Zeker wanneer je veel foto’s online deelt, moet je er vaak allerlei vaste bewerkingen op loslaten. Dat hoeft niet veel werk te zijn. De tool Faststone Photo Resizer is de perfecte automatiseerder voor dergelijke routineklussen. Hoe dat werkt, leggen we je graag uit.

Er zijn van die computerklussen die weliswaar noodzakelijk zijn, maar ook saai. Bijvoorbeeld omdat je ze op heel veel bestanden moet toepassen. Denk aan het verkleinen van foto’s voordat je ze mailt of online deelt. Dergelijke bewerkingen wil je het liefst zo snel mogelijk en op heel veel bestanden tegelijk kunnen loslaten. Als het gaat om snelheid en veelzijdigheid, behoort Faststone Photo Resizer (FPR) zeker tot de absolute top. Hoog tijd daarom voor een uitgebreide kennismaking. 

Downloaden en installeren 

Je vindt FPR op www.faststone.org. Klik je hier op Download, dan kun je daarna het programma downloaden als exe-bestand vanaf twee verschillende locaties, als ingepakt exe-bestand (zip) of als portable versie. Alhoewel we fan zijn van portable, kiezen we ditmaal voor het gewone installatiebestand (exe) dat we na het downloaden starten. De installatie verloopt vlot en zonder bijzonderheden en na afloop staat het pictogram van het programma op het bureaublad. We starten FPR. 

Gebruikersinterface 

Bij het eerste gebruik toont FPR je dezelfde locaties als Windows Verkenner doet wanneer je Deze PC kiest. Gebruik je het programma later nog eens, dan zal het de locatie openen van waaruit je het laatst bestanden hebt geselecteerd. 

Zoals je linksboven ziet, kun je uit twee groepen bewerkingen kiezen: batch convert en batch rename. Schakel je tussen de twee, dan veranderen de opties die je rechtsonder ziet. Overigens doet de naam ‘batch convert’ dit onderdeel geen recht, want het doet heel veel meer dan alleen converteren. 

De weergave van bestanden en mappen kun je hier aanpassen met de pictogrammen rechtsboven. Je hebt hier de keuze uit Report View, Small Icon View en Thumbnail View. Deze komen overeen met Details, Lijst en Grote Pictogrammen in de verkenner. 

De bestanden die je wilt gaan verwerken kun je links selecteren en naar de Input List rechts sturen met Add, of je kunt ze erheen slepen. Let op: kies je Add All, dan worden ook eventuele onderliggende mappen toegevoegd en dat kan tot ongewenste resultaten leiden wanneer je bewerkte bestanden ook gaat opslaan in een onderliggende map. 

Tot slot is het goed om te weten dat je bestanden vanuit meerdere locaties kunt toevoegen aan de Input List. Gewapend met deze kennis kunnen we foto’s gaan verwerken. 

Foto's converteren 

Zoals je onder de bestandenlijst kunt, zien lust FPR veel verschillende soorten afbeeldingen, waaronder alle bekende formaten. Wij hebben een map met png-afbeeldingen die we graag willen converteren naar het compactere jpeg-formaat voordat we ze online zetten. We selecteren daarom alle bestanden en klikken op Add, zodat ze in de Input List verschijnen. 

Onder de Input List vinden we alle functies die we in deze modus kunnen toepassen. De bovenste daarvan heeft betrekking op converteren. Hier kiezen we het uitvoerformaat (Output Format). Standaard staat het al op jpeg, maar we kunnen uit meerdere populaire formaten kiezen. Met een klik op Settings kunnen we vervolgens afhankelijk van het gekozen formaat allerlei instellingen wijzigen. 

Voor jpeg kun je hier de kwaliteit en daarmee de grootte beïnvloeden. De standaard-instellingen voldoen goed, maar je hebt enkele nuttige extra mogelijkheden. Zo kun je bij Photometric je afbeeldingen zwart-wit maken (Grayscale) of bijvoorbeeld het CMYK-kleurmodel forceren. Bevat je invoer exif-data, dan kun je die verwijderen door het vinkje bij Keep EXIF weg te halen. Zeker wanneer de exif-data locatiegegevens bevatten, is dat om privacyredenen een goed idee voordat je foto’s online deelt. 

Output kiezen 

Alhoewel we exif-data vaak vinden in foto’s die al het jpeg-formaat hebben, kun je conversie toch gebruiken om van deze data af te komen, simpel door te converteren van jpeg naar jpeg met een vinkje bij Use JPEG Quality from the original. 

Kies je een ander uitvoerformaat dan krijg je natuurlijk ook te maken met andere instellingen. Zo kun je voor bmp compressie aan- of uitzetten en de kleurdiepte wijzigen en dat geldt ook voor het gif-formaat. Bij die laatste kun je bovendien transparantie aan- of uitzetten. Ook conversie naar png geeft je controle over kleurdiepte en compressie. Daarmee hebben we de belangrijkste varianten wel gezien. 

We zetten de uitvoer weer op jpeg en controleren of er een vinkje staat bij Output Folder. Met een klik op Browse selecteren we vervolgens een aparte uitvoermap. Bestanden overschrijven kan ook, maar een aparte map is veiliger. 

Met een klik op Convert zouden we nu de conversie kunnen starten maar het prettige van FPR is dat we bewerkingen kunnen stapelen. We zetten daarom een vinkje bij Use Advanced Options en klikken vervolgens op Advanced Options. Je ziet hier meerdere tabbladen die per stuk kunt activeren door het zetten van een vinkje, bijvoorbeeld bij Resize. 

Afmeting en oriëntatie 

De eerste vier tabbladen van de Advanced Settings hebben allemaal te maken met de afmeting en oriëntatie van je afbeeldingen. Bij Resize pas je de afmeting van het plaatje aan in pixels, als percentage van het origineel of in gewenst afdrukformaat. Je kunt hier afbeeldingen niet alleen kleiner, maar ook groter maken. Bij dit laatste is de kwaliteit overigens niet vergelijkbaar met wat kunstmatige intelligentie op dat gebied presteert. Wij kiezen voor Percentage en 150% in de presets. 

Zet je een vinkje op het tabblad Flip/Rotate, dan kun je horizontaal of verticaal spiegelen en foto’s in een veelvoud van 90 graden roteren. De functies bij Crop zul je minder snel gebruiken. Hiermee kun je van elke foto dezelfde uitsnede maken met een instelbare grootte en op een instelbare positie. 

Bij Canvas vergroot je niet de afbeelding maar de ondergrond. Dat betekent dat je bijvoorbeeld een witte rand kunt toevoegen wanneer je kiest voor Expand Mode. We laten dat achterwege, omdat we verderop nog een rand gaan toevoegen. 

Tot slot moeten we in deze rubriek ook het DPI-tabblad noemen waar je zowel horizontaal als verticaal de dichtheid van de pixels kunt aanpassen. Dat bepaalt hoe een afbeelding eruit zal zien wanneer je hem afdrukt. 

Aanpassingen 

Heb je een verzameling foto’s geselecteerd die allemaal wat donker zijn, dan kun je ze allemaal in één keer met dezelfde hoeveelheid lichter maken op het tabblad Adjustments. Hier pas je helderheid (Brightness), contrast en gammawaarde aan, kun je de kleurtoon (Hue), verzadiging (Saturation) en lichtheid (Lightness) wijzigen en kun je de waarden voor Rood, Groen en Blauw aanpassen (handig wanneer foto’s allemaal dezelfde kleurzweem hebben). Ook kun je hier foto’s verscherpen (Sharpen) en omzetten naar zwart-wit (Grayscale), negatief of sepia. 

Natuurlijk wil je al die waarden niet in het wilde weg aanpassen maar met een klik op Design and Preview kun je alle bewerkingen op een foto loslaten. Klik je daar op Hold Down to Preview dan kun je het resultaat voor en na de bewerkingen vergelijken. Ben je tevreden over het resultaat, dan kun je het venster sluiten. 

We doen hier ter illustratie wat aanpassingen. Omdat we eerder voor Resize hebben gekozen, kunnen we hier aangeven dat eerst deze bewerkingen moeten worden toegepast (Make adjustments before). 

Leuke extra’s 

De laatste drie tabbladen hebben betrekking op het toevoegen van elementen en wel tekst, een watermerk en een rand. 

Bij Text kun je niet alleen een zelfgekozen tekst toevoegen, maar ook een van de vele waarden in de exif-data. Deze vind je gemakkelijk via Insert a Variable. Uiteraard heb je bij dit alles volop controle over de opmaak van de tekst. Deze functie kun je bijvoorbeeld ook gebruiken voor een melding over auteursrecht. 

Dat laatste kun je ook doen via het tabblad Watermark. Hier voeg je in plaats van tekst een kleine afbeelding toe, waarbij je weer controle hebt over locatie en transparantie. Wij gebruiken het standaardplaatje. 

 Vind je de witte rand die je bij Canvas kunt maken te karig, dan vind je op het tabblad Border nog meer mogelijkheden. Hier kun je meerdere randen toevoegen en zelfs een schaduw onder je foto plaatsen. 

Klik je onderaan op het pictogram Conversion Preview, dan kun je je lijstje in het groot bekijken. We voegen hier een paar randen toe. Merk op dat je vanuit alle tabbladen je gekozen instellingen kunt opslaan voor later hergebruik, zodat je gemakkelijk tussen meerdere conversieprofielen kunt wisselen. 

Uitvoeren 

FPR slaat de laatst gebruikte instellingen voor aanpassingen automatisch op, zodat je ze een volgende keer gemakkelijk kunt hergebruiken. Mocht je vergeten zijn welke aanpassingen actief zijn, dan zie je dat in één oogopslag aan de tabbladen met een groen bolletje voor de naam. In ons geval zijn dat er vier. 

Op dit punt aangekomen, hebben we nog geen enkele foto daadwerkelijk verwerkt. Hoog tijd om dat te doen. Alle opgegeven wijzigingen kun je nu met twee muisklikken toepassen. Klik eerst op OK om de geavanceerde instellingen te sluiten en vervolgens rechtsonder in beeld op Convert. 

Zoals je ziet, voert FPR alle bewerkingen in razend tempo uit en krijg je een gedetailleerd overzicht van de nieuwe bestandsgroottes. Wil je de resultaten snel bekijken, dan zet je een vinkje bij Open Containing Folder voordat je op Done klikt om dit venster te sluiten. 

Mocht je overigens vooraf zeker willen weten of alle aanpassingen naar wens zijn, dan kan dat ook. Klik dan voordat je op Convert klikt op het Preview-pictogram ernaast. Je kunt dan door je hele lijst bladeren om de foto’s voor en na verwerking te vergelijken. 

Simpel hernoemen 

We hebben verschillende bewerkingen in één keer uitgevoerd. Daaraan hadden we er nog één kunnen toevoegen, namelijk het hernoemen van bestanden. Omdat FPR daar twee modi voor heeft, behandelen we dit onderdeel apart. 

De eerste modus activeer je door in het huidige scherm rechtsonder Rename aan te vinken. Je ziet nu standaard Image##### verschijnen. Dit is een van de beschikbare sjablonen. Hiermee kun je foto’s eenvoudig doornummeren. Vervang je “Image” bijvoorbeeld door “Vakantie Frankrijk 2022 “, dan kun je in één keer alle foto’s van die gebeurtenis van een duidelijke naam voorzien. Wil je zeker weten dat dit nummeren in chronologische volgorde gebeurt, dan kun je de Input List vooraf sorteren op datum. Voor sorteren in omgekeerde volgorde kies je het gewenste criterium, maar dan tussen haakjes. 

Je kunt uit meerdere sjablonen kiezen en met een klik op het vraagteken achterhaal je snel de syntax en betekenis. Zelf nieuwe sjablonen toevoegen kan ook. Open daarvoor de lijst met sjablonen en kies Edit Template List. 

Hernoemen in batch 

Naast de hernoem-modus die je kunt combineren met andere wijzigingen, is er een modus die zijn eigen tabblad heeft (Batch Rename). 

In deze modus is standaard User Filename Template actief met dezelfde mogelijkheden die we al noemden. Je kunt nu ook kiezen voor Search and Replace, waar je meerdere criteria kunt opgeven om karakters in de naam of extensie te vervangen. Ook hier heb je weer een Preview-pictogram, maar deze toont nu hoe de bestandsnamen gewijzigd zullen worden. 

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.

Er komen steeds meer toepassingen voor het automatiseren van je huis. SwitchBot is al wat langer in Nederland actief en heeft naast robotstofzuigers, schakelaars voor lichtknoppen en elektronische sloten ook een automatisch open- en sluitsysteem voor gewone gordijnen in het assortiment. Daar is nu een systeem voor rolgordijnen bijgekomen: de Roller Shade.

Thuisautomatisering is een handige manier om apparaten in het huishouden te bedienen zonder dat je in de meeste gevallen ook zelf thuis hoeft te zijn. Denk bijvoorbeeld aan het aanpassen van de temperatuur in huis, het bedienen van de verlichting of deuren, maar ook het openen of sluiten van de gordijnen. Op warme dagen kan het bijvoorbeeld slim zijn om die gordijnen automatisch te sluiten als de temperatuur boven een bepaalde waarde uitkomt, of wanneer er een bepaalde intensiteit van lichtinval is.

Al deze zaken en meer kun je inregelen met de spullen van SwitchBot. Het ecosysteem van dit bedrijf omvat een scala aan apparaten, variërend van raam- en deursensors en lichtknoprobots die je lichtknoppen kunnen indrukken tot complete aircosystemen en zelfs robotstofzuigers. Maar ook slimme lampen en gordijnsystemen dus. We hebben van SwitchBot al eerder de SwitchBot Curtain en de SwitchBot Curtain 3 getest, systemen die bedoeld zijn voor gordijnen op rails.

Complete set

De SwitchBot Roller Shade is een rolgordijnsysteem waar het rolgordijn zelf al bij wordt geleverd, in tegenstelling tot de SwitchBot Curtain die bedoeld is om aan een bestaand gordijnsysteem te koppelen. Overigens kun je ook je eigen bestaande rolgordijn op het systeem van de Roller Shade monteren.

De Roller Shade is een compleet rolgordijnpakket, en in de doos vind je alles wat je nodig hebt om het systeem op te hangen. Alle beugels, het rolsysteem, schroeven en pluggen worden meegeleverd, en zelfs gereedschap voor het vastdraaien van schroeven en het op maat snijden van het rolgordijn zelf ontbreekt niet. Verder krijg je er een bedieningspaneeltje bij, bestaande uit een omhoog- en omlaagknopm, en een kabeltje van zo'n twee meter dat kan worden aangesloten op de daarvoor gemaakte aansluiting op het frame. De Roller Shade wordt aangedreven door een interne batterij die volgens SwitchBot acht maanden lang werkt zonder tussentijds opladen. Via de usb-c-poort kan het systeem indien nodig bijtanken.

Goed opmeten

Voordat je aan de slag gaat met de Roller Shade, of eigenlijk: voordat je er eentje gaat kopen, moet je eerst even goed controleren of je de juiste afmetingen in je winkelwagentje hebt. De SwitchBot Roller Shade is beschikbaar in vier breedteversies en in twee basiskleuren: gebroken wit en grijs. Voor de breedte kun je kiezen uit small, medium, large en extra large, waarbij je opeenvolgend kunt kiezen voor breedtes van 58 t/m 80 cm, 80 tot 110 cm, 110 tot 140 cm en 140 tot 185 cm.

Wij hebben voor de XL-versie gekozen, omdat het kozijn waarop de SwitchBot wordt getest een breedte van 171 cm heeft. Geen enkele SwitchBot Roller Shade zal direct passen op het raamkozijn waar je hem wilt gebruiken, waardoor je waarschijnlijk altijd een stuk gordijnstof zult moeten verwijderen. Verderop lees je hoe dat werkt.

Belangrijk is om vooraf goed te bedenken hoe je de SwitchBot Roller Shade(s) wilt inzetten. De gordijnen zijn van polyester en verduisteren volledig. Dat kan donkerder zijn dan je gewend bent, maar in een slaapkamer is het juist vaak ideaal. Houd er wel rekening mee dat de kosten snel oplopen als je meerdere kozijnen naast elkaar hebt, omdat je voor elk raam een afzonderlijke Roller Shade nodig hebt.

Daarnaast bedekken de gordijnen nooit de volledige breedte van het kozijn. Aan beide zijden van de rol blijft een paar centimeter open, omdat de roller niet strak tegen het ophangframe aansluit. Afhankelijk van de montage kunnen hierdoor kieren ontstaan, waardoor er toch licht binnenvalt, vooral aan de kant van de motor. Plaats je meerdere Roller Shades naast elkaar voor één breed raam, dan blijven er altijd kleine openingen zichtbaar tussen de afzonderlijke gordijnen.

Op maat maken

Omdat de Roller Shade direct uit de doos waarschijnlijk niet meteen past, moet het systeem op maat worden gemaakt. Hoe dat werkt? Het ophangsysteem bestaat uit een verschuifbare aluminium balk waartussen het rolgordijn hangt. Aan een van de zijdes bevindt zich de motor, die via een stang in de aluminium rol van het gordijn is geschoven. De gordijnrol kan door de andere zijkant los te maken van de motorstang worden afgeschoven en eventueel worden vervangen door je eigen rolgordijn. In dit artikel houden we het bij de uitleg van het meegeleverde gordijn.

Om het meegeleverde SwitchBot-gordijn op maat te maken, is een vrij ingenieus systeem bedacht: aan de niet-gemotoriseerde kant kun je een apart blokje met een snijmes monteren, waar het rolgordijn met buis en al doorheen moet worden gehaald. Op die plek wordt het rolgordijn namelijk op maat gesneden.

In de SwitchBot-app geef je aan dat je een snij-sessie wilt starten. De motor van het rolgordijn begint nu langzaam te draaien. Tijdens het draaien moet je met de meegeleverde schroevendraaier het messysteem aandraaien, zodat het mes steeds dieper door de gordijnstof snijdt. Dat aandraaien doe je net zo lang tot het mes volledig door de stof heen is en bij de buis zelf is beland.

Het laatste deel van de buis waarop het gordijn is gerold, bestaat uit plastic. Als de snij-sessie correct is uitgevoerd en het mes met de schroevendraaier strak genoeg is aangedraaid, kan zelfs het plastic worden doorgesneden, of er in elk geval voor zorgen dat het makkelijker kan worden afgebroken.

Volledig uitrollen

Wanneer het overtollige stuk stof is losgesneden van de rest van het rolgordijn, blijft dat stuk aan het eind natuurlijk nog wel vastzitten aan de oprolbuis. Om dat stuk los te kunnen krijgen, moet de hele gordijnrol worden afgerold. Met een totale lengte van maar liefst 2,20 meter is dat nogal wat. Dat afrollen kan door middel van de app, maar kan ook handmatig door de oprolbuis eerst van de motorstang af te halen. Nadat het gordijn tot het eind is afgerold, kan het overtollige deel van de oprolbuis worden losgeknipt. Daarna breek je (zoals hierboven besproken) het overtollige plastic deel van de oprolbuis buis af, maar beter kun je proberen om dat stuk met een goed stanleymes af te snijden (het plastic is niet heel dik).

Het complete plastic deel van de oprolbuis moet er nu afgehaald worden, zodat de rest van het gordijn fatsoenlijk aan de buis kan worden bevestigd. De oprolbuis heeft nog een binnenste buis die je weer door het plastic deel moet schuiven. Vervolgens schuif je het dikke gedeelte van het gordijn door de sleuf van de plastic buis en schroef je alles vast.

Het opnieuw oprollen van het rolgordijn dient zorgvuldig te gebeuren, waarbij de linker- en de rechterkant gelijkmatig moeten worden opgerold. Gaat dat niet helemaal netjes, dan bestaat de kans dat het gordijn na het oprollen niet helemaal recht en strak om de oprolbuis zit. In ons geval moesten we het een paar keer opnieuw doen om alles strak te krijgen. Als het gordijn scheef op de rol zit, kan deze vast komen te zitten tijdens het automatisch omhoog rollen.

Ophangen

Het ophangsysteem van de Roller Shade is anders dan het gemiddelde rolgordijn. Die worden doorgaans links en rechts van de oprolbuis op het kozijn geschroefd. Bij de Roller Shade zit het bevestigingssysteem boven de aluminium balk en moet het systeem daar schuin in worden geklikt. Op zich is dat een prima manier, maar het vergt wel wat handigheid en je moet ietsje boven je macht werken omdat het hele systeem relatief zwaar is. De klus kun je dan ook beter met z'n tweeën doen.

Ook zijn de beugels waarin het aluminium frame wordt opgehangen niet heel stevig, waardoor alles een beetje naar beneden zakt op het moment dat het systeem wordt vastgeklikt. Ook belangrijk om te weten: past het frame precies in een raamnis, dan moet je het systeem compleet met het rolgordijn erin ophangen. Het rolgordijn er achteraf in plaatsen is dan niet mogelijk, omdat het systeem alleen vanaf één kant kan worden losgemaakt en het rolgordijn over de aandrijfstang van de motor geplaatst moet worden.

©MG | ID.nl

Kalibratie

Nadat de Roller Shade is opgehangen, is het tijd voor de kalibratie. Dat is nodig voor het systeem om te kunnen bepalen wanneer het rolgordijn volledig is opgerold en wanneer hij helemaal is uitgerold. Het rolgordijn is namelijk geschikt voor ramen tot zo'n 2 meter hoog, en dan moet op een bepaald moment worden ingesteld tot hoe ver het gordijn moet uitrollen totdat het venster compleet door het gordijn is bedekt. Het systeem kan niet uit zichzelf zien of het zich helemaal heeft opgerold; ook dat moet worden gekalibreerd.

Je start de kalibratie met behulp van de app, waarbij eerst moet worden bepaald wanneer het systeem volledig is opgerold. Aan de onderkant van het gordijn is een (eerder gemonteerde) aluminium stang geplaatst, die fungeert als tegengewicht om het gordijn op zijn plek te houden. Die stang dient tevens als buffer om te voorkomen dat het gordijn na het compleet oprollen blijft doordraaien. Tijdens het kalibratieproces kun je zelf niet aangeven wanneer tijdens het oprollen het einde is bereikt; dat stopt vanzelf zodra de aluminium stang het ophangframe bereikt. De app vraagt de gebruiker vervolgens of het systeem is vastgelopen of dat het einde is bereikt.

Het oprollen stopt hierdoor echter wel vrij abrupt en lijkt hiermee het ophangsysteem te beschadigen, omdat de aluminium balk relatief bruusk tegen het ophangframe wordt getrokken. Deze manier van kalibreren voelt al met al wat primitief aan, maar het werkt wel. De volgende stap is het bepalen van de afrollengte. Hierbij bepaalt de gebruiker wanneer het einde is bereikt en het raam naar wens is bedekt. Je drukt dan simpelweg op de stopknop en accepteert de stand van het gordijn. Na de kalibratie kun je de Roller Shade volledig gebruiken.

Schema's en timers

De SwitchBot-app voor de kalibratie en de bediening gebruik je ook als je andere apparaten van dit merk in huis hebt. De app is niet specifiek gericht op het rolgordijnsysteem, maar kan ook worden gebruikt voor het uitlezen van de verschillende temperatuur- en vochtmeters van SwitchBot, het bedienen van de andere gordijnsystemen zoals de SwitchBot Curtain 1 en Curtain 3 en andere slimme apparaten.

Handig is dat je verschillende apparaten en meters van SwitchBot aan elkaar kunt koppelen. Zo kun je er bijvoorbeeld bij het bereiken van een ingestelde temperatuur voor zorgen dat de Roller Shade automatisch wordt gesloten of geopend. Dat kan ook bij een bepaalde lichtintensiteit: als je een (apart te verkrijgen) zonnepaneel aan de usb-c-poort op de Roller Shade aansluit, kun je aangeven bij welke intensiteit het gordijn moet sluiten of openen. Met het aansluiten van zo'n zonnepaneel wordt de Roller Shade trouwens ook automatisch opgeladen.

Conclusie

De SwitchBot Roller Shade is een mooie manier om je huis te automatiseren en kan een prima toevoeging zijn als je al delen van je huis hebt geautomatiseerd. In combinatie met bijvoorbeeld een slimme thermostaat, verlichting en koel- of verwarmingsapparaten kun je bij warm weer je huis koel houden, of 's winters juist warmer krijgen. Dankzij het SwitchBot-ecosysteem is het handig dat je het rolgordijnsysteem kunt meenemen in alle routines voor huisautomatiseringen.

De Roller Shade is 100 procent verduisterend. Dat kan prettig zijn, maar dat werkt alleen goed als je het rolgordijnsysteem ook echt goed passend krijgt. Helaas lukt dat niet altijd, omdat het rolgordijn zelf niet de volledige breedte van het montagesysteem heeft. Daarnaast luistert de installatie vrij nauw, dus alles goed van tevoren opmeten is essentieel.