Tegenwoordig schieten we in één jaar meer foto’s dan we vroeger in heel ons leven deden. Op zich hartstikke leuk, maar het gevolg is dat we bijna nooit meer iets terugkijken, omdat de overdaad aan beeld zo groot is. Tijd om daar iets aan te doen en ervoor te zorgen dat je je herinneringen per jaar in beeld brengt, zodat je later wél iets hebt om terug te kijken. Kortom: zo organiseer je je foto's.

Tip 01: Minder schieten

Voor afgelopen heb je niets meer aan deze tip, maar de bedoeling is dat je deze stappen elk jaar gaat uitvoeren, dus daarom nu alvast een tip voor het komend jaar: probeer aanzienlijk minder foto’s te schieten. En met aanzienlijk bedoelen we écht aanzienlijk. Wanneer we vroeger naar een pretpark gingen, schoot een beetje enthousiasteling een heel rolletje vol. Vierentwintig foto’s had je dan van de dag. Tegenwoordig kom je rustig thuis met meer dan tweehonderd foto’s. Niet alleen omdat we foto’s schieten van élk moment dat memorabel lijkt, maar vooral ook omdat we van elk moment ook nog eens tien foto’s schieten om het zo goed mogelijk in beeld te brengen. De oude tijd komt nooit meer terug en dat is ook prima. Maar hoe meer foto’s je schiet, hoe onoverzichtelijker het wordt en hoe meer werk het wordt om ze te verwerken, waardoor de kans dát je ze verwerkt per gebeurtenis kleiner wordt. Schiet vooral foto’s van alles waarvan je foto’s wilt schieten, maar probeer het te beperken tot één à twee foto’s per fotomoment. Daar doe je jezelf een groot plezier mee.

Ransomware

Tip 02: Media verzamelen

In de ideale situaties hebben we alle foto’s en video’s op dezelfde plek staan. In werkelijkheid zijn wij mensen daar echter veel te chaotisch voor en staat een deel van onze foto’s op onze smartphone, een ander deel op onze harde schijf, op onze digitale camera en noem maar op. Niet handig, maar het is niet anders. Wanneer je ieder jaar je foto’s gaat verwerken op de manier die we hier beschrijven, dan zorg je er in ieder geval voor dat de foto’s van dat jaar op een centrale plek staan en verklein je het risico dat er iets zoekraakt. Voor de stappen die we in dit artikel uitvoeren is het ook belangrijk dat alle foto’s van het jaar dat je gaat verwerken op één plek staan. Maak een map aan op je harde schijf (bij voorkeur dus een externe) of nas en verzamel daarin álle foto’s en video’s van het jaar. Maak een submap aan voor ieder medium waarop je de foto’s vindt (van iPhone tot camera), om te voorkomen dat foto’s met identieke bestandsnamen elkaar overschrijven. Doe dit voor zowel je foto’s als je video’s.

©PXimport

Tip 03: Kopie maken

Als je alle foto’s en video’s van het hele jaar verzameld hebt in de juiste map, maak dan een kopie van die map en noem deze bijvoorbeeld Werkmap Foto’s (mits je hier voldoende ruimte voor hebt op je harde schijf). Deze stap is overigens niet noodzakelijk. De enige reden dat we het je laten doen, is dat we hierna foto’s en video’s gaan weggooien, en dat kan nogal een eng idee zijn als dit je enige exemplaren van de foto’s zijn. Door eerst een kopie aan te maken van de map met al je foto’s en video’s, kun je rustig weggooien in de wetenschap dat de foto’s nog ergens staan. Uiteindelijk is het natuurlijk wel de bedoeling dat die originele map verdwijnt (zodra je het aankunt), omdat de chaos anders groter wordt in plaats van kleiner.

©PXimport

Tip 04: Foto en video apart

Of je nu de beelden van je digitale camera hebt gehaald of van diverse smartphones in huis: foto’s en video’s staan daar allemaal door elkaar heen en dat is niet praktisch. Het is daarom belangrijk om de foto’s en video’s te scheiden voordat je daadwerkelijk begint met het verwerken van de videobestanden. Als dit artikel zou draaien om het aanbrengen van orde in de chaos in ál je digitale foto’s op je harde schijf, dan zouden we je ook aanraden om voor elk jaar een map aan te maken en binnen die mappen submappen aan te maken voor elke gebeurtenis in dat jaar. In dit geval zijn we echter geen archief aan het bouwen, maar willen we een behapbare manier bieden om je jaar in beeld te brengen, en daarom zijn deze mappen niet nodig. Maak daarom simpelweg naast de map Foto’s ook nog een map Video’s, en sleep alle video’s die je vindt naar deze map. Het makkelijkste is overigens om in Windows Verkenner te sorteren op bestandstype (klikken op Type bovenin), zodat je in één klap alle video’s kunt sorteren per map.

©PXimport

Tip 05: Foto’s ontdubbelen

Tijd om de foto’s te ontdubbelen. Daar gebruiken we een programma voor genaamd Fast Duplicate File Finder, dat je gratis kunt downloaden via www.mindgems.com. Rechtsboven zie je een gedeelte Folders. Sleep daar de map Foto’s in, met daarin al je foto’s van het afgelopen jaar. Bij Method onderin zie je staan 100% Equal, oftewel, het programma noemt een foto alleen dubbel als het bestand echt identiek is. Er is ook een optie Similar, maar daarvoor moet je de betaalde versie van het programma kopen. Klik op Start Scan bovenin, en er verschijnt een lijst met alle foto’s die dubbel zijn. Controleer voor je gemoedsrust even of dit klopt (dat doet het) en verwijder alle dubbele exemplaren. Wanneer je dit gedaan hebt, kun je de foto’s in Windows Verkenner uit alle submappen, naar de hoofdmap kopiëren zodat je alles in één map hebt staan. Krijg je nu de melding dat de bestandsnaam al is aangetroffen, dan weet je dat het geen duplicaat betreft, want die heb je net verwijderd. Hernoem in dat geval één van de foto’s zodat er niets wordt overschreven.

©PXimport

Tip 06: Media weggooien

Nu komt misschien wel het lastigste deel (al is het iets minder eng wanneer je een kopie hebt gemaakt van je map met originelen in stap 3): foto’s en video’s weggooien. Je hebt je foto’s in de vorige stap al ontdubbeld, wat betekent dat er, als er dubbele waren, al een stuk minder bestanden in de mappen staan. Wat Fast Duplicate File Finder echter niet kan, is zien welke foto’s er niet zo boeiend zijn. Lang niet alle foto’s die we schieten zijn scherp en dat geldt ook voor video’s. Daarbij nemen we veel foto’s van momenten die op het moment zelf belangrijk lijken, maar die achteraf eigenlijk niet zo boeiend zijn. Toch gooien we die niet weg, want dat voelt zo definitief. Maar, hoe eng het ook aanvoelt: doe het toch. Want wie te veel foto’s heeft, kijkt er helemaal niet meer naar. Wees dus kritisch, stel voor jezelf vast hoeveel foto’s je per gebeurtenis wilt bewaren en gooi de minst leuke foto’s en video’s weg.

©PXimport

iPhone Herinneringen

Tip 07: Album afdrukken

De makkelijkste en snelste manier om de foto’s die je van het afgelopen jaar hebt verzameld en overgehouden na je weggooironde te presenteren is via het oude vertrouwde fotoalbum. We leven echter wel in het digitale tijdperk waarin je die foto’s echt niet meer allemaal stuk voor stuk hoeft in te plakken (het kan overigens nog wel, zie tip 8). Wanneer je alle foto’s op je harde schijf verzameld hebt (daarom is het zo belangrijk om dat eerst te doen), dan kun je in een mum van tijd een album in elkaar draaien op websites als www.hema.nl, www.albelli.nl, www.pixum.nl en www.webprint.nl. Je kunt daar je foto’s in een online tool laden, herschikken, draaien, indelen enzovoort, waarna je het album genereert, afrekent en naar je toe laat sturen. Afhankelijk van welke sites je kiest zijn er zeer veel sjablonen, album-afmetingen enzovoort waar je uit kunt kiezen, zodat je het resultaat volledig naar je hand kunt zetten. Als je dit vanaf nu elk jaar doet – veel tijd kost het niet wanneer je foto’s eenmaal goed geordend zijn – dan bouw je zo een mooie verzameling persoonlijke jaaroverzichten op.

©PXimport

Tip 08: Project Life

Een andere interessante optie om je foto’s te verwerken is Project Life. Project Life lijkt eigenlijk heel veel op het ouderwets inplakken van foto’s, maar werkt in plaats van lijm met insteekhoezen. Wanneer je de foto’s die je in een album wilt steken hebt laten afdrukken (ook daarom is het dus fijn om de hoeveelheid foto’s te minimaliseren, anders betaal je een godsvermogen aan prints), dan kun je deze in de hoezen doen (die precies de juiste maat hebben) en daarnaast kun je allerlei kaartjes, stickers en versiersels gebruiken die precies op maat zijn gemaakt voor de albums. Zo heb je dus de charme van het ouderwets inplakken van foto’s, plus extra’s die de boeken nóg leuker maken. Informatie over Project Life vind je op www.projectlife.com en albums en toebehoren in Nederland kun je bestellen via www.scrapdelight.nl

©PXimport

Tip 09: Diavoorstelling

Een diavoorstelling kun je grofweg op twee manieren maken: als een live-voorstelling of als video (waarover meer in tip 10). Als je deze methode wilt gebruiken, is het belangrijk dat je wel snel de inhoud van je pc naar je televisie kunt zenden (via kabel of streaming). Ook hierom is het belangrijk dat je alleen de foto’s in de map overlaat die er echt te doen – laten we eerlijk zijn, met een diavoorstelling van duizend foto’s doe je niemand een plezier. Een diavoorstelling maak je eenvoudig in Windows Verkenner door te dubbelklikken op de eerste foto in de map, zodat de app Foto’s opent, en vervolgens klik je bovenin op Diavoorstelling. Veel controle over die voorstelling heb je niet. Wil je dat wél, gebruik dan Microsoft PowerPoint. Start een nieuwe lege presentatie en klik op Invoegen / Fotoalbum. Selecteer de map met daarin je foto’s, klik op Invoegen en daarna op Maken. Elke foto wordt nu automatisch toegevoegd als een dia, en de voorstelling kun je afspelen met alle mogelijkheden van PowerPoint. Sla het document op in dezelfde map als je foto’s, en je hebt de diavoorstelling altijd bij de hand.

©PXimport

Tip 10: Video maken

Een andere leuke manier om je jaar in beeld te brengen, is door foto’s en video’s te combineren in een video. Je kunt dat doen met dure software zoals Adobe Premiere, Maar het kan gelukkig ook helemaal gratis, bijvoorbeeld met OpenShot Video Editor. Start het programma en sleep de foto’s en video’s vanuit Windows Verkenner naar de Projectbestanden linksboven. Sleep nu de foto’s en video’s naar de tijdlijn onderin, in de volgorde waarin je ze wilt tonen. Je kunt de lengte van de foto of video verkorten door hem groter of kleiner te ‘trekken’ aan de zijkant. Video’s kun je splitsen met behulp van het schaartje. Als je muziek hebt die je onder de beelden wilt laten spelen, sleep je ook dit bestand vanuit verkenner naar je Projectbestanden en daarna naar je tijdlijn. Zo eenvoudig is het. Alle foto’s en video’s verwerkt? Klik dan op Bestand / Video exporteren, kies eventueel een ander Videoprofiel (het standaardprofiel is doorgaans prima) en sla het bestand op. Nu heb je een video die je kunt branden, op je nas kunt zetten of kunt uploaden naar YouTube.

©PXimport

Binnen handbereik

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.