Wanneer je als systeembeheerder te maken hebt met rechten van gebruikers, kun je allerlei restricties opleggen. Standaardgebruikers kunnen dan niet meer bepaalde Windows-onderdelen openen. Zo stel je restricties voor gebruikersaccounts in.

Er zijn tig beleidsregels beschikbaar in Windows. Het is aan jou om te beslissen welke restricties je zinvol vindt voor de beoogde gebruiker (of gebruikersgroep) en je doet er goed aan door alle items uit de Objecteditor te lopen. De Objecteditor kun je bereiken via Windows-toets+R en het commando gpedit.msc.

Toegang tot schijf ontzeggen

Klik daarvoor in de Objecteditor achtereenvolgens op Beheersjablonen / Windows-onderdelen / Bestandenverkenner. In het rechtervenster klik je op de kolomtitel Instelling zodat de bijhorende items alfabetisch geordend staan. Vervolgens dubbelklik je op De opgegeven stations verbergen in Deze computer.

In het dialoogvenster selecteer je de optie Ingeschakeld en kies je daarna de optie Beperken tot alleen stations A, B, C en D. De verleiding is misschien groot om maar meteen Alle stations beperken te kiezen, maar heb je bijvoorbeeld ‘virtuele stations’ voor de gebruikers gemaakt , dan zullen ook die stations niet langer beschikbaar zijn en dat is misschien niet de bedoeling.

Wanneer je deze beleidsregel uittest door je met het betreffende gebruikersaccount bij Windows aan te melden, dan zul je merken dat er in Windows Verkenner geen spoor meer is van de geblokkeerde stations. Echter, tik je in de adresbalk van Verkenner zelf iets in als E:\ dan krijg je alsnog toegang.

Dat valt gelukkig op te lossen: open opnieuw het item Bestandenverkenner in de Objecteditor, dubbelklik op Toegang tot stations via Deze computer verhinderen, schakel de optie in en kies ook hier Beperken tot alleen stations A, B, C en D. Ook deze achterdeur is nu netjes dicht.

©PXimport

Software-restricties

Je wilt wellicht voorkomen dat bepaalde gebruikers zomaar een of ander programma kunnen opstarten. Ook dat valt in te stellen via de Objecteditor. Open achtereenvolgens Gebruikersconfiguratie / Windows-instellingen / Beveiligingsinstellingen / Softwarerestrictiebeleid.

Initieel blijken er nog geen beleidsregels ingesteld, maar dat kan alsnog wanneer je Softwarerestrictiebeleid met de rechtermuisknop aanklikt en Nieuwe softwarerestrictiebeleidsregels selecteert. Vervolgens open je het onderdeel Beveiligingsniveaus en dubbelklik je op Niet toegestaan en op Als standaard instellen. Bevestig met Ja en met OK.

Op dit moment is het voor de betreffende gebruiker (of gebruikersgroep) niet langer mogelijk nog een applicatie op te starten, behalve dan voor de ingestelde uitzonderingen. Die vind je terug in het linkervenster bij het item Extra regels. Wanneer je dit item opent, dan zie je in het rechtervenster twee paden: de mappen %systemroot% (doorgaans is dat \Windows) en \Program Files. Alleen toepassingen die zich in deze mappen of in submappen ervan bevinden, zijn nog toegelaten.

Om een medegebruiker of bezoeker makkelijk toegang te verschaffen tot een programma in een van de geautoriseerde mappen, zorg je het best voor een snelkoppeling naar die toepassing op zijn bureaublad (lees: in de map c:\Users\<accountnaam>\Desktop).

©PXimport

Windows Store, opdrachtprompt en configuratiescherm

We kunnen ons er iets bij voorstellen dat je bepaalde gebruikers of bezoekers de toegang tot apps uit de Microsoft Store wilt verbieden. Ook dat kan via de Objecteditor. Kies hier achtereenvolgens Gebruikersconfiguratie / Beheersjablonen / Windows-onderdelen / Store. Dubbelklik in het rechtervenster op De Store-applicatie uitschakelen, selecteer Ingeschakeld en bevestig je keuze.

Verder, wil je vermijden dat een bezoeker naar de opdrachtprompt gaat, dan open je Beheersjablonen / Systeem, dubbelklik je in het rechtervenster op Toegang tot de opdrachtprompt voorkomen en kies je ook hier de optie Ingeschakeld, waarna je je keuze bevestigt. Net eronder zie je trouwens het item Toegang tot registerbewerkingsprogramma’s verhinderen aan. Ook deze functie laat zich op dezelfde manier uitschakelen.

Wellicht verbied je ook liever de toegang tot het Windows Configuratiescherm: deze optie vind je terug bij Beheersjablonen / Configuratiescherm. In de rubriek Beheersjablonen / Windows-onderdelen vind je ook nog allerlei beleidsregels terug voor de browsers Internet Explorer en Microsoft Edge.

Heb je bij Beheersjablonen een hele rist restricties ingesteld, dan loop je natuurlijk wel het risico dat je niet meer weet welke je precies hebt geactiveerd. Daar is min of meer een oplossing voor: open de onderste rubriek bij Beheersjablonen (Alle instellingen) en klik de kolomtitel Status aan: je krijgt nu een mooi overzicht van de ingeschakelde restricties.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.