Je maakt vast gebruik van een sociaal netwerk - vermoedelijk zelfs meerdere. Je weet waarschijnlijk ook genoeg over de privacy-instellingen van je favoriete netwerk om te zorgen dat niet de hele wereld alles van je weet. Er zijn echter manieren om je privacy nog beter te beschermen.

Je moet natuurlijk beginnen met de instellingen van je sociale netwerk. Als je de zichtbaarheid van je posts niet beperkt, of er niet voor zorgt dat je niet overal getagd wordt, heeft het geen nut om verder te gaan. Facebook heeft de meest ingewikkelde instellingen van alle sociale netwerken, dus volg onze handleiding voor volledige instructies.

©PXimport

Nadat je ervoor gezorgd hebt dat je foto's, contactgegevens en politieke mijmeringen niet voor de hele wereld zichtbaar zijn, kun je een aantal extra stappen nemen om je privacy te beschermen.

Houd permissies in de gaten

Telkens wanneer je een smartphone app downloadt, stel je de ontwikkelaars in staat om een deel van je informatie te zien. Soms is het iets simpels zoals je naam. Andere keren is het je adresboek, je Facebook of Twitter account informatie, je locatie, of je foto's.

©PXimport

Dus hoe weet je nu welke apps je adresboek plunderen of toegang tot je foto's hebben? iOS-apps moeten je tijdens de installatie toestemming vragen om je contactpersonen, locatie, Facebook account en microfoon te benaderen, en je kunt dergelijke toegang eenvoudig verlenen of intrekken in het Privacy gedeelte van de iOS Settings app.

Android had even een verborgen functie die App Ops heette waarmee je de permissies van elke app streng kon controleren, maar Google trok de functie in, drie weken na de lancering vorig jaar. Desalniettemin, in Android versie 4.3 tot en met 4.4.1 kan App Ops nog benaderd worden via controllers van derden, zoals App Opps 4.3/4.4 van Color Tiger. Je kunt deze app gebruiken voor permissiecontrole voor een breed scala van Android-apps. Wees erop bedacht dat App Ops geen officiële Android functie is, en dat controllers van derden de apps die ze aanpassen dan ook kapot kunnen maken.

Een app ontwikkelaar zou niets liever willen dan toegang hebben tot al je data, en soms is een dergelijke regeling zinvol. Bijvoorbeeld, als je je Instagram foto's op een ander sociaal netwerk wilt delen, dan is het logisch dat dat netwerk je camerarol wil benaderen. Maar die app hoeft niet je adresboek te kunnen zien, en daarom is het een goed idee om MyPermissions te gebruiken als toezichtsysteem om de permissies die je verleend hebt bij te houden.

©PXimport

De dienst, die beschikbaar is als desktop plugin, en als app voor iOS, Android, en Kindle Fire, houdt alle apps die gelinkt zijn met je Dropbox, Facebook, Google, LinkedIn, en Twitter accounts in de gaten. Als je één van je sociale netwerken gebruikt om op een andere site of app in te loggen, zal MyPermissions een melding geven.

Facebook vereist al apps die de "Login with Facebook" functie gebruiken waarmee om toestemming gevraagd wordt om op je tijdlijn te posten, maar MyPermissions gaat verder dan die eenvoudige stap.

Afluisteren op het web

Een aantal sites tegelijk in de gaten houden is eenvoudig genoeg, maar hoe zit het met de plekken die je niet bezoekt of de netwerken waarvan je geen account hebt? Hoe weet je of je naam niet steeds genoemd wordt, zoals in de roddels in een klein dorp? Je kunt meldingen instellen met de vrij nieuwe dienst Mention, een Google Alerts alternatief voor sociale netwerken.

©PXimport

Stel trefwoord meldingen in voor je naam - of andere dingen waarvan je op de hoogte wilt blijven - met Mention's iOS en Android apps, website, of Chrome app, en stel filters in voor de plekken die je in gaten wilt houden (bijvoorbeeld, Facebook en Twitter maar geen blogs of forums). Net als met Google Alerts kun je de frequentie van de meldingen kiezen. Mention lijkt vooral handig voor publieke personen of bedrijven, en de dienst biedt betaalde niveaus voor grote merken, maar het is een goede manier om je sociale reputatie te controleren.

Je kunt Google Alerts blijven gebruiken, maar Mention biedt een prettigere gebruikersinterface, meer context over de melding binnen de app, statistieken over de frequentie waarmee je genoemd wordt, en de mogelijkheid tot interactie met een melding - zo kun je op een tweet reageren zonder dat je Mention hoeft te verlaten, als je dat wilt.

Zeg gewoon nee tegen geotags

We delen zonder nadenken foto's op sociale netwerken, maar zelfs een onschuldige foto kan meer informatie bevatten dan je wilt. Wanneer je een afbeelding post, kunnen nieuwsgierige mensen de locatie van achterhalen met behulp van de geotags van de foto, of de informatie die je smartphone aan de foto's die je neemt toevoegt.

©PXimport

Onderzoekers van de University of California, Berkeley, en het International Computer Science Institute hebben een super griezelig project samengesteld dat laat zien hoeveel informatie je weggeeft wanneer je op Twitter of Instagram post - en de resultaten zijn slechts gebaseerd op posts met geotags, niet op de metadata van je foto's. Als je regelmatig voldoende afbeeldingen van een paar plaatsen deelt, kunnen stalkers eenvoudig zien waar je de meeste tijd doorbrengt en dat in hun voordeel gebruiken.

Om te voorkomen dat je de hele wereld vertelt waar je hoogstwaarschijnlijk op een bepaalde dag zult zijn, kun je het beste de locatiediensten uitschakelen wanneer je op sociale netwerken post. Je kunt voorkomen dat je smartphone geotags aan je foto's toekent door de instellingen van de camera aan te passen.

Ga ondergronds

Als je je privacy erg serieus neemt wil je uiteraard geen netwerk gebruiken dat informatie aan adverteerders doorspeelt. Nieuwe sociale sites en messaging apps beweren extra privacy te bieden in de vorm van encryptie, geheime groepen, en peer-to-peer protocollen om te voorkomen dat bedrijven (of de NSA) je gangen nagaan.

BitTorrent, Sgrouples, Silent Circle, en Wickr zijn slechts een paar van de bekende namen in de geheime sociale ruimte, die je manieren bieden om te communiceren zonder dat je je data op het spel zet.

Dit is een vrij vertaald artikel van onze Amerikaanse zustersite TechHive.com. Beschreven termen, handelingen en instellingen kunnen regiogebonden zijn.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!