Beveiligingsexperts hebben ernstige kwetsbaarheden in processors van Intel, AMD en ARM gevonden waardoor gevoelige informatie als wachtwoorden gestolen kunnen worden. De bugs in het ontwerp van de processors hebben de namen Meltdown en Spectre gekregen.

Beveiligingsonderzoekers hebben twee soorten kwetsbaarheden in moderne processors ontdekt en deze namen Meltdown en Spectre meegegeven. De onderzoekers hebben papers over zowel Meltdown (pdf) als Spectre (pdf) gepubliceerd.

Kwetsbaarheden

Meltdown dat ook bekendstaat als CVE-2017-5754 is alleen van toepassing op Intel-processors en is een bug in de in Intel-processors gebruikte techniek speculative excecution. Hiermee proberen processors te voorspellen welke instructies mogelijk in de toekomst uitgevoerd worden en deze instructies voor tijdswinst alvast uit te voeren. De bug zorgt ervoor dat de isolatie tussen gebruikersapplicaties en het besturingssysteem doorbroken kan worden waardoor programma’s toegang hebben tot het kernelgeheugen van het besturingssysteem. Hierdoor hebben programma’s in het geheugen toegang tot informatie die niet toegankelijk zou moeten zijn zoals wachtwoorden.

De tweede ontdekte kwetsbaarheid Spectre, die ook bekendstaat als CVE-2017-5753 en CVE-2017-5715, is aanwezig in processors van Intel, AMD en ARM. Niet alleen computers, maar ook mobiele apparaten als smartphones en tablets worden getroffen door Spectre. De kwetsbaarheid maakt net als Meltdown gebruik van speculative execution. Spectre stelt applicaties in staat om informatie uit het geheugen van andere applicaties uit te lezen. Spectre is volgens beveiligingsonderzoekers lastiger om uit te buiten, maar is tegelijkertijd ook lastiger op te lossen.

Voor zover bekend zijn zowel Meltdown als Spectre nog niet in het wild misbruikt. Wel zijn de kwetsbaarheden in zogenoemde proof of concepts door bijvoorbeeld onderzoekers van Google aangetoond. Behalve voor individuele systemen hebben de kwetsbaarheden ook invloed op bijvoorbeeld cloudproviders waarbij verschillende gebruikers één processor delen. In theorie zou data van een andere gebruiker gestolen kunnen worden.

Patches

Fabrikanten werken momenteel aan oplossingen voor Meltdown en Spectre. Voor Linux-besturingsystemen is inmiddels een update voor Meltdown beschikbaar. Ook voor macOS is inmiddels een update tegen Meltdown beschikbaar.

Microsoft heeft vandaag beveiligingsupdates voor Windows 7, 8.1 en 10 vrijgegeven die systemen beschermt tegen Meltdown. Op Windows 10 worden deze updates automatisch uitgerold, terwijl de patch op Windows 7 en 8.1 vooralsnog handmatig geïnstalleerd moet worden. Microsoft meldt dat sommige antivirusproducten niet compatibel zijn met de patch die Meltdown verhelpt. In een Google-spreadsheet kun je precies zien welke antivirussoftware compatibel is. De beveiligingsupdates worden daarom alleen geïnstalleerd op systemen waarop compatibele antivirussoftware staat. Microsoft heeft een PowerShell-script gemaakt waarmee je na installatie kunt controleren of de kwetsbaarheid is opgelost.

De patches zouden de prestaties van een processor wel verlagen, afhankelijk van de toepassing kan een processor 5 tot 30 procent langzamer worden. Mogelijk zijn voor een sluitende beveiliging ook firmwarepatches voor je systeem noodzakelijk. Spectre is lastiger op te lossen en hier zijn nog geen patches voor beschikbaar.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.