Er zijn verschillende manieren om meerdere besturingssystemen op één pc te installeren en een multiboot-configuratie is er daar een van. Zo’n opzet is helaas complex, lastig en weinig flexibel. Met een virtualisatietool als Workstation Pro werkt dit eleganter en het is nu bovendien helemaal gratis voor persoonlijk gebruik.

Wil je graag met een of meer Linux-distributies aan de slag of experimenteren met bijvoorbeeld een Windows-servereditie, dan zijn er verschillende mogelijkheden. Als het gebruik van meerdere computers geen optie is en de installatie van verschillende besturingssystemen elk op een aparte fysieke partitie (dual- of multiboot) je onaantrekkelijk lijkt – dat is begrijpelijk – dan is virtualisatie een logische keuze. Hierbij installeer je elk besturingssysteem in een afzonderlijke virtuele machine (VM), samen met de gewenste applicaties. Deze VM gebruikt de fysieke bronnen van je pc (het hostsysteem). Een VM beschikt over virtuele apparaten met vergelijkbare functionaliteit als fysieke hardware, maar biedt betere portabiliteit, beheersbaarheid en veiligheid.

Dankzij virtualisatie draai je eenvoudig meerdere besturingssystemen naast elkaar.

1 Hypervisors

De software die een VM beheert, heet een VM-manager of hypervisor. We onderscheiden twee hoofdtypes: type 1 (native of bare-metal) draait rechtstreeks op de hardware van de host, terwijl type 2 (hosted) boven op een bestaand besturingssysteem draait. Bekende type1-hypervisors zijn VMware ESXi (niet langer gratis) en Microsoft Hyper-V (ingebouwd in Windows Professional en hoger). Populaire type2-hypervisors zijn Oracle VM VirtualBox en (voor macOS) Parallels Desktop.

Toegegeven, type1-hypervisors gaan efficiënter om met de beschikbare bronnen en presteren beter doordat ze directe toegang tot de hardware hebben. Minder tussenlagen betekent ook minder aanvalsvectoren, wat de veiligheid ten goede komt. De installatie en het beheer zijn helaas complexer, wat deze hypervisors vooral geschikt maakt voor bedrijfsomgevingen. In dit artikel focussen we ons uitsluitend op een type2-hypervisor, omdat deze eenvoudiger te installeren en te gebruiken is.

Een type1-hypervisor (rechts) draait rechtstreeks op de hardware, zonder tussenliggend besturingssysteem.

2 Workstation Pro

Oracle VM VirtualBox is waarschijnlijk de populairste type2-hypervisor, omdat deze gratis en opensource is. Ook gratis voor persoonlijk gebruik is VMware Workstation Player, maar producent VMware (onderdeel van Broadcom) heeft dit onlangs vervangen door het meer professionele Workstation Pro, dat je voor niet-commercieel gebruik nu zonder beperkingen gratis kunt gebruiken. Voor macOS is er een vergelijkbare applicatie, VMware Fusion Pro, die nu eveneens gratis is voor persoonlijk gebruik.

In dit artikel richten we ons op het krachtige en flexibele Workstation Pro (versie 17.x). Extra functies die niet beschikbaar waren in Workstation Player zijn onder meer: meerdere VM’s tegelijk draaien, snapshots maken, VM’s klonen en virtuele netwerken configureren. Redenen genoeg dus om kennis te maken met Workstation Pro.

Workstation Pro: een krachtige hypervisor, nu ook gratis voor persoonlijk gebruik.

3 Systeemeisen

Workstation Pro is beschikbaar voor Linux en Windows. Wij installeerden dit op zowel Windows 11 Home als Pro, maar het kan ook op Windows 10 64 bit.

Voldoende geheugen is in elk geval nodig voor een vlotte werking: reken op minimaal 8 GB intern geheugen op de host. Tevens moet hardwarevirtualisatie zijn ingeschakeld. Dit controleer je snel vanuit het Taakbeheer (druk op Ctrl+Shift+Esc): ga naar Prestaties, klik op Processor in de linkerzijbalk en check of er Ingeschakeld staat bij Virtualisatie. Zo niet, dan moet je dit nog inschakelen in het UEFI/BIOS, bij een instelling als Intel VT-x, AMD-V, Virtualization Technology of Advanced CPU Configuration. Raadpleeg indien nodig je systeemhandleiding. Heb je dit voor elkaar, dan kun je in principe aan de slag.

Zorg dat hardware virtualisatie is ingeschakeld op je systeem.

4 Registratie

Om de gratis versie van Workstation Pro te downloaden en gebruiken, moet je je registreren op https://support.broadcom.com. Dit heeft de eerste keer wel wat voeten in de aarde: klik rechtsboven op Register, vul je e-mailadres en de captcha in, druk op Next en voer de verificatiecode uit het ontvangen e-mailbericht in. Klik op Verify & Continue en vul de gevraagde gegevens in, zoals naam en wachtwoord. Bevestig met CreateAccount. Klik rechtsboven op Login om je aan te melden met je e-mailadres en wachtwoord.

Klik vervolgens linksboven op Software / VMware Cloud Foundation / MyDownloads. Vul in de zoekbalk workstation in en klik op VMware Workstation Pro. Selecteer VMware Workstation Pro 17.0 for Personal Use (Windows) en kies de recentste release, in ons geval 17.5.2. Selecteer I agree to termsand conditions en klik op het wolkicoontje om het exe-bestand (618 MB) te downloaden.

De eerste keer vraagt de dienst om extra informatie, zoals je adresgegevens. Vul deze in (met echte dan wel nepgegevens), selecteer I Agree en klik op Submit. Mogelijk moet je nu nogmaals de gewenste software selecteren, waarna je via het wolkicoontje de download eindelijk kunt voltooien.

Zorg dat je de juiste software en versie downloadt.

5 Installatie

Start de installatie met een dubbelklik op het gedownloade exe-bestand. Een wizard verschijnt. Druk op Next, accepteer de licentieovereenkomst en druk opnieuw op Next. Afhankelijk van je systeeminstellingen kan er een bericht verschijnen dat het Windows Hypervisor Platform moet worden ingeschakeld. Gebruik je Hyper-V-functies in Windows en wil je mogelijke compatibiliteitsproblemen vermijden, dan zet je best een vinkje bij Install Windows Hypervisor Platform (WHP) automatically. In het andere geval haal je het vinkje weg. Klik op Next, zodat je het installatiepad kunt instellen.

Eventueel plaats je een vinkje bij Enhanced Keyboard Driver, wat in sommige gevallen een betere toetsenbordmapping en -integratie oplevert. Laat het andere vinkje gerust staan en klik op Next. In het daaropvolgende venster kun je het vinkje weghalen bij Join the VMware CustomerExperience Improvement Program. Klik op Next (2x) en rond af met Install en Finish. Wellicht is nu een herstart van je systeem vereist.

Voor compatibiliteit tussen Workstation Pro en Hyper-V-functies installeer je ook WHP: het Windows Hypervisor Platform.

6 Voorkeuren

De eerste keer dat je Workstation Pro opstart, verschijnt een venster waarin je een licentiesleutel kunt invullen, maar wij kiezen hier voor Use VMware Workstation 17 for Personal Use. Klik op Continue en Finish, waarna het hoofdvenster van de applicatie verschijnt, standaard met het tabblad Home geopend.

Hoewel de knop Create a New Virtual Machine verleidelijk oogt, is het goed om eerst Edit / Preferences te openen. Hier vind je veel opties. In de rubriek Workspace bepaal je via Browse waar je de virtuele machines standaard wilt installeren. Kies een locatie met voldoende vrije schijfruimte (een enkele VM kan snel tientallen GB in beslag nemen) en uit prestatie-overwegingen bij voorkeur niet op een netwerkshare. De optie Default hardware compatibility staat standaard ingesteld op Workstation 17.5.x, wat je het best zo laat, tenzij je bijvoorbeeld VM’s van een oudere installatie gebruikt.

We raden je aan alvast door alle rubrieken te bladeren, hoewel niet alle opties meteen relevant zullen zijn. Bij Hot Keys bijvoorbeeld kun je de sneltoetsen aflezen (en desgewenst aanpassen) waarmee je uit de omgeving van een VM ontsnapt (standaard Ctrl+Alt) en waarmee je in volledig scherm kunt werken (standaard Ctrl+Alt+Enter). Bevestig eventuele aanpassingen met OK.

Bekijk alvast welke opties je zoal kunt instellen. Dit komt naderhand zeker nog van pas.

7 Schijf voorbereiden

Tijd om een eerste VM te installeren. We gebruiken hiervoor een bestaand virtueel hardeschijfbestand, zoals deze vaak online te vinden zijn. Zo’n bestand (extensie .vmdk in VMware) bevat gegevens zoals het besturingssysteem, applicaties en gebruikersgegevens. Afhankelijk van de configuratie kan een virtuele schijf overigens meerdere vmdk-bestanden bevatten.

Een handige site met virtuele hardeschijfbestanden is www.osboxes.org. Klik op VM IMAGES en selecteer VMware Images. Hier kun je uit meer dan zestig Linux-distributies kiezen. Kies de gewenste distributie en release uit en download het bijbehorende VMware-schijfbestand. Zodra je het archief uitpakt, verschijnt het vmdk-bestand.

Om dit bestand om te zetten in een volwaardige VM heb je ook een configuratiebestand nodig (extensie .vmx). Dit bestand bevat instellingen zoals geheugen, aantal virtuele cpu’s, netwerkconfiguratie en informatie over welke virtuele schijf (vmdk-bestanden) de VM gebruikt. Dit verkrijg je als volgt: klik in Workstation Pro op Create a New Virtual Machine en selecteer Typical(recommended). Druk op Next en kies I will install the operating system later, zodat de VM initieel met een lege virtuele harde schijf wordt aangemaakt. Klik op Next en kies Linux bij Guest operating system. Bij Version selecteer je de juiste distributie, zoals CentOS 64-bit of Ubuntu 64-bit. Druk op Next, vul een Virtual machine name in en stel een geschikte locatie in. Klik op Next, stel Maximum disk size (GB) tijdelijk in op 1, kies Store virtual disk as a single file en bevestig met Next. Rond af met Finish.

De lege tijdelijke schijf van 1 GB vervangen we later door het echte vmdk-bestand.

8 Schijf koppelen

De VM verschijnt nu bovenaan de lijst, maar zonder de gegevens in het vmdk-bestand valt er niets mee aan te vangen. We koppelen de VM daarom aan het gedownloade vmdk-bestand. Selecteer de VM en klik op Edit virtual machine settings. Kies Hard Disk (SCSI) en verwijder de lege tijdelijke schijf door op Remove te klikken. Klik daarna op Add, kies HardDisk en druk op Next. Laat het aanbevolen schijftype (waarschijnlijk SCSI) staan en klik opnieuw op Next. Selecteer Use an existing virtual disk, klik op Next en verwijs via Browse naar het gedownloade vmdk-bestand. Bevestig met Openen en Finish.

In het volgende venster kies je KeepExisting Format indien gevraagd. Sluit het configuratievenster af met OK, selecteer je VM en klik op Power on this virtual machine. Als alles goed is, verschijnt even later het Linux-aanmeldvenster met osboxes.org als gebruikersnaam (het standaardwachtwoord is eveneens osboxes.org, in qwerty-lay-out). Met Ctrl+Alt geef je de controle weer terug aan je hostsysteem.

Ubuntu is met succes virtueel geïnstalleerd.

9 Iso-bestand

Vanaf de volgende paragraaf vertellen we hoe je een VM daadwerkelijk gebruikt en beheert. Eerst leggen we uit hoe je een VM maakt zonder een kant-en-klaar vmdk-bestand. In dit geval start je met een schijfkopiebestand (meestal met extensie .iso). Dit bestand is een exacte kopie van een (optische) installatieschijf, en bevat alle gegevens en de structuur van de originele schijf, zoals mappen, bestanden en bestandssysteeminformatie. Zulke iso’s zijn onder meer te vinden op de officiële websites van Linux-distributies of op verzamelsites zoals www.distrowatch.com. Windows-iso’s (zonder activering beperkt in tijd) vind je op de Microsoft-website.

Distrowatch staat vol met allerlei schijfkopiebestanden van Linux-distributies.

10 Windows-installatie

Wij nemen hier Windows 11 als voorbeeld. Kies Create a New Virtual Machine en selecteer Typical(recommended). Kies Installerdisc image file (iso). Verwijs met Browse naar het gedownloade iso-bestand en klik op Next. Stel de gewenste naam en locatie in en klik weer op Next. Bij Choose EncryptionType selecteer je gerust Only the files needed to support a TPM are encrypted […].

Vul een wachtwoord in (2x). Laat het vinkje bij Remember this password on this machine inCredential Manager staan. Klik op Next en stel de virtuele schijfgrootte in op bijvoorbeeld 80 GB. Zorg dat er geen vinkje staat bij de optie Allocate all disk space now om te vermijden dat deze ruimte meteen volledig wordt gereserveerd. Selecteer wel Store virtual disk as a single file. In het volgende venster verwijder je het vinkje bij Power on this virtual machine after creation en rond af met Finish.

Je VM wordt nu toegevoegd aan je VM-bibliotheek. Klik met rechts op de VM en kies Settings om te controleren of alle onderdelen correct zijn ingesteld. Je ziet hier onder meer opties als Network Adapter (NAT) en Trusted Platform Module.

Als alles er goed uitziet, klik dan op Power on this virtual machine. Zodra Press any key to boot from CDor DVD verschijnt, druk je snel op enkele willekeurige toetsen om de Windows-installatieprocedure te starten. Eventueel kies je hier Ik heb geen productcode. Na afloop en enkele automatische reboots kun je met je virtuele Windows-machine aan de slag.

Links: de setup van de virtuele Windows; rechts: de virtuele hardware van de vm.

11 VM-gebruik

Zoals aangegeven kun je meerdere VM’s tegelijk starten, zolang er voldoende systeembronnen op je host beschikbaar zijn. Elke VM opent dan op een apart tabblad. Een VM laat zich bedienen zoals een fysieke installatie, maar er zijn enkele extra functies beschikbaar. Vanuit de knoppenbalk bovenaan via het menu VM of vanuit het contextmenu van een actieve VM kun je je VM afsluiten (Power / Power off) of de huidige sessie stopzetten (Suspend) en later weer hervatten.

Met Capture Screen stuur je een schermafbeelding van het virtuele systeem naar het klembord van je host. Er is ook een knop waarmee je de toetscombinatie Ctrl+Alt+Del naar het virtuele systeem kunt sturen.

Bij virtuele Windows-installaties kun je de prestaties en sommige muis- en videofuncties optimaliseren. Meld je aan bij je virtuele systeem, klik met rechts op de VM-naam en kies Install VMware Tools. Gebeurt er niets, druk dan in je VM op Windows-toets+R, voer D:\setup.exe uit en volg de verdere instructies. Dit proces kan even duren.

Je kunt een virtuele machine pauzeren, afmelden en (netjes of abrupt) afsluiten.

12 VM-beheer

Een VM is ideaal voor experimenten zonder risico het systeem te beschadigen. Maak dan eerst een snapshot van het systeem. Vanuit het VM-menu kies je Snapshot / Takesnapshot, vul een naam en beschrijving in, en bevestig met Take snapshot. Je kunt later meer snapshots nemen of dit automatiseren via Settings van je VM, op het tabblad Options bij AutoProtect. Om terug te keren naar een specifiek snapshot kies je in het menu VM de optie Snapshot / Snapshot Manager, selecteer je het gewenste snapshot en kies je Go To. Bevestig met Yes.

In het tabblad Options van het venster Virtual Machine Settings vind je nog andere nuttige functies, zoals Shared Folders, die je kunt inschakelen na de installatie van VMware Tools. Via de Add-knop kun je specifieke locaties op je hostsysteem toegankelijk maken voor je VM, maar je doet dit op eigen risico.

Je kunt ook een kloon maken van een (afgesloten) VM om deze makkelijk naar Workstation Pro op een andere fysieke machine te verplaatsen. Open het menu VM en kies Manage / Clone. Kies Volgende en geef aan of je de huidige status van je VM of een te selecteren snapshot wilt klonen. Je kiest het best Create a full clone en geeft dan een naam en locatie op. Dit creëert een vmdk-bestand dat je elders kunt gebruiken.

Voor nog geavanceerdere mogelijkheden van Workstation Pro kun je de pdf-handleiding van 369 pagina’s raadplegen.

Als het moet, kun je mappen op de host ook vanuit je virtuele machine benaderen.

Voor veel mensen is hun e-mailprogramma nog altijd het belangrijkste digitale hulpmiddel, maar lang niet iedereen haalt alles eruit. En dat kost tijd. Veel handmatig terugkerende taken kun je automatiseren. Of het nu gaat om het sorteren van berichten, het opstellen van standaardantwoorden of het plannen van verzendtijden: over al deze opties beschikt jouw mailprogramma al.

Misschien vind je dit ook interessant: 10 e-mailhacks: van overvolle inbox naar opgeruimd staat netjes

Een overvolle inbox leidt niet alleen tot stress, maar kost ook veel tijd bij het zoeken naar belangrijke berichten. Door slimme filters in te stellen, komt daar verandering in. Filters zorgen ervoor dat binnenkomende e-mails automatisch worden gesorteerd, gelabeld of doorgestuurd op basis van door jou bepaalde criteria.

In Gmail vind je deze functie via het tandwielpictogram rechtsboven. Klik op het radertje voor instellingen en daarna op Alle instellingen bekijken. Ga vervolgens naar het tabblad Filters en geblokkeerde adressen. Kies voor Nieuw filter maken.

In Outlook vind je vergelijkbare mogelijkheden via het menu met het radertje en het tabblad E-mail. Klik op Regels en dan op Nieuwe regel toevoegen. In Apple Mail ga je naar Mail in de menubalk, kies je voor Instellingen en klik je op het tabblad Regels.

Opgeruimd staat netjes

Het instellen van een effectieve filter begint met het bepalen van je specifieke behoeften. Wil je bijvoorbeeld alle berichten van je team in een aparte map verzamelen? Stel dan een filter in dat zoekt naar e-mailadressen met het domein van je bedrijf en deze automatisch verplaatst naar een speciale teammap.

Voor frequente nieuwsbrieven kun je een filter maken dat alle e-mails met 'nieuwsbrief' in de onderwerpregel naar een toegewezen map verplaatst. Een praktische toepassing is het automatisch labelen van e-mails waarin bepaalde projectcodes voorkomen. Als je bijvoorbeeld werkt aan 'Project Phoenix', kun je een filter instellen dat alle e-mails met deze term in het onderwerp of de inhoud voorziet van een specifiek label of verplaatst naar de projectmap. Experimenteer met verschillende filtercriteria om te ontdekken welke combinatie het beste werkt voor jouw specifieke workflow.

Handtekeningen

Handtekeningen doen meer dan alleen contactgegevens weergeven; ze kunnen dynamische informatie bevatten die automatisch wordt aangepast op basis van de ontvanger of het tijdstip. In Outlook ga je naar Bestand / Opties / E-mail / Handtekeningen om geavanceerde handtekeningen te maken. Gmail-gebruikers vinden deze functie onder Instellingen / Algemeen / Handtekening. Apple Mail biedt handtekeningopties via Mail / Instellingen / Handtekeningen.

Een fijne functie is het gebruik van voorwaardelijke handtekeningen. In Outlook kun je bijvoorbeeld verschillende handtekeningen maken en deze koppelen aan specifieke e-mailaccounts of zelfs aan bepaalde ontvangers. Zo kun je een formele handtekening gebruiken voor externe communicatie en een informelere voor interne berichten. De variabelen in Outlook (zoals %Company% of %Phone%) worden automatisch gevuld met informatie uit je profiel, wat zorgt voor consistentie en tijdsbesparing bij het onderhouden van je contactinformatie.

Overweeg om html-elementen toe te voegen aan je handtekening voor een professionelere uitstraling. Voeg bijvoorbeeld een gepersonaliseerde afspraaklink toe die rechtstreeks naar je agenda verwijst, zodat ontvangers met één klik een vergadering kunnen plannen. Of integreer een dynamische banner die je nieuwste producten of diensten promoot. Ook kun je informatieve links naar veelgestelde vragen of kennisartikelen opnemen, wat het aantal routinevragen in je inbox kan verminderen. Zorg er wel voor dat je handtekening niet te groot of afleidend wordt – houd het professioneel en functioneel.

Uitgestelde verzending

Het timen van e-mails kan heel belangrijk zijn voor de effectiviteit ervan. De functie voor uitgestelde verzending stelt je in staat om e-mails voor te bereiden wanneer het jou uitkomt, maar ze te laten bezorgen op een ander moment. In Gmail activeer je deze functie tijdens het opstellen van een bericht door op het kleine driehoekje naast de knop Verzenden te klikken en Verzenden plannen te selecteren. Vervolgens kun je een specifieke datum en tijd kiezen of een van de voorgestelde tijdstippen selecteren.

Outlook-gebruikers kunnen een vergelijkbare functie vinden in het Opties-tabblad tijdens het opstellen van een e-mail. Klik op Verzenden plannen en specificeer wanneer het bericht moet worden verzonden. In Apple Mail klik je ook op het pijltje naast de verzendknop, en vervolgens op Stuur later. Het inplannen van mails is meer dan alleen een technische truc; het is een strategisch communicatiemiddel.

E-mailsjablonen

Het herhaaldelijk typen van vergelijkbare e-mails is een verborgen productiviteitsdief. E-mailsjablonen bieden een elegante oplossing voor dit probleem. In Gmail kun je sjablonen instellen door eerst Geavanceerde instellingen te activeren. Ga naar Instellingen / Geavanceerd en schakel Templates in. Tijdens het opstellen van een e-mail kun je nu via de drie puntjes rechtsonder kiezen voor Templates / Concept opslaan als sjabloon. Bij toekomstig gebruik selecteer je simpelweg het gewenste sjabloon via hetzelfde menu.

Outlook-gebruikers kunnen sjablonen maken door een nieuwe mail te openen, naar Invoegen / Apps / Mijn sjablonen te gaan en op + Sjabloon te klikken. In Apple Mail kun je werken met tekstfragmenten via de ingebouwde tekstvervanging van macOS. Ga naar Systeeminstellingen / Toetsenbord / Tekst en voeg daar je veelgebruikte tekstfragmenten toe met bijbehorende snelkoppelingen.

Herinneringen

Een van de meest onderschatte functies in e-mailprogramma's is de mogelijkheid om automatische herinneringen in te stellen voor berichten waarop je een antwoord verwacht. In Outlook kun je een bericht markeren voor opvolging door op de Opvolgen-vlag te klikken in een geopend bericht. Door met de rechtermuisknop op deze vlag te klikken, kun je een specifieke herinneringsdatum instellen en zelfs aangeven dat je een herinnering wilt ontvangen als je geen antwoord hebt gekregen.

Gmail-gebruikers kunnen de Snooze-functie inzetten om berichten tijdelijk te verbergen en op een later tijdstip weer te laten verschijnen. Klik met de rechtermuisknop op een bericht en selecteer Snoozen. Vervolgens kun je kiezen wanneer het bericht weer in je inbox moet verschijnen.

Voor Apple Mail-gebruikers biedt de ingebouwde Herinnering-functie vergelijkbare mogelijkheden. Selecteer een bericht, klik rechts en kies Herinnering. Vervolgens kun je aangeven wanneer je aan dit bericht herinnerd wilt worden.

Productiever

De functies die we in dit artikel hebben besproken, vormen slechts het topje van de ijsberg als het gaat om de verborgen mogelijkheden van je e-mailprogramma. Door filters en regels in te stellen, creëer je een inbox die automatisch sorteert en prioriteiten stelt. Slimme handtekeningen zorgen voor consistente, professionele communicatie, terwijl uitgestelde verzending garandeert dat je berichten op het optimale moment aankomen.

Met sjablonen elimineer je het repetitieve typewerk en dankzij geautomatiseerde follow-ups blijft geen enkele belangrijke e-mail onbeantwoord. Deze functies werken samen om je dagelijkse e-mailroutine drastisch te versnellen en je communicatie te professionaliseren. Door nu tijd te investeren in het ontdekken en instellen van deze verborgen e-mailkrachten, win je in de toekomst uren aan productieve tijd terug. Die tijd kun je besteden aan echt waardevol werk in plaats van aan het beheren van je inbox.

Afgelopen jaar hebben Kieskeurig.nl en ID.nl de beste televisies laten testen door expert Eric Beeckmans. Met Black Friday om de hoek en daarna al weer de feestdagen in het verschiet, is dit het moment om zo'n televisie voor een mooie prijs in de wacht te slepen. Bekijk snel alle gesteste tv's met de linkjes naar de goedkoopste winkels!

Panasonic TV‑55Z90BE6 - Score 9/10

De Panasonic TV‑55Z90BE6 gebruikt een Master OLED Pro‑paneel, waardoor beelden met hoge piekhelderheid, fraaie kleuren en veel detail worden getoond. Alle HDR‑formaten worden ondersteund en de fabriekskalibratie is uitstekend. De tv bevat een goede geluidssectie en een draaibare voet. De prijs ligt echter hoog en in België ontbreken een aantal apps. DTS‑decodering wordt niet ondersteund.

Pluspunten
Zeer goede piekhelderheid, mooie kleuren en goede bewegingen dankzij Master OLED Pro en goede kalibratie
Handige draaibare voet en degelijk geluid

Minpunten
Geen DTS‑ondersteuning
Gebrek aan lokale smart‑tv‑apps (vooral in België)

Lees de volledige review

LG OLED65C54LA - Score 8/10

De LG OLED65C54LA is een kleine update van LG’s populaire C‑serie. Het paneel biedt betere piekhelderheid en een uitstekende fabriekskalibratie. De tv ondersteunt Dolby Vision en HDR10, en dankzij vier HDMI 2.1‑poorten is hij geschikt voor gamen. WebOS 25 reageert snel en LG belooft vijf jaar software‑updates, maar de startpagina bevat advertenties. Daarnaast ontbreken HDR10+ en DTS‑ondersteuning.

Pluspunten
Hoge piekhelderheid en uitstekende HDR‑beelden met brede kijkhoek
Vier HDMI 2.1‑poorten met sterke gamingfuncties; goede fabriekskalibratie

Minpunten
Advertenties in het WebOS‑startscherm
Geen HDR10+‑ of DTS‑ondersteuning

Lees de volledige review

Samsung The Frame Pro (2025) - Score 7/10

De Samsung The Frame Pro combineert een mat QLED‑scherm met een draadloze One Connect‑box. De matte coating voorkomt reflecties en de helderheid is verbeterd ten opzichte van eerdere Frames, maar de contrastweergave blijft achter bij andere topmodellen. De draadloze box verhoogt de input‑lag voor gamers, terwijl de micro‑HDMI‑ingang dit probleem oplost maar minder praktisch is. Het toestel heeft een slank design met verwisselbare lijsten en ondersteunt AirPlay 2 en Google Cast. De prijs is hoger dan die van de gewone Frame.

Pluspunten
Mat scherm met goede piekhelderheid en slank design; bijpassende lijsten en One Connect‑box
Vijf HDMI 2.1‑poorten, uitgebreide smart‑software en zeven jaar updates

Minpunten
Beperkte verbetering van contrast; geluid blijft middelmatig
Input‑lag via de draadloze box; geen Dolby Vision of DTS

Lees de volledige review

Sony Bravia 8 II K‑65XR8M2 - Score 8/10

De Sony Bravia 8 II K‑65XR8M2 levert een indrukwekkend beeld met veel detail, goede schaduwwerking en sterke beeldverwerking. De OLED‑tv ondersteunt Dolby Vision en gebruikt Google TV, maar heeft slechts twee HDMI 2.1‑poorten (maximaal 4K @ 120 Hz) en haalt een iets lagere piekhelderheid dan concurrenten. Dankzij het Acoustic Surface‑audiosysteem klinkt hij beter dan veel platte tv’s en Sony Pictures Core biedt toegang tot films.

Pluspunten
Zeer goede beeldverwerking met mooie schaduwdetails en groot kleurbereik
Degelijk geluid dankzij Acoustic Surface; Google TV met veel apps

Minpunten
Lager piekniveau dan sommige concurrenten
Slechts twee HDMI 2.1‑poorten voor gaming

Lees de volledige review

TCL 55C6K - Score 8,9/10

De TCL 55C6K is een betaalbare mini‑LED‑tv met 180 local‑dimmingzones. In SDR levert hij mooie kleuren, maar in HDR is het contrast en de piekhelderheid relatief beperkt. Filmmaker‑ en film­modus zijn goed gekalibreerd en Google TV biedt een uitgebreid app‑aanbod. Twee HDMI 2.1‑poorten ondersteunen 4K @ 120 Hz en variabele refresh rates. Voor de prijs biedt de tv goede prestaties, al is de C6K soms duurder dan de betere C7K.

Pluspunten
Goede kleuren en kalibratie in SDR met Filmmaker‑modus; 180 dimmingzones
Ondersteunt Dolby Vision IQ, HDR10+ en twee HDMI 2.1‑poorten met gaming­functies

Minpunten
HDR‑prestaties beperkt door matige piekhelderheid en contrast
Het aantal dimmingzones beperkt de kijkhoek; eARC gebruikt een van de HDMI‑poorten

Lees de volledige review

Philips 65OLED950 - Score 9/10

De Philips 65OLED950 is een high‑end OLED‑tv met het META‑3‑paneel, waardoor hij recordbrekende piekhelderheid en contrast levert. De vierzijdige Ambilight en uitstekende beeldverwerking maken HDR‑content zeer indrukwekkend. De tv ondersteunt alle HDR‑formaten, heeft goede gamingfuncties met twee HDMI 2.1‑poorten en biedt Google TV en AirPlay 2. Het geluid is ruimtelijk met Dolby Atmos en DTS:X, al zijn er soms lichte banding‑artefacten in donkere scènes.

Pluspunten
META 3‑paneel met zeer hoge piekhelderheid en vierzijdige Ambilight
Breed HDR‑aanbod, goede beeldverwerking en goede geluidsweergave

Minpunten
Soms banding in donkere scènes
Slechts twee HDMI 2.1‑poorten

Lees de volledige review

Samsung QE65S95F - Score 9/10

De Samsung QE65S95F is een qd‑oled‑tv met een helderder scherm en matte coating. De beeldkwaliteit is uitstekend met diepe zwartwaarden, perfecte kijkhoeken en een groot kleurbereik. De One Connect‑box maakt het mogelijk om de tv kabelvrij op te hangen, maar de geluidskwaliteit is matig en er ontbreekt Google Cast. Met vier HDMI 2.1‑poorten en Tizen OS (met zeven jaar updates) is hij aantrekkelijk voor gamers.

Pluspunten
Zeer hoge piekhelderheid en perfect contrast; matte coating vermindert reflecties
Vier HDMI 2.1‑poorten, uitstekende kalibratie en uitgebreide gaming‑functies

Minpunten
Matige geluidskwaliteit
Geen Google Cast, Dolby Vision of DTS

Lees de volledige review

LG OLED EVO 65G56LS - Score 9/10

De LG OLED EVO 65G56LS (G5) tilt OLED naar een nieuw niveau. De tv gebruikt een vernieuwd paneel met hoge piekhelderheid en groot kleurbereik; het dynamische Filmmaker‑profiel is nagenoeg referentiekwaliteit. Het Alpha 11‑procesor en WebOS 25 zorgen voor soepele beelden en handige AI‑functies, al leveren die laatste weinig meerwaarde. De ingebouwde luidsprekers klinken goed, maar DTS ontbreekt. Gamers profiteren van vier HDMI 2.1‑poorten en 4K @ 144 Hz. De prijs is hoog, maar LG levert vijf jaar software‑updates.

Pluspunten
Hoog piekniveau en brede kleurweergave dankzij nieuw OLED‑paneel; uitstekende beeldverwerking
Vier HDMI 2.1‑poorten en 4K @ 144 Hz; WebOS 25 met vijf jaar updates

Minpunten
Advertenties op het startscherm en geen HDR10+ of DTS
AI‑functies voegen weinig toe; adviesprijs is hoog

Lees de volledige review

LG OLED65B4 - Score 9/10

De LG OLED65B4 biedt OLED‑prestaties tegen een relatief lage prijs. Het paneel is iets minder helder dan de topmodellen, maar biedt toch een mooi contrast en goede HDR‑beelden in Dolby Vision. De Alpha8‑processor levert nette beeldverwerking, al kunnen lichte banding‑verschijnselen in kleurverlopen voorkomen. WebOS 24 met vijf jaar updates is gebruiksvriendelijk. Vier HDMI 2.1‑poorten ondersteunen 4K @ 120 Hz en VRR.

Pluspunten
Mooie HDR‑beelden met goede kleurweergave en contrast; vier HDMI 2.1‑poorten
Betaalbare prijs voor oled‑prestaties; WebOS 24 met vijf jaar updates

Minpunten
Advertenties op het startscherm
Geen HDR10+‑ondersteuning en mogelijk banding in kleurverlopen

Lees de volledige review

LG OLED65C4 - Score 9/10

De LG OLED65C4 bouwt voort op de C‑lijn en blijft een referentie voor wie een high‑end tv wil zonder de prijs van een G‑model. Hij gebruikt de Alpha9‑processor voor goede beeldverwerking en levert een hoge piekhelderheid met uitstekende kalibratie. WebOS 25 is snel, maar het startscherm bevat advertenties. De tv ondersteunt HDR10 en Dolby Vision, al is er geen HDR10+; de dynamische tonemapping compenseert dit. Vier HDMI 2.1‑poorten en goede gamemogelijkheden maken de tv compleet.

Pluspunten
Hoge piekhelderheid en goede beeldverwerking met Alpha9; nauwkeurige kalibratie
Vier HDMI 2.1‑poorten met uitstekende gamingfuncties

Minpunten
Advertenties in het WebOS‑startscherm
Geen HDR10+‑ondersteuning

Lees de volledige review

Samsung QE55QN85D - Score 8/10

De Samsung QE55QN85D is een Neo QLED‑tv met solide prestaties maar zonder echte uitschieters. Het mini‑LED‑paneel biedt veel helderheid, goede contrasten en een groot kleurbereik; de Filmmaker‑modus is netjes gekalibreerd. Tizen Smart Hub levert veel functies en vier HDMI 2.1‑poorten maken de tv geschikt voor gamers. Geluid is redelijk, maar Dolby Vision en DTS ontbreken en het aantal dimmingzones beperkt de uniformiteit.

Pluspunten
Hoge piekhelderheid met goede contrasten en kleuren; nette kalibratie
Vier HDMI 2.1‑poorten en veel smart‑functies

Minpunten
Geen Dolby Vision of DTS
Beperkt aantal dimmingzones en matige kijkhoek

Lees de volledige review