Ben je helemaal klaar met de advertenties op alle websites en voel je je ongemakkelijk door sluwe phishing-sites? Probeer dan een tool zoals Pi-hole, waarmee je al deze ellende buiten je thuisnetwerk houdt. Het vergt enig installatiewerk, maar het is wel geheel gratis.

Pi-hole is een DNS-filter (Domain Name Service) dat webadressen filtert voordat ze worden geladen in je browser. Het maakt gebruik van blokkeerlijsten, ook wel blacklists (of adlists) genoemd, om te controleren of het domein van een webadres op de lijst staat. Als dat het geval is, wordt het DNS-verzoek geannuleerd en zie je de webpagina of advertentie niet. Dit zorgt ervoor dat ongewenste inhoud wordt geblokkeerd en webpagina’s sneller laden, zonder die overtollige elementen.

Hoewel Pi-hole oorspronkelijk bedoeld was voor installatie op een Raspberry Pi, is het ook mogelijk om het op andere systemen en apparaten te installeren, zoals Linux, macOS, Windows, als virtuele machine of op een NAS.

In deze workshop richten we ons op de installatie van Pi-hole op een Windows-machine. We bekijken twee opties binnen Windows: installatie via WSL en met behulp van Docker. We laten je ook zien hoe je Pi-hole kunt configureren voor je volledige thuisnetwerk. We raden we je wel aan deze installatie eerst uit te proberen op een testtoestel of (beter nog) hiervoor een extra toestel te gebruiken.

WSL-script

Voor de installatie van Pi-hole op WSL (Windows Subsysteem voor Linux) gaan we ervan uit dat je een bijgewerkte versie van Windows 10 of 11 hebt. Om WSL te activeren, hoef je alleen de Opdrachtprompt als administrator te openen en het commando wsl --install uit te voeren. Na afloop moet je je machine herstarten. Op deze manier wordt standaard ook Ubuntu geïnstalleerd.

Nu is het tijd om Pi-hole binnen deze Linux-omgeving te installeren. Je kunt dit handmatig doen, maar we maken het onszelf gemakkelijk door een kant-en-klaar installatiescript te gebruiken. We hebben dit succesvol uitgevoerd op een wat oudere computer met Windows 10 versie 22H2.

Je vindt het script op GitHub. Klik op de groene knop Code en kies Download ZIP om het ziparchief te downloaden. Pak het zipbestand uit naar een lege map. In die map vind je het bestand PH4WSL1.cmd. Dit is het batchscript dat alle benodigde onderdelen zal activeren, downloaden, installeren en configureren. Je kunt het bestand eerst bekijken met een eenvoudige teksteditor zoals Kladblok. Om het script uit te voeren, klik je met de rechtermuisknop op het bestand en kies je Als administrator uitvoeren. Mogelijk moet je tijdelijk je antivirustool uitschakelen (zoals Windows Defender), omdat dit de installatie kan vertragen of in het ergste geval blokkeren.

De snelste manier op Pi-hole via WSL te installeren is via dit installatiescript.

WSL-installatie

Druk direct na het uitvoeren van het script op Enter om de standaard installatielocatie (C:\Program Files) te accepteren. Er wordt nu een Debian-distributie opgehaald en geïnstalleerd, gevolgd door de officiële Pi-hole-applicatie. Dit kan enkele minuten duren. Na de installatie zie je onder andere de geïnstalleerde Pi-hole-versie, in ons geval was dit versie 5.17.1. Er wordt ook gevraagd om een webadmin-wachtwoord, maar je kunt dit gewoon leeg laten door op Enter te drukken.

Vervolgens start normaal gesproken de webinterface voor het beheer van Pi-hole automatisch op. Standaard is deze te vinden op het adres http://<computernaam>/admin of op http://127.0.0.1/admin. Of je roept de interface op vanaf een ander netwerktoestel via het interne ip-adres van die machine (open de Opdrachtprompt en voer ipconfig uit om dit adres te achterhalen).

Vanaf de paragraaf ‘Configuratie ip-adres’ vertellen we je meer over hoe je Pi-hole kunt gebruiken op dit apparaat en andere apparaten, en hoe je de applicatie verder kunt configureren.

Op het einde van de uitvoer van het WSL-installatiescript zie je het versienummer van de geïnstalleerde Pi-hole.

Automatische start

Het installatiescript heeft tevens gezorgd voor de nodige uitzonderingen in de Windows Firewall en een taak aangemaakt waarmee Pi-hole automatisch wordt gestart met Windows. Het is raadzaam om deze taak aan te passen voordat je verdergaat. Open de Taakplanner van Windows en dubbelklik in de Task Scheduler-bibliotheek op de taak Pi-hole for Windows. Op het tabblad Algemeen selecteer je Uitvoeren ongeacht of de gebruiker wel of niet is aangemeld en op het tabblad Voorwaarden verwijder je het vinkje bij De taak alleen starten als de computer op netstroom werkt (indien je een laptop gebruikt). Klik op OK en voer het wachtwoord van je beheerdersaccount in. Klik op OK en sluit de Taakplanner af.

Het is ook goed om weten dat er in de installatiemap (standaard C:\Program Files\Pi-hole) verschillende cmd-bestanden staan die (uitgevoerd als administrator) allerlei beheertaken kunnen uitvoeren. De belangrijkste zijn:

Deze taak zorgt ervoor dat Pi-hole automatisch met Windows kan worden opgestart.

Docker-installatie

Als je de voorkeur geeft aan een andere installatiemethode, zijn er nog andere opties. Een daarvan is het installeren met behulp van een Docker-container. In tegenstelling tot een volledige virtuele machine deelt een Docker-container alleen de bronnen van de hostmachine, wat het geheel lichter maakt. Hiervoor heb je Windows 10 21H1 of Windows 11 21H2 nodig, samen met een 64bit-processor met SLAT-ondersteuning (Second Level Address Translation) en minimaal 4 GB geheugen. Daarnaast moet hardware-virtualisatie ingeschakeld zijn in je UEFI/BIOS. Raadpleeg indien nodig je systeemhandleiding.

We gaan ervan uit dat je WSL gebruikt als backend voor Docker. Dit is namelijk sneller en is zelfs vereist als je met Windows Home werkt. Zoals eerdergenoemd, activeer je WSL door de Opdrachtprompt als administrator te openen en wsl --install uit te voeren, waarna je Windows herstart.

Download nu Docker Desktop voor Windows en voer het exe-bestand uit met een dubbelklik. De installatie vereist slechts enkele muisklikken, maar kan even duren. Indien van toepassing laat je het selectievakje Install required Windows components for WSL 2 ingeschakeld. Na de installatie herstart je Windows en open je Docker Desktop als administrator. Klik in de applicatie op het tandwielpictogram en ga naar General, waar je een vinkje plaatst bij Use the WSL 2 based engine. Plaats tevens een vinkje bij Start Docker Desktop when you log in.

Bevestig de wijzigingen door op Apply & restart te klikken.

Controleer nog even enkele Docker-instellingen.

Container-installatie

Nu Docker klaar is, moet je natuurlijk nog de Pi-hole-container toevoegen. Hiervoor open je de Opdrachtprompt als administrator en voer je deze opdracht uit:

Daarna voer je het volgende commando uit:

Vervang <intern-ip-adres> door het interne ip-adres van je apparaat en <wachtwoord> door het gewenste wachtwoord voor het beheer van Pi-hole. Laat DNS1 staan op 127.17.0.1. Voor DNS2 en DNS3 hebben we de DNS-servers van Cloudflare gekozen (1.1.1.1 en 1.0.0.1), maar je kunt ook andere DNS-servers instellen, zoals die van Google (bijvoorbeeld 8.8.8.8 en 8.8.4.4).

Wanneer je Docker Desktop vervolgens opstart als administrator, zie je (als alles goed is gegaan) de zojuist geïnstalleerde Pi-hole-container in het gedeelte Containers. Via de bijbehorende knop bij Actions kun je deze container op elk gewenst moment starten en stoppen. Opgestart is je Pi-hole-dashboard bereikbaar via http://<ip-adres-pi-hole/admin.

Het ophalen en installeren van de Pi-hole-container in Docker is volop aan de gang.

Configuratie ip-adres

We gaan ervan uit dat je Pi-hole inmiddels hebt geïnstalleerd, ongeacht de gekozen installatiemethode. Aangezien Pi-hole functioneert als een DNS-filter, moeten alle apparaten die hiervan gebruik willen maken, weten op welke computer Pi-hole is geïnstalleerd. Dit gebeurt via het ip-adres van de machine waarop Pi-hole draait en daarom is het raadzaam om een statisch ip-adres aan die machine toe te wijzen.

Dit kun je op routerniveau doen via DHCP-reserveringen, maar als Pi-hole op een Windows-machine draait, is het beter om dit in het besturingssysteem zelf in te stellen. Typ netwerkverbindingen in het Windows-startmenu en open Netwerkverbindingen weergeven. Klik met de rechtermuisknop op de actieve netwerkverbinding – bij voorkeur een bekabelde verbinding (Ethernet) aangezien een DNS-filter beter werkt met een bedrade verbinding. Kies Eigenschappen. We gaan ervan uit dat je met IPv4 werkt. Klik met de rechtermuisknop op Internet Protocol versie 4 (TCP/IPv4) en kies opnieuw Eigenschappen.

Selecteer Het volgende IP-adres gebruiken en vul de vereiste gegevens in: het gewenste IP-adres, het Subnetmasker (vrijwel altijd 255.255.255.0) en bij Standaardgateway het ip-adres van je router. Bij Voorkeurs-DNS-server kun je het ip-adres van de Pi-hole-machine zelf invullen (of eventueel het ip-adres van je router). Bevestig met OK en herstart je pc.

Je geeft je Pi-hole-machine het best een vast ip-adres mee.

Configuratie DNS-server

Als je slechts enkele specifieke apparaten in je DNS-filternetwerk van Pi-hole wilt laten werken, hoef je alleen het ip-adres van je Pi-hole-machine in te stellen als de DNS-server voor die apparaten. Voor Windows-machines kan dit door het adres in te vullen bij Voorkeurs-DNS-server in je actieve netwerkverbinding(en). Als Alternatieve DNS-server kun je een publieke DNS-server zoals die van Cloudflare of Google invullen, bijvoorbeeld 1.1.1.1 of 8.8.8.8.

Als je van plan bent om nagenoeg al je netwerkapparaten, zoals pc’s, tablets en smartphones, aan te sluiten op Pi-hole, kun je dit meer gecentraliseerd aanpakken via je router. Ga naar de setup-pagina van je router in een browser. Het routeradres vind je bij Standaard-gateway nadat je het commando ipconfig hebt uitgevoerd vanaf de Opdrachtprompt.

Er zijn in principe twee manieren om de verbonden clients naar het DNS-filter van Pi-hole te leiden. De eenvoudigste manier is om in een sectie zoals Settings / Internet (de exacte benaming varieert bij de verschillende merken) de Primary DNS Server in te stellen op het ip-adres van je Pi-hole-machine.

Een alternatieve optie is om de DNS-server van je Pi-hole-machine in te stellen binnen de DHCP-service van je router. Deze mogelijkheid moet natuurlijk wel beschikbaar zijn en zal enkel werken indien je netwerkapparaten een ip-adres via DHCP van je router krijgen toegewezen. Raadpleeg desnoods de handleiding bij je router.

Je kunt de DNS-server netwerkbreed instellen via de webinterface van je router.

Blokkeerlijsten

Als alles goed is, worden de DNS-verzoeken op de betreffende apparaten nu via het Pi-hole-filter geleid. Mogelijk moet je deze apparaten direct na de wijziging even opnieuw opstarten.

Je kunt de werking meteen controleren door de beheermodule van Pi-hole te openen via http://<ip-adres-pi-hole>/admin. Op het dashboard vind je onder andere enkele knoppen met het totale aantal DNS-verzoeken (queries in het Engels) en het aantal verzoeken dat geblokkeerd is door de blacklists.

Onderaan staat een lijst met de top tien van toegestane en geblokkeerde domeinen. Via deze knoppen kun je ook doorklikken naar het aantal verbonden clients en naar de specifieke verzoeken die zijn geblokkeerd.

Klik rechtsboven op Manage adlists om inzicht te krijgen in de actieve blacklists. Standaard wordt de lijst van Steven Black gebruikt, die momenteel ongeveer 200.000 domeinen blokkeert. Je kunt ook extra lijsten activeren. Er zijn verzamelsites met links naar tientallen lijsten, zoals deze en deze, van The Firebog. Een bekende lijst is bijvoorbeeld Oisd, die bijna 800.000 domeinen aan je DNS-blokkade toevoegt. Voer gewoon een of meerdere URL’s in bij Address, klik op Add en controleer of de toegevoegde lijst is ingeschakeld (Enabled). Ga na het toevoegen naar http://<ip-adres-pi-hole>/admin/gravity.php en klik op Update.

Standaard is er al een lijst in het overzicht van blacklists geactiveerd, maar je kunt ze ook zelf toevoegen.

Extra configuratie

Er zijn nog andere configuratie- en optimalisatiemogelijkheden beschikbaar via de beheermodule van Pi-hole. Als je bijvoorbeeld het onderdeel Query Log opent, zie je normaal gesproken de opgevraagde domeinen van de verschillende clients. Als je gezinsleden of collega’s dit niet prettig vinden, kun je de detaillering van deze logs aanzienlijk verminderen via Settings / Privacy. Je kunt bijvoorbeeld overschakelen van Show everything and record everything naar Anonymous mode. Je kunt ook het tabblad System openen en op Disable query logging klikken. Hier vind je ook knoppen om Pi-hole af te sluiten of te herstarten.

Interessant is ook het tabblad Teleporter bovenaan. Hier kun je je Pi-hole-configuratie back-uppen en de gemaakte back-up selectief terugzetten via de knop Restore.

We willen je ook wijzen op het onderdeel Domains in de beheermodule. Hier kun je zelf domeinen toevoegen aan de blacklist of whitelist van Pi-hole. Op het tabblad Domain voer je eenvoudig de gewenste domeinen in. Als je bekend bent met RegEx, kun je dit wellicht handiger doen vanaf het tabblad RegEx filter. Hier vind je een handige uitleg hiervoor. Je kunt ook naar het gedeelte Query Log gaan en op de knop Blacklist klikken om een specifiek domein dat in de logs verschijnt meteen naar de blacklist te sturen.

We wensen je veel plezier en vooral veel ongestoorde surfmomenten met Pi-hole!

Maak een configuratieback-up van je Pi-hole, dan is alles snel opnieuw in te stellen als er iets misgaat.

Alternatieven

Naast de besproken installatiemethoden in het artikel, kun je Pi-hole ook op een virtuele machine installeren, bijvoorbeeld met behulp van de gratis software VirtualBox. We hebben helaas niet genoeg ruimte om hier dieper op in te gaan, maar als je googelt naar pi-hole virtualbox zul je al snel handleidingen en YouTube-video’s vinden. Zorg er in ieder geval voor dat je de virtuele netwerkadapter in de instellingen van je virtuele machine instelt op Bridged adapter, zodat je virtuele Pi-hole-service gemakkelijk toegankelijk is vanuit je netwerk.

Je kunt er ook voor kiezen om Linux op een extra apparaat, zoals een oude laptop, te installeren en daarop Pi-hole te installeren. Dit hoeft niet moeilijker te zijn dan het uitvoeren van één commando:

Op deze documentatiepagina vind je nog alternatieve installatiemethoden, waaronder het gebruik van de commando’s git en wget.

Als je een NAS hebt, is dat ook een geschikte plek om Pi-hole te installeren. Afhankelijk van het model van je NAS kun je, net als in Windows, een Docker-container gebruiken. Instructies voor bijvoorbeeld Synology kun je op deze website vinden.

Met één commando start je de installatie van Pi-hole in Linux.

Het is lente, en dat is hét moment om allerlei klusjes in de tuin aan te pakken. Heb je een terras of pad dat in de loop van tijd wat is verzakt? Daarvoor hoef je geen stratenmaker in te huren, dat kun je prima zelf weer herstellen. Hoe je dat doet, lees je in deze uitgebreide handleiding.

Lees ook: Zo leg je zelf een terras aan

Het gebeurt regelmatig dat (sier)bestrating verzakt. Vaak ligt dat aan een instabiele ondergrond, slechte afwatering, zand dat is weggespoeld door regen of een te zware belasting. Door hier bij de aanleg of tijdens het herstel al rekening mee te houden, voorkom je veel problemen. Denk bijvoorbeeld aan voldoende ophoogzand, goede opsluitbanden en een slimme afwatering.

Probleemplekken identificeren

Je ziet het meestal snel als een pad of terras verzakt is. Zeker als regenwater blijft staan op plekken waar het niet weg kan. Vaak ligt dat aan een deel van de bestrating dat letterlijk is ingezakt. Ook als stenen zijn gaan schuiven of er kieren ontstaan, heb je waarschijnlijk te maken met verzakking. Dat gebeurt vaak wanneer opsluitbanden niet stevig genoeg geplaatst zijn en langzaam naar buiten zijn gedrukt of gekanteld.

©MG | ID.nl

👷 Dit heb je nodig voor je klus

• Goede werkhandschoenen

• Waterpas

• Metseldraad

• Balk of lat

• Rubberen hamer

• Bats of spade

• Ophoogzand

Tegels wippen

Zelfs de kleinste verzakking kan er al voor zorgen dat er water blijft liggen, omdat water nu eenmaal de weg van de minste weerstand kiest, dus het is belangrijk dat je goed in kaart brengt waar bij jou alle verzakkingen zitten. Leg een lange, rechte lat over het deel dat is weggezakt of gebruik een waterpas . Zo zie je hoe scheef het ligt. Een lange lat werkt het best als je die op zijn smalle kant neerlegt. Leg je hem plat, dan buigt hij makkelijk door en geeft hij een vertekend beeld.

Heb je duidelijk welk stuk verzakt is en dus opgehoogd moet worden, dan haal je daar de tegels of stenen weg. Bij randen zonder opsluitband lukt dat meestal met je handen of een klein schepje. Zit het probleem ergens in het midden van het terras, dan heb je er iets meer werk aan.

©MG | ID.nl

Doe dat wel voorzichtig: je wilt schade aan de tegels natuurlijk zoveel mogelijk voorkomen. Ga dus niet wrikken met een spade of schep. Beter gebruik je twee platte schroevendraaiers. Zet ze aan weerszijden van de steen en wip deze voorzichtig los. Geen oude schroevendraaiers bij de hand? Dan kun je ook lange, dikke spijkers of schroeven gebruiken. Draag daarbij wel handschoenen.

Is de eerste steen eruit, dan volgen de andere meestal vanzelf. Haal ze als het kan met de hand eruit, zo blijft het zandbed eronder zoveel mogelijk intact.

Hoogte bepalen

Ligt het verzakte deel open, dan kun je het zandbed ophogen. Gebruik een rechte lat of metseldraad om de juiste hoogte af te stemmen op de rest van het terras. De lat of het draad laat je dan van links naar rechts lopen vanaf de hoogte van de niet-verzakte bestrating. Vervolgens schep je er ophoogzand bij en controleer je – door een tegel of steen neer te leggen – of het zandbed op de goede hoogte is gebracht. Vergeet niet dat je ongeveer 3 tot 5 millimeter hoger legt dan de rest van de bestrating. De tegel of steen sla je er immers nog een stukje in.

©MG | ID.nl

Ligt alles op zijn plek? Leg dan een stevige balk of plank (die je op op z'n kant legt) op de nieuwe bestrating en tik er met een rubberen hamer op. Zo werk je kleine hoogteverschillen weg.

©MG | ID.nl

Tot slot veeg je overtollig straatzand in de voegen. Je kunt ook inveegzand gebruiken dat onkruidwerend is. Dat werkt vooral goed bij nieuw aangelegde terrassen die nog onkruidvrij zijn, dus voornamelijk bij nieuw aan te leggen terrassen.

Lees ook: Het belang van goede tuindrainage

Opsluitbanden (her)plaatsen

Zijn de randen van je terras verzakt of verschoven en heb je daar opsluitbanden liggen? Dan zijn die waarschijnlijk gaan kantelen of wijken ze naar buiten uit. Dat zie je vaak bij opritten die hoger liggen dan de omliggende grond. Zit er aan de buitenzijde te weinig grond, dan geven die opsluitbanden niet genoeg tegendruk.

In zo’n geval kun je proberen de banden opnieuw in te graven. Lukt dat niet, maar wil je ze wel verstevigen? Zet ze dan – nadat je ze natuurlijk in de hoogte ook waterpas hebt gezet – vast in beton. Dat kan gewoon met kant-en-klare betonmortel uit de bouwmarkt. Alleen wat water erbij en het hardt vanzelf uit.

©Bron: YouTube / Papaklust

Beschadigde bestrating door wortels

Wortels van bomen en struiken kunnen ervoor zorgen dat je bestrating niet verzakt, maar juist omhoog komt. Je ziet dan een bult in het terras en losse tegels. In dat geval moet je eerst de wortels aanpakken. Daarnaast moet je extra zand aanbrengen om de vrijgekomen ruimte op te vullen.

©MG | ID.nl

Wortels kunnen ervoor zorgen dat de bestrating omhoog komt.

Verwijder uitgelopen wortels zo veel mogelijk buiten de bestrating zelf: het heeft geen zin om wortels vlak vóór of in het bestratingsdeel af te zagen of af te steken. Binnen enkele maanden zullen ze namelijk weer voor hetzelfde probleem zorgen. Helemaal tegenhouden lukt niet, maar je kunt wel voorkomen dat ze omhoog komen. Gebruik daarvoor worteldoek. Dat stuurt de wortels onder je bestrating horizontaal verder.

Let op: worteldoek werkt vooral bij kleinere wortels. Grote wortels kunnen alsnog schade veroorzaken. Een bijkomend voordeel van worteldoek is dat het onkruidgroei tegengaat. Worteldoek leg je overigens aan bij een compleet nieuw terras of bestrating. Wil je worteldoek gebruiken bij het herstellen van een terras of pad, dan moet je eigenlijk helemaal opnieuw beginnen, omdat het worteldoek onder de gehele bestrating en onder het niveau van het straatzand komt te liggen.

Mollen

Mollen maken niet alleen je gazon kapot, ze kunnen ook zorgen voor verzakking van je bestrating. Door gangen onder je terras te graven, ontstaat er instabiliteit. Storten die gangen in, dan zakken de tegels weg. Bij dit soort verzakkingen heb je vaak veel zand nodig voor herstel.

Lees ook: Acht manieren om je tuin te beschermen tegen ongedierte

©MG | ID.nl

Mollen graven gangen en die kunnen ervoor zorgen dat je bestrating verzakt.

Mollen zijn lastig te weren, maar je kunt het ze wel moeilijker maken. Hoe diverser je beplanting, hoe minder aantrekkelijk je tuin is voor mollen: wortels vormen obstakels. Wil je specifiek je terras beschermen, dan kun je een mollennet plaatsen. Dat graaf je verticaal in langs de randen van je terras, tot zo'n 70 cm diep. Deze klus kun je prima uitvoeren na het ophogen, want je hoeft alleen de zijkanten aan te pakken.

Steeds meer airfryers hebben twee manden. Handig, want je bakt hele gerechten in één apparaat – die ook nog eens tegelijkertijd klaar zijn. Ninja heeft in het assortiment onder meer de Foodi Dual Zone-airfryer, die met 7,6 liter inhoud en zes verschillende opties een ideaal keukenhulpje zou kunnen zijn. ID.nl testte hem uitvoerig.

Functies en mogelijkheden

Ninja heeft meerdere modellen airfryers in het assortiment. Eerder bespraken we al de Ninja Double Stack, een zeer uitgebreid model om tot vier verschillende maaltijdcomponenten te bereiden. Lees de review voor uitgebreide informatie. Een nadeel van de Double Stack was het enorme formaat. De Ninja Foodi Dual Zone 7,6 liter-airfryer is bescheidener van formaat en gewicht, maar geldt dat ook voor de mogelijkheden en het resultaat?

Zo werkt deze airfryer

Deze airfryer van Ninja is voorzien van twee naast elkaar geplaatste bakken, waarin onderin twee uitneembare Crisp-platen op kleine pootjes zitten om de hete lucht door de mand te laten circuleren. In het binnenwerk zitten boven de mandjes de twee hitte-elementen. Dat is dus een andere constructie dan het eerder besproken model, de Dual Stack. Daarbij zaten de mandjes boven elkaar, met de warmte die via een element aan de achterzijde kwam.

Doordat de warmte bij de Foodi van boven komt, wordt het eten egaal gaar en krokant, iets wat bij het andere model ook wel lukte, maar waarvoor je heel vaak de inhoud van het mandje moest schudden. In deze Ninja is schudden ook relevant, maar minder vaak nodig, zo wijst de praktijk uit.

Zes functies: wat zijn de verschillen?

De airfryer heeft zes functies, die in de basis vooral van elkaar verschillen door de mogelijkheden rondom temperatuur. Zo kan de standaardfunctie Air Fry een temperatuur aan tussen de 150 en 210 graden, en is dat bij Max Crisp beperkt tot 240 graden, waarbij je de baktijd zelf wel kunt aanpassen.

Verder zitten er knoppen op voor Roast, Bake, Reheat en Dry. Elke functie is bedoeld voor een andere bereiding, al gebruik je de standaardfunctie Air Fry waarschijnlijk het meest omdat die prima voldoet voor uiteenlopende gerechten.

Instructies en handleidingen

De Foodi wordt geleverd met een instructieboekje, een uitgebreide handleiding en wat voorbeeldrecepten om te maken. Deze zijn bedoeld ter inspiratie, maar er zijn online voldoende andere voorbeelden om de startende gebruiker op weg te helpen. Het enige recept dat ik uit het boekje heb geprobeerd (de chocoladebrownies) is helaas jammerlijk mislukt, maar zoals je verderop leest, was dat niet representatief voor de gehele ervaring.

©Saskia van Weert

Vermogen en afmetingen

Het vermogen bedraagt 2400 watt bij gebruik van één mand, 1200 bij gebruik van twee, en het apparaat weegt 8,2 kilo. Qua formaat is hij vergelijkbaar met andere dubbele airfryers: 31,5 centimeter hoog, 38 cm breed en 26,5 cm diep. Je moet hem ergens neerzetten waar je aan alle kanten 15 centimeter vrij hebt, zodat de Foodi zijn warmte goed kwijt kan. Binnen het segment van airfryers zijn het gangbare afmetingen, maar het blijven forse apparaten waar je echt plek voor moet hebben op het aanrecht.

Mogelijkheden voor het gebruik

Er zijn verschillende mogelijkheden voor het gebruik. Zo kun je één of beide mandjes tegelijk gebruiken – los van elkaar met verschillende temperatuur en tijd, of identiek aan elkaar via de Match-functie. Met de Sync-functie zorgt de airfryer ervoor dat beide mandjes tegelijk klaar zijn met bakken. In de praktijk betekent dit dat het gerecht met de kortste bereidingstijd als tweede van start gaat, terwijl het andere mandje al even bezig is.

Bedieningsgemak

De eerder besproken Ninja-airfryer bediende je deels met een draaiknop. Dit model bedien je met tiptoetsen. Er zit bovendien een aan-uitknop op, wat ik erg prettig vond, want die ontbrak op al mijn eerdere Philips-airfryers. Je selecteert welk mandje je wilt instellen, drukt op de knop van de gewenste functie en stelt met de tiptoetsen de temperatuur en de tijd in – en eventueel de Match- of Sync-optie. Met een druk op Start-Stop begint het apparaat te werken.

©Saskia van Weert

De bediening is gebruiksvriendelijk, maar vraagt wel wat gewenning. Zo is het tijdens de testperiode meerdere keren gebeurd dat ik beide mandjes liet opwarmen voor een gerecht en daarna maar één van beide aanzette voor het feitelijke bakwerk. Ook heb ik wat lopen stoeien met het tussentijds uitzetten van een mandje, als de inhoud eerder klaar is dan gedacht. Je kiest hiervoor eerst de betreffende mand en moet wachten tot de instellingen ervan in het display komen staan, tot je hem kunt uitschakelen. Een aantal keren ging dat niet goed en gingen beide mandjes uit.

Bij gebruik van beide mandjes kun je tussentijds de tijd of temperatuur ook aanpassen, op een soortgelijke manier. Daar zit iets van wachttijd op, wat onlogisch aanvoelt. Tussentijds een andere functie kiezen, bijvoorbeeld van Air Fry overschakelen naar Max Crisp, kan niet. Dan moet je het bakproces stoppen en handmatig de andere optie kiezen. Dat is even wennen.

Het bakresultaat

De afgelopen weken zijn er hier in huis ontzettend veel gerechten klaargemaakt in de airfryer. Hierbij heeft het apparaat zich een alleskunner betoond. Of het nu een kroket was, een zak friet, verse zalm op de huid, een vleesvervanger krokant bakken, broodjes oppiepen of het dagelijkse worstenbroodje van het kind des huizes: het ging prima. Zeker door wat te spelen met de instellingen was het resultaat zeer goed te noemen. Daarbij is de functie Max Crisp het vermelden waard: zeker snacks uit de diepvries, zoals loempia's of fish cakes, worden lekker krokant door de extra hoge temperatuur.

©Saskia van Weert

De brownies uit het receptenboekje waren geen succes. De mix moest onder in de mand worden gegoten, zonder Crisp-plaat. Ondanks verlenging van de baktijd bleef de mix ongaar – waarschijnlijk omdat de hete lucht van boven komt en de onderzijde van de brownies niet goed genoeg werd verhit.

Schoonmaken

Na gebruik moeten de mandjes en platen worden schoongemaakt. Dat gaat prima onder de kraan in een sopje, en de vaatwasser doorstaan ze ook goed. De ervaring met airfryers leert dat er uiteindelijk toch vaak ingebrand vet op de platen opduikt. Het is goed dat in de gaten te houden en de Crisp-platen periodiek met een ovenreiniger te lijf te gaan. Een oude tandenborstel komt dan goed van pas.

Zijn er geen minpunten?

Hoewel de bediening en het resultaat echt dik in orde zijn, kent deze airfryer van Ninja een paar minpuntjes. Zo klinkt er bij elke start, stop, pauze en herstart een nogal luide piep, die echt te hard is om in een gehorig huis 's nachts nog wat te bereiden. De buitenzijde is gevoelig voor vetvlekken en vingerafdrukken, dus als je een schoon uiterlijk belangrijk vindt, moet er vaak een doekje overheen.

De Crisp-platen zitten nogal stevig in de mand geklemd, waardoor ik me bezeerde bij het verwijderen ervan om alles schoon te maken. Door de openingen van de plaatjes kan er ook eten onder vallen, dus zorg dat je hem met een siliconen tang even oplift bij het serveren – om ook bijvoorbeeld broccoli-roosjes of dunne frietjes onder de plaat vandaan te halen.

©Saskia van Weert

Conclusie: Ninja airfryer kopen?

De Ninja Foodi Dual Zone-airfryer is een veelzijdige airfryer met handige functies voor wie graag efficiënt kookt. De mogelijkheid om twee mandjes tegelijk te gebruiken – al dan niet met verschillende instellingen – werkt goed en levert in veel gevallen een mooi bakresultaat op. Snacks, vis, vleesvervangers en zelfs broodjes komen er prima uit.

De bediening is over het algemeen gebruiksvriendelijk, al vraagt het apparaat soms wat aandacht, vooral bij het tussentijds aanpassen van instellingen. Ook het schoonmaken is eenvoudig, al kunnen de Crisp-platen wat lastig loskomen.

Al met al is dit een degelijke airfryer die goed presteert, zeker als je regelmatig meerdere onderdelen van een maaltijd tegelijk wilt klaarmaken. Houd wel rekening met het formaat, het geluidssignaal en een paar praktische aandachtspunten tijdens gebruik.