct, een alternatief voor de krachtige MacBook, als je die op het moment gebruikt. Voor alledaags gebruik is die prijs vermoedelijk lastig te rechtvaardigen, al willen wij de Vision Pro nog wel eens proberen.

Apple Vision Pro heeft een oledscherm waarop je ogen worden geprojecteerd. Daardoor kun je mensen gewoon aankijken.

Goedkoper alternatief

Op dat front biedt Meta een uitstekend alternatief. De Meta Quest 3 is in Nederland te koop en wordt aangeboden voor een zevende van de prijs. Je koopt de headset voor 550 euro. Daarbij is het wel verstandig om direct voor een betere hoofdband te kiezen. Daarmee kom je in totaal niet ver boven de 600 euro uit (zie kader ‘BoboVR M3 Pro’).

Omdat Meta flink inzet op mixed reality, wordt deze bril gepositioneerd als het betaalbare alternatief voor Apples model. Dat prijsverschil zie je op een paar fronten uiteraard terug. Collega’s die de Vision Pro konden testen, vertellen dat de algehele ervaring met de Apple-bril veel beter is. Maar of die hogere kwaliteit zeven keer het geld waard is, dat is de vraag. De Meta Quest 3 is op zichzelf namelijk ook een uitstekend apparaat.

De BoboVR M3 heeft een comfortabeler ontwerp, waarbij het gewicht op je voor- en achterhoofd ligt.

Met de grootse plannen van Apple en Meta lijkt een toekomst waarin we allemaal in mixed reality werken nabij. Hoe is het eigenlijk om dat nu al te doen? Wat als je jouw grote monitor op Marktplaats zet en inruilt voor een Quest 3 die je alledaagse werk gigantisch groot in de kamer projecteert? Ik heb de proef op de som genomen en dat een week lang geprobeerd. Mijn werk bestaat voor een groot deel uit het uitzoeken van allerlei zaken en het schrijven van artikelen. Dat kan op zich allemaal prima in een grotendeels digitale omgeving. Laten we kijken naar de resultaten van een week lang werken in mixed reality.

Dag 1: Een uurtje

Ik had op de eerste dag de ambitie om met de Quest 3 mijn laptop te vervangen. Er een computer aan koppelen voelde als onnodige ballast. Dat zou het een minder handzaam apparaat maken om ergens mee naartoe te nemen. Gelukkig kan veel van mijn werk vanuit de webbrowser en kun je vanuit de Meta-software meerdere browsertabbladen verspreid door de ruimte laten zien. Met tabjes voor Gmail, Slack en Google Docs ging ik aan de slag.

Een met bluetooth gekoppelde muis en toetsenbord lieten me als vertrouwd werken. Dat ging het eerste uur best aardig. Het is alsof je voor elke website een gigantisch groot scherm in je kantoor hebt hangen. De Infinite Office, zoals Meta dit noemt, geeft ontzettend veel ruimte om te werken. De tekst was bovendien door de hoge resolutie scherp en goed leesbaar.

Na het eerste uur begon de bril alleen wat minder fijn te zitten. Het gewicht werd steeds dieper in mijn gezicht geduwd, waardoor ik zelfs lichte hoofdpijn kreeg. Na twee uur besloot ik uiteindelijk op mijn ouderwetse computerscherm de dag te vervolgen, bang dat ik anders langdurige pijnklachten zou krijgen.

Meta noemt dit de Infinite Office: een plek waar je met oneindig veel schermen kunt werken.

Dag 2: laptop koppelen

Op dag twee besloot ik toch maar een computer aan de bril te koppelen. De ingebouwde webbrowsers waren prima voor simpel werk, maar voelden toch wat beperkend. Je kunt namelijk maar één webapp per virtueel scherm zien. Door een computer te koppelen, kun je wel Windows, Linux of macOS gebruiken, met alle gemakken van dien.

Er zijn veel apps om je scherm te tonen. De populairste optie is Virtual Desktop. Bij deze praktijktest koos ik uiteindelijk voor Immersed. Deze app is specifiek gemaakt voor productiviteit en laat je zelfs meerdere schermen maken van je computer. Ook leuk: je kunt werken in een sociale VR-ruimte, waar andere digitale werkers naast je zitten. Je kunt met hen zelfs een praatje maken.

Met Immersed had ik weer de workflow die ik mezelf al jarenlang aanmeet op een Mac, maar dan met het gemak van meerdere gigantische schermen. Dat werkte uitstekend, tot ik na een uur of twee toch weer last kreeg van die hoofdband. Gelukkig zou morgen de oplossing arriveren.

Met Immersed kun je het scherm van je pc of laptop streamen naar de Quest 3.

Dag 3: Vier uur!

Op deze dag arriveerde mijn BoboVR-hoofdband. Het verschil in gebruiksgemak was gigantisch groot. Ik kon ineens werken tot de accu van de bril leeg was, zonder dat ik ook maar een beetje hoofdpijn kreeg. Een volledige werkdag hield ik het alsnog niet vol, maar met de extra accu in de hoofdband tikte ik met gemak een uur of vier weg.

Ik merkte achteraf wel dat mijn ogen wat moe waren, doordat ik zo lang naar de schermen had gestaard. Bij een ouderwets computerscherm is dat minder een probleem, omdat ik daarbij makkelijker in de verte kan staren. Maar als ik in mixed reality ver weg kijk, tuur ik natuurlijk nog steeds naar mijn Quest-scherm.

Dag 4: Nog iets langer

Ik ontdekte dat Immersed een experimentele kabelfunctie heeft. Daarmee kun je met usb de bril aansluiten op je computer. Op die manier ontvang je dan je beeld. Wat betreft beeldkwaliteit en reactiesnelheid maakte dat weinig verschil. Die waren draadloos al prima, maar het zorgt wel voor een iets langere accuduur.

Ik had gehoopt dat ik de headset een hele dag achter elkaar kon gebruiken, maar helaas lukte dat niet. De stroomtoevoer van de laptop is niet krachtig genoeg om hem sneller te laden dan dat hij stroom verbruikt. Dat lukt trouwens de meeste acculaders op het moment nog niet bij de Quest 3. Op deze dag hield ik het een uur of vijf vol.

Dag 5: toch videobellen

Op de vrijdag had ik meerdere videovergaderingen met opdrachtgevers in mijn agenda staan. In theorie kunnen die gewoon in mixed reality. In Immersed kun je de webcam van je laptop gebruiken. Alleen dan kijkt de andere beller tegen jouw headset dragende kop aan. De app laat je ook een tweede, virtuele webcam installeren met een digitale avatar die meebeweegt met jouw mondbewegingen, een beetje alsof jouw gamepersonage in een Google Meet zit.

Allemaal prima opties, maar uiteindelijk koos ik het hazenpad en deed ik de bril tijdens vergaderingen af. Het voelde simpelweg te ongemakkelijk: alsof je die gozer bent met een Google Glass in de trein, waarvan iedereen denkt dat hij ze aan het filmen is.

Omdat ik het videobellen niet in mixed reality deed, kon de headset tijdens die vergaderingen opladen. Ik kon daardoor verspreid over de dag mijn schrijf- en onderzoekswerk volledig afkrijgen.

Immersed laat je een virtuele avatar maken.

Dag 6 en 7: gamen

De laatste twee dagen zeggen het minst over mijn productiviteitservaringen, want het weekend stond simpelweg in het teken van VR-games. Ik dook kerkers in bij Dungeons of Eternity en ik sprong tussen daken in Assassin’s Creed. Misschien wel de leukste ervaring was in Walkabout Mini Golf, waarin je online met anderen kunt midgetgolfen. Het voelt alsof je echt samen op de baan staat en een praatje maakt, de ultieme sociale ervaring in een game. De games zien er dankzij de nieuwe chip in Quest 3 mooier uit dan bij Quest 2. Het was kortgezegd indrukwekkend: alsof je serieuze pc-games op een zelfstandige bril speelt.

Dit najaar verscheen voor het eerst een volwaardige Assassin’s Creed-game voor virtual reality.

Terug naar mijn scherm

De conclusie: je kunt prima werken in mixed reality. Vooral toen ik Immersed had gekoppeld, kon ik alles doen wat ik normaal op een externe monitor doe. Ik miste geen belangrijke dingen. Een alternatieve hoofdband bleek wel essentieel om het een beetje comfortabel te maken, maar die was zo gekocht.

Ondanks deze ervaring keer ik toch terug naar mijn traditionele beeldscherm. Dat heeft vooral te maken met kleine punten. Het voelt bijvoorbeeld gek om geen oogcontact te maken als ik met iemand naast me probeer te praten. Daarnaast moest ik me continu zorgen maken over de accuduur, terwijl er naast mij een stopcontact zat. Een onnodige zorg die je bij een monitor niet hebt.

Wellicht is deze manier van werken over een paar jaar gangbaarder. Misschien wel met de bril van Apple; die heeft tenslotte van die gekke oogprojecties voorop. Daarmee kun je tenminste je collega’s weer rechtstreeks aankijken.

Natuurlijk is het belangrijk hoe een keuken eruitziet, maar het draait vooral om hoe je hem gebruikt. Een goede keuken sluit aan op jouw manier van koken en leven, met een logische indeling en keuzes die het dagelijks gebruik makkelijker maken. In dit artikel laten we zien hoe je stap voor stap tot een ontwerp komt dat echt bij je past – van de eerste schetsen tot het kiezen van werkbladen, apparatuur en grepen.

Begin bij de ruimte en je gewoontes

Voordat je nadenkt over frontjes en kleuren voor je nieuwe keuken, kijk je naar de ruimte die je hebt. Is het een dichte keuken of is hij open en loopt hij naadloos door in je woonkamer? Hoeveel wandlengte is beschikbaar? Waar zitten de ramen, deuren en aansluitpunten? Het helpt om de plattegrond van je keuken op schaal te tekenen. Nog beter: gebruik een digitale tool waarmee je je ontwerp meteen in 3D ziet (zie kader verderop).

Daarna kijk je naar je eigen kookgedrag. Sta je vaak uitgebreid te koken of wil je vooral snel en makkelijk eten kunnen maken? Heb je veel spullen die opgeborgen moeten worden of houd je het graag minimalistisch? De antwoorden op die vragen bepalen welke indeling het best werkt: een rechte wandopstelling, een hoek, een U-vorm of juist een kookeiland.

Let bij het indelen op de zogeheten werkdriehoek. Daarmee bedoelen we de afstand tussen kookplaat, spoelbak en koelkast. Die drie punten vormen samen het hart van je keuken. Hoe dichter deze drie bij elkaar liggen, hoe makkelijker en sneller je werkt. Je hoeft minder heen en weer te lopen en hebt alles onder handbereik.

De ideale werkhoogte

De ideale hoogte van een aanrecht hangt af van je lichaamslengte. Werk je te laag, dan moet je steeds voorover buigen. Werk je te hoog, dan gaan je schouders omhoog. Beide zijn vermoeiend. Daarom loont het om bij het samenstellen van je keuken stil te staan bij de juiste werkhoogte. Een handig uitgangspunt: als je rechtop staat met je armen gebogen in een hoek van 90 graden, dan ligt het werkblad ongeveer 10 tot 15 cm onder je ellebogen. Hieronder zie je een indicatie op basis van je lengte.

Let op: dit zijn richtlijnen. De beste hoogte bepaal je uiteindelijk door zelf even te testen wat prettig voelt – bijvoorbeeld op een instelbaar werkblad of in een showroom met verschillende hoogtes.

Hoeveel opbergruimte heb je nodig?

Gebruik je vaak pannen of bakvormen, dan heb je meer aan een paar brede lades dan aan een kast met planken. Je ziet in één oogopslag wat waar ligt, en je hoeft niet op je knieën om achter in het kastje iets te zoeken. Dat werkt net wat makkelijker – zeker als je dagelijks kookt. Zorg ook dat je je spullen straks logisch kunt verdelen. Het is handig om keukengerei bij de kookplaat op te bergen, schoonmaakspullen onder de spoelbak, en om je voorraad in een hoge kast of ladeblok te bewaren.

Nog iets om bij je ontwerp rekening mee te houden: laat voldoende ruimte over om kastdeuren te openen zonder dat ze elkaar raken. Ook is het prettig om rond het fornuis en de spoelbak minstens 90 centimeter loopruimte te hebben.

©Phurichai

Materialen en stijl: meer dan alleen smaak

Frontjes bepalen in grote mate de uitstraling van je keuken, maar het materiaal zegt ook iets over onderhoud en levensduur. Een gelakte keuken ziet er strak uit, maar is gevoeliger voor krassen en vingerafdrukken. Hout voelt warm aan, maar vraagt meer onderhoud. Kunststof of melamine is onderhoudsvriendelijk en budgetvriendelijk, maar minder duurzaam op de lange termijn.

Voor het werkblad is het goed om verder te kijken dan alleen uiterlijk. Composiet is sterk en makkelijk schoon te houden. Keramiek kan tegen hitte, maar is gevoelig voor harde klappen. Marmer en graniet hebben een unieke uitstraling, maar vereisen regelmatig onderhoud. Houd bij je keuze rekening met hoe je de keuken gebruikt en hoeveel tijd je aan schoonmaak en onderhoud wilt besteden.

Ook de grepen spelen een rol. Een greeploze keuken oogt strak, maar kan onpraktisch zijn als je snel iets wilt pakken. Met zichtbare grepen maak je het jezelf makkelijker – en kies je meteen een detail dat stijl en karakter toevoegt.

©Анастасия Купавц

Apparaten kiezen die bij je passen

Een keuken zonder apparatuur bestaat niet, maar de vraag is welke apparaten je nodig hebt – en hoe je ze slim plaatst. Veel mensen kiezen tegenwoordig voor een inductiekookplaat. Die werkt snel, is energiezuinig en makkelijk schoon te maken. Let wel op de aansluiting: sommige modellen werken op een gewoon stopcontact, maar krachtigere platen hebben een aparte 3-fasengroep nodig in de meterkast.

Belangrijker dan het type is de vraag hoeveel kookzones je nodig hebt. Kook je vaak met meerdere pannen tegelijk? Dan is een brede plaat met vijf of zelfs zes zones handig. Sta je meestal alleen eenpansgerechten te maken, dan volstaat een compactere uitvoering.

Bedenk of je een losse oven wilt, een combi-oven of een stoomoven. Denk na over het formaat en de plaatsing van je koelkast: vrijstaand of inbouw, met vriesvak of zonder. En vergeet de afzuiging niet. In een open keuken werkt een plafondunit of geïntegreerde afzuiging in het kookplaatblad vaak beter dan een klassieke afzuigkap aan de muur.

Bij de plaatsing geldt: apparaten die je vaak gebruikt, moeten makkelijk bereikbaar zijn. Een oven op ooghoogte voorkomt bukken. De vaatwasser naast de spoelbak scheelt heen en weer lopen. Kies je voor een Quooker of een losse kokendwaterkraan? Denk dan ook aan de benodigde ruimte voor het reservoir.

Van ontwerp naar uitvoering

Ben je tevreden met je ontwerp? Neem dan de tijd om alles nog één keer kritisch door te lopen. Kloppen de looproutes? Heb je voldoende werkruimte tussen kookplaat en spoelbak? Zit de oven op een prettige hoogte? Zijn alle opbergruimtes logisch ingedeeld? Kijk ook naar de plaats van je aansluitpunten: water, stroom en afzuiging moeten aansluiten op wat je hebt gepland.

Heb je je keuken in een 3D-tool ontworpen? Dan kun je die visualisatie gebruiken om een afspraak te maken met een adviseur of keukenwinkel. Samen kijk je dan of je ontwerp technisch haalbaar is en welke materialen en apparaten beschikbaar zijn. Pas als alles klopt – van de maatvoering tot de afwerking – is het tijd om je keuken echt te gaan bestellen.

Met een adviesprijs van 849 euro is de Nothing Phone (3) het duurste toestel dat dit jonge merk tot op heden heeft uitgebracht. Zelf presenteert Nothing dit model als een heus vlaggenschip, maar uit onze ervaring blijkt dat deze smartphone dat niveau niet helemaal haalt.

De Nothing Phone (3) voelt met zijn aluminium frame en matte afwerking degelijk aan, maar de glanzende transparante achterkant is wel besmettelijk voor vingerafdrukken. De telefoon heeft vier knoppen, inclusief de Essential Key van de Phone (3a) voor screenshots en spraaknotities. Qua ontwerp haal je de meest unieke smartphone van dit moment in huis. Nothing zet hoog in op esthetiek en verheft de doorgaans saaie achterkant tot een waar kunstwerk. Net als bij andere Nothing-toestellen is die tevens functioneel; zo is er onder meer een rode stip die oplicht zodra je gaat filmen.

De meest controversiële verandering is het verdwijnen van de kenmerkende Glyph-strips. Die zijn voor de gelegenheid vervangen door de Glyph Matrix, een klein monochroom schermpje rechtsboven op de achterzijde van het toestel. Dat matrixdisplay biedt meer functionaliteit dan de ledstrips op de voorgangers, zoals notificaties en spelletjes, maar mist de unieke uitstraling van de Glyphs op zijn voorganger. Vooralsnog zien we alleen potentie in dat extra schermpje. Ontwikkelaars moeten nog aan de bak met nuttige functies en games, want tot op heden is de functionaliteit dusdanig beperkt dat je het onderdeel alleen voor meldingen kunt gebruiken.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

De Essential Key zit onder de powerknop.

Op zich een prima scherm

Het scherm is redelijk op vlaggenschip-niveau. Het toestel heeft een oleddisplay van 6,67 inch met een hoge resolutie en een verversingssnelheid van 120 Hz. De (piek)helderheid is hoog genoeg voor gebruik in de zon, terwijl de kleurweergave zowel nauwkeurig als levendig is. Verder is er support voor HDR10+- en Ultra HDR-content. Helaas mist het scherm LTPO-technologie. Dat betekent dat de verversingssnelheid niet lager dan 30 Hz zakt bij statische content. In de praktijk kan dat de batterijduur negatief beïnvloeden.

De Nothing Phone 3 is de eerste telefoon die de Snapdragon 8s Gen 4-processor gebruikt. De chipset presteert vergelijkbaar met de Snapdragon 8 Gen 3, met lichte grafische verbeteringen en een hogere topsnelheid. Hoewel het toestel in dagelijks gebruik vlot aanvoelt en visueel intensieve games prima aankan, blijft de 8s Gen 4 in rauwe prestaties achter bij de nieuwste échte vlaggenschip-processors, zoals de Snapdragon 8 Elite. Potentiële kopers betwisten daarom of de Phone (3) 'flagship material' is of niet – maar bij normaal gebruik merk je geen vertragingen.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Voorbeeld van een Glyph Matrix-functie: het batterijniveau.

©Wesley Akkerman

Voorbeeld van een Glyph Matrix-functie: de tijd.

Warmteontwikkeling

Wat ook opvalt, is de warmteontwikkeling tijdens het gebruik. Het toestel kan namelijk flink opwarmen tijdens het uitvoeren van zwaardere taken, zoals bij het gamen. Dan kun je de telefoon bijna niet meer comfortabel vasthouden. Helaas een typisch Qualcomm-euvel dat we vaker tegenkomen. Verder is het zo dat de smartphone met een totaal vermogen van 5150 mAh qua accu ook wat achterloopt op zijn rivalen. Bij intensief gebruik moet je de telefoon soms eerder opladen dan je zou hopen. Bij normaal gebruik kom je er echter de dag wel mee door.

De Nothing Phone (3) draait op Nothing OS 3.5, gebaseerd op Android 15, en biedt een vloeiende, strakke interface met fijne, aanpasbare elementen en opvallende widgets. Net zoals op de Nothing Phone (3a) kom je ook hier de Essential Space tegen, een aparte sectie die screenshots opslaat en AI gebruikt om belangrijke informatie te extraheren en te organiseren, inclusief transcripties van spraakmemo's. Dat laatste gaat verrassend goed, met hier en daar een enkele typefout. Zo'n memo maak je snel aan door bijvoorbeeld de Essential Key ingedrukt te houden.

0,6x

1x

2x

Minder functies, maar wel uniek

Hoewel Nothing OS minder functies heeft dan sommige andere Android-skins, is het vrij van bloatware (erg belangrijk!) en legt het systeem de nadruk op een minimalistische, monochrome esthetiek. Dat maakt de software-omgeving daadwerkelijk anders dan je elders aantreft. Nothing belooft daarnaast vijf Android-upgrades en zeven jaar lang beveiligingspatches. Dat is een uitstekende score, meer dan gemiddeld, maar Nothing staat helaas niet bekend om de snelle uitrol van nieuwe softwareversies. Houd dus wat rekening met vertragingen op dat gebied.

Dat bewijst bijvoorbeeld de uitrol van Android 16. Die versie is reeds beschikbaar, maar de Nothing Phone 3 wordt geleverd met Android 15. Nu is het tegelijkertijd zo dat versie 16 echt nog maar net uit is, maar toch voelt dit aan als een gemiste kans. De upgrade moet echter voor het einde van het jaar verschijnen, dus daar kun je naar uitkijken. Verder heeft de nieuwe AI-zoekbalk nog een eigenaardigheid. Je kunt daarmee van alles opzoeken (apps, contacten, functies en meer), maar de Essential Space wordt daarin niet meegenomen.

3x

6x

6x

3x

Beste camera's tot nu toe, maar…

Verspreid over de achterkant tref je een veelzijdig camerasysteem aan. Dat bestaat uit drie sensoren van 50 megapixel: een hoofdcamera, een ultragroothoek- en een periscooplens. Daarmee zoom je tot 3x optisch in. Ook is er nog een selfiecamera van 50 megapixel. Alle camera's ondersteunen video-opnamen in 4K-kwaliteit bij 60 fps. Overdag leveren ze gedetailleerde foto's met levendige, accurate kleuren en een breed dynamisch bereik, hoewel er soms lichte oververzadiging optreedt en de sluitertijd wat beter kan.

De telelens presteert goed tot en met 6x inzoomen met behoud van helderheid en kleuren. Die lens is ook geschikt voor macro-opnames tot 10 centimeter. Over het algemeen vinden we dit de beste lenzen die Nothing tot nu toe aanbiedt, maar ook op dit vlak presteren concurrerende modellen beter. Vooral de Pixels en Galaxy's leveren betere kwaliteit bij weinig licht en snelle bewegingen. Nothings beeldverwerking zorgt gelukkig voor consistente kleuren over alle lenzen en voor goede diepte, maar de camera's kunnen dus nog verbetering gebruiken.

2x

1x

0,6x

Nothing Phone (3) kopen?

De Nothing Phone (3) streeft duidelijk naar onderscheid met zijn unieke ontwerp en het nieuwe Glyph Matrix-systeem, maar op cruciale punten blijft hij achter bij concurrenten in zijn prijsklasse. Hoewel de Snapdragon 8s Gen 4-processor echt wel vlot is voor dagelijks gebruik, blijft-ie op papier achter bij de concurrentie. Niet dat je al die snelheid per se nodig hebt (eerlijk is eerlijk: veel mobiele cpu's zijn echt overkill), maar die dingen gaan wel tellen als je een hogere prijs betaalt. Het helpt ook niet dat het toestel echt heet wordt onder hoge druk.

Ondanks een capabel camerasysteem presteert de Phone (3) onder uitdagende omstandigheden niet zo goed als je zou willen of verwachten. De batterijduur is adequaat, maar niet uitzonderlijk, en de usb-c-poort blijft steken op de oudere 2.0-standaard. Hoewel Nothing OS 3.5 een strakke en unieke software-ervaring biedt met langdurige updates, compenseren de software-extra's en het innovatieve Glyph-systeem de hardwarematige tekortkomingen niet voldoende om de Nothing Phone (3) een toptoestel te noemen, zeker niet gezien zijn prijskaartje van 850 euro.